Cień wiatru

Carlos Ruiz Zafón pisał muzykę do każdej swojej powieści...

Recenzja Mai Kazanieckiej

Powieści pisarza w naszej bibliotece

..

Posłuchaj...

Rozwijaj się!

https://www.youtube.com/watch?v=hudEL2RDz7I

Recenzja, audiobook i ilustracja... https://www.youtube.com/watch?v=jqjKbthGaq0

Carlos Ruiz Zafón – „Cień wiatru” – recenzja Carlos Ruiz Zafón ponownie zabiera nas w podróż tajemniczymi uliczkami powojennej, nieistniejącej już Barcelony. Autor wprowadza czytelników w magiczną historię, w której zacierają się granice między życiem głównego bohatera – Daniela, a dziejami człowieka, którego losy pragnie on odkryć i zrozumieć. Postacie, które Daniel podziwia, okazują się jedynie cieniami żyjącymi w duszy obcej osoby. Z biegiem czasu odkrywamy, że „Cień wiatru” ukazuje kruchość istnienia, przemijalność, ale i jego piękno, które może być dostrzegalne wyłącznie dzięki ludziom nas otaczających. Opowieść ta zachwyca nie tylko obrazem magicznej Barcelony, tajemniczością i grozą wydarzeń, ale przede wszystkim zapiera dech, gdy razem z bohaterami uzmysławiamy sobie, że nasza egzystencja nie kończy się w momencie śmierci; że „Istniejemy, póki ktoś o nas pamięta.”, że tak naprawdę żyjemy dla innych. O tym jak każdy z nas próbuje zbudować swoją własną ścieżkę, odnaleźć to, co właściwe. Że nasze istnienie to opowieść o samotności, tęsknocie i utracie, i że właśnie dlatego tak łatwo znaleźć w utworze schronienie, doprowadzając do zatarcia granic między swoim życiem a czytaną historią. To historia, która uświadamia, że „Książki mają dusze, dusze tych, którzy je piszą, którzy je czytają i którzy o nich marzą”. To historia o miłości, nienawiści i marzeniach żyjących w cieniu wiatru…

https://www.youtube.com/watch?v=hudEL2RDz7I

Carlos Ruiz Zafón „Cień wiatru” Carlos Ruiz Zafón ponownie zabiera nas w podróż tajemniczymi uliczkami powojennej, nieistniejącej już Barcelony. Autor wprowadza czytelników w magiczną historię, w której zacierają się granice między życiem głównego bohatera – Daniela, a dziejami człowieka, którego losy pragnie odkryć i zrozumieć. Postacie, które Daniel podziwia, okazują się jedynie cieniami żyjącymi w duszy obcej osoby. Z biegiem czasu odkrywamy, że „Cień wiatru” ukazuje kruchość istnienia, przemijanie, ale także jego piękno, dostrzegalne wyłącznie dzięki ludziom nas otaczających. Opowieść ta zachwyca nie tylko obrazem magicznej Barcelony, tajemniczością i grozą wydarzeń, ale przede wszystkim zapiera dech, gdy razem z bohaterami uzmysławiamy sobie, że nasza egzystencja nie kończy się w momencie śmierci: „Istniejemy, póki ktoś o nas pamięta”. Tak naprawdę żyjemy dla innych. Mówi o tym, jak każdy z nas próbuje zbudować swoją własną ścieżkę, odnaleźć to, co właściwe. Nasze istnienie, to historia o samotności, tęsknocie i utracie. Dlatego tak łatwo znaleźć w utworze schronienie, doprowadzając do zatarcia granic między swoim życiem a czytaną relacją. To opowieść, która uświadamia, że „Książki mają dusze, dusze tych, którzy je piszą, którzy je czytają i którzy o nich marzą”. To historia o miłości, nienawiści i marzeniach żyjących w cieniu wiatru… Maja Kazaniecka kl. 3 c

Recenzja, audiobook i ilustracja