Interactive smyrna

SMYRNA CATASTROPHE

Ιωνικόν (Κωνσταντίνος Καβάφης)Γιατί τα σπάσαμε τ’ αγάλματά των,γιατί τους διώξαμεν απ’ τους ναούς των,διόλου δέν πέθαναν γι’ αυτό οι θεοί.Ώ γη της Ιωνίας, σένα αγαπούν ακόμη,σένα οι ψυχές των ενθυμούνται ακόμη.Σαν ξημερώνει επάνω σου πρωί αυγουστιάτικοτην ατμοσφαίρα σου περνά σφρίγος απ’ την ζωή των·και κάποτ’ αιθερία εφηβική μορφή,αόριστη, με διάβα γρήγορο,επάνω από τους λόφους σου περνά. Κ. Π. Καβάφης (1911)

Μικρασιατική Καταστροφή Το 1922 συνέβη η μεγαλύτερη καταστροφή που υπέστη ο ελληνισμός. Για πρώτη φορά μετά από 3.000 χρόνια έπαυσε να αναπτύσσεται ο ελληνικός πολιτισμός στη μία από τις δύο ακτές που τον γέννησαν. Μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα, ως νικήτρια χώρα, απέστειλε στρατό στη Μικρά Ασία. Το όνειρο της απελευθέρωσης των αλύτρωτων αδελφών της περιοχής φάνηκε προς στιγμή να πραγματοποιείται. Όμως σύντομα οι ελπίδες διαψεύσθηκαν. Το Προσφυγικό ζήτημα αρχίζει να υφίσταται μετά την κατάρρευση του μετώπου και την άτακτη υποχώρηση και αναδίπλωση του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος από το Αφιόν Καραχισάρ στα μέσα Αυγούστου του 1922. Πιο μπροστά υπήρχαν έντονα οι φήμες περί κατάρρευσης του ελληνικού μετώπου και ο κόσμος άρχισε να ανησυχεί έντονα. Η συνεχής άφιξη των τρένων που μετέφεραν στρατιωτικό υλικό και πρόσφυγες (Έλληνες και Αρμένιους) υπολογίστηκε ότι έφταναν με ρυθμό 30.000 ατόμων την ημέρα στη Σμύρνη. Τότε με βάση τους υπολογισμούς του Οικουμενικού Πατριαρχείου ένας χριστιανικός πληθυσμός της τάξης των 250.000 ξεριζώθηκε προς την μικρασιατική ακτή (Έλληνες και Αρμένιοι). Στα τέλη Αυγούστου του 1922 τα τουρκικά στρατεύματα νίκησαν οριστικά τον ελληνικό στρατό. Η ήττα του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος είχε ως συνέπεια την καταστροφή του μικρασιατικού ελληνισμού και τον ξεριζωμό του από τις εστίες του, την αποκαλούμενη Μικρασιατική Καταστροφή. Αναλυτικότερα, στις 24 Αυγούστου όπου τελικώς αναχώρησε και η τελευταία ελληνική στρατιωτική δύναμη κανείς δεν μπορούσε να φανταστέ τι έπεται. Μια μέρα μετά οι χιλιάδες πρόσφυγες που κατέκλυζαν όλο το μήκος της περίφημης προκυμαίας "Κε" της Σμύρνης περιμένανε μάταια τα ήδη επιταγμένα ελληνικά πλοία για τη μεταφορά τους στα γειτονικά ελληνικά νησιά (Χίο, Μυτιλήνη, Οινούσες). Δύο αμερικανικά αντιτορπιλικά στάλθηκαν, για την εξυπηρέτηση των προσφύγων, μετά από έντονη παρέμβαση του Αμερικανού Προξένου, (G. Horton). Ο πανικός και η έντρομη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί δικαιολογεί την απάντηση του Έλληνα Υπάτου Αρμοστή Αριστείδη Στεργιάδη στον πρώην Νομάρχη Λέσβου και Διοικητή Χίου Γεώργιο Παπανδρέου, όταν ο δεύτερος του συνέστησε να ενημερώσει άμεσα τον ελληνικό πληθυσμό για να φύγει, εκείνος του δήλωσε: "Καλύτερα να μείνουν εδώ, να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θ΄ ανατρέψουν τα πάντα". Την επομένη, 26 Αυγούστου (1922), αναχωρούν οι ελληνικές Αρχές Σμύρνης. O μέχρι τότε Έλληνας Ύπατος Αρμοστής της Σμύρνης Αρ. Στεργιάδης επιβιβάστηκε σε αγγλικό πολεμικό πλοίο που του διατέθηκε με προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Οι χιλιάδες των προσφύγων αρχίζουν να κατακλείνουν την Ελλάδα σε όλη της την επικράτεια. Το κράτος είναι ανίκανο να στεγάσει τόσο πληθυσμό. Στης 14ης Σεπτεμβρίου του 1922 είναι η ημέρα πυρπόλησης της Σμύρνης από τους Τούρκους που συμβολίζει τη μεγαλύτερη τραγωδία που βίωσε ποτέ ο ελληνισμός οι σφαγές, οι λεηλασίες σπιτιών και περιουσιών, οι γεωργικές και κτηνοτροφικές καταστροφές, το γκρέμισμα σχολείων, ναών και άλλων ευαγών ιδρυμάτων, ενώ παράλληλα ευτελισμό κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας που περιλαμβάνονται μαρτυρικοί βασανισμοί αιχμαλώτων, βιασμοί και ηθική οδύνη υπό το κλίμα του τρόμου και της απειλής του θανάτου είς βάρος Ελλήνων και Αρμενίων από τους Τούρκους, η εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων και άλλων χριστιανών από τους Τούρκους και ο ξεριζωμός του ελληνισμού από τις προαιώνιες εστίες του στη Μικρά Ασία και στη συνέχεια στην Ανατολική Θράκη. Ο πλήρης απολογισμός της καταστροφής αυτής που συντελέσθηκε ιστορικά σε δύο περιόδους, (αμφότερες τετραετίες), 1914-1918 και 1920-1924 είναι πράγματι πολύ δύσκολος. Στις 24 Ιουλίου του 1923 υπογράφεται η Συνθήκη της Λωζάνης, όπου έθεσε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας. Με την Συνθήκη της Λωζάνης αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών, ο ελληνισμός της Ανατολής εξαφανίστηκε ύστερα από δύο χιλιάδες χρόνια και περίπου 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες ήρθαν υπό άθλιες συνθήκες στην Ελλάδα. Το σχεδόν χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος έπρεπε τάχιστα να στεγάσει και να περιθάλψει αυτόν τον τεράστιο πληθυσμό. Βιβλιογραφία Η Μικρασιατική Καταστροφή: Ο «Μαύρος Αύγουστος» του 1922 (Α' Μέρος), www.protothema.gr Προδημοσίευση: «Μικρασιατική Καταστροφή: 50 ερωτήματα και απαντήσεις , www.kathimerini.gr Μικρασιατική καταστροφή: Μαρτυρίες που συγκλονίζουν ακόμη, σχεδόν 100 χρόνια μετά, www.ethnos.gr ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ / ΣΥΡΙΓΟΣ Μ. ΑΓΓΕΛΟΣ , ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Κ., www.politeianet.gr ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ 1922, mikrasiatis.gr Σαν σήμερα, 24 Ιουλίου υπογράφεται η Συνθήκη της Λωζάνης που έθεσε τα όρια του νέου κράτους, www.ethnos.gr ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ «H ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ, ΕΜΒΑΔΟΜΕΤΡΗΣΗ, Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ ΚΑΤΑΛΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ», ΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ , ΚΑΥΚΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ , ΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ. Γ’ ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ, ΑΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ

Κωστή Παλαμά, «Ανατολή»Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα,μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα,λυπητερά,πώς η ψυχή μου σέρνεται μαζί σας!Είναι χυμένη από τη μουσική σαςκαι πάει με τα δικά σας τα φτερά.Σας γέννησε και μέσα σας μιλάεικαι βογγάει και βαριά μοσκοβολάειμια μάννα· καίει το λάγνο της φιλί,κ' είναι της Mοίρας λάτρισσα και τρέμει,ψυχή όλη σάρκα, σκλάβα σε χαρέμι,η λαγγεμένη Aνατολή.Μέσα σας κλαίει το μαύρο φτωχολόι,κι όλα σας, κ' η χαρά σας, μοιρολόιπικρό κι αργό·μαύρος, φτωχός και σκλάβος και ακαμάτης,στενόκαρδος, αδούλευτος — διαβάτηςμ' εσάς κ’ εγώ.Στο γιαλό που του φύγαν τα καΐκια,και του μείναν τα κρίνα και τα φύκια,στ' όνειρο του πελάου και τ' ουρανού,άνεργη τη ζωή να ζούσα κ' έρμη,βουβός, χωρίς καμιάς φροντίδας θέρμη,με τόσο νου,όσος φτάνει σα δέντρο για να στέκωκαι καπνιστής με τον καπνό να πλέκωδαχτυλιδάκια γαλανά·και κάποτε το στόμα να σαλεύωκι απάνω του να ξαναζωντανεύωτον καημό που βαριά σάς τυραννάκι όλο αρχίζει, γυρίζει, δεν τελειώνει.Και μια φυλή ζη μέσα σας και λυώνεικαι μια ζωή δεμένη σπαρταρά,γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα,μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα,λυπητερά. [πηγή: Κωστής Παλαμάς, Άπαντα, τ. 5, Μπίρης, Αθήνα, χ.χ., σ. 217-218]

Smyrna catastrophe

Literature

The VowHe only wanted to get home.Pink buildings crumbledaround him. Tears camewhen he stepped over a dead baby.It was that damned war — no, hewas in Smyrna now — the Kaiser — we’re allgoing to hell – and what had George Hortonsaid at dinner last week? — My friends,we’re in the land of the Seven Citiesof the Revelation, of the Seven Churches,the wonderful mystical poem of St. Johnthe Divine. Again and again,Greek civilization rose in Asia Minorto be crushed by Asiatic invasion.Think of Permagus, Colophon, Philadelphia,Ephesus, Halicarnassus. Christian Smyrna has brightenedthe whole world. And in Asazi’s eyesEwan saw his unborn child.That night held the sheen of gilt-edged plates,candles in silver sconces. Fruit. Gone now. All destroyed. One push did it.His door was intact.His heart was a raw pieceof meat hurting his chest. The roomswere dark. Then shewas in his arms.His Asazi. Two monthspregnant. He fingeredthe maroon ribbon in her hair,let the tip of his fingercaress its grosgrain length.We’re going to Piraeus,luv. With George Horton,the American ambassador. I’ve gotthe papers here. We’ll be safe. Now they both criedin relief, but also painfor the change that cameupon them. And the dead.Smyrna was theirs. Smyrna was home.Ewan vowed, I will write of thismy whole life, what happened here.Even if I am alone in what I say,unpopular, I will continue to write.I will leave here with my wife,Asazi, and we both know the truth.Never, never,never will I forget Smyrna.

Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ VIDEO

Τραγούδια για τη Σμύρνη και την προσφυγιά