Сэрца на далоні

Сэрца на далоні

За раман «Сэрца на далоні» і за кнігу аповесцей «Трывожнае шчасце» Шамякіну Івану Пятровічу прысуджана Дзяржаўная прэмія БССР імя Якуба Коласа за 1967 год.

Серьёзным творческим подходом выделялся спектакль «Сердца на ладони», поставленный режиссёром Александром Подобедом. Трагическая история доктора Савича, мужественного подпольщика, расстрелянного немцами и чья светлая память запятнана грязной клеветой Гукана, борьба доктора Яроша и журналиста Шиковича не только за воссоздание доброго имени павшего, но и за справедливость в отношениях к живым – всё это становилось идейным центром спектакля. Суд современного над прошлым, историческая обречённость «гукановщины» как социального явления художественно убедительно донесли А.Трус (журналист Шикович), А.Ильинский (Гукан), Г.Маркина (Зося Савич).

- Один дурак может спросить такое, что не ответят и сто умных. - Па-мойму, калі ты ўжо ўзяўся пісаць, дык пішы, як Рэмарк...- Калі чакаеш нечага незвычайнага, жывеш у напружанасці, запамінаецца кожны дзень.- Несвядомы парыў мацярынскай душы: пачула дрэннае пра сына — хочацца, каб і на другіх былі плямы.- Я недзе чытаў, што хірургі — найбольшыя баязліўцы. Страшэнна баяцца трапіць пад нож свайго калегі.- "- Вас будуць крытыкаваць. - Мяне заўсёды крытыкуюць. Такая ў мяне прафесiя."- Хіба мала пішацца ў кніжках, паказваецца ў кіно, што любоў пачынаецца са сваркі?- Вось сэрца ляжыць на яго шырокай далоні. Жывое сэрца на далоні! І б'ецца, б'ецца, нібы хоча вырвацца.- У Парыжы дзесяць тысяч кафэ - i п'яных няма. - Хто табе сказаў? - Чытаў. А ў нас тры рэстараны. А налiзваюцца штовечар."- Любоў ніколі не бывае разумнай.- Праўду кажуць: сааўтары - што палюбоўнiкi адной жанчыны. Абавязкова счэпяцца.- Дзіўная жаночая псіхалогія! Сарамлівасць іх залежыць ад часу і абставін.- «Вось яна, вайна. Збудаваны гарады. А сэрцы людзей… Сэрцы ранены».- Сталь, якая ў разумных руках хірурга прыносіць людзям ратунак, жыццё. О, ён ведаў вартасць сталі!- Пахла дажджом. Набліжэнне яго заўсёды выразней адчуваецца каля ракі. Недарма ў народзе кажуць: рэкі прыцягваюць дождж. Рэкі і лес.- Што ўрэшце галоўнае ў фармаванні чалавека? Праца.- Добрыя справы часам рухаюцца нашым эгаізмам і самалюбствам.- У подъезда редакции стоял отцовский «москвич». И Славик словно споткнулся о него. Вот он, выход. Уехать куда глаза глядят. Из города! В снежный простор! Лететь, чтоб ветер свистел в ушах! Заехать на край света. Обо всем забыть.- "Вiдаць, найлепшае жыццёвае правiла: будзь добры да другiх i бязлiтасны да сябе. А мы яшчэ часцей бываем лепшымi ў адносiнах да сябе, чым да другiх..."- "Найдаражэйшая якасць памяцi - забыўлiвасць... Каб нiчога не забывалася, чалавецтва загiнула б. Забыўлiвасць лечыць i раны душы, i раны цела."- Званы зазванiлi так, як званiлi яны адвечна, калi iшла бяда - нашэсце ворага, навадненне, пажар. Званы клiкалi: "Падымайся, народ! Падымайся, народ!"- Праўда, як бы глыбока яе ні закопвалі, у якія б віры ні тапілі, у якіх бы архівах ні хавалі, яна ўсё адно ўсплыве, вырвецца на волю і з'явіцца людзям у сваім першародным харастве.- Мужчыны - што каты, адразу , нюхам, чуюць кошку.- Кожны час мае свае законы і нормы.- Барацьба супрацьлегласцей — закон жыцця і руху. Любоў і нянавісць, любоў і рэўнасць, цяпло і холад…- Сур'ёзная, але чуткая, як сейсмограф.- Чалавек робіцца прымхлівы, калі ведае, што блізкі яго на краі жыцця.- Пісьменнікі — народ самалюбівы. - Дзецям трэба даваць усё! На тое яны дзеці.