Miron Białoszewski
wieslawaolchowy
Created on March 16, 2022
More creations to inspire you
C2C VOLUNTEER ORIENTATION
Presentation
TALK ABOUT DYS WITH TEACHER
Presentation
CIRQUE DU SOLEIL
Presentation
LAYOUT ORGANIZATION
Presentation
TALK ABOUT DYS TEACHER-TEACHER
Presentation
PRODUCT MANAGEMENT IN MOVIES & TV SHOWS
Presentation
ESSENTIAL OILS PRESENTATION
Presentation
Transcript
MironBiałoszewski
17.06.1983
30.06.1922
Miron Białoszewski - poeta, prozaik i dramatopisarz urodził się w Warszawie w 1922 roku. Dokładna data urodzin nie jest jednoznacznie określona. Różne źródła podają datę 30 czerwca lub 30 lipca. Studia rozpoczął na tajnym Uniwersytecie Warszawskim na kierunku filologia polska, których nigdy nie ukończył. Razem z poetą Stanisławem Swenem Czachorowskim założył konspiracyjny Teatr Swena.
Ważnym wydarzeniem w życiu przyszłego poety było założenie w 1955 roku, wraz z Lechem Emfazym Stefańskim, eksperymantalnego Teatru na Tarczyńskiej. Po jego rozpadzie Białoszewski założył w swoim mieszkaniu Teatr Osobny razem z malarzem Ludwikiem Heringiem. Repertuar tego teatru został opublikowany w 1971 roku w publikacji "Teatr osobny"
Tomiki poezji"Obroty rzeczy"Rachunek zaściankowy""Mylne wzruszenia""Było i było""Odczepić się'"Wiersze""Trzydzieści lat wierszy""Oho"
"Pamiętnik z Powstania Warszawskiego""Donosy rzeczywistości""Szumy, zlepy, ciągi", Warszawa"Zawał""Rozkurz""Obmapywanie Europy. AAAmeryka. Ostatnie wiersze""Teatr osobny. 1955-63"
Proza
Miron Białoszewski przez całe życie mieszkał w Warszawie. To było jego miejsce na ziemi i nie opuścił jej nawet podczas powstania warszawskiego.
Pierwszy utwór epicki Białoszewski poświęcił powstaniu warszawskiemu. Pamiętnik z powstania warszawskiego" to kronika sześćdziesieciu dwóch dni "ludzkiego jedzenia, picia, kochania i umierania w arcyszczególnych warunkach”. Nieheroiczna wizja Powstania wzbudzała kontrowersje oraz niepochlebne głosy części krytyki literackiej jednak literaturoznawcy, jak np. Maria Janion i Stanisław Barańczak ocenili Pamiętnik… jako dzieło unikatowe w swoim przedstawiemiu „cywilnej” wersji wydarzeń 1944 roku, dla której wcześniej brakowało miejsca w martyrologicznej i wspomnieniowej literaturze wojennej.