Pochodzenie człowieka
agawnuk
Created on March 24, 2021
Over 30 million people build interactive content in Genially.
Check out what others have designed:
ANCIENT EGYPT FOR KIDS PRESENTATION
Presentation
CIRQUE DU SOLEIL
Presentation
YURI GAGARIN IN DENMARK
Presentation
EIDIKO JEWELRY
Presentation
PRODUCT MANAGEMENT IN MOVIES & TV SHOWS
Presentation
A GLIMPSE INTO CAPE TOWN’S PAST
Presentation
VEGETARIANISM
Presentation
Transcript
Na sawannie dostępny był trudno strawny pokarm w postaci nasion, traw i owadów, ale i bardzo pożywny pokarm mięsny – drobne ssaki oraz padlina. Wystarczyło obserwować sępy krążące nad martwym zwierzęciem, a następnie szybko biec w jego kierunku, by zdążyć się pożywić wraz z innymi padlinożercami lub zanim mięso zgnije. Obserwacja otoczenia konieczna na odkrytym terenie wymagała częstego stawania na dwóch nogach i unoszenia głowy ponad wysokimi trawami. Dwunożność dawała też inną korzyść: wyprostowana postawa ciała lepiej niż postawa czworonożna chroniła organizm przed przegrzaniem. W przypadku istot dwunożnych światło słoneczne ogrzewa bezpośrednio mniejszą powierzchnię ciała – tylko głowę. Dla ochrony mózgu przed przegrzaniem na skórze głowy do dziś zachowały się włosy. Ich warstwa (zwłaszcza, gdy włosy są mocno skręcone, wełniste) stanowi izolację termiczną.
Poruszanie się na dwóch nogach uwolniło ręce od funkcji podporowej. Od tej pory ręce mogły służyć do łuskania nasion, przenoszenia pokarmu, wytwarzania narzędzi, noszenia noworodków, które już nie mogły chwytać się futra, jako że nasi przodkowie już go nie posiadali. Dobór naturalny doprowadził do tego, że ok. 4 mln lat temu pojawiły się gatunki dwunożnych australopiteków, najprawdopodobniej przodków ludzi. Mózg australopiteka był o około 20% większy niż jego małpiego przodka. Oznaczało to dłuższy okres ciąży, trudniejszy poród oraz wydłużenie dzieciństwa, podczas którego młode były nieporadne, a matki wymagały pomocy, np. zaopatrywania w pokarm. Prawdopodobnie już u australopiteków pojawił się charakterystyczny dla kolejnych form ludzkich podział zadań: samce zdobywały mięso, samice zajmowały się zbieractwem, wytwarzaniem narzędzi i opieką nad młodymi.
Nasz gatunek – Homo sapiens sapiens – pojawił się około 40 tys. lat temu. W Europie żył przez długi czas równocześnie z neandertalczykiem (Homo sapiens neanderthalensis). Prawdopodobnie oba podgatunki konkurowały ze sobą, a słabszym konkurentem okazał się człowiek neandertalski, który wyginął około 20 tys. lat temu. Europejczycy mają około 4‑5% genów neandertalczyków, co świadczy o tym, że te gatunki krzyżowały się ze sobą.
Początkowo człowiek rozumny, tak jak jego przodkowie, prowadził koczowniczy tryb życia. Z czasem zaczął opiekować się zwierzętami i tak, około 9 tys. lat temu, doszło do udomowienia psa, kozy, owcy. Wcześniej, około 10 tys. lat temu, człowiek opanował umiejętność uprawy wybranych roślin. Konieczność pielęgnowania roślin i czekania na zebranie plonów wiązała się z ograniczeniem wędrówek. Powstały pierwsze osiedla, a potem miasta i rozpoczął się rozwój cywilizacji. Ten przełomowy moment naszej historii ewolucyjnej nazywamy rewolucją neolityczną.