Relikwie Męki Pańskiej.

opóźnienie wejścia (ms)opóźnienie pojawiania liter (ms)przyspieszenieopóźnienie nowego akapitu

• 2000
• 300
• 10
• 50

MĘKI pAŃSKIEJ

RELIKWIE

Relikwie-czym są?

• 1000
• 30
• 10
• 500

Relikwiami (łac. reliquiae – resztki, szczątki) nazywa się doczesne szczątki świętych, a także przedmioty ściśle z nimi związane (np. ich ubrania, listy itp.). W Kościele rzymskokatolickim zazwyczaj umieszczane są pod stałymi ołtarzami. Kościół katolicki starał się ograniczyć handel relikwiami, ustanawiając w 1215 na soborze laterańskim, że ważne są tylko relikwie zatwierdzone przez papieża. Było to spowodowane tym, iż w średniowieczu niekiedy dochodziło do nadużyć. Sprzedawano bowiem fałszywe relikwie. Dalsze uregulowanie spraw związanych z relikwiami nastąpiło na soborze trydenckim.

Relikwie przechowuje się w specjalnym pojemniku, zwanym relikwiarzem. Jest on wykonywany z drogocennych materiałów i może przyjmować różne kształty (np. skrzynki, puszki, krzyża).

Relikwiarz

Relikwiarz ręki św. Stanisława

Podział relikwii

Relikwie III stopnia – to przedmioty, które stały się relikwiami poprzez dotknięcie właściwych relikwii, pierwszego lub drugiego stopnia (np. płótno, w które zawijano relikwie).

Relikwie II stopnia to przedmioty związane z osobą świętego za jego życia ziemskiego.

Consectetuer adipiscing elit

Najważniejsze relikwie to relikwie I stopnia, na przykład krew świętego, jego kości, skóra, włosy, paznokcie.

Osobną kategorię stanowią relikwie związane bezpośrednio z osobą Chrystusa, np. fragmenty Krzyża, całun,kolce korony cierniowej. Kościół zaleca, aby nie łączyć w jednym relikwiarzu relikwii odnoszących się do Chrystusa z relikwiami odnoszącymi się do świętych.

Krzyż

Odnalezienie relikwii Świętego Krzyża zawdzięczamy św. Helenie, matce cesarza Konstantyna Wielkiego. Na polecenie syna udała się ona do Jerozolimy, by zorganizować poszukiwania narzędzi męki i miejsc, gdzie się ona odbyła.

Według niektórych źródeł pierwszą belkę zidentyfikowała łatwo, ponieważ wciąż przytwierdzony był do niej tzw. titulus crucis (tytuł winy) czyli tabliczka z napisem “Jezus Nazarejczyk Król Żydowski”. Identyfikacja drugiej belki krzyżowej nie była tak prosta i tu – według podań – posłużono się swego rodzaju eksperymentem. Wzięto wszystkie znalezione belki, które mogły stanowić Krzyż Jezusa i zaniesiono je do chorej kobiety, przykładając do jej ciała z prośbą o uzdrowienie. Trzecia belka, którą dotknięto chorą sprawiła, że ta odzyskała zdrowie. Ten więc fragment uznano za drugą część Krzyża Pańskiego.

odnalezienie krzyża

"Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit."

Consectetuer adipiscing elit

Trzeci fragment relikwii został wysłany do Konstantynopola i znajdował się w posiadaniu rodziny cesarskiej do 1204 roku, kiedy stolica Bizancjum została zdobyta przez uczestników IV krucjaty.

Druga część Krzyża Chrystusa pozostała w Jerozolimie, gdzie była przechowywana w Bazylice Grobu Pańskiego. Jerozolimska relikwia św. Krzyża przepadła bezpowrotnie wraz z zajęciem Jerozolimy po bitwie pod Hittin w 1187 roku, kiedy to wpadła w ręce Saracenów.

Pierwszą część krzyża św.Helena zabrała ze sobą do Rzymu i umieściła w kaplicy specjalnie na ten cel utworzonej w jej rezydencji, rozbudowanej następnie w Bazylikę Świętego Krzyża Jerozolimskiego. Relikwia przebywała tam aż do XVII wieku, kiedy to papież Urban VIII nakazał przenieść jej główny fragment do nowo wzniesionej Bazyliki św. Piotra.

Podział krzyża na 3 części

Mapa z zaznaczeniem miejscowości gdzie znajdują się niektóre Części drzewa Krzyża Świętego.

Mapa Polski z zaznaczeniem miejscowości gdzie znajdują się niektóre Części drzewa Krzyża świętego.

25%

Lorem ipsum dolor sit amet

80%

Odpowiedź na to pytanie może być problematyczna, przede wszystkim ze względu na to, że brak jest w Piśmie Świętym jasnych wskazówek, a także nigdy nie przeprowadzono systematycznych badań zachowanych na całym świecie relikwii Krzyża Świętego.

Z jakiego drzewa zrobiono krzyż, na którym umarł zbawiciel świata ?

Drzewo oliwne

Sosna czarna

Inny badacz William Ziehr przebadał mikroskopowo cztery spośród dziesięciu fragmentów relikwii Krzyża Świętego, które zostały podarowane przez cesarzy bizantyjskich (Są to fragmenty przechowywane w Santa Croce, Rzym; Notre Dame, Paryż; Katedrze w Pizie oraz Katedrze florenckiej). Te fragmenty zostały zidentyfikowane jako pochodzące z drzewa oliwnego.

Właściwe zainteresowanie dokładnymi danymi dotyczącymi relikwii Krzyża Świętego przypada na poł. XIX w. Znany francuski architekt, Charles Rohault de Fleury (1801-1875), poświęcił ostatnie lata swojego życia na różne dziedziny archeologii biblijnej.Obliczenia de Fleury’ego bazują na założeniu, że Krzyż Chrystusa wykonany został z drewna sosnowego. Taką obserwację wysnuł on na podstawie obserwacji mikroskopowej fragmentów, które mu udostępniono.

Wyniki badań

WRITE YOUR TITLE HERE

Z całą stanowczością NIE!

Czy trzeba twierdzić, że mamy tu do czynienia z fałszerstwami?

Rzymska praktyka krzyżowania zakładała, że skazaniec niósł z miejsca skazania na miejsce ukrzyżowania poziomą belkę, natomiast belka pionowa była na stałe utwierdzona w podłożu. Taka praktyka dopuszczała, że obydwie części krzyża mogą być wykonane z różnych rodzajów drewna.

Suppedaneum − łaciński termin oznaczający płaską podporę pod stopami ukrzyżowanego Jezusa.

Stauros (gr. σταυρός) – grecki termin, którego znaczenie zmieniało się na przestrzeni wieków, zazwyczaj tłumaczony jako pal albo krzyż.

Patibulum – pozioma belka krzyża przeznaczonego do ukrzyżowania.

W skarbcu Katedry Notre-Dame przechowuje się Świętą Koronę Cierniową Zbawiciela, która obecnie stanowi prosty okrąg o śre­dnicy 21 cm i przekroju około 1,5 cm. Relikwiarz jest zabytkiem złotnictwa datowanym na XIX wiek. Sama Korona jest przechowywana w futerale z kryształu górskiego, zdobionym splotem cierni ze złota oraz sześcioma medalionami z herbami: Paryża, kanonika Katedry Notre-Dame, króla św. Ludwika IX oraz postaci Chrystusa, św. Denisa i św. Genowefy. Dzisiaj okrąg gałązek Korony jest pozbawiony cierni, które były wymieniane w najstarszych dokumentach.

korona cierniowa

Omawiając Relikwie Korony cierniowej warto wspomieć postać znanego filozofa Blaise'a Pascala. W 1656 roku odnotowano cud Świętego Ciernia dotyczący 10-letniej siostrzenicy filozofa Pascala, Marguerite Perier, cierpiącej na przetokę łzową lewego oka. 24 marca 1656 roku podczas ceremonii adoracji Świętej Korony dziewczynka dotknęła relikwii i została uzdro­wiona, co stwierdziła komisja chirurgów królewskich. Po konsultacji medycznej na Sorbonie 22 października 1656 roku uznano fakt cudownego uzdrowienia, co radykalnie zmieniło poglądy religijne filozofa Pascala. Rozpoczął on prace nad nieukończonym dziełem "Apologia chrześcijaństwa".

W swoim dziele Pascal rozpatrzył dwa przypadki dotyczące istnienia Boga:Bóg istnieje i nagradza za wiarę życiem wiecznym.Bóg nie istnieje i nie istnieje życie wieczne.Człowiek może wierzyć lub nie wierzyć w istnienie Boga. Jeśli wierzy, to traci życie doczesne (na rzecz modlitw i czynienia dobra) i otrzymuje życie wieczne. Jeśli nie wierzy, to zatrzymuje życie doczesne i traci życie wieczne. Pascal wywnioskował, że wiara bardziej się opłaca, ponieważ ryzykujemy tylko czas życia, który jest zazwyczaj krótki, a nagrodą może być życie wieczne.

czy znasz zakład pascala?

Całun Turyński to długie na 4,4 m, a szerokie na 1,1 m, lniane płótno, na którym widnieje odbicie ubiczowanego, umęczonego i ukrzyżowanego mężczyzny, a dla osób wierzących Jezusa Chrystusa.

całun turyński

COMPARISON

+ info

+ info

Lorem ipsum dolor sit amet auri

Write your title

To materiał, który owinięty miał być wokół głowy Jezusa Chrystusa po jego śmierci, co odnotowane jest w Ewangeliach Jana, Łukasza, Mateusza i Marka. Chusta jest zabrudzona i zmięta, z ciemnymi plamkami krwi, rozmieszczonymi symetrycznie. Nie tworzą one jednak obrazu, jak w przypadku Całunu Turyńskiego. Zwolennicy autentyczności relikwii, twierdzą, że oba płótna pokrywały tego samego człowieka. Badania krwi przeprowadzone na Całunie Turyńskim oraz chuście wskazały, że są ślady krwi o tej samej grupie: AB - rozpowszechnionej wśród ludności Bliskiego Wschodu, jadnak niezwykle rzadkiej w średniowiecznej Europie.

Chusta z oviedo

Tkanina, która znajduje się w sanktuarium w miasteczku Manopello we Włoszech. Uwieczniony jest na niej wizerunek, który uważany jest za twarz Jezusa Chrystusa.

Całun z Manopello

TITLE HERE

Na Całunie Turyńskim zostało utrwalone odbicie, które jest negatywem Zmarłego, a na Całunie z Manopello - pozytywem Zmartwychwstałego. Gdy nałoży się Oblicze z Całunu Turyńskiego na Oblicze z Manoppello, widać całkowitą zgodność. Są to jedyne na świecie obrazy twarzy Chrystusa, których nie namalowała ludzka ręka, tak zwane acheiropoietos.

Wieloletnie badania Całunu Turyńskiego oraz Całunu z Manoppello doprowadziły do odkrycia, że oblicza widniejące na obu płótnach idealnie się pokrywają. Główną inicjatorką całego przedsięwzięcia była siostra Blandina Paschalis Schlömer, niemiecka zakonnica, farmaceutka i malarka ikon, która dowiodła, że nałożone na siebie obrazy przedstawiają tę samą osobę.

W późniejszym czasie siostra Blandina nałożyła komputerowo na Całun z Manoppello i Całun Turyński również obraz Jezusa Miłosiernego, namalowany przez Eugeniusza Kazimirowskiego w 1934 roku. Dzięki temu zabiegowi odkryła, że wizerunki tych trzech twarzy dokładnie do siebie pasują.

Wyniki analizy

Papież Jan Paweł II i papież Benedykt XVI nie potwierdzili autentyczności tej relikwii, czcili kielich w katedrze w Walencji.

Według kościelnej tradycji kielich używany podczas Ostatniej Wieczerzy znajduje się w katedrze w Walencji.

KIELICH Z WIECZERNIKA

Niektórzy wierzą, że jest to pojemnik (najczęściej kielich lub misa), którym posłużył się Jezus Chrystus podczas Ostatniej Wieczerzy, aby podawać wino.

Suknia, którą, zgodnie z tradycją chrześcijańską, miał mieć na sobie Jezus Chrystus podczas ukrzyżowania. Jest przechowywana w Katedrze w Trewirze w Niemczech. Długość na przodzie wynosi 1,48 m, na plecach 1,57 m, dolna szerokość 1,09 m. Pochodzenie sukni jest opisane w Ewangelii św. Jana.Papież Sylwester I podarował suknię cesarzowi Konstantyna i jego matce św. Helenie. Trafiła ona wówczas do Trewiru, w którym rezydowali. Tkaninę po raz ostatni zbadano w 1890 roku, a według pomiarów osoba, która nosiła szatę powinna mieć 180 cm wzrostu. Jest zgodna z badaniami Całunu Turyńskiego, który wskazuje na wysokość 181 cm.Obok Całunu Turyńskiego, Chusty z Manopello i Duarionu z Oviedo, jest jedną z najważniejszych relikwii chrześcijaństwa. Hierarchia kościelna uznaje ją za "relikwię dotykową drugiego stopnia", jednak nie będącą odzieniem Zbawiciela.

Suknia z Trewiru

Szata przechowywana w Argenteuil we Francji. Według tradycji jest to tunika zakładana bezpośrednio na ciało, którą Jezus nosił w dniu śmierci.

Tunika z Argenteuil

Święte Schody

scala sancta

Liczą 28 stopni i zgodnie z tradycją pochodzą z Pretorium, w którym urzędował rzymski namiestnik Palestyny Piłat. Jezus Chrystus prowadzony miał być tymi schodami na sąd. W roku 326 schody zostały przywiezione z Jerozolimy do Rzymu przez św. Helenę. Znajdują się one teraz w budynku położonym naprzeciwko Bazyliki Św. Jana na Lateranie, wzniesionym w 1589 roku na polecenie papieża Sykstusa V. Pokryte są one drewnianą okładziną i wchodzi się nimi na kolanach.

Nazywana inaczej Włócznią Lucjana. Według tradycji to nią rzymski legionista Kasjusz przebił ciało Jezusa Chrystusa przed jego zdjęciem z krzyża. Włócznia jest uważana za relikwię Męki Pańskiej. Przypisywana jest jej cudowna moc uzdrawiania, ponieważ według tradycji została zanurzona w krwi Mesjasza.

Włócznia Przeznaczenia

Za relikwię Włóczni Przeznaczenia uznaje się kilka przedmiotów:- Włócznię Przeznaczenia z Bazyliki Świętego Piotra na Watykanie- Włócznię Przeznaczenia z katedry Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego w Eczmiadzynie- Włócznię Przeznaczenia z klasztoru dominikanów w Izmirze- Włócznię Świętego Maurycego z Schatzkammer w Wiedniu- Włócznię Świętego Maurycego z archikatedry Świętego Stanisława i Świętego Wacława w Krakowie jest to kopia Świętej Lancy Cesarskiej, którą podarował Bolesławowi I Chrobremu Ottton III w 1000 roku. Była czczona jako relikwia w katedrze wawelskiej, a obecnie przechowywana jest w muzeum katedralnym w Krakowie.

Tradycja głosi, że to właśnie przy niej biczowany był Jezus. Obecnie relikwia znajduje się w Bazylice św. Praksedy w Rzymie. Ma wysokość 63 cm i średnicę od 13 do 20 cm. Została wykonana z marmuru egipskiego pochodzącego z okolic Bir Kattar.

Uważa się, że relikwia przechowywana była przez judeochrześcijan w kościele na wzgórzu Syjon. Kardynał Giovanni Colonna di Carbognano w 1223 sprowadził kolumnę do Rzymu. Umieszczona została wówczas w relikwiarzu z brązu.

kolumnabiczowania

Dziękuję za uwagę.