More creations to inspire you
BLENDED LEARNING
Presentation
INTRO INNOVATE
Presentation
SUMMER ZINE 2018
Presentation
INTERNATIONAL EVENTS
Presentation
FALL ZINE 2018
Presentation
MASTER'S THESIS ENGLISH
Presentation
49ERS GOLD RUSH PRESENTATION
Presentation
Transcript
Piotr, bo takie imię nadał mu Jezus, był traktowany w gronie uczniów Jezusa jako osoba zajmująca szczególną pozycję. W Ewangeliach wymienia się go na pierwszym miejscu wśród apostołów. Wyznając, w imieniu innych apostołów, wiarę w Boże synostwo Chrystusa, otrzymał „władzę kluczy”, a więc obietnicę, że będzie fundamentem Kościoła. Był także świadkiem szczególnych chwil w działalności Jezusa: Jego przemienienia na Górze Tabor i wskrzeszenia córki Jaira. W czasie męki Jezusa Chrystusa Piotr zachował się wyjątkowo małodusznie, bowiem zaparł się swego Mistrza. Potem gorzko żałował swego kroku i po zmartwychwstaniu Jezusa, stanął na czele wspólnoty uczniów w Jerozolimie. Według Dziejów Apostolskich to właśnie on podjął kluczową dla rozwoju Kościoła decyzję o przyjmowaniu do wspólnoty chrześcijańskiej osób spoza kręgu wyznawców judaizmu. Pełnił funkcję biskupa wspólnoty w Antiochii, a potem w Rzymie. Tam około roku 64 został zamęczony – ukrzyżowany głową w dół. Na jego grobie powstała bazylika w Watykanie nazwana jego imieniem.
Droga oznaczona jest muszlą św. Jakuba, która jest także symbolem pielgrzymów, i żółtymi strzałkami.
był rybakiem i bratem św.Piotra, oraz uczniem Jana Chrzciciela.
Jego najwięcej Jezus umiłował, z powodu niezwykłej czystości serca i bezgranicznego przywiązania do swego Mistrza. Jan był powiernikiem świętych tajemnic Jezusa. On był z Piotrem i Jakubem świadkiem przemienienia Jezusa na górze Tabor, On był z Jezusem w ogrodzie Oliwnym.
Ikonografia przedstawia św. Filipa z krzyżem lub pastorałem, a czasem ze zwojem papirusowym, symbolizującym Księgę świętą.
W Ewangeliach spotykamy dwa imiona: Bartłomiej i Natanael. Synoptycy (Mateusz, Łukasz i Marek) używają nazwy pierwszej, natomiast Jan posługuje się imieniem drugim. Św. Jan podaje, że pochodził z Kany Galilejskiej. Szczegółowo opisuje pierwsze spotkanie Natanaela z Chrystusem (J 1, 35-51), którego był naocznym świadkiem. To Filip, uczeń Pana Jezusa, późniejszy Apostoł, przyprowadził Natanaela do Chrystusa i dlatego zawsze w wykazie Apostołów Natanael znajduje się tuż za Filipem. Niektórzy uważają, że to właśnie na weselu Natanaela w Kanie był Chrystus z uczniami i Matką, gdzie na Jej prośbę dokonał pierwszego cudu.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet.
Od św. Izydora (+ 636), biskupa Sewilli, rozpowszechniła się pogłoska, że św. Bartłomiej został odarty ze skóry. Stąd też został uznany za patrona rzeźników, garbarzy i introligatorów. Jako przypuszczalną datę śmierci Apostoła podaje się rok 70.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet.
Na szczycie fasady ustawionych zostało 13 posągów. Miejsce centralne zajmuje postać Jezusa Chrystusa Odkupiciela otoczonego przez 11 apostołów. Brakuje wśród nich św. Piotra. Nie znajdziemy tu również oczywiście Judasza, jego miejsce zajmuje wybrany przez samego Boga, jak podają Dzieje Apostolskie, św. Maciej. Apostołom towarzyszy także św. Jan Chrzciciel. Rzeźby mają 5,7 m wysokości. I tak, patrząc od lewej widzimy: Tadeusza, Mateusza, Filipa, Tomasza, Jakuba Starszego, Jana Chrzciciela, Chrystusa Odkupiciela, Andrzeja, Jana Ewangelistę, Jakuba Młodszego, Bartłomieja, Szymona i Macieja.
Według Biblii nie było go podczas ukazania się zmartwychwstałego Chrystusa apostołom. Gdy potem opowiadali mu o tym, nie chciał im uwierzyć, ale postawił warunek, że uwierzy, kiedy sam zobaczy Jezusa i dotknie Jego ran. Gdy Jezus pojawił się ponownie, poprosił nieufnego Tomasza, aby włożył palce w miejsca po zadanych ranach. Tomasz zdumiony wypowiedział słowa: Pan mój i Bóg mój. W języku potocznym niewierny Tomasz stał się synonimem sceptyka. Papież Grzegorz Wielki skomentował to wydarzenie: „Więcej pomaga naszej wierze niewiara Tomasza, niż wiara apostołów”. Tradycja przypisuje Tomaszowi przeprowadzenie ewangelizacji Partów i Indii.
Apostoł i Ewangelista, syn Alfeusza (Mk 2,14) był celnikiem w Kafarnaum. Celnikami pogardzano wówczas w Palestynie za ściąganie opłat na rzecz znienawidzonych Rzymian. Ich pracę rozumiano bowiem jako wysługiwanie się okupantom. Ponadto z zajmowanego stanowiska ciągnęli osobiste korzyści. Jezus jednak po swojemu patrząc na człowieka, gdy ujrzał Mateusza w komorze celnej pobierającego podatki, rzekł do niego: „Pójdź za mną” (Mt 9,9). Ten zostawiwszy wszystko, poszedł za Nim (Łk 5,27). Działalność apostolską Mateusz prowadził głównie w Palestynie. Dla nich też między rokiem 50 a 60 napisał Ewangelię w języku aramejskim. Jego celem było ukazanie, że Pan Jezus był obiecanym Zbawicielem świata. Dlatego okazuje on szczególną staranność w przypomnieniu tekstów proroczych o Chrystusie i ich wypełnieniu się na Jego osobie. Św. Mateusz przekazał nam też wiele szczegółów z życia i nauki Pana Jezusa, których nie przekazali inni ewangeliści Tradycja podaje, że głosił też Ewangelię w Etiopii oraz w kraju Partów i w Persji. Relikwie św. Mateusza od X w. spoczywają w Salerno we Włoszech.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet.
75%
Szymon jest najmniej znanym członkiem apostolskiego grona, nie wiadomo o nim nic pewnego oprócz faktu, iż został policzony z Dwunastoma Apostołami (Łk 6,15; Dz 1,13). Ewangelia wspomina o nim trzy razy. Św. Łukasz wprost daje Szymonowi przydomek Zelotes, czyli gorliwy.
Średniowieczna tradycja podaje, iż Szymon głosił Ewangelię wraz z apostołem św. Judą Tadeuszem po całej Afryce Północnej od Egiptu do Mauretanii i że w swych podróżach dotarł nawet do Wysp Brytyjskich, gdzie poniósł śmierć męczeńską.
Według średniowiecznych żywotów świętych Szymon Zelota został zabity w Persji albo przez ukrzyżowanie, albo „rozcięcie piłą na dwoje” razem ze św. Judą. Jako przypuszczalne miejsce ich śmierci podaje się Edessę, Persję oraz Kaukaz.
O życiu św. Judy Tadeusza nie wiemy prawie nic. Wiemy jedynie z Ewangelii, że był bratem apostoła Jakuba Młodszego. Nazywany jest także "bratem Pańskim", choć nie wiadomo, jaki stopień pokrewieństwa łączył go z Jezusem. Możliwe, że jego bratem był też apostoł Szymon, ale to nie jest pewne. Prawdopodobnie jego matką była Maria Kleofasowa, o której wspominają Ewangelie. Juda Tadeusz zostawił nam List, który obecnie należy do ksiąg Nowego Testamentu. W tym liście nazywa sam siebie bratem Jakuba. Z listu tego możemy wyciągnąć wniosek, że był człowiekiem wykształconym.
Jakub Młodszy był bratem św. Judy Tadeusza i prawdopodobnie kuzynem Jezusa - synem Marii Kleofasowej - siostry lub bratowej św. Józefa. Pod koniec życia był biskupem Jerozolimy. Jak każdy apostoł najczęściej jest przedstawiany z księgą symbolizującą Pismo Święte.
Zmarł śmiercią męczeńską w Jerozolimie ok. 62 r. Został ukamienowany. Według tradycji podczas wykonywania wyroku pewien folusznik (czyli rzemieślnik zajmujący się ubijaniem tkanin podczas ich produkcji) doskoczył do apostoła i uderzył go pałką w głowę. W ten sposób go dobił. Dlatego atrybutem św. Jakuba Młodszego jest też pałka folusznicza.
Uczniem Jezusa i apostołem może się stać każdy z nas. Nie jest to przywilej zarezerwowany dla duchownych. Oni są takimi samymi ludźmi jak ja i ty. Współczesne czasy bardziej niż kiedykolwiek potrzebują świeckich apostołów. To my musimy, żyjąc w świecie, być żywym odbiciem oblicza Boga. To my, nie wstydząc się wiary, mamy być światłem dla innych, nie schowanym pod kocem, ale postawionym na świeczniku. Próbując przekonać innych do Kościoła, pierwsze, co musimy zrobić, to przykładem pokazać im, że jest to miejsce dla wszystkich ludzi. Myślisz: hmm, ok. Ale jak ja mam się stać apostołem? Przecież muszę dbać o rodzinę, przyjaciół, chodzić do pracy, uczyć się… I właśnie o to chodzi, żeby w tych wszystkich sferach życia żyć Ewangelią! Nie musisz zamykać się sam na sam z sobą, nie musisz odcinać się od świata. Żyjąc Ewangelią, darzysz innych miłością, a obdarowując nią, jesteś iskrą, która może rozpalić w nich płomień miłości.
+ info
Zaśpiewaj