1LO

Temperamenty

Kilka pojęć na początek :)

Osobowość - to unikatowy sposób myślenia, działania i odczuwania każdego człowieka, względnie stały, trwający przez całe życie. Temperament - to wrodzone, czysto biologiczne cechy człowieka; temperament jest naturalną częścią osobowości. Wywodzi się bezpośrednio z genów, dlatego trudno jest go modyfikować. Charakter - to zespół cech, które określają stosunek do ludzi, do świata, do życia i do samego siebie. Jest łatwiejszy w kształtowaniu. Składa się z cech wrodzonych jak i nabytych, ukształtowanych pod wpływem środowiska naturalnego, interakcji, własnej aktywności życiowej i doświadczeń.

Co jeszcze jest ważne?

• Temperament to wrodzone cechy, więc nie podlegają ocenie moralnej.
• Nie ma temperamentów lepszych i gorszych.
• Każdy temperament jest dobry, każdy jest jednakowo wartościowy.
• Ale każdy ma swoją ciemną stronę i jest trudny.
• Można nauczyć się, jak żyć z nim w zgodzie.
• Jest darem od Boga!

Jaki masz temperament? Sprawdź!

Rodzaje temperamentów

1. Choleryk

• Tworzy poczucie bezpieczeństwa dla siebie i dla innych przejmując inicjtywę, ponieważ ma do siebie spore zaufanie.

Klucz do zrozumienia choleryka :)

• Zawsze działa dla większego dobra, przypomina busolę nastawioną zawsze we właściwym kierunku...
• ... ale dobre jest to, co choleryk uważa za takie.
• Na szczęście cholerycy cechują się dużym wyczuciem dobra moralnego.
• Wiedzą, co jest dobre i najczęściej mają rację (z tego powodu są nielubiani).
• Ponieważ choleryk zawsze działa w słusznej sprawie, jest dla niego oczywiste, że cel uświęca środki. (Uwaga, człowiek!)

Przywódca

• Czuje się odpowiedzialny za siebie, za świat, za... wszystko! Najlepiej się czuje, gdy wie, że coś od niego zależy.
• Najtrudniejsze zadanie: odpuścić! Od razu katastroficzne wizje. Co teraz będzie ze światem?
• Silna wola, zdecydowanie, niewyczerpane pokłady energii.
• Choleryk z reguły nie wychodzi na spotkanie z człowiekiem - on idzie do celu.
• Uwielbia wyzwania i sytuacje, które go zaskakują, przeciwności wcale go nie paraliżują.

Przywódca

• Ma nieodpartą potrzebę zmian (co jakiś czas musi przemeblować pokój, wszystko poprzestawiać i przeorganizować) Po co to robi? Bo chce by wszystko działało i funkcjonowało optymalnie dobrze.
• Jeśli przekonasz choleryka, że jest w błędzie, natychmiast wszystko podporządkuje nowym słusznym celom.
• Jest bardzo spontaniczny.
• Świetnie wszystko organizuje, rozdziela pracę, ale jednocześnie każdemu nieustannie się wtrąca. Akcja idzie, ale na koniec wszyscy są obrażeni.

Generał wydający rozkazy

• Rozdziela pracę, ale nie deleguje pełnej odpowiedzialności, tę zatrzymuje przy sobie. Nie ufa, że ktoś jest w stanie zrobić coś po prostu dobrze. ("Niech każdy robi swoje, ale po mojemu").
• Pancerz choleryka jest gruby. Każde jego działanie to mała wojna, a na wojnie wiadomo, są ofiary, to proste.
• Zgadza się na ryzyko, w życiu trzeba działać szybko i skutecznie, trzeba zaryzykować, "najwyżej się pomylę".
• A jak się pomyli, błyskawicznie przyznaje się do błędu, przegrupuje wszystkie swoje siły, ale nie zostawi zadania.

Z czym choleryk musi się zmagać?

• Jest pracoholikiem - ładuje ciężarówkę swego życia po sufit - więc ważne jest, by nauczył się odpoczywać!
• Wywiera na ludzi presję, stawia ich pod ścianą ("przecież mam dobre intencje") - proszenie o pomoc i liczenie się z odmową.
• Manipuluje innymi - choleryk nie umie obchodzić się z ludźmi, on załatwia sprawy i rozwiązuje problemy.
• Mniej doradzania, więcej łagodności, nauka mówienia "przepraszam".

Jak postępować z cholerykiem?

• Choleryk szanuje stanowczość, lepiej nie być przy nim "ofermą", krótkie i logiczne wywody.
• Wszystko należy uzasadniać i motywować dobrem innych ludzi, planety itp.
• W razie potrzeby krzyczeć "Uwaga, człowiek! Nie krzywdź!" Powinno poskutkować. ;)

2. Sangwinik

Dusza towarzystwa

- Sangwinik należy do temperamentów ekstrawertycznych, wszystkie uczucia na wierzchu. - Świetnie uzewnętrznia to, co przeżywa, nawet jeśli nie przeżywa zbyt dużo.Nie do końca potrafi oszacować, co jest jego przeżyciem, a co zapożyczeniem. - Jest tak spragniony naszego towarzystwa, tak ekscytujący, barwny i zabawny, że po jakimś czasie mamy go serdecznie dość.

- Ma spory dystans do świata, wieloma rzeczami się po prostu nie przejmuje. - Motto życiowe sangwinika - "Życie to teatr", albo jeszcze inaczej "Życie to zabawa!" - Po to świat i każdy z nas został stworzony, by było z tego jak najwięcej radości i zabawy. - Życie ma być zabawne, ekscytujące i interesujące. - Bardzo podatny na wpływy innych - widać z jakiego towarzystwa właśnie wyszedł.

- Sangwinik całym sercem kocha wszystkich ludzi i dlatego nieustannie przekonuje ich, jak wielkim jest dla nich darem i jak świetnie, że go spotkali. - Jest w stanie zrobić wszystko, by ludzi rozweselić i zabawić, ponieważ takie ma być życie: szczęśliwe i piękne. - Ma niezwykły dar przyciągania ludzi, błyskawicznie łapie kontakt, mistrz pierwszego wrażenia. - Nad miarę gadatliwy, będzie nas zabawiać nieważne, czy sobie tego życzymy czy nie. - Całe życie szuka publiczności i zależy mu na oklaskach.

- Niestały i zapominalski, uwielbia wydawać pieniądze i robi to bez oporów. - ma tudności z budowaniem trwałych więzi - przyjaciela trzeba też wysłuchać, a nie tylko go zagadać. - Niezorganizowany, niesystematyczny, niegotowy, by zajmować się jedną sprawą przez dłuższy czas - dlatego warto, by w to morze radości, którym jest życie, powbijać jakieś stałe pale typu wstawanie o określonej godzinie, jakiś zarys zajęć każdego dnia - porządkowanie życia i relacji. - Jest to bardzo trudne dla sangwinika, lecz jeśli wytrwa, okaże się, że naprawdę sporo na tym zyskał.

Mistrz roztrzepania

- Ma pamięć do kolorów i to raczej jedyna pamięć, jaką ma. - Nie ma pamięci do twarzy, a już niedostępnym szczytem wydaje się zapamiętanie imienia czy nazwiska spotkanego człowieka (czytaj: widza). Zawsze coś przekręci lub pomyli. - Tak samo jest, gdy chodzi o daty, godziny i miejsca np. spotkań. - Wcale im to nie przeszkadza, mało tego najczęściej świetnie się przy tym bawią.

Kilka rad dla sangwinika

- Gadać mniej! A właściwie ograniczyć się do streszczenia tego, co chce się powiedzieć. Więcej słuchać i próbować ze spokojem przetrwać momenty ciszy w towarzystwie - to nie są pauzy przed twoim wystąpieniem. - Nadmierne koloryzowanie przechodzi w kłamstwo, a sangwinik często zaciera tą granicę. - Zniknąć z centrum (egocentryzm - w końcu trzeba umieć skupiać uwagę publiczności). - Przejście od narracji do dialogu - Sangwinik mógłby odkryć wspaniałe przestrzenie życia, gdyby tylko wyszedł z roli aktora, jaką sobie narzucił.

Dziękuję za uwagę:)