Obchody urodzin Bydgoszczy

Wiadomości

BYDGOSKIE

675 urodziny miasta Bydgoszczy

W naszej szkole odbywają się obchody urodzin miasta Bydgoszczy. Z tej okazji przygotowaliśmy specjalny program uroczystości.

Podsumowaniem szkolnych obchodów będą liczne konkursy!

BYDGOSZCZ, 19 KWIETNIA 2021 R.

#0120

Odbędą się ciekawe zajęcia poświęcone Bydgoszczy!

Kalendarium

X wiek

Informacje o Bydgoszczy pojawiają się w pierwszych źródłach

1655-1660

Szwedzi zniszczyli Bydgoszcz. Szalała też zaraza

1794 r.

W czasie insurekcji kościuszkowskiej do Bydgoszczy wjechały wojska gen. Jana Henryka Dąbrowskiego

X/XI wiek

Bydgoszcz była grodem granicznym

1772 r.

W wyniku I rozbioru Bydgoszcz przypadła Prusom

20.01. 1920 r.

Bydgoszcz wróciła do Macierzy

19.04.1346 r.

Król Kazimierz Wielki nadał Bydgoszczy prawa miejskie

1773 r.

Rozpoczęto budowę Kanału Bydgoskiego

3.09. 1939 r.

W czsie II wojny światowej miały miejsce wydarzenia nazwane "krwawą niedzielą"

Hejnał

Sygnał muzyczny, powstały w 1946 r. z okazji obchodów 600-lecia nadania przez króla Kazimierza Wielkiego praw miejskich Bydgoszczy.

Flaga

Herb

W herbie Bydgoszczy widoczna jest brama miejska z trzema basztami, uniesioną broną i wpółotwartymi wrotami.

Herb miasta według legendy

"Kto pod bramy Bydgoszczy podjeżdżał, nie doczekawszy się życzliwego przyjęcia zawracał i do niedalekiego Torunia podążał. Kupcy z dalekich stron, podróżni i bogaci rycerze omijali więc miasto tak nieprzystępne i niechętne obcym. Cierpieli na tym bydgoszczanie, bo brakło im zamorskich towarów i wieści ze świata. W tej sytuacji rajcy miejscy uradzili, aby bramy były zawsze otwarte. Taki też wizerunek na herbie umieścić kazali i taki do dziś widnieje na znak, że Bydgoszcz i jej mieszkańcy chętnie gości w swych progach witają."

Symbole miejskie Bydgoszczy

Łatwo zapamiętać jej barwy. Dwie pierwsze nawiązują do naszej narodowej flagi, a niebieski pas przywodzi na myśl rzekę Brdę, dzięki której Bydgoszcz powstała i rozwijała się przez wieki.

Hejnał Bydgoszczy to kompozycja prof. Konrada Pałubickiego, która została wyłoniona w konkursie z okazji 600-lecia Bydgoszczy. Można go usłyszeć o godz. 12.00, 15.00 i 18.00. Kiedyś był grany na żywo przez trębaczy, a teraz jest odtwarzany w wersji cyfrowej z kościoła Klarysek w centrum miasta.

Bydgoskie legendy

Legenda o Panu Twardowskim

Codziennie o godzinie 13:13 oraz 21:13 można spotkać Mistrza Twardowskiego. Wychyla się on z okna kamienicy przy Starym Rynku 15, w której niegdyś przyjmował swoich interesantów.

Pan Twardowski

Pobyt czarnoksiężnika w naszym mieście zrelacjonował Józef Ignacy Kraszewski w swej wydanej w 1840 roku powieści "Mistrz Twardowski".

W powieści znalazł się znakomity opis wjazdu Twardowskiego do miasta na kogucie (inne podania mówią, że dotarł na Stary Rynek na krześle). Po przyjeździe do Bydgoszczy, Mistrz skierował swoje kroki do gospody "Zgorzelec', gdzie wraz ze swoim sługą Maćkiem i diabełkami Smołką i Węgliszkiem mieszkali i przyjmowali interesantów. Gdy po mieście rozeszła się wieść, że Mistrz zna sztuki magiczne, dzięki którym wielu nieszczęśników wydobył z opresji, nie było chwili, w której jakiś szlachcic albo mieszczanin nie przyszedł z prośbą o radę czy pomoc. Jednym z nich był Burmistrz, który będąc już sędziwym starcem miał bardzo młodą żonę, za którą w niczym nie mógł nadążyć. Zwrócił się z prośbą do Pana Twardowskiego, żeby go odmłodzić. Mistrz z pomocą diabłów przygotował wywar z magicznych ziół w którym wykąpał starca. Po kilku godzinach z kotła wyszedł bardzo odmłodzony. Niestety po powrocie do domu, nie został rozpoznany ani przez żonę ani przez nikogo ze służby.

Legenda o Bydzie i Goście

Od południa w stronę morza wędrowali dwaj bracia: Byd i Gost. Mijali łąki, jeziora, lasy, wzniesienia, doliny i bagna.

Podróż zdawała się nie mieć końca. Byd szukał gęstych lasów, żeby łatwo materiał na budowę osady było pozyskać. Gost z kolei poszukiwał rzeki zasobnej w ryby i na tyle dużej, by gród przed najazdem wrogów chroniła. Po wielu dniach, gdy ich oczom ukazała się rzeka Brdą nazywana, bracia wędrówkę postanowili zakończyć. Lasy były tutaj dorodne niezwykle, a jeziora rozrzucone między łąkami licznie. Przez krainę przebiegały również drogi łączące północ z południem i wschód z zachodem. Miejsce było dogodne, założyli więc tutaj gród, który nazwali od połączonych imion Bydgost.

Legenda o diabełku Węgliszku

Diabełek Węgliszek przybył do Bydgoszczy z Mistrzem Twardowskim. Był jego sługą wraz ze swoim kompanem diabełkiem Smołką.

Wegliszek był chytry, bystry i bardzo pracowity, ponieważ to właśnie on najwięcej klientów Mistrzowi przysyłał. Kiedy Pan Twardowski opuszczał Bydgoszcz, Węgliszek pozostał w mieście, obiecując czarnoksiężnikowi, że będzie dusze mącić, młódki namiętnością napełniać a ze starych bab robić czarownice. Na pobliskiej Łysej Górze w każdą sobotę z czarownicami schadzki miewał i niejedną z nich na manowce wyprowadził. Kilka razy się nawet mu udało z niektórymi z nich wziąć ślub. Pewnego razu w roku 1630, omotał Apolonię Strychalską i jej córkę Agnieszkę, które skrzętnie jego rozkazy wykonywały: truły wodę w mieście, zsyłały choroby na ludzi i bydło oraz przestały chodzić do kościoła. Apolonia wraz z córką już po pierwszych torturach przyznały się do znajomości z Węgliszkiem. Opowiedziały, że podarował im figurkę ze swoją podobizną, którą nosiły przy sobie, i która sprawiała, że rządziły nimi straszne moce. Pewnego dnia Agnieszka upuściła figurkę, która się rozbiła. Straszne moce odeszły. Wściekły Węgliszek strasznie je pobił, a ponieważ nie chroniły ich żadne złe moce to bardzo łatwo dały się schwytać władzom. Zostały oskarżone o wykorzystywanie diabelskich mocy oraz o zbeszczeszczenie wiary i skazane na śmierć przez spalenie na stosie.

I tak mijały lata Węgliszka w Bydgoszczy. Zmęczony łowami dusz zawarł ponownie znajomość z diabełkiem Smołką, i razem spokój dali łowieniem dusz, lecz wspólnie różne psikusy i figle mieszkańcom robili. Na starość zamieszkał przy bramie klasztoru karmelitów, coraz bardziej pokorniał aż wreszcie stał się domowym diabełkiem. Jego imieniem została nazwana kawiarnia literacka, która do niedawna mieściła się na rogu ul. Batorego i Starego Rynku.

Przed wiekami mieszkał w zamku okrutny kasztelan imieniem Karolus wraz ze swą przepiękną córką, Angeliką. Ojciec tak bardzo obawiał się rychłego zamążpójścia dziewczyny, iż dzień i noc kazał ją trzymać w zamkowej wieży.

Legenda o Angelice

Pewnego dnia, gdy wrócił z kolejnej wygranej bitwy, przyprowadził ze sobą i wtrącił do lochu młodego i przystojnego księcia Jarosława. Angelika, zaaferowana nowym przybyszem, zeszła nocą do lochu. Młodzi zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia. Co noc dziewczyna przynosiła więc więźniowi jadło i napitki, aż ten wydobrzał i poprosił ją o uwolnienie. Angelika, nie licząc się z gniewem ojca, wypuściła młodzieńca, a ten obiecał jej, że wróci po nią i się jej oświadczy. Czekała z utęsknieniem dzień, tydzień, miesiąc. Aż w końcu, pewnej nocy usłyszała dźwięki dochodzące z przedzamcza. To Jarosław przybył wraz ze swymi rycerzami, by oswobodzić ukochaną. Rozpoczęła się okrutna bitwa, podczas której młodzieniec poniósł śmierć z ręki rycerza w czarnej przyłbicy. Angelika, chcąc pomścić jego śmierć zadała cios w plecy tajemniczemu wojakowi. Gdy padł martwy, a dziewczyna odsłoniła jego przyłbicę, okazało się, że był to jej ojciec. Zrozpaczona swym czynem niewiasta, rzuciła się do rzeki Brdy. Odtąd co noc przychodziła na zamek jako zjawa i chodząc między komnatami szukała swojego ukochanego, okropnie przy tym zawodząc.

Legenda o kacie

Idąc ulicą Długą w kierunku Wełnianego Rynku dojdziemy do miejsca, w którym stała średniowieczna brama poznańska. Mieszkał w niej kat miejski, którego zadaniem było pilnowanie porządku w mieście i wykonywanie wyroków, w tym także ścinania głów.

Pewna stara legenda głosi, że kat zaprzyjaźniony był z pewnym ubogim krawcem imieniem Janek, który zamieszkiwał rozsypującą się chatkę przy ulicy Długiej, tuż obok bramy. Pewnego dnia młodzieniec, skończywszy pracę postanowił wybrać się ze swoją ukochaną na spacer groblą prowadzącą za bramę poznańską. Ledwo zakochani wyszli z miasta minął ich powóz bogatego kupca. Zatrzymał się on naraz i z pojazdu wysiadł mężczyzna, który zaproponował pięknej dziewczynie, by pojechała z nim. W zamian obiecał obdarować jej i jej rodzinę bogactwami, o jakich im się nie śniło. Krawca Janka zdenerwowała śmiała propozycja nieznajomego i rzucił się na niego z pięściami. Pobity i upokorzony kupiec udał się na skargę do burmistrza, a ten nic innego nie mógł zrobić jak tylko biednego Janka skazać na śmierć. Prawo bowiem w Bydgoszczy nakazywało do gości z szacunkiem i szczodrością się odnosić. Ścięcie krawieckiej głowy ustalono na niedzielę, po mszy świętej. Osądzonego wsadzono do lochu w bramie poznańskiej. Tam odwiedził go kat, który tak żałował młodego przyjaciela, że postanowił mu pomóc. „Przed wyjściem na rynek, sznury na rękach i nogach ci poluzuję, a kiedy topór nad twoją głową podniosę, ty wstań i czym prędzej uciekaj bramą poznańską. Tam straży nie będzie, a wrota będą otwarte” – powiedział kat do przestraszonego Janka. Wszystko przebiegło jak zaplanowali, a przy bramie na krawca czekała jego ukochana. Chwycił ją za rękę i razem zniknęli we mgle tuż za bramą miejską. Ludzie krzyczeli „Chwytajcie go, chwytajcie”, a w miejscu w którym zakochani przepadli bez śladu do dziś jest mała uliczka Chwytowo.

Legenda o skarbie na Wyspie

Według legendy, gdy na Wyspie Młyńskiej działała jeszcze mennica, ubodzy pracownicy wykradali złoto i srebro przeznaczone do wyrobu monet.

Kruszce zakopywali gdzieś w okolicy. Proceder ten trwał przez długie lata, aż do zamknięcia mennicy. Legenda głosi, że skarb ciągle pozostaje nieodkryty, a miejsce w którym został zakopany zaznaczone jest na mapie, która została skrzętnie schowana. Podobno pewien kupiec ją znalazł. Zgłosił się do władz z prośbą o zgodę na prowadzenie wykopów. Odmówiono mu jednak jej, a o nim samym słuch zaginął.

Legenga o Łuczniczce

W połowie października 1910 roku przy udziale kupców, bankierów, krawcowych, piekarzy, murarzy, młodych i starych kobiet i mężczyzn, dokonano odsłonięcia rzeźby "Łuczniczki"."

Za płachtę pociągnął podobno sam Aronsohn- bankier bydgoski, który kosztem 7,5 tys. marek sprowadził piękność z łukiem do miasta. Poruszenie wśród mieszkańców było ogromne. Jedni myśleli, że to przyjaciółka bankiera- statystka z teatru. Inni, że to córka Aronshona. Odpowiedzi na pytanie, które przez długie miesiące było głównym tematem rozmów wśród bydgoszczan...A może była to po prostu modelka z Berlina, którą niemiecki rzeźbiarz zatrudnił w swej pracowni.

Legenda o "krwawej ręce"

Ślad kwawej ręki na ścianie? Ale gdzie?"

Jeszcze na początku II wojny światowej, na Starym Rynku stał pojezuicki kościół pw. św. Ignacego Loyoli. Legenda głosi, że jedna z ofiar faszystowskiego terroru, umierając, oparła się ręką o jedną ze ścian kościoła. Ślad ręki pozostał, i niczym nie można go było usunąć, dlatego okupanci niemieccy postanowili zburzyć kościół.

Kazimierz III Wielki (1310 – 1370) był synem Władysława Łokietka i Jadwigi, ostatnim władcą piastowskim. Znacznie umocnił kraj pod względem politycznym i gospodarczym, dając w ten sposób swym następcom kraj gotowy do przewodzenia w tej części świata.

Król Kazimierz Wielki

Ciekawostki:

Za młodu Kazimierz uwiódł córkę jednego z dostojników węgierskich, Klarę Zach. Oburzony ojciec dziewczyny, posądzając królową Elżbietę o „maczanie w tym palców” poranił ją mieczem, za co został ścięty, podczas gdy Kazimierz bezpiecznie wrócił do Polski.
Mawia się, iż „zastał Polskę drewnianą, a zostawił murowaną”, co nie jest prawdą. Była ona drewniana jeszcze później przez całe wieki.
Podobnie jak inni, określał krzyżaków przekleństwem: „psu braty”.
Był bigamistą.
Dzięki niezwykle sprawnej polityce wewnętrznej oraz zewnętrznej Kazimierz Wielki powiększył obszar kraju dwukrotnie, ale i to nie jest najważniejsze, ponieważ rozwinął kraj gospodarczo, by mógł następnie odbyć się swoisty skok cywilizacyjny, za sprawą którego Polska została imperium.
Współcześni mu władcy i ludzie polityki doceniali poczucie sprawiedliwości Kazimierza. Świadczy o tym chociażby fakt, że był mediatorem w sporze dynastycznym między Luksemburgami a Habsburgami. Kodyfikacja prawa zwyczajowego, reformy sądów oraz reforma monetarna i handlowa. Wszystko to jest wiekopomną zasługą Kazimierza Wielkiego.

Miejsca w Bydgoszczy związane z Kazimierzem Wielkim

Pomnik Kazimierza Wielkiego

Makieta bydgoskiego zamku

Mural Kazimierza Wielkiego

Uniwersytet Kazimierza Wielkiego

Oczywiście jeszcze ulica, most, park imienia Kazimierza Wielkiego..........

Ciekawe miejsca w Bydgoszczy

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.

Consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.

Adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.

Fontanna "Potop"

Posąg

"Dzieci bawiące się

z gęsią"

Bydgoskie murale

+info

"Trzy Gracje"

Trzy Gracje to posągi w Bydgoszczy przedstawiające trzy kobiety - mityczne Gracje, które według mitologii greckiej były boginiami wdzięku i radości. Trzy Gracje stoją przy ul. Stary Port, na nabrzeżu Brdy. Rzeźba jest autorstwa Jerzego Buczkowskiego i pochodzi z 1989 roku.

Bydgoszcz jest piękna!!!

To również jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli Bydgoszczy, który często występuje na pocztówkach. Na tle rzeźby turyści robią sobie zdjęcia. Balansująca nad Brdą figura jest zawieszona na linie, obok mostu Jerzego Sulimy-Kamińskiego. Autorem jest rzeźbiarz Jerzy Kędziora. Rzeźba została odsłonięta w 2004 roku - w dniu wejścia Polski do Unii Europejskiej.

Przechodzący przez rzekę

Niektórych zastanawia, jak to możliwe, że rzeźba utrzymuje się na linie bez przeszkód. Postać utrzymuje pionową pozycję dlatego, że środek masy figury jest w centralnym miejscu liny, na której się znajduje.

Do czasów obecnych zachowały się trzy niewielkie fragmenty bydgoskich murów miejskich. Długość zachowanych fragmentów stanowi ok. 1/5 pierwotnego obwodu, przy czym większość z nich nosi ślady nowożytnych przebudów.

Mury miejskie

Ceglana budowla otaczała miasto jedynie od południa, gdyż z pozostałych stron obronę stanowiły cieki wodne: Fosa zamkowa, Brda, Młynówka i rozlewiska Wyspy Młyńskiej.

Replika zamku bydgoskiego znajduje się przy głównym wejściu do BREBanku od ul. Grodzkiej. To w tym właśnie miejscu, gdzie dziś stoi niewielka replika, wznosił się dostojny zamek bydgoski otoczony fosą.

Budowla obronna i administracyjna pochodziła z czasów Kazimierza Wielkiego, i istniała w latach 1346–1656 (ruiny do 1895 r.)

Bydgoski zamek

Budowla obronna i administracyjna pochodziła z czasów Kazimierza Wielkiego, i istniała w latach 1346–1656 (ruiny do 1895 r.)

Bydgoski zamek

Mapa starej Bydgoszczy

Bydgoszcz przecina 18 południk długości geograficznej wschodniej. Południk przechodzi niemal przez środek Starego Rynku, a łączy Bydgoszcz z takimi miastami jak Sztokholm czy Kapsztad.

Na bydgoskim Szwederowie (ul. Konopnicka) położona została kamienna płyta oznaczającą południk. Obok niej znajduje się kamień z napisem: "Tu przebiega południk 18 łączący Szwederowo ze Sztokholmem i Kapsztadem" Podobna tablica zostanie też zamontowana na terenie Szkoły Podstawowej nr 63 przy ul. Goszczyńskiego.

18 południk

Na załączonym obrazku widzimy metalową konstrukcję z południkami i równoleżnikami upamiętniającą 18. południk, która stoi na Wyspie Młyńskiej przy Białym Spichrzu, jednak nie leży równo na 18 południku.

Na ulicach Bydgoszczy znaleźć można niezwykłe rzeźby, które powstały w obumarłych pniach drzew. Autorem tych rzeźb, które stały się ciekawą atrakcją dla spacerowiczów, jest Zbyszko Piwoński.

Rzeźby w pniach drzew

Rzeźby można zobaczyć przy ul. Gdańskiej 30 – „Kobieta w gołębiach”, przy al. Mickiewicza – „Przebudzenie elfów” (obie realizacje z 2006), przy ul. Słowackiego – „Zaraz zagramy” (2010). A na ulicy Konopnickiej można spotkać "Sierotkę Marysię i Krasnoludków" autorstwa Mirosława Kufla (2012).

Uwaga!

A teraz konkurs klas

Instrukcja:

1. Za chwilę zobaczycie 10 zdjęć

2. Waszym zadaniem jest wspólne odgadnięcie nazwy obiektu i miejsca, gdzie się on znajduje

3. Zgodnie z zasadą "Do trzech razy sztuka" trzech uczniów po kolei może spróbować szczęścia

4. Wychowawca zliczy punkty. Maksymalnie można otrzymać 20 pkt, po jednym za nazwę i za miejsce

Powodzenia!!!

Dziękujemy za uwagę!

Spójrzcie na nasze piękne miasto, mamy się czym pochwalić :)

: Urszula Kurowska

źródło:

https://visitbydgoszcz.pl/pl/poznaj/134-historia

https://www.polska.travel/pl/glowne-miasta/bydgoszcz

https://www.globtroter.pl/zdjecia/221460,polska,kujawsko,pomorskiego,bydgoszcz,bydgoskie,spichrze,nad,brda.html

https://www.bydgoszcz.pl/aktualnosci/tresc/ulica-magdzinskiego-architektura-na-poziomie/

Obchody urodzin Bydgoszczy

More creations to inspire you

BIDEN’S CABINET

UNCOVERING REALITY

VACCINES & IMMUNITY

LAS ESPECIES ANIMALES MÁS AMENAZADAS

POLITICAL POLARIZATION

WATER PRESERVATION

PROMOTING ACADEMIC INTEGRITY

Transcript