Want to make creations as awesome as this one?

Mensaxes de diversos escritores de todo o mundo para os estudantes do IES Espiñeira. Día do libro, 23 de abril de 2021

Transcript

Espiñeira polo mundo

23 DE ABRIL:DÍA DO LIBRO

En cada recuncho do planeta, milleiros de autores traballan por achegar unha historia, unha aventura, un pensamento... Dun punto a calquera outro, as súas palabras viaxan facilmente polo mundo.

MAPA INTERACTIVO

URSULA DUBOSARSKY Foto publicitaria Urnurk Ficha bibliográfica A message for the students of Biblioteca Safo, from Ursula Dubosarsky, Australian Children’s Laureate Every book you read makes you a better READER Every book you read makes you a better WRITER Tradución: Unha mensaxe para os estudantes da Biblioteca Safo, de Úrsula Dubosarsky (Premio Laureada escritora infantil australiana): Cada libro faite ser mellor LECTOR. Cada libro faite ser mellor ESCRITOR.

ANITA NAIR Foto: Facebook Anita Nair Ficha bibliográfica Anita Nair envíanos un texto sobre a súa biblioteca persoal e unha fotografía da mesma: Angels in the Corner I look around the room and feel that surge of pleasure in me. It is a room I put much thought into and one I lavish a great deal of attention upon. It is also the repository of my every whim, architectural and literary. It has a corner window sliced into the wall around which a mason left his stamp with a frieze of plaster leaves and flowers. Outside in a window box foxtail asparagus flourish. On the east wall is a large but shallow bay window echoing the one below in the dining room. The room has a skylight, wooden floors and the walls are painted a deep pink reminiscent of the walls in the Uffizi Gallery. There is a tiny shelf in a corner with little thingummies collected from all over the world; there is a ceramic and gold heart from Este in Italy hanging from a wall light and on another wall I have hung a pair of tiny brocade shoes, the kind worn by Chinese women with bound feet … the rest of the walls bear a wealth of paintings and sketches given to me by friends; and prints of works by favourite artists. An antique round table from my grandparents’ home, a low table and a reclining chair, a typist chair I first hired eleven years ago and paid five times over its value in rent until the furniture hirers advised me to buy it if I was so attached to it…this is my empire, my sanctuary and physical home to my inner life….for on three walls are book shelves from ceiling to floor, and on the floor are books stacked. My angels in the corner. In his Nobel lecture Orhan Pahmuk says ‘The starting point of true literature is the man who shuts himself up in his room with his books’…. ‘But once we shut ourselves away, we soon discover that we are not as alone as we thought. We are in the company of the words of those who came before us, of other peoples' stories, other people's books, other people's words….’ It is inevitable that every writer constructs in his or her mind an inner room. In this room are the words of writers before us. Abstracts and the very real. Descriptions and dialogue. A scene. A character. Eventually we settle on a few who then go on to become the angels in the corner. Companions who sit with us in our lonely hours. Cicerones who lead the way. Friends who never tell me why bother? Critics who do not mince words if I fill pages with indifferent prose. I carved my literary wisdom from several stalwarts who may never have been recognized as such. It does not matter to me that to list them as literary influences would be tantamount to literary hara-kiri. I do know for certain that without their presence, I would never be the writer I am. The angels in my corner don’t ask much of me. But they do demand a honesty for that is what hallmarks each one of them. Unless a book ring of truth, you needn’t even bother, they tell me each time I sit before an empty page nibbling at the end of my pen, tasting ink and fear in my mouth. Tradución: "Anxos na esquina" Miro ó redor da habitación e sinto esa onda de pracer en min. É unha habitación na que pensei moito e na que prodigo unha gran cantidade de atención. Tamén é o depósito de todos os meus caprichos, arquitectónicos e literarios. Ten unha xanela de esquina cortada na parede ó redor da cal un albanel deixou o seu selo cun friso de follas e flores de xeso. Fóra, enmarcados pola fiestra, florecen os espárragos cola de raposo. Na parede este hai unha xanela salediza grande pero pouco profunda que fai eco á de abaixo no comedor. A habitación ten unha bufarda, chans de madeira e as paredes están pintadas dun rosa intenso que lembra ás paredes da Galería Uffizi. Hai un pequeno estante nun recuncho con cousiñas recollidas de todo o mundo; hai un corazón de cerámica e ouro de Este en Italia que colga dunha lámpada de parede e noutra parede colguei un par de pequenos zapatos de brocado, deses que usan as mulleres chinesas cos pés vendados ... o resto das paredes teñen unha gran cantidade de pinturas e bosquexos que me regalaron amigos; e impresións de obras de artistas favoritos. Unha mesa redonda antiga da casa dos meus avós, unha mesa baixa e unha cadeira reclinable, unha cadeira de mecanógrafo que aluguei por primeira vez fai once anos e paguei cinco veces máis do seu valor en alugueiro ata que os arrendatarios de mobles aconselláronme comprala se estaba tan apegada a ela... este é o meu imperio, o meu santuario e o fogar físico da miña vida interior... porque en tres paredes hai estantes de libros desde o teito ata o piso, e no piso hai libros amontoados. Os meus anxos na esquina. No seu discurso do Nobel, Orhan Pahmuk di: "O punto de partida da verdadeira literatura é o home que se encerra na súa habitación cos seus libros"... “Pero unha vez que nos encerramos, pronto descubrimos que non estamos tan sós como pensabamos. Estamos en compañía das palabras dos que nos precederon, das historias doutras persoas, dos libros doutras persoas, das palabras doutras persoas... ". É inevitable que todo escritor constrúa na súa mente unha habitación interior. Nesta sala están as palabras dos escritores que temos ante nós. O abstracto e o moi real. Descricións e diálogo. Unha escena. Unha personaxe. Finalmente, decidímonos por uns poucos que logo se convirten nos anxos da esquina. Compañeiros que sentan connosco nas nosas horas de soidade. Ciceróns que marcan o camiño. Amigos que nunca me din por que molestarse. Críticos que non teñen pelos na lingua se encho as páxinas de prosa indiferente. Esculpín a miña sabedoría literaria de varios incondicionais que quizáis nunca fosen recoñecidos como tales. Non me importa se enumeralos como influencias literarias equivalería a un hara- kiri literario. Sei con certeza que sen a súa presenza, nunca sería a escritora que son. Os anxos do meu recuncho non me piden moito. Pero si esixen honestidade porque iso é o que distingue a cada un deles. A non ser que o libro soe a verdade, nin sequera necesitas molestarte, dinmo cada vez que me sento ante unha páxina baleira mordendo a punta da miña pluma, saboreando tinta e medo na miña boca.

Pia Tafdrup, Dinamarca Foto: Johannes Jansson Ficha bibliográfica A escritora envíanos este poema, do seu libro El portal de la reina, no que fala de cando aprendeu a escribir: "La mano de mi madre" Me baño en la quieta luz de una gota y recuerdo cómo llegué a ser: Un lapicero puesto en la mano, la fresca mano de mi madre sobre la mía, cálida. - Y así nos pusimos a escribir entrando y saliendo de corales, un alfabeto submarino de arcos y puntas, de caracoles espirales, de estrellas marinas, de blandientes tentáculos de pulpos, de grutas y formaciones rocosas. Letras que con sus cilios se abrían paso vertiginosamente entre lo blanco. Palabras como lenguados aleteando y enterrándose en la arena o anémonas oscilantes con sus cientos de hilos en un quieto y único movimiento. Frases como cardúmenes que se hicieron de aletas y ascendían y también de alas que en compás se agitaban, palpitando como mi sangre que a tientas golpeaba estrellas contra el cielo nocturno del corazón; fue cuando vi que su mano había soltado la mía, que yo hacía mucho, escribiendo, me había desasido de ella. Traducción del danés de Thomas Boberg y Renato Sandoval

ISABEL ALLENDE Foto: Lesekreis Ficha bibliográfica Vídeo-saúdo

Szusza Bánk, Alemaña Foto: Amrei Marie Ficha bibliográfica I cannot think about anything else that taught me more than literature did. Maybe only life itself. But that takes very long. It needs years or decades to learn from life. But reading I discovered the world in all its beauty, its danger, its ferocity, its bewilderness, its kindness and attraction - as a child, a teenager, a young woman, a woman. So why reading? is not an adequate question for me. For me you would have to pose the question this way: Why not reading? How can anyone possibly be without it? Live without it? Dream without it? Face the world without it? I cannot think of anything that gave me more satisfaction than writing did. The adventure of diving into language, creating sentences and then with those sentences whole worlds, with images and people that you will never find in reality, because they live and speak and love and suffer only through your and my pure imagination, only on the pages of the novel you read, only in the branches of your vivid brain – if you let them. Where else can you encounter friends, enemies and compare their lives with the life that you live? Zsuzsa Bánk, April 2021 Tradución: Non podo pensar en ningunha outra cousa que me ensinara máis que a literatura. Quizais só a vida mesma. Pero iso leva moito tempo. Necesítanse anos ou décadas para aprender da vida. Con todo, lendo descubrín o mundo en toda a súa beleza, o seu perigo, a súa ferocidade, a súa perplexidade, a súa bondade e atracción, -sendo unha nena, unha adolescente, unha muller nova, unha muller. Así que, por que ler? non é unha pregunta adecuada para min. Teríasme que expor a pregunta desta maneira: Por que non ler? Como pode alguén estar sen lecturas? Vivir sen elas? Soñar sen elas? Enfrontar o mundo sen elas? Non podo pensar en nada que me dera máis satisfacción que escribir. A aventura de mergullarse na linguaxe, crear frases e logo con esas frases mundos enteiros, con imaxes e persoas que nunca atoparás na realidade, porque viven e falan e aman e sofren unicamente a través da túa e a miña pura imaxinación, só nas páxinas da novela que les, só nas ramas do teu vívido cerebro -se llo permites. En que outro lugar podes atopar amigos, inimigos e comparar as súas vidas coa vida que vives? Zsuzsa Bánk, abril de 2021.

Gioconda Belli Foto: Foto: © Daniel Mordzinski Ficha bibliográfica Vídeo-saúdo

Mario Vargas Llosa Foto: Fronteiras do Pensamento Ficha bibliográfica Carta de Mario Vargas Llosa para a biblioteca Safo

Lídia Jorge Foto: Frank Ferville Ficha bibliográfica Para Biblioteca Sapho: "LIVRO" Um dia encontrarás um livro teu irmão, aquele que falará à tua inteligência como se fosse feito da própria matéria da tua alma. Quando o descobrires, verás que a tua vida mais pura é feita de páginas escritas, e o teu pensamento começará a aproximar-se, cada vez mais, do mundo do conhecimento sensível. Aí descobrirás como, lendo título após título, te podes familiarizar com o universo estelar de uma biblioteca, e nenhum écran conseguirá alcançar a dimensão poderosa da tua alma alimentada pela leitura. Porque os livros criam mil espelhos dentro do nosso espírito e por isso a nossa capacidade de aventura, a partir das suas páginas pintadas de letras, multiplica-se sem cessar. Ainda que à vista desarmada não se note, passarás a caminhar na rua acompanhado por mundos extraordinários. Mas essa experiência de liberdade não se consegue ensinar, dizendo. É preciso vivenciá-la, e acontece por milagre. Que o milagre do livro te aconteça e dele dês notícias a outros que ainda não tenham alcançado essa porta de felicidade. Lídia Jorge. Tradución: Para a biblioteca Safo: "LIBRO" Un día atoparás un libro para o teu irmán, un que falará coa túa intelixencia coma se estivese feito do material mesmo da túa alma. Cando o descubras, verás que a túa vida máis pura está formada por páxinas escritas, e o teu pensamento comezará a achegarse cada vez máis ó mundo do coñecemento sensible. Alí descubrirás como, lendo título tras título, podes familiarizarte co universo estelar dunha biblioteca, e ningunha pantalla poderá alcanzar a poderosa dimensión da túa alma alimentada pola lectura. Porque os libros crean mil espellos dentro do noso espírito e por iso nosa capacidade de aventura, desde as súas páxinas pintadas con letras, multiplícanse sen cesar. Mesmo se non es consciente da vista, comezarás a camiñar pola rúa acompañado de mundos extraordinarios. Pero esta experiencia de liberdade non se pode ensinar, dicir. É necesario experimentalo, e sucede por milagre. Oxalá che suceda o milagre do libro e lle des a nova a outros que aínda non chegaron a esa porta da felicidade. Lídia Jorge.

باهية محمود حمادي اواه Bahia Mahmud Awah Foto: captura do vídeo Ficha bibliográfica Os mando este corto saludo y recomendación para vuestros admirados estudiantes que buscan encontrar amor a la lectura a través de escritores y profesores como vosotras.Un cordial saludo a la patria de Rosalía de Castro y de Manuel Rivas. Vídeo-saúdo

Liu Zhenyun Foto: Web de Liu Zhenyun Ficha bibliográfica O escritor Liu Zhenyun enviounos dous arquivos: Unha mensaxe escrita a man polo propio Sr. Liu aos estudantes do Espiñeira (versión chinés e inglés) e a portada en español do libro "La palabra que vale por diez mil" que se menciona na súa carta. Tradución: Para a biblioteca Safo: Lede máis e lede mellor. Un valioso concepto que aprendas nun libro vale máis que decenas de milleiros de palabras. (O título orixinal da novela de Liu Zhenyun Someone to talk significa literalmente "unha palabra vale decenas de milleiros de palabras")

Noah Gordon Foto: Jamie Beth Gordon Ficha bibliográfica Noah Gordon comparte con nós unha bonita historia na que fala da súa experiencia coas bibliotecas desde que era moi novo: Versión en castelán ou en galego Versión orixinal: Fruitful Branch (This essay was published in The Fruitful Branch, 21 Brookline Authors on Literature, Libraries, Life, The Brookline Library Foundation, 2002.) It was 1932 or 1933, and I was either six or seven years old. My sister Dorothy brought me to the Billings Square Branch of the Worcester Public Library. It was a small structure of red brick—one room—with a modest meeting room in the basement. There was a circulation desk facing the doorway. One half of the room was a children's library and the other half housed the adult collection. I had never seen so many books in my young life, and from that first moment they called out to me. I took several books home with me, read them, and quickly returned. We lived on Grafton Hill, a neighborhood of working-class families, on the third floor of a "triple- decker." The three-family house shuddered whenever there was a stiff wind. The world was several years into the most bitter economic depression in American history. We were poor and didn't think about that because everyone we knew was poor. We didn't go on vacations and I never attended a summer camp or took music lessons. I was a kid trapped in the gray, dispirited world of the depression until I discovered that the way out was through the open pages of books. That first summer and during most of the other summers of my childhood, the library held a reading contest for children. On a bulletin board was a large map of the world. Pinned to it were small airplane-shaped cutouts, each bearing the name of a child who was a reader. The rules said you had to read a book about a foreign country, return it to the library and deliver an oral book report to a librarian. From the beginning my paper plane flitted across that map from nation to nation like an exhilarated moth. Sometimes I made two trips a day to get new books, and the librarians soon grew tired of listening to my oral reports. "Go swimming up at the lake, or play baseball," one of them told me wearily. I did those things, of course, but I never stopped reading hungrily and with tremendous pleasure. I don't know how old I was when I began to wander into the adult section, perhaps ten or eleven. That was against the rules and sometimes I was reprimanded, but by then the library staff members knew me. At a young age I was able to read adult authors I would cherish all my life—Kenneth Roberts, Pearl Buck, Edna Ferber, Ernest Hemingway, Stephen Crane, Joseph Conrad. So many others, so many books. I loved libraries from my early childhood because I have always loved books. I like the thought of monks in the Middle Ages, painstakingly copying scrolls onto animal skins to perpetuate them, while the rabbis in the School for Translators in Gerona, Spain, were doing the same thing. Whether copied by hand or run off as part of a large print order, books speak to me. The voices of long-gone writers fill our libraries with their literary voices, like choirs in cathedrals where the human mind is God. I enjoy sitting in a library, sensing all the voices. I'm most content in a library while doing research for a book in progress, especially on a rainy or snowy day. I know that my computer can spit out facts and figures in my own home, but there is no substitute for the ambience of a library. I particularly love old books. Heavy volumes or thin ones, the books that smell of mildew and crumbling leather, whose brittle pages must be turned with respect and care, often are troves containing treasure impossible to find on the web. If a space ship from another planet landed next to a good library, within the building the aliens could learn all about the Earth and its people—our histories, geography, commerce, folkways, physiology, sexuality, religions, and fantasies. Indeed, I have consumed books as though my spaceship is parked around the corner. I have never lost the reading habit because I clutch it like an heirloom from my father, who was also my kind of reader. My advice to my children in times of sickness or moodiness ("Try to read a book.") is something of a family joke. Yet it's advice I have followed myself, countless times. Library books have been better than opiates to dull pain and sorrow, and often they turn galling delays into episodes of pleasure. Despite the fact that my wife and I buy many books, we make regular visits to our local library. I have appreciated libraries large and small. Upon moving to the small hilltown of Ashfield, Massachusetts (pop. 1,700) I hastened to the tiny Belding Memorial Library and informed the town librarian that I would like to apply for a library card. "Oh, we don't have cards. I know who you are," she said. Ashfield was one of two communities where I have served as a trustee of public libraries out of gratitude for what libraries have given me all my life. As an author doing book tours in foreign places I have always sought to visit libraries, and I have been shocked to see that in many countries public libraries are nonexistent or painfully meager. My heart goes out to the children of those places who are being denied one of the most important and satisfying experiences of living. I'm happy that I live in a town where the library has an important and evolving place in the community. Recently I went back to the neighborhood in Worcester where I spent my childhood. The house where we had lived at 80 Houghton Street was torn down years ago and replaced with low apartment buildings, housing for the elderly. The large field behind the house, the Great Plains of my childhood and youth, is gone; in its place are several streets lined with more housing. The tiny corner store where my uncle, Ike Gordon, had sung operatic arias while selling his groceries is still in operation as a "convenience store." On the next block, Grafton Street Junior High School, from which I was graduated almost 60 years ago, is shabbier but otherwise unchanged save for its name. Now it is the East Worcester Middle School. And a short walk away, there is still the little red brick building that was the Billings Square Branch Library—the fruitful branch that made me a writer. Alas, it is a library no longer. Worcester recently added a magnificent addition to its main library, but now the former branch library I loved is a real estate office with red, white, and blue bunting over the door. The realty office was closed when I visited. I stood before it for a while and stared at the building that meant so much to my life and others. Although inside the building all the physical volumes are gone, so many of its books always will be part of my mind and my soul. That's the magical gift made by every good library.

Robyn Cadwallader Foto: Web da autora Ficha bibliográfica I am a writer. I have written a book of poetry, three novels and two non-fiction books. When I was in secondary school, I loved to write and my teachers encouraged me to keep writing. I went to university and studied so many writers, so many good writers, and began to think that I could never be as good as them. Sadly, I had no one to encourage me, to tell me that I needed to write and write some more, and that I would learn how to write better. For years, I only wrote small things in my diary. Then I joined a writing group and began writing poems and short stories. My friends in the group encouraged me to keep writing, and I did. I also did some more study at university and began teaching English literature and creative writing to university students. I learnt a lot more about writing, and entered some competitions; I was surprised when I won prizes! Then I entered a big competition and won, and the first prize was to have my book of poetry published. It was very exciting. Slowly, slowly I found more confidence. I began writing a novel based on the research I had done for my doctor of philosophy degree. A few years later, I sent the manuscript to an agent; she liked it and sent it to publishers who also liked it and agreed to publish it. It is called The Anchoress. Since then I have had a second novel published: Book of Colours. I am now writing a third one. That is the story of my writing. I now understand that if you want to write, you must persevere and keep writing. Don’t compare yourself to others. Find out how you write best and keep trying. Only you can write that story, no one else. And remember to read lots. Reading and writing are the ways you can learn how to write. Robyn Cadwallader Tradución: Son escritora. Escribín un libro de poesía, tres novelas e dous libros de non ficción. Cando estaba na escola secundaria, encantábame escribir e os meus profesores animábanme a seguir escribindo. Fun á universidade e estudei tantos escritores, tan bos escritores, que comecei a pensar que nunca podería ser tan boa coma eles. Lamentablemente, non tiña a ninguén que me animase, que me dixese que necesitaba escribir e escribir un pouco máis, e que aprendería a escribir mellor. Durante anos, só escribín pequenas cousas no meu diario. Logo uninme a un grupo de escritura e comecei a escribir poemas e contos. Os meus amigos do grupo animáronme a seguir escribindo, e fíxeno. Tamén estudei un pouco máis na universidade e comecei a ensinar literatura inglesa e escritura creativa a estudantes universitarios. Aprendín moito máis sobre escritura e participei nalgúns concursos. Sorprendeume cando gañei premios! Logo participei nun gran concurso e gañei, e o primeiro premio foi publicar o meu libro de poesía. Foi moi emocionante. Aos poucos, aos poucos atopei máis confianza. Comecei a escribir unha novela baseada na investigación que fixera para o meu título de doutora en filosofía. Uns anos máis tarde, enviei o manuscrito a un axente; gustoulle e enviouno ás editoriais a quen tamén lles gustou e aceptaron publicalo. Chámase The Anchoress. Desde entón publiquei unha segunda novela: Libro de cores. Agora estou a escribir un terceiro. Esa é a historia da miña escritura. Agora entendo que se queres escribir, debes perseverar e seguir escribindo. Non te compares cos demais. Descobre como escribir mellor e segue tentándoo. Só ti podes escribir esa historia, ninguén máis. E lembra ler moito. Ler e escribir son a forma de aprender a escribir. Robyn Cadwallader

Esto é un mapa interactivo.Pica en cada icona para descubrir aos diferentes escritores.

Tohby Riddle Foto facebook autor Ficha bibliográfica O artista gráfico achega un traballo que fixo para Úrsula Dubosarsky no que invita a ler e a utilizar a biblioteca. Ademáis realizou este estupendo saúdo exclusivo para a nosa Biblioteca Safo no que aparece Humphrey, personaxe do seu libro La luna no es de nadie.

España

23 DE ABRIL:DÍA DO LIBRO

Escritoras e escritores de xéneros e estilos literarios moi diversos comparten a súas palabras a través da súa obra. Velaí, espallados por toda a península, pero unidos polo amor á lectura.

ESPIDO FREIRE Foto: Facebook Espido Freire Ficha bibliográfica Queridas amigas, pocas labores más gratificantes y más nobles que la constitución de una biblioteca. Pocas hay más generosas. Desde la época clásica se ha comparado a sembrar un bosque o plantar unos frutales cuya sombra o cuyos frutos recogerán las generaciones venideras. Una buena biblioteca, bien escogida, es una selección del conocimiento y de aquello que nos ha dignificado como seres humanos. Os animo de corazón a continuar con esa labor. Tiene sentido en sí misma, pero ese sentido se multiplicará cuando llegue a cada lector. Un fuerte abrazo.

ELENA MEDEL Foto: © Lisbeth Salas Ficha bibliográfica Vídeo-saúdo

FELIPE BENÍTEZ REYES Foto: Facebook Felipe Benítez Reyes Ficha bibliográfica A LAS AMIGAS Y USUARI@S DE LA BIBLIOTECA SAFO Felipe Benítez Reyes Una biblioteca representa -por la vía al menos de lo simbólico- la imagen de las vidas que no hemos vivido y que posiblemente -y sin posiblemente- nunca viviremos. Una biblioteca tiene algo de metáfora de las existencias incumplidas, de esas vidas imaginadas que van apagándose en nosotros, por el decaimiento razonable de los quimerismos, que duran lo que pueden. Porque las vidas soñadas tienen una muerte lenta, pero tienen una muerte, claro está, tras un proceso sereno de melancolía, esa melancolía de los fantasmas que quisimos ser y que nos habitan como habitarían un castillo abandonado. Los libros de imaginación, por realistas que aspiren a ser, no pueden contener nuestra vida verdadera, lo que somos -¿qué somos?- en realidad, sino que se limitan a ofrecer ficciones que, en los casos venturosos, acaban formando parte de nuestra vida: la asunción sincera de una impostura. Nadie espera encontrar, creo yo, su propia vida en las páginas de una novela, sino sin duda lo contrario: una vida improbable. Nadie sabe bien por qué razón la memoria acoge a individuos que pueden llamarse Fabricio del Dongo o John Silver como figuras del museo de cera de nuestro pasado. Y por qué los acoge no como elementos de una ficción, sino como seres con los que hemos compartido en algún momento la existencia. (A veces, es cierto, cualquiera puede tener por más real el haber cenado con el príncipe de Salina o el haber bailado con Oriana Guermantes que el haberse cruzado cientos de veces por la escalera con un vecino.) Los libros nos hacen movernos por regiones inexistentes, tratarnos con tipos fantasmales o vivir unas vidas que no hemos sido capaces de merecer, a veces por fortuna. Y es ese poder suyo para el espejismo lo que más nos inquieta, quizá porque, ante su brillante engaño, el engaño de nuestra propia vida queda en una situación bastante desfavorecida, como cosa de poca monta. Creo que todos, en algún momento, hemos querido cambiar nuestro destino por el de algún caballero andante de sobrenombre ampuloso, por el de algún pirata de novela inglesa o por el de algún detective que se pasa todo el tiempo lanzando frases lapidarias. Por eso las novelas -algunas novelas- nos deparan en su punto final un desconsuelo: la nostalgia de una existencia que hemos hecho propia y que vemos extinguirse de manera irremediable, porque estaba moldeada con humo. La literatura sabe herir la memoria, y sabe hacerlo de una manera implacable. Un libro puede dejarnos heridas que no se cierren nunca. Heridas en las que se cifre el recuerdo de un mundo que no nos pertenece y que, sin embargo, hemos confundido con nuestros mundos particulares, con esos mundos nuestros en que no ocurren sucesos fabulosos, en que no existen los misterios, los dragones, los seres perseguidos por su pasado ni las pasiones que acaban entregándose a la muerte. Una biblioteca representa, ya digo, nuestras vidas soñadas, nuestras vidas imposibles. Resulta extraño, ¿verdad?, que en unas habilidosas ficciones, fruto del cálculo y el tesón, pueda esconderse lo que nos distraemos en imaginar como un destino envidiable. Y resulta curioso que esas ficciones acaben a veces por ser cómplices de nuestro verdadero destino.

LUZ GABÁS Foto: Facebook Luz Gabás Ficha bibliográfica Vídeo-saúdo

JORDI SIERRA I FABRA Foto: © Francesc Gómez Ficha bibliográfica O escritor enviounos un lote de libros para a biblioteca. Este é o momento en que llo mostramos ós nosos Papalibros, os integrantes do Club de lectura: Vídeo sorpresa Gracias por escribirme, por leerme, por pedirme que os mande un mensaje de apoyo y aliento. Estas cosas me emocionan siempre. Besos (descontaminados)Jordi

JOSÉ ÁNGEL MAÑAS Foto: Web da editorial ALT Autores Ficha bibliográfica MENSAJE PARA LA BIBLIOTECA SAFO DE UN LETRAHERIDO IMPENITENTE Se suele decir que leer es una manera de explorar el mundo, y es cierto: cada nuevo libro es una ventana abierta a un universo diferente y al multiplicar nuestras lecturas crece nuestra comprensión de la realidad y nuestra empatía. Pero leer es además una ventana abierta a la propia interioridad. Leer a los buenos autores nos permite encontrar las palabras que describen aquello que sentimos y que, a veces, sin esas lecturas, no habríamos sabido verbalizar. Shakespeare nos enseña lo que son los celos y el amor extremo. Moliere lo que es la hipocresía, la misantropía, la avaricia. Con Unamuno aprendemos lo que es la angustia existencial. Con Machado lo que es la libertad. Con Juan Ramón, la belleza. Todos los grandes asuntos han sido transitados por los mayores genios literarios, que se han adentrado hasta en los últimos vericuetos del corazón humano para recrearlo con palabras. Y esas palabras enriquecen nuestra paleta verbal y emocional y nos hacen más sensibles, sofisticados, complejos y, en definitiva, más humanos. Los bibliotecarios son los farmacéuticos del alma humana. Un saludo muy cordial a todos los lectores de la biblioteca Safo, José Ángel Mañas, abril de 2021.

LUIS LEANTE Foto: Web de Luis Leante Ficha bibliográfica Vídeo-saúdo

JOSÉ FONOLLOSA Foto: FOTO: salondelcomicvalencia.com Ficha bibliográfica Vídeo-saúdo

CHUS VISOR Foto: José Aymá Ficha bibliográfica Nadie nace siendo lector si no se ha tenido la suerte de haber nacido en una casa donde la lectura es habitual, si no se ha tenido la fortuna de haber tenido un profesor de literatura que contagiara o indujera a los libros, se puede asegurar que esa persona se pierde uno de los mayores placer a los que se puede acceder. Yo tuve la suerte de ser hijo de un maestro nacional, y que en mi casi siempre hubiera algunos libros, y sobre todo de haber tenido profesores desde mis primeros años de estudiante, tanto en el bachillerato como en el instituto, muy amantes de la escritura. Incluso algunos de ellos poetas sin grandes pretensiones particulares, pero sí cercanos a los poetas y a sus libros. Gracias a ellos desde muy joven la lectura para mí fue parte importante de mi vida y no tengo más que agradecimientos para aquellos profesores que me hicieron que en los libros siempre se puede encontrar, siempre que sean los apropiados, a los mejores amigos, las más bellas aventuras, las emociones más apasionadas. Los sentimientos más preciados como el honor, la honradez, la sencillez, los sueños o las pasiones. Nadie nos los va a inculcar mejor que la lectura, como nada hay más apropiado que un libro para transformar nuestros malestares, colmar nuestras inquietudes o elevar y alimentar nuestro espíritu. Siempre en los libros he encontrado bienestar, cultura, amistad, emoción; nada puede suplantar el valor de la lectura y por todo esto es para mí incomprensible que alguien se atreva a postergar a papeles secundarios, no solo en la educación, el hábito de leer. No solo considero que es una muy mala política, también estoy convencido que el apoyo institucional a los libros y a las bibliotecas, a la lectura y al estudio, es básico y fundamental en las sociedades actuales. Os mando mis mejores deseos y esperando que poco a poco la situación en la que nos encontramos pueda encontrar mejores caminos.

Galicia

23 DE ABRIL:DÍA DO LIBRO

As autoras e autores galegos son os mellores representantes da nosa cultura. Colócannos no mapa e asumen a difícil misión de transmitir o que senten e facernos sentir na nosa lingua.

CARLOS NEGRO Foto: Arquivo AELG-Distrito Xermar Ficha bibliográfica Vídeo-saúdo

LEDICIA COSTAS Foto: Arquivo AELG Santos-Díez (Ollo de Vidro-ACAB) Ficha bibliográfica Vídeo-saúdo

HÉCTOR CAJARAVILLE Foto: Óscar Sebio Cajaraville Ficha bibliográfica Vídeo-saúdo

BERTA DÁVILA Foto facilitada pola autora Ficha bibliográfica Berta Dávila enviounos este autorretrato seu e unha preciosa postal escrita a man:

DOMINGO VILLAR Foto: web editorial Galaxia Ficha bibliográfica Vídeo-saúdo

INMA LÓPEZ SILVA Foto: Arquivo AELG-Santos Díez Ficha bibliográfica Como non apoiar, animar, aplaudir!, o labor que facedes as docentes para manter vivo o facho das bibliotecas escolares, e máis no voso caso, onde me parece obvio que facedes un traballo inxente. Nada é fácil no contexto educativo galego. Non o era antes, e menos nestes noxentos tempos de pandemia. O voso labor é ingrato pero imprescindíbel. E que fermosura que chamásedes "Safo" á vosa biblioteca. Un nome ben acaído! Se mo permitides, declárome, tamén, safista coma vós. Sirvan estas palabras para pular a vosa acción.

DARÍO VILLANUEVA Foto: RAE Ficha bibliográfica Un gran humanista, defensor acérrimo de la cultura grecolatina, y profesor en Harvard, Cambridge y Ginebra, entre otras universidades, escribía una advertencia que no me canso de citar: "Lo que necesitamos son lugares: por ejemplo, una mesa con unas sillas alrededor donde podamos volver a aprender a leer, a leer juntos". Juntos nosotros, los profesores, y nuestros alumnos, que ya son todos "nativos digitales". Estoy seguro de que este desiderátum se cumple en la Biblioteca Safo, a la que hoy envío por correo dos libros míos: mi discurso de ingreso en la RAE, titulado El Quijote antes del cinema, al que contestó el poeta Pere Gimferrer, y mi lectura de un famoso soneto de Quevedo escrito "Desde mi celda" que termina con aquellos versos impresionantes: En fuga irrevocable huye la hora; pero aquella el mejor cálculo cuenta que en la lección y estudios nos mejora. Abrazos. Darío Villanueva

LUIS DAVILA Imaxe de perfil do Twitter de Luis Davila Ficha bibliográfica O ilustrador galego achéganos esta marabillosa ilustración personalizada para celebrar como se merece este fermoso 23 de abril, Día do libro.

MARÍA REIMÓNDEZ Foto: Web de María Reimóndez Ficha bibliográfica "Dende a época de Safo ata hoxe en todos os recunchos do mundo as mulleres, mozas e nenas achegámonos aos libros para analizar o que nos rodea, crear mundos novos, recuperar a nosa memoria e crear posibilidades para transformar a nosa vida real. Mais é certo que nada importa o que as escritoras fagamos se non hai persoas do outro lado, lectoras que dean vida ás letras e que atopen nelas un espazo no que crecer. A lectura lévanos a lugares insospeitados, o primeiro deles, as bibliotecas, pois é aí onde atopamos outras persoas coas que falar dos libros para acabar formando parte dunha comunidade que oxalá siga crecendo na vosa biblioteca Safo do IES Espiñeira de Boiro cada día. María Reimóndez"

ANDREA MACEIRAS Foto: ©Erica Esmoris Ficha bibliográfica Carta para os lectores e lectoras da biblioteca Safo Querido lector, querida lectora: Estas palabras están dirixidas a ti. Si, a ti que as estás a ler neste preciso instante. Gustaríame saber que é para ti unha biblioteca e o que esperas dela. Tal vez estás aquí porque amas a lectura e entón déixame dicirche que xa descubriches unha das mellores partes da vida. Pero... ...se pola contra, entraches na biblioteca por casualidade ou por obriga, vou pedirche que non marches aínda. Espera un intre. Tal vez te esteas preguntando: que pinto eu aquí dentro? Se ese é o teu caso, permíteme que comparta contigo algunhas das cousas que máis me gusta facer cando estou nunha biblioteca e animarte a que escollas unha delas: -Elixe un título cos ollos pechados e le as primeiras palabras. Sorprendido/a? -Fai unha pregunta en voz baixa, abre un libro por unha páxina ao azar e le a primeira frase. Non sabías que nos libros están todas as respostas? -Deixa unha nota nun papeliño dentro dun libro cunha frase que che guste, bonita ou motivadora. Imaxinas cando alguén a encontre? -Escolle un autor ou autora que se chame coma ti. -Colle un libro cunha cuberta da túa cor preferida. -Consulta información dun tema do teu interese. Mulleres científicas, deportes, volcáns ou viaxes. Todo está dentro da biblioteca! E tal vez descubras máis cousas das que aparecen en internet... -Aproveita para estudar ou facer eses traballos que tanta preguiza che dan na casa. Aquí a concentración flúe doutro modo! -Ou simplemente, senta e escribe o que se che pase pola cabeza. Asegúroche que dentro de ti hai moito máis do que imaxinas. Algunha vez fixeches a proba? -Mira a quen le ao teu carón porque a xente que ama os libros sempre é a máis interesante. -Salva a ese pobre libro que quedou fóra do seu sitio e colócao no seu lugar. -Escolle un cómic, un álbum ilustrado e simplementedéixate levar polas súas imaxes. -Colle un libro de poesía e le un poema. Déixao no seu lugar e fai o mesmo ao día seguinte. Só un por día. Ata que xa non sexas capaz de parar. -Suxire ese título que tanto che gusta ao persoal da biblioteca para que o merquen. Se é valioso para ti, tamén o será para a biblioteca. -Propón un reto lector, un concurso de fotos de libros ou un recital de poemas. Fagas o que fagas, ten en conta que este lugar está pensado para ti, así que síntete na casa. Trátao con tanto respecto e cariño como o que puxeron nel as profesoras que o crearon. Porque unha biblioteca é tamén un ser vivo que sinte e respira, tal vez o único animal capaz de superar todos os tempos, de avanzar por todos os lugares. De coarse no noso pensamento e amplialo ata o infinito, tan xigantesco como para cambiar o noso mundo, tan minúsculo como para coller nunha das nosas células. Ese é o poder da literatura. Así que fai deste lugar un refuxio de letras, atrévete a probar títulos e obras distintas porque sempre hai un libro que está esperando por cada un e cada unha de nós e estou segura de que non quererás perder a oportunidade de coñecer ao gran amor (literario) da túa vida. Querida lectora, querido lector, eu son escritora como o foi Safo, como o foron tantas outras mulleres extraordinarias ao longo da historia. Pero antes diso fun lectora. E, por iso, só quero darche un último consello. O consello máis importante que podo dar a alguén na miña vida. O único do que estou completamente segura. Le. Moito ou pouco. Mal ou ben. Rápido ou a modo. Cambia de libro e non mires atrás ou volve ler o mesmo libro mil veces. Le de pé, nunha cadeira, na biblioteca ou no autobús. Le cando queiras relaxarte e cando necesites consolo. Le para evadirte, para informarte, para entreterte. Le o que che pete e cando che pete. Se eu puidera facerche un regalo, ese sería o amor pola lectura. Porque non hai nada máis libre que a literatura. Porque a literatura dá alento aos nosos soños. Xa só me queda agradecerche que leses esta carta ata o final. E desexarche felices lecturas... ...unha nova historia cada día... ...e toda a luz das palabras. Apertas. Andrea Maceiras

AGUSTÍN AGRA Foto: captura do vídeo Ficha bibliográfica Vídeo-saúdo

ABRAHAM CARREIRO Foto: Nósdiario.gal Ficha bibliográfica O agasallo de Abraham non pode ser máis especial: enviounos un auténtico debuxo do seu puño e letra:

Barbanza

23 DE ABRIL:DÍA DO LIBRO

A fértil terra barbanzana tamén dá os seus froitos. O talento está entre nós.

Herbert Klein Ficha bibliográfica "En los anaqueles de una biblioteca te esperan los amigos más fieles que tendrás jamás y en sus volúmenes casi todas las preguntas que merece la pena hacerse. Reúnete allí con tus amigos y tu alma se multiplicará en las suyas. Ve a la Biblioteca Safo del IES Espiñeira a encontrar las preguntas y sal a la vida a buscar las respuestas. Porque hay pocas criaturas más peligrosas en este mundo que un joven ante un libro abierto".

ANTÓN RIVEIRO COELLO Foto: Arquivo AELG-Eduardo Castro Val Ficha bibliográfica Vídeo saúdo

XOSÉ RICARDO LOSADA Foto: Arquivo AELG-Eduardo Castro Bal Ficha bibliográfica Vídeo saúdo

MANUEL GAGO Foto: Arquivo AELG Distrito Xermar (2019) Ficha bibliográfica Vídeo saúdo

GONZALO HERMO Foto: Xas Ficha bibliográfica «Todo o meu apoio, como lector de poesía e como poeta, para a Biblioteca Safo de IES Espiñeira de Boiro. Os primordios da lírica occidental teñen o nome dunha muller que viviu nunha illa grega aló polo século VII a.C.: Safo de Lesbos. Por ela, celebro con todas e todos vós a poesía. Moito éxito e longa vida!» Cunha aperta, Gonzalo

Espiñeira

E no noso centro? Tamén.No Espiñeira sentímonos afortunados de contar entre os membros do claustro con laureados escritores.

MARTÍN FERNÁNDEZ CALOFoto facilitada polo autor Ficha bibliográfica Vídeo saúdo

José Carou Rey Foto: facilitada polo autor Ficha bibliográfica Audio

ALBERTE PAGÁN VÁZQUEZ Foto facebook Espiñeira Ficha bibliográfica Este texto é un agasallo do noso Alberte para a biblioteca Safo. Biblioteca pública Durante os meus longos anos de pubescência a biblioteca municipal da minha vila foi a um tempo pretexto para sair da casa e porta a um mundo de artes e conhecimentos. Um dia premiárom-me por ser o usuário que mais livros tomava prestados: aquel dia decatei-me de que aquilo que eu fazia, ler livros, nom era atividade comum como eu pensava senom rarirade digna de prémio. Todos os conhecimentos do mundo estám nos livros e os livros estám nas bibliotecas. A biblioteca pública permite o acesso gratuito ao conhecimento e à arte: é portanto umha ferramenta anticapitalista imprescindível (que choca com obsoletos direitos autorais e os interesses econômicos das sociedades de autores: os autores, as autoras, nom tenhem direitos senom deveres). As bibliotecas públicas tamém som refúgio das inclemências exteriores: em Austrália, em Aotearoa, entras nelas para descansar em cômodos sofás, para tomar um café e ler a imprensa, para escoitar música ou ver películas. Finlândia celebrou o centenário da sua independência em 2017 nom com grandes desfiles militares, nom com a compra de armamento de última geraçom, nom com monumentos a pais ou mais da pátria nem com reivindicaçons patrióticas estéreis: Finlândia celebrou o seu aniversário com a construçom dumha fermosa e gigantesca biblioteca pública no centro de Helsinki, a biblioteca Oodi. Que melhor patriotismo que promover a cultura e a inteligência, a democracia, a liberdade de expressom e o antifascismo. A cidadania de Helsinki entra na Oodi para tomar um café, para jogar com as crianças nos pátios de jogo, para passear polo terraço, para botar umha sesta nas poltronas, para admirar a arquitetura e tamém, como nom, para ler: a biblioteca como espaço público aberto no que as persoas som acolhidas com agarimo e nom espantadas com estritas restriçons. A biblioteca Safo do IES Espinheira segue este vieiro: acolhedora, humana, centro de atividades. Nada disto seria possível sem o elemento humano que hai trás ela.