Jezus prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek

Jezus Prawdziwy Bóg I prawdziwy człowiek

Kim jest Jezus?

Punk­tem wyj­ścio­wym jest dla mnie kla­sycz­ne twier­dze­nie teo­lo­gicz­ne: Je­zus Chrystus jest praw­dzi­wym Bo­giem i praw­dzi­wym czło­wie­kiem. To jed­na z pierw­szych rze­czy, ja­kiej chrze­ści­ja­nie uczą się o swo­jej wie­rze

Po pierw­sze, Je­zus z Na­za­re­tu, męż­czyzna, któ­ry prze­mie­rzał Pa­le­stynę w I wie­ku, nie był Bo­giem uda­ją­cym czło­wie­ka. Był żywym i praw­dzi­wym czło­wie­kiem z krwi i ko­ści, któ­ry do­świad­czył wszyst­kie­go, cze­go do­świad­cza­ją lu­dzie.
Je­zus uro­dził się, żył i umarł jak każ­da isto­ta ludz­ka Je­zus do­świad­czył wszyst­kie­go – prócz grze­chu

Proroctwa Starego Testamentu

wskazują od samego początku, że obiecany odkupieciel jest Synem Bożym

Zdradzony przez przyjaciela: Ps 41,10 – J 13,21.26.30
Sprzedany za trzydzieści srebrników: Za 11,13 – Mt 26,14–15
Milczenie w czasie sądu: Iz 53,7 – Mt 27,12–14
Zniewagi i znęcanie się podczas sądu i biczowania: Iz 50,6 – Mt 27,27–31 i Mk 15,19
Przebicie rąk i nóg: Ps 22,17–18 – Łk 23, 33.35–36
Rozdzielenie szat i rzucanie losów o suknię: Ps 22,19 – Jn 19,23-24
Słowa Jezusa i świadków ukrzyżowania: Ps 22:1 – Ps 22:7–9 (Mt 27:46, Łk 23:35; 8:53, Mt 27:39, Mt 27:43
Pragnienie i napojenie żółcią i octem: Ps 69,22 – Mt 27,33 i Jn 19, 28–29
Przebicie boku: Za 12,10 – Jn 19,34

Zaćmienie słońca po śmierci Jezusa: Am 8,9 – Mt 27,46.

Świadectwo Jana Chrzciciela

• „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata”. Mówił, że Jezus przewyższył go godnością, gdyż był przed nim.
• „Ujrzałem Ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: »Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym«. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym”.
  

Jezus jest Bogiem

• ma władzę nad duchami nieczystymi
• dokunuje licznych uzdrowień cudów, wskrzeszeń
• ma władzę nad prawami przyrody
• Ma władzę odpuszczania grzechów
  

Słowa samego Jezusa

Arianizm

• 
  nauka teologiczna Ariusza dotycząca natury związku Ojca i Syna w chrześcijańskiej doktrynie Trójcy Świętej, zapoczątkowana w Aleksandrii w IV w.;
  według arianizmu Syn-Logos nie jest Bogiem, a jedynie pierwszym i najdoskonalszym stworzeniem Boga-Ojca, natomiast Duch Święty jest pierwszym stworzeniem Syna; arianizm przyczynił się do powstania herezji chrystologicznych (monofizytyzm, apolinaryzm);
• Odrzucają chrzest małych dzieci ( ze wzgkędu na brak świadomości)
• nie wierzą w nieśmiertelność duszy
• nie uznają boskości Jezusa, nosza medale z napisem Chrystus-człowiek
  

Wcielenie

Są w Nim dwie natury, dwie wole i dwa działania, aby nie przypisywano
Bogu żadnych ułomności, którym podlega człowiek. Bóg nie cierpi, jak tylko
w ludzkiej naturze. On wyzwala ją od cierpienia, a dalej od śmierci. Gdyby
Bogu można było przypisać cechy ludzkie, to po co przyjmowałby ludzką natu­rę, skoro mógłby cierpieć jako Bóg. Skutkiem i celem Wcielenia było przebó-stwienie natury ludzkiej.Samo wcielenie świadczy już o bóstwie Chrystusa.

Sobór Chalcedoński 451 r p.Chr.

• Jezus Chrystus, będąc jedną osobą, posiada dwie natury, boską i ludzką, a ich zjednoczenie dokonało się:
• bez zmiany natur – spotkanie ze sobą natury boskiej i ludzkiej W JeZUSie chrystusie nie zmieniło w żaden sposób ani Jego ludzkiej, ani boskiej natury;
• bez pomieszania– dwie natury Jezusa Chrystusa po zjednoczeniu nie uległy pomieszaniu; nie powstała więc jakaś trzecia bosko-ludzka natura, Jezus ma dwie odrębne natury, boską i ludzka, a każda z nich zachowała specyficzne dla siebie właściwości;
• bez podzielenia – mimo obecnoci dwóch natur w Jezusie Chrystusie po wcieleniu nie było dwóch 0sób, lecz jedna, w której spotkało się ze sobą bóstwo i człowieczeństwo; nie wolno więc rozdzielać jezusa chrystusa boga od jezusa człowieka
• bez rozłączenia– po wniebowstąpieniu Jezusa Chrystusa natura ludzka nie odłączyła się od boskiej; tak więc Jezus Chrystus również po wniebowstąpieniu pozostał w pełni Bogiem i w pełni człowiekiem.
  

Jezus Chrystus, Syn Boży, stając się człowiekiem i pozostając nim na zawsze, „...otworzył nam drogę, którą, jeśli idziemy, życie i śmierć doznają uświęcenia i nabierają nowego sensu”
(Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, 22).