Pozachrzescijańskie świadectwa O Jezusie Chrystusie

dalej

Mówił o Nim świat. Pozachrześcijańskie świadectwa o Jezusie Chrystusie

powrót

Przed Tobą droga odkrywania niechrześcijańskich źródeł o Jezusie Chrystusie. Ich wartość jest tym większa, że ich autorom nie zależało na tym by Imię Jezusa było głoszone. Wręcz przeciwnie. Stąd ich świadectwo jest tym bardziej cenne.

Pliniusz Młodszy (62–114 po Chr.) pisze List do cesarza Trajana (jesteśmy w latach 111–113 po Chr.).

Pliniusz, pisarz i senator rzymski, sprawował w tym czasie funkcję gubernatora w Bitynii (region północnej Turcji nad Morzem Czarnym) i radził się w liście swojego przyjaciela – cesarza, jak ma postępować w stosunku do chrześcijan, których szeregi rosną w niepokojący sposób.

Kajusz Pliniusz do cesarza Trajana. Mam sobie za obowiązek, Panie, we wszystkich sprawach, w których mam wątpliwości, zwracać się do Ciebie. (…) W stosunku do tych, którzy oskarżani byli przede mną jako chrześcijanie, zastosowałem taką procedurę. Pytałem ich bezpośrednio, czy są chrześcijanami. Jeśli przyznawali, pytałem ich po raz drugi i trzeci, grożąc im karą śmierci: jeśli nadal w tym trwali, zarządzałem, aby byli skazani na śmierć. (…) Zapewniali zaś, że cała ich wina czy błąd polega na tym, że zwykli byli w wyznaczonym dniu zgromadzać się przed świtem i wygłaszać hymn Chrystusowi jako Bogu i następnie przysięgą wzajemnie się zobowiązywać nie w tym celu, by knuć jakąś zbrodnię, lecz by nie popełniać kradzieży, rozboju, cudzołóstwa, by dotrzymywać słowa i zwracać depozyty na żądanie. Po zakończeniu tych praktyk mieli zwyczaj rozchodzić się, aby później zebrać się na nowo dla spożycia pokarmu, który był normalny i niewinny” (Księga X, 96).

Swetoniusz był prywatnym sekretarzem cesarzy Trajana (98–117) i Hadriana (117–138).

Wzmiankę o Chrystusie znaleźć można w Żywotach cezarów – dziele napisanym około roku 120 po Chr. przez Gajusza Swetoniusza Trankwillusa (70–150 r. po Chr.). Wzmiankę tę znajdujemy w Życiorysie Klaudiusza.

[Klaudiusz] wypędził z Rzymu Żydów, którzy podburzani przez Chrestosa wywoływali zamieszki”.

W opinii kronikarza „Chrestos” jest tak naprawdę utrzymującą się w czasach Klaudiusza i rosnącą z dnia na dzień wiarą w Chrystusa Zmartwychwstałego. Klaudiusz nie odróżniał chrześcijan od Żydów – każdego chrześcijanina traktował jak Żyda.

Wielki historyk rzymski z I w. Pliniusz Korneliusz Tacyt (55–120 po Chr.)

Tacyt opisuje i podziela niechęć do Żydów i chrześcijan, szeroko rozpowszechnioną wśród ludu, która ma usprawiedliwiać skierowane przeciw nim akty barbarzyństwa.

„Atoli ani pod wpływem zabiegów ludzkich, ani darowizn księcia, ani ofiar błagalnych na rzecz bogów nie ustępowała hańbiąca pogłoska i nadal wierzono, że pożar był nakazany. Aby ją więc usunąć, podstawił Neron winowajców i dotknął najbardziej wyszukanymi kaźniami tych, których znienawidzono dla ich sromot, a których gmin chrześcijanami nazywał. Początek tej nazwie dał Chrystus, który za panowania Tyberiusza skazany został na śmierć przez prokuratora Poncjusza Piłata, a przytłumiony na razie zgubny zabobon wybuchnął nie tylko w Judei, gdzie się to zło wylęgło, lecz także w stolicy, dokąd wszystko, co potworne albo sromotne, zewsząd napływa i licznych znajduje zwolenników”.

Kliknij ikonkę poniżej by zdobyć więcej inormacji

Józef Flawiusz – największy historyk żydowski, autor „Dawnych dziejów Izraela”, urodzony w roku 37 po Chr. Był kapłanem jerozolimskim.

W tym czasie żył Jezus, człowiek mądry (jeżeli w ogóle można go nazwać człowiekiem). Czynił bowiem rzeczy niezwykłe (był nauczycielem ludzi, którzy z radością przyjmowali prawdę). Poszło za nim wielu Żydów, jako też pogan. (On to był Chrystusem). A gdy wskutek doniesienia najznakomitszych u nas mężów Piłat zasądził go na śmierć krzyżową, jego dawni miłujący go uczniowie nie przestali o nim głosić, że trzeciego dnia ukazał im się znów jako żywy” (Flaw. Ant. 18.33)

Kliknij ikonkę poniżej by zdobyć więcej inormacji

Talmud. Jest to komentarz do prawa żydowskiego.

„W wigilię Paschy został zabity Jezus. Herod ogłosił: On zostanie wyprowadzony za mur na ukamienowanie, ponieważ zajmował się magią i zwiódł Izraela, czyniąc go apostatą. Jeżeli ktoś coś ma na obronę, niech wystąpi. Ponieważ nikt nic nie powiedział na jego obronę, dlatego zabito go w wigilię Paschy”. (W tekście tym rodzaj kary jest pomyłką, kamienowanie bowiem było karą stosowaną u Żydów)

• Historycy żydowscy i rzymscy wspominali o Jezusie Chrystusie lub o chrześcijanach.
• Stwierdzali, że Jezus był postacią historyczną. Ponieważ nie byli chrześcijanami, nie można posądzić ich o stronniczość.

Wnioski

kliknij w zdjęcie obok

– Jakie znaki chrześcijaństwa dostrzegą w waszym środowisku?

Pomyślcie, że ludzie z przyszłości przenoszą się w początek XXI w.

kliknij w zdjęcie obok

Gdzie spotykam Jezusa?

Zapisujemy do zeszytu

obejrzyj krótki film

Obejrzyj