Interactive image

(Blz: 34 t/m 36) De postzegels, De moordenaar gaat naar de Albert Heijn om een velletje met postzegels te halen. Hij gebruikt deze om brieven naar zijn slachtoffers te sturen. De moordenaar is erg nerveus tijdens het lopen in de winkel en het kopen van de postzegels. Als hij ook maar één ding verkeerd doet of zegt kan alles in één klap voorbij zijn. Gelukkig gaat alles goed, hij betaald de postzegels en loopt richting de uitgang van de winkel als hij ineens wordt geroepen door de vrouw die achter de counter staat. Hij besluit niet te reageren en door te lopen als hij nog een keer geroepen wordt en hij zich wel zou moeten omdraaien. Met een raar gevoel draait hij zich langzaam om met de gedachte dat alles nu voorbij zou zijn. Maar als die zich eenmaal helemaal omgedraaid heeft ziet hij de vrouw wapperen met het velletje postzegels die hij zojuist heeft gekocht.

(Blz: 83, 84) Het scheermesje, Kate is de tweede naam op het lijstje van de moordenaar dus ook zijn tweede slachtoffer. De ouders van Kate zijn een weekendje weg en Kate is alleen thuis. Ze is gisteren met Britt en Milou (haar twee beste vriendinnen) naar een feestje geweest, maar ze kreeg ruzie met Britt waarna ze naar het huis van haar vriend Luuk is gegaan. De dag daarna is ze weer naar huis gefietst. Eenmaal thuis aangekomen neemt ze een paracetamol en valt in slaap. Tot ze badend in het zweet wakker wordt en ze de deurbel hoort. Wanneer ze de deur open doet staat hier de moordenaar maar dit weet Kate nog niet tot die haar bedreigt met een mes en zegt dat ze naar boven moet lopen. Hier krijgt ze een injectie met Dormicum waarna ze heel slaperig en zwak wordt. De moordenaar tilt haar naar het bad en pakt een scheermesje waarschijnlijk van haar vader en maakt een snee in de lengterichting van haar pols. Hij legt haar arm in het warme water van het bad en hoort nog een zacht gekreun maar een paar minuten later werd het dood stil. Hij gooit het scheermesje in het water zodat het lijkt alsof die uit haar hand in gevallen en ze zich zelf om het leven heeft gebracht.

(Blz: 218) De slaappillen, Tess is de vierde naam op het lijstje van de moordenaar. Tess heeft de laatste tijd vreemde brieven ontvangen en is hiermee ook naar de politie gegaan. Maar bij de politie vonden ze de brieven niet zo vreemd en gingen ze er vanuit dat het gewoon een stomme grap is die één van de vriendinnen bij Tess uithaalt om haar bang te maken. Toch heeft Tess geen goed gevoel over de brieven en besluit om zelf op onderzoek uit te gaan. Dit is riskant voor de moordenaar maar hij geeft niet op tot hij zijn lijstje heeft afgerond. Als de moordenaar eindelijk een kans ziet om Tess te vermoorden wurgt die haar net zo lang tot het zwart voor haar ogen wordt. Op dit moment is ze dan nog niet dood. Terwijl Tess bewusteloos op de grond ligt krijgt de moordenaar de kans om haar een dodelijk dosis aan slaappillen te geven. Doordat ze bewusteloos is slikt ze het water met daarin de opgeloste slaappillen meteen door zonder hier controle over te hebben.

(door heel het boek verspreid) De injectie, De moordenaar maakt tijdens zijn moorden gebruik van een injectie met Dormicum dit is een stofje wat er zorgt dat het slachtoffer heel slaperig en zwak wordt in een korte tijd. Dit geeft de moordenaar dan weer de kans om te doen met zijn slachtoffer wat hij maar wil. Zo laat de moordenaar zijn moorden lijken op zelfmoorden. Daarom geeft hij de injectie ook op een onopvallende plek zoals tussen de vingers van het slachtoffer. Toch overlijd het slachtoffer niet aan de injectie maar aan een andere dodelijke verwonding. Dit heeft de moordenaar gedaan in de tijd dat het slachtoffer zwak en slaperig was door de injectie. Doordat het slachtoffer nog zo slaperig en zwak is kan ze de moordenaar niet tegenhouden. Zo kan de moordenaar rustig zijn gang gaan zonder dat het slachtoffer hem probeert tegen te houden.

(door heel het boek verspreid) De brief, De moordenaar houd een lijstje bij met mensen die hij wat aan wilt doen. Als je op het lijstje staat krijg je meerdere brieven met vage teksten zoals "ben je al bang..." of "jij bent de volgende...". De brieven kunnen gewoon door de brievenbus gegooid zijn of bijvoorbeeld in je fietsmand gelegd zijn. Een aantal slachtoffers nemen de brieven niet zo serieus en denken dat het gewoon een slechte grap is van iemand om ze bang te maken terwijl andere slachtoffers meteen met de brieven naar de politie gaan. Daarom moet de moordenaar voorzichtig zijn met het geven van de brieven. Verder hebben de slachtoffers geen idee van wie de brieven zouden kunnen zijn er staat namelijk geen verzender op de brief. Toch weten ze wel bijna zeker dat dezelfde persoon de brieven schrijft. De tekst is namelijk in elke brief geschreven in dezelfde blokletters.

schuld van Mel Wallis de vries, Het boek gaat over een moordenaar die zijn moorden laat lijken op zelfmoorden. Zo zijn er recentelijk achter elkaar op een school drie ´zelfmoorden´ gepleegd. Maar er is maar één iemand die echt weet hoe het zit en dat is de moordenaar. De moordenaar houd een lijst met namen bij die hij wil vermoorden.

Deze slachtoffers krijgen een brief in de tijd voordat ze vermoord worden. Als het slachtoffer met de brief naar de politie ging (wat niet iedereen deed) nam de politie dit niet serieus. Dit gaf de moordenaar weer hoop om verder te gaan met zijn doel om de persoon te vermoorden. Hij verdooft zijn slachtoffers eerst waarna hij ze verwond aan deze andere verwonding overlijd het slachtoffers uiteindelijk. Zo lukt het de moordenaar om een aantal namen van zijn lijstje af te strepen. Tot hij op het punt staat om zijn derde slachtoffer te maken. Het lukt hem om zijn slachtoffer net zo lang te wurgen tot ze bewusteloos op de grond viel. Ook lukt het hem om het slachtoffer een dodelijk aantal slaappillen te geven. Hij besluit de kamer te verlaten voordat hij sporen achter laat. Maar wat hij dan nog niet weet is dat zijn slachtoffer nog niet dood is en met alle kracht probeert om hulp te halen. Maar lukt het het slachtoffer om op tijd hulp te halen?