Ekslibris

to znak własnościowy książki

dOWIEDŹ SIĘ wIĘCEJ:

Miewa zwykle postać niewielkiej, ozdobnej karteczki (czasem stempla) i jest umieszczany na wewnętrznej stornie okładki książki.

Konkurs

Zapraszamy Was do wzięcia udziału w konkursie - szczegóły znajdziecie na blogu biblioteki

EKSLIBRIS

+info

Co to jest Ekslibris???

+info

Co zawiera ekslibris osoby prywatnej???

+info

Historia powstania

+info

Ekslibrysy w dawnych czasach

Zapamiętaj

POZNAJ

Ekslibris to imienne, często ozdobne oznakowanie książek, zazwyczaj z wyszukaną grafiką. Swoisty podpis.Zawiera imię i nazwisko bądź inicjały właściciela lub nazwę instytucji np. biblioteki, uniwersytetu itp.Dawniej spotykany jako mała karteczka przyczepiona do wewnętrznej okładki, teraz występuje czasem w formie naklejki lub, częściej, pieczątki.

Historia powstania znaku własnościowego książki ma wielowiekową tradycję i zaczyna się w starożytnym Egipcie. Za nastraszy zachowany ekslibris uważa się ceramiczną tabliczkę z imieniem faraona AMENHOTEPA III. W Europie znakowano księgi od czasów średniowiecza. Natomiast około 1450 roku powstał pierwszy znany "klasyczny" znak książkowy w formie naklejanej karteczki z odbitką drzeworytu. Tekst napisu mówił o właścicielu i przestrzegał wandala lub złodzieja przed konsekwencjami niecnego czynu.

Ekslibris to dzieło plastyczne, które:

• - posiada artystyczny walor,
• - jest znakiem własnościowym,
• - może być powielone różnymi technikami,
• - zawiera informacje o właścicielu książki.

Ekslibris osoby prywatnej zawiera trzy elementy:

• napis Ex libris (lub jego zamiennik, np.: Ex bibliotheca, Ex collectione, Z ksiąg, Z księgozbioru),
• dane właściciela, np. imię, nazwisko, inicjały, monogram, herb,
• grafikę nawiązującą do właściciela - jego nazwiska, cech charakteru, zainteresowań, zawodu, przedmiotów ważnych dla danej osoby.

Ekslibris osoby prywatnej zawiera trzy elementy:

• napis Ex libris (lub jego zamiennik, np.: Ex bibliotheca, Ex collectione, Z ksiąg, Z księgozbioru),
• dane właściciela, np. imię, nazwisko, inicjały, monogram, herb,
• grafikę nawiązującą do właściciela - jego nazwiska, cech charakteru, zainteresowań, zawodu, przedmiotów ważnych dla danej osoby.

W dawnych czasach ekslibrisy, oprócz imienia i nazwiska ich właściciela oraz rysunku, zawierały sentencje, a nawet przestrogi i zaklęcia skierowane przeciw złodziejom: Kto karty zagina, czy latem czy wiosną, Niech uszy mu długie, jak osłu wyrosną! Kto książki złośliwie mi kradnie i psuje, Niech diabeł go porwie i srodze katuje!

W dawnych czasach ekslibrisy, oprócz imienia i nazwiska ich właściciela oraz rysunku, zawierały sentencje, an nawet przestrogi i zaklęcia skierowane przeciw złodziejom: Kto karty zagina, czy latem czy wiosną, Niech uszy mu długie, jak osłu wyrosną! Kto książki złośliwie mi kradnie i psuje, Niech diabeł go porwie i srodze katuje!

Historia powstania znaku własnościowego książki ma wielowiekową tradycję i zaczyna się w starożytnym Egipcie. Za nastraszy zachowany ekslibris uważa się ceramiczną tabliczkę z imieniem faraona AMENHOTEPA III. W Europie znakowano księgi od czasów średniowiecza. Natomiast około 1450 roku powstał pierwszy znany "klasyczny" znak książkowy w formie naklejanej karteczki odbitką drzeworytu. Tekst napisu mówił o właścicielu i przestrzegał wandala lub złodzieja prze konsekwencjami niecnego czynu.

W języku polskim używamy formy spolszczonej, czyli EKSLIBRIS, pisanej łącznie. Natomiast umieszczając to słowo na grafice, warto użyć formy łacińskiej, czyli EX LIBRIS, pisanej oddzielnie, bez łącznika, czyli poziomej kreseczki między wyrazami.