Anton de Kom

In 1926 trouwt Anton de Kom met Petronella (Nel) Borsboom. Het was in die tijd nogal een rel, dat een blanke vrouw met een zwarte man trouwde. Anton en Nel kregen vier kinderen: Ad, Cees, Ton en Judith.

In 1934 schrijft Anton de Kom het boek "Wij slaven van Suriname". Eerst komt het in gecensureerde vorm op de markt en in de Tweede Wereldoorlog wordt het boek door de Duitsers verboden. Het boek is een aanklacht tegen de Nederlandse koloniale machthebber en een pleidooi voor vrijheid en recht op een menswaardig bestaan voor alle Surinamers.

Als zijn moeder ernstig ziek is reist Anton de Kom met zijn vrouw en kinderen terug naar Suriname. Bij aankomst in Paramaribo wordt hij door velen opgewacht aan de kade waar de boot aanlegt.

Anton de Kom werd geboren en groeide op in de Pontewerfstraat, in een creoolse volkswijk in Paramaribo. Op de foto zie je het ouderlijk huis. De Pontewerfstraat heet nu 'Anton de Komstraat'.

De afbeelding van Anton de Kom prijkt op alle biljetten die de Surinaamse bank in 1986 heeft uitgegeven. 25 Surinaamse guldens (groen), 100 (paars), 250 (blauw) en 500 (oranje-rood).

Tijdens de Tweede Wereldoorlog hield Anton de Kom zich niet afzijdig. Hij wilde vechten tegen de onrechtvaardigheid! Hij sloot zich aan bij het verzet en schreef vurige stukken voor de verzetskrant De Vonk. Hij had zijn leven gewijd aan het vechten tegen de Nederlanders als onderdrukkers van de Surinamers. Nu werden de Nederlanders zelf onderdrukt door de Duitsers en dat kon hij niet uitstaan.

In 1944 werd Anton de Kom door de Duitsers opgepakt en naar het concentratiekamp Neuengamme in Duitsland gedeporteerd, waar hij in april 1945, vlak voor de bevrijding, aan tuberculose stierf.

In Amsterdam Zuidoost vind je het 'Anton de Komplein', waar het standbeeld van Anton trots op uitkijkt.

Anton de Kom heeft zijn hele leven gestreden tegen onrecht, discriminatie en vrijheid van meningsuiting voor met name de Surinamers, maar eigenlijk voor iedereen, ongeacht huidskleur, geloof of hoe rijk of arm je was.