PRAWA DZIECKA

Oprac. Jolanta KozikowskaPCWE/Powiatowa BibliotekaPedagogiczna w Olecku

Start

Prawa dziecka

Najważniejszym dokumentem, który dotyczy praw dziecka jest Konwencja o prawach dziecka uchwalona w 1989 roku przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych i ratyfikowana przez Polskę w 1991 roku.

DZIECKO - w rozumieniu Konwencji o prawach dziecka oznacza każdą istotę ludzką w wieku poniżej osiemnastu lat, chyba, że zgodnie z prawem odnoszącym się do dziecka, uzyska ono wcześniej pełnoletniość

Konwencja gwarantuje prawa dziecka, niezaleznie od koloru skóry, wyznania czy pochodzenia.

PRAWA DZIECKA

Prawo swobody myśli, sumienia i wyznania, wyrażania poglądów, w tym w postępowaniu administracyjnym i sądowym

Prawo do życia i rozwoju, do tożsamości, obywatelstwa

PRAWA DZIECKA

Prawo do wychowania w rodzinie i kontaktów z rodzicami w przypadku rozłączenia z nimi, prawo poznania rodziców, jeżeli to możliwe

Prawo do ochrony życia prywatnego, rodzinnego, domowego, tajemnicy korespondencji

PRAWA DZIECKA

Prawo do swobodnego zrzeszania się, pokojowych zgromadzeń

Prawo do wolności od tortur, poniżającego traktowania, przemocy fizycznej lub psychicznej, wyzysku, nadużyć seksualnych,

PRAWA DZIECKA

Prawa społeczne, w tym prawo do odpowiedniego standardu życia, opieki w instytucjach i zakładach, ochrony socjalnej, ochrony zdrowia, rehabilitacji społecznej i zdrowotnej

Prawo do odpowiedniego traktowania w postępowaniu karnym, dostosowanego do wieku i stopnia rozwoju,

PRAWA DZIECKA

Prawo do wypoczynku i czasu wolnego

Prawo do ochrony przed wyzyskiem ekonomicznym, podejmowaniem pracy w zbyt wczesnym wieku,

Prawa do nauki, w tym prawo do bezpłatnej i obowiązkowej nauki w zakresie szkoły podstawowej

Prawo dostępu do informacji i materiałów pochodzących z różnych źródeł,

PRAWA DZIECKA

"Od zarania wzrastamy w poczuciu, że większe — ważniejsze od małego. — Jestem duży — cieszy się dziecko postawione na stole. — Jestem wyższy od ciebie — stwierdza z uczuciem dumy, mierząc się z rówieśnikiem.Przykro wspinać się na palcach i nie móc dosięgnąć, ciężko drobnymi krokami nadążać za dorosłymi; z małej ręki wyślizgnie się szklanka. Niezręcznie z mozołem pnie się na krzesło, do pojazdu, na schody; nie może ująć klamki, wyjrzeć przez okno, zdjąć lub zawiesić, bo wysoko. W tłumie zasłaniają, nie dostrzegą, potrącą. Niewygodnie, przykro być małym.Szacunek i podziw budzi to, co duże, więcej zajmuje miejsca. Mały — pospolity, nieciekawy. Mali ludzie, małe potrzeby, radości i smutki.Imponują: wielkie miasto, wysokie góry, wyniosłe drzewo. — Mówimy: Wielki czyn, wielki człowiek. Dziecko — małe, lekkie, mniej go jest. — Musimy się pochylić, zniżyć ku niemu."

Janusz Korczak, Prawo dziecka do szacunku

"szanuj mnie, żebym szanowała innychwybaczaj, żebym umiała wybaczaćsłuchaj, żebym umiała słuchaćnie bij, żebym nie biłanie poniżaj, żebym nie poniżałarozmawiaj ze mną, żebym umiała rozmawiaćnie wyśmiewajnie obrażajnie lekceważkochaj mnie, żebym umiała kochaćuczę się życia od Ciebie." Niebieska Linia, 2001 nr 2, s.36

Info

Oprac.Jolanta Kozikowska

Dziękuję!