Asertywność w szkole

Jesteś w szkole. Właśnie trwa lekcja matematyki. Samodzielnie wykonujesz zadanie w kartach ćwiczeń. Zadanie jest trudne. Potrzebujesz ciszy, żeby się skupić. Niestety, kolega w ławce zaczyna śpiewać pod nosem. Co robisz?

Zakrywasz uszy i próbujesz się skupić na zadaniu.

Podnosisz rękę i wołasz nauczyciela.

Prosisz kolegę, żeby przestał spiewać, gdyż próbujesz się skupić.

Wstajesz ze złością i rzucasz karty ćwiczeń na podłogę.

Podnosisz rękę i wołasz nauczyciela.

Krzyczysz: "Przestań" i mażesz koledze po ćwiczeniach.

Kolega nie zauważył twojego zachowania. Nadal śpiewa, zaczyna się kręcić i bawić ołówkiem. Nie potrafisz się skoncentrować. Czytasz zadanie, ale nic nie rozumiesz.

W odwecie mażesz po jego ćwiczeniach.

Nauczyciel podchodzi i pyta, co się stało. Tłumaczysz całą sytuację. Kolega denerwuje się, że na niego skarżysz. Patrzy na ciebie ze złością, ale przestaje śpiewać na prośbę nauczyciela. Jednak kiedy nauczyciel odwraca się do was plecami, kolega maże po twoich ćwiczeniach.

Wołasz: "Proszę Pani, on mi maże po książkach!"

Uderzasz go w ramię.

Dodajesz po nosem: "Głupi".

Kolega jest zdziwiony, gdyż nawet nie był świadomy, że śpiewał. Przestaje śpiewać i zaczyna rozwiązywać zadanie.

Dziękujesz mu i uśmiechasz się.

Mówisz, że to przez kolegę, że śpiewa i cię denerwuje.

Mówisz, że nie potrafisz się skupić, a zadanie jest bardzo trudne.

Nauczyciel szybko podchodzi i pyta, co się stało.

Nie odzywasz się. Siadasz i chowasz twarz w rękach.

Kolega przestaje śpiewać, ale w odwecie maże po twoich ćwiczeniach.

Uderzasz go w ramię.

Wstajesz ze złością i rzucasz karty ćwiczeń na podłogę.

Wołasz nauczyciela.

Nauczyciel podchodzi jeszcze raz. Rozmawia z kolegą i prosi go, aby cię przeprosił. Teraz obaj jesteście zdenerwowani. Żaden z was nie potrafi rozwiązać zadania. Po lekcji obaj macie złe humory. Obrażacie się na siebie nawzajem.

Nie wychodzi wam zabawa, trudno się skupić na pozostałych lekcjach. Wracacie do domu w złym nastroju.

Nauczyciel przypomina ci zasady klasowe i wpisuje ci uwagę do dziennika. Czujesz, że to niesprawiedliwe. Jesteś zdenerwowany. Nie potrafisz rozwiązać zadania. Po lekcji masz zły humor.

Nie wychodzi ci zabawa, trudno ci się skupić na pozostałych lekcjach. Wracasz do domu w złym nastroju.

Jesteś z siebie zadowolony - udało ci się pozytywnie rozwiązać problem. Masz dobry nastrój. Chętnie bawisz się z innymi dziećmi na przerwie, a na lekcjach pracujesz z zapałem.

Brawo! To najlepsze rozwiązanie!

Koledze jest przykro. Obraża się na ciebie i nie chce się z tobą bawić. Obaj macie kiepski nastrój, nie idzie wam zabawa.

Jedna sytuacja popsuła ci cały dzień.

Nauczyciel rozmawia z wami. Kolegę prosi o ciszę, ciebie próbuje uspokoić. Ale jesteś za bardzo zdenerwowany. Nie potrafisz rozwiązać zadania. Po lekcji masz zły humor. Obrażasz się na kolegę.

Nie wychodzi ci zabawa, trudno ci się skupić na pozostałych lekcjach. Wracasz do domu w złym nastroju.

Nauczyciel rozmawia z tobą, próbuje cię uspokoić. Ale jesteś za bardzo zdenerwowany. Nie potrafisz rozwiązać zadania. Po lekcji masz zły humor. Obrażasz się na kolegę.

Nie wychodzi ci zabawa, trudno ci się skupić na pozostałych lekcjach. Wracasz do domu w złym nastroju.

Nauczyciel rozmawia z tobą, pomaga ci się uspokoić. Powoli wraca ci dobry humor. Nauczyciel pomaga ci rozwiązać zadanie.

Po lekcji bawisz się razem z kolegą i zapominasz o całej sytuacji.

Nauczyciel przypomina wam zasady klasowe i wpisuje uwagi do dziennika. Obaj jesteście zdenerwowani. Nie potraficie rozwiązać zadania. Po lekcji macie zły humor.

Nie wychodzi wam zabawa, trudno wam się skupić na pozostałych lekcjach. Wracacie do domu w złym nastroju.