Want to make interactive content? It’s easy in Genially!

Over 30 million people build interactive content in Genially.

Check out what others have designed:

Transcript

Wynalazki w podróży

2

3

4

5

1

naciśnij na ikonki od 1 do 5

wróć do 1 strony

Kliknij w pinezki

step 1

Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in

+info

Nowożytność

Epoka XIX wieku

Współczesnośc

Średniowiecze

Starożytność

Mapa

wróć do 1 strony

Mapa

Mapy Google Zostały stworzone przez Google i uruchomiony 8 lutego 2005. Jest darmowy dla niekomercyjnych użytkowników. W 2018 r. uruchomiono opcję Mapy Google „Dla Ciebie”.

Na początku umieszczano na mapach niewielkie obszary, leżące w najbliższej okolicy. Używane były głównie do oznaczania położenia i własności działek, albo przedstawiania proponowanych terenów pod zabudowę. Początkowo były to rysunki na kamieniu, później na tablicach z gliny. Bywały i inne sposoby "kreślenia" pierwotnych map. Przykładowo, na Wyspach Oceanii, mapy robiono z muszelek i materiału zwanego tapa. Do takiego materiału przyszywano muszelki, których układ odpowiadał linii brzegowej wyspy. Pierwsze, bardziej szczegółowe mapy zostały sporządzone około roku 2250 p.n.e. przez ludy zamieszkujące Mezopotamię.

Za autora pierwszej mapy świata uważa się Anaksymandra z Miletu (ok. 610 - ok. 547 p.n.e.). Zgodnie z jego wyobrażeniem, Ziemia miała kształt sferyczny i znajdowała się w środku przestrzeni, a jej centrum stanowiło miasto Delfy w Grecji.

wróć do 1 strony

kompas

Kompas wynaleziono go w Chinach ponad 1000 lat temu. Składa się z niewielkiego magnezu unoszącego się na powierzchni cieczy. Dzięki temu swobodnie może się obracać i ustawiać zgodnie z liniami pul ziemskiego pola magnetycznego. Nie ważne gdzie jesteś, ani co widzisz- igła zawsze pokaże Ci gdzie jest północ a gdzie południe. Dzięki temu statki zyskały możliwość odpływania na dalszą odległość, ponieważ dzięki kompasowi ludzie wiedzieli, w którą stronę płynąć, aby potem wrócić do domu. Dzięki niemu odbyło się wiele niesamowitych i dalekich podróży. Dawny kompas dał również początek dzisiejszej nawigacji w naszych telefonach.

wróć do 1 strony

walizka

Choć od wynalezienia koła minęło jakieś sześć tysięcy lat, do walizki przyczepiono je ledwie pół wieku temu! Wcześniej pakowaniem bagaży zajmował się pakowacz. Rzemieślnik ten wraz z pomocnikami projektował na wymiar kufry i skrzynie, w które później pakował dobytek swoich klientów. W latach 20. ubiegłego wieku walizki były już wszechobecne. Ostatnim wielkim „bagażowym” wynalazkiem było… koło. A konkretnie – możliwość ciągnięcia własnej walizki na kółkach. Bernard Shadow olśnienia doznał na lotnisku, czekając w kolejce do odprawy celnej. Obok niego robotnik przetaczał ciężary na platformie zaopatrzonej w kółka. W domu doczepił podobne do własnej walizki, dodał taśmę, za którą można było ją ciągnąć, i... potoczył się z tym wynalazkiem do wielkich domów towarowych. Początkowo nikt nie był zainteresowany, a nagabywani do testowania sprzętu piloci linii lotniczych uznawali toczenie bagażu za niemęskie. Walizką na kołach zainteresowały się za to stewardesy i to one ją rozsławiły.

Transport w starożytności

wróć do osi czasu

wróć do 1 strony

Naciśnij na zdjęcia

Starożytność – okres w historii Bliskiego Wschodu, Europy i Afryki Północnej nazywany też antykiem (tylko w odniesieniu do Grecji i Rzymu) i obejmujący dzieje tych regionów od powstania pierwszych cywilizacji do około V wieku n.e.

Lektyka – środek transportu wykorzystywany na niewielkie odległości przez najbogatszych, kopuła, w której siedział pasażer była niesiona przez najczęściej 4 niewolników

Wozy zaprzężone w zwierzęta pociągowe – wozy posiadały obite żelazem drewniane koła Przy sprzyjających warunkach konnym wozem można było przebyć nawet ponad 50 kilometrów dziennie.

Żaglowce / wiosłowce

Drogi Rzymskie - miały grubą warstwę kamiennej nawierzchni, zapewniającą stabilność i wytrzymałość na obciążenie. Dążyły do linii prostych i dlatego często były górzyste. Drogi rzymskie były przez wiele stuleci głównymi arteriami europejskiego transportu

Pieszo jeden podróżnik pokonał od 30 do 40 kilometrów dziennie.

średniowiecze

wróć do osi czasu

wróć do 1 strony

Naciśnij na zdjęcia

Średniowiecze – epoka w historii Europy trwająca od V do XV wieku, która rozpoczęła się wraz z upadkiem cesarstwa zachodniorzymskiego i trwała do epoki renesansu i wielkich odkryć geograficznych. Jest środkowym okresem w tradycyjnym podziale historii Europy na starożytność, średniowiecze i nowożytność. Dzieli się na wczesne, pełne (dojrzałe) i późne średniowiecze.

Podróże w średniowieczu było dość długie i ciężkie. Odbywały się one głownie z wykorzystaniem koni. Można było jeździć na nich samodzielnie w siodle lub konie podpinano do wozów. Na dłuższych trasach stosowano czasami zaprzęgi konne. Konno dziennie można było pokonać 35-40 km, a wozem 25-35 km.

Większość podróżników była kupcami, żołnierzami i pielgrzymami. Kobiety rzadko podróżowały z wyjątkiem szlachty. Głównym problemem podróży była natura (błoto, śnieg, wyboiste drogi). Podróżnicy musieli dbać o dobrą orientację na drodze, tak aby nie zgubić się na nieznanym obszarze, ponieważ nie istniały wtedy jeszcze drogowskazy.

Nie dość, że wędrówki zagrażały życiu, to jeszcze były niezwykle powolne. Żydowski handlarz z Andaluzji, Ibrahim ibn Jakub, donosił w połowie X wieku, że podróż z Pragi do Krakowa zajmowała trzy tygodnie. To akurat był jedyny na terenie Polski naprawdę ważny i dobrze utrzymany trakt. Tędy toczyły się karawany z futrami i bronią, wysyłane z Czech oraz Niemiec do Kijowa.

nowożytność

wróć do 1 strony

wróć do osi czasu

Naciśnij na zdjęcia

Nowożytność – epoka w historii następująca według tradycyjnej periodyzacji po średniowieczu i poprzedzająca XIX wiek (jako epokę). Za jej datę początkową uznaje się najczęściej upadek Konstantynopola, a tym samym cywilizacji bizantyńskiej (1453) lub odkrycie Ameryki przez Krzysztofa Kolumba (1492). Obie te daty mają wyłącznie charakter umowny – upadek Bizancjum miał bardzo ograniczony wpływ na rozwój kultury europejskiej, natomiast ekspansja europejska w kierunku zachodnim i południowym miała przynieść skutki dopiero w XVI wieku. Realnymi wyznacznikami przejścia od epoki średniowiecznej do nowożytnej są natomiast przemiany kulturowe, polityczne, państwowe, ideologiczne i w ograniczonym stopniu techniczne[1]. W historii świata za umowne zakończenie epoki najczęściej uznaje się wybuch rewolucji francuskiej, a rzadziej kongres wiedeński[2].

W XVI wieku obok ruchliwych szlaków lądowych coraz większe znaczenie uzyskiwały szlaki morskie. Rozwijał się handel z Indiami i Ameryką, w którym największą rolę odgrywali Portugalczycy i Hiszpanie.

Zmiany następowały stopniowo również w transporcie i komunikacji lądowej. W Europie Zachodniej wzrastała ilość bitych, dobrze utwardzonych, dróg, budowano mosty i kanały służące żegludze śródlądowej.

Zanikają na okrętach rzeźbione ornamenty, podwyższono przód, a zaniżono lub zlikwidowano tylny kasztel, w części podwodnej obicia z miedzianej blachy zastąpiły ciężkie gwoździe. Dzięki tym udoskonaleniom zmniejszył się opór powietrza i wody, a ulepszone ożaglowanie zwiększyło szybkość i zdolność manewru.

Za panowania Ludwika XV Paryż połączono z miastami prowincjonalnymi wspaniałą, jak na owe czasy, siecią brukowanych traktów, która pod koniec stulecia osiągnęła długość około 5 tys. km.

W Holandii już w XVII w. istniała gęsta sieć kanałów i transport towarów odbywał się głównie tą drogą. We Francji w XVII i w XVIII w. przeprowadzono budowę wielkich kanałów łączących za pomocą rzek Morze Śródziemne z Północnym i Oceanem Atlantyckim.

Pierwszą publiczną prezentację balonu na ogrzane powietrze bracia Montgolfier przeprowadzili na łące 4 czerwca 1783 roku. Ich balon wzniósł się na wysokość 2000 m i w czasie 10-minutowego lotu przebył odległość blisko 2 km

współczesność

wróć do 1 strony

Naciśnij na zdjęcia

wróć do osi czasu

Współczesność (od 1914 r. do dziś)

Statek kosmiczny – statek latający z możliwością poruszania się poza atmosferą ziemi. Pojazd ten musi być wyniesiony i rozpędzony do odpowiedniej prędkości przez silniki napędowe. Współczesne statki kosmiczne wynoszone są w górę dzięki napędowi rakietowemu, który wytwarza siłę odrzutu.

Samolot odrzutowy, odrzutowiec – samolot, którego napęd stanowi jeden lub więcej silników odrzutowych lub silnik rakietowy.

Motocykl – jedno lub dwuśladowy mechaniczny pojazd drogowy o masie własnej do 400 kg[

Producenci na poważnie zajęli się autami elektrycznymi – praktycznie w każdym miesiącu pojawiają się w sprzedaży całkiem nowe modele lub modernizowane są dotychczas oferowane.

Epoka XIX wieku

wróć do 1 strony

wróć do osi czasu

Naciśnij na zdjęcia

„epoka XIX w.” to dość dziwna epoka. Wbrew nazwie zaczęła się w wieku XVIII, a skończyła w XX. Za jej początek uważa się rewolucję francuską (1789 r.), a za zakończenie – I wojnę światową (1914-1918)

Pierwszy parowiec wypłynął w rejs w 1807 roku. Początkowo parowce były dość niebezpieczne, gdyż często zdarzały się eksplozje niewystarczająco wytrzymałych kotłów. Udoskonalono je w drugiej połowie XIX wieku i wówczas rejsy parowcami stały się powszechne.

Lokomotywa parowa (parowóz) – lokomotywa napędzana silnikami parowymi. Para pochodzi z kotła opalanego najczęściej węglem kamiennym

Pod koniec XIX wieku dużą popularnością w USA i Wielkiej Brytanii cieszyły się bicykle, czyli rowery dwukołowe. Przednie koło było monstrualnie wielkie, a tylne bardzo małe. Rower tego typu prowadziło się trudno, a wysoka pozycja stwarzała duże ryzyko upadku i rozbicia głowy. Nadawał się on głównie na równe drogi o dobrej jakości, a w tamtych czasach należały one do rzadkości.

Daimler opatentował silnik w 1885 roku. W 1885 roku Carl Benz (1844–1929) zbudował samochód trójkołowy z takim silnikiem – Benz Patent-Motorwagen Nummer 1, który rozwijał prędkość 16 km/h

Pod koniec XIX w. wielu wynalazców próbowało skonstruować samolot, czyli szybowiec z napędem. Udało się to dwóm Amerykanom braciom Orville’owi (1871–1948) i Wilburowi (1867–1912) Wrightom, którzy zbudowali samolot poruszany silnikiem tłokowym i w 1903 roku dokonali pierwszego kontrolowanego przelotu. Trwał on 12 sekund