Τα νέα του διαστήματος

Τα νέα του διαστήματος

Φεβρουάριος 20212ο Γυμνάσιο Περιστερίου

The worldofScience

Από τον Μάριο Κοντοβουνήσιο

https://www.ant1news.gr/

Οι σχετικές ανακοινώσεις έγιναν σε δύο επιστημονικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy» και σε σχετική συνέντευξη τύπου που διοργάνωσε η NASA.

Οι επιστήμονες εκτιμούν επίσης ότι στη Σελήνη υπάρχουν πολλές μικρές και μεγάλες και μόνιμες «παγίδες νερού», δηλαδή περιοχές όπου το νερό μπορεί να παγιδευτεί σταθερά, και οι οποίες καλύπτουν μια συνολική έκταση έως 40.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Νερό στη σελήνη

Στις 27 Οκτωβρίου 2020 ημέρα Τρίτη ,μάθαμε ένα απίστευτο γεγονός, ότι βρέθηκε πόσιμο νερό στη φωτεινή πλευρά της σελήνης. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) και επιστήμονες της ΗΠΑ, με επικεφαλής τη δρα Κέισι Χόνιμπαλ του Ινστιτούτου Γεωφυσικής και Πλανητολογίας του Πανεπιστημίου της Χαβάης, ανίχνευσαν πέραν κάθε αμφιβολίας νερό στη φωτεινή (ορατή) πλευρά της Σελήνης.

+info

Νερό στη σελήνη

Από τον Μάριο Κοντοβουνήσιο

https://publica.gr/

Στη συνέντευξη της NASA την παρουσίαση των ευρημάτων έκαναν οι Νασίμ Ρανγκουάλα (επιστήμονας του παρατηρητηρίου SOFIA στο ερευνητικό κέντρο Ames της NASA), Πολ Χερτς (επικεφαλής του τμήματος αστροφυσικής της NASA), Τζέικομπ Μπλίτσερ (επικεφαλής επιστήμονας στη διεύθυνση ανθρώπινης εξερεύνησης και αποστολών επιχειρήσεων της NASA) και Κέισι Χόνιμπαλ (επικεφαλής ερευνήτρια της δεύτερης μελέτης για τις «ψυχρές παγίδες»). Η ανακάλυψη αναμένεται να επηρεάσει θετικά τις μελλοντικές αποστολές στο φεγγάρι. Η NASA έχει ως στόχο την επιστροφή των αστροναυτών της στη Σελήνη το 2024 στο πλαίσιο του προγράμματος «Άρτεμις», διαδόχου του ιστορικού προγράμματος «Απόλλων» των δεκαετιών 1960 και 1970.

Στη συνέντευξη της NASA την παρουσίαση των ευρημάτων έκαναν οι Νασίμ Ρανγκουάλα (επιστήμονας του παρατηρητηρίου SOFIA στο ερευνητικό κέντρο Ames της NASA), Πολ Χερτς (επικεφαλής του τμήματος αστροφυσικής της NASA), Τζέικομπ Μπλίτσερ (επικεφαλής επιστήμονας στη διεύθυνση ανθρώπινης εξερεύνησης και αποστολών επιχειρήσεων της NASA) και Κέισι Χόνιμπαλ (επικεφαλής ερευνήτρια της δεύτερης μελέτης για τις «ψυχρές παγίδες»).

+info

Γενικά, μπορούμε να πούμε ότι η Γη θα επηρεαζόταν σημαντικά από την έλλειψη της Σελήνης. Ο κόσμος μας χωρίς το φεγγάρι θα ήταν λιγότερο φωτεινός και πολύ πιο μουντός.

• Σε οποιαδήποτε περίπτωση, οι εποχές θα είχαν διαφορετική διάρκεια. • Η ταχύτητα περιστροφής της Γης θα αυξανόταν σημαντικά με την απουσία της Σελήνης. Αυτό θα είχε σαν συνέπεια την παρουσία θυελλωδών ανέμων και καταιγίδων για αρκετά μεγάλα χρονικά διαστήματα. • Δεν θα υπήρχαν καθόλου εκλείψεις. Η νύχτα θα ήταν πολύ πιο σκοτεινή από ότι είναι σήμερα. • Η συνολική παλιρροιακή δύναμη που ασκείται στη Γη θα περιοριζόταν, εφόσον θα έλειπαν οι σεληνιακές παλίρροιες. • Η συντομότερη περιστροφή της Γης θα δημιουργούσε ένα κλίμα εχθρικό για την εξέλιξη της ζωής. • Ο ρυθμός και ο κύκλος της ζωής και της εξέλιξης των ειδών της σε μία Γη δίχως Σελήνη θα ήταν εντελώς διαφορετικός. Επίσης, αρκετά από τα σημερινά είδη και οικοσυστήματα δεν θα υπήρχαν. • Ο αγώνας για την κατάκτηση και εξερεύνηση του διαστήματος θα είχε αργότερη εξέλιξη.

Τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε η Σελήνη;

Ο άνθρωπος έχει συνδέσει το φεγγάρι με την ύπαρξή του. Έχει αποδειχθεί ότι ο μοναδικός δορυφόρος της Γης επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον άνθρωπο. Τι θα γινόταν, όμως, εάν δεν υπήρχε η Σελήνη?

Από τη Σοφία Παρτσινέβελου

+info

https://ikypros.com/

Αν και τα υπάρχοντα ευρήματα δεν έχουν άμεση εφαρμογή στους 4.000 εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί, πιστεύεται ότι οι μελλοντικές γενιές των τηλεσκοπίων που θα κατασκευαστούν θα αναλύουν καλύτερα χαρακτηριστικά όπως η ατμοσφαιρική πυκνότητα και η ταχύτητα περιστροφής, τα οποία θα μπορούσαν να προσφέρουν μια γρήγορη ματιά στην κατοικισιμότητα του κόσμου

Λόγω αυτού του συστήματος ανακύκλωσης η βιοποικιλότητα ευδοκιμεί σε εύκρατες περιοχές της Γης. Το ίδιο ισχύει και για τους εξωπλανήτες. Για να ανακαλύψουν τι προκαλεί την παραγωγική κυκλοφορία η Olson και οι συνεργάτες της, χρησιμοποίησαν έναν προσομοιωτή της NASA για να ελέγξουν πώς οι ατμοσφαιρικοί και γεωφυσικοί παράγοντες συμβάλλουν στα ρεύματα των ωκεανών.

Τα πλαγκτόν παράγουν οργανικές ενώσεις που τρέφουν μεγαλύτερους οργανισμούς και αυτοί με τη σειρά τους τρέφουν μεγαλύτερους και ούτε καθεξής μέση στην διατροφική αλυσίδα. Αφού τα μέλη της τροφικής αλυσίδας πεθάνουν και αποσυντεθούν τα καταλύματα βυθίζονται όπου φτιάχνουν ένα νέο ρεύμα που ανατροφοδοτεί την επιφάνεια.

Η Γη είναι ο μόνος γνωστός πλανήτης που είναι κατοικήσιμος. Μελέτες για ζωή στους εξωπλανήτες γίνονται από την Olson.Το βασικό κριτήριο για να είναι ένας πλανήτης κατοικήσιμοςείναι πόσο καλά οι ωκεανοί του μπορούν να μεταφέρουν τα θρεπτικά συστατικά σε όλο τον κόσμο. Κάποιοι ωκεανοί όμως δεν είναι εξίσου φιλόξενοι σε σχέση με κάποιους άλλους εξαιτίας των μοντέλων της παγκόσμιας κυκλοφορίας τους. Το πιο γνωστό μοντέλο κυκλοφορίας, το ‘‘ανοδικό’’, ίσως να είναι το κλειδί για αυτές τις θάλασσες. Σύμφωνα με το μοντέλο αυτό, όταν ο αέρας βυθίζεται κατά μήκος της επιφάνειας του ωκεανού, δημιουργούνται ρεύματα που ωθούν το νερό με τα θρεπτικά συστατικά στην επιφάνεια όπου ζει το φωτοσυνθετικό πλαγκτόν.

Ωκεανοί σε εξωπλανήτες θα μπορούσαν να διατηρήσουν περισσότερη ζωή από ότι τα νερά της Γης

Από την Αφροδίτη Κλειτσίκα

Από την Mαριάννα Μπουρογιάννη

https://www.aftodioikisi.gr/

https://nachoares.com/

Το 1947, ένα πετούμενο αντικείμενο έπεσε στο Roswell, Νέο Μεξικό. Το αντικείμενο είχε αναγνωριστεί ως Μπαλόνι Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. Ωστόσο, μερικές δεκαετίες μετά, ο Διοικητής του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, George W. Hoover, είπε ότι στο μυστηριώδες αυτό γεγονός αναμειγνύονταν και άνθρωποι που είχαν ταξιδέψει από το μέλλον. Αυτό είναι ένα γεγονός που αποδεικνύει ότι υπάρχει μια πιθανότητα η θεωρία αυτή να είναι αληθινή. Εξάλλου, ξέρουμε όλοι ότι η τεχνολογία μπορεί να αναπτυχθεί τόσο ώστε, σύντομα ή όχι, να είμαστε ικανοί να ταξιδεύουμε στο μέλλον.

Οι περισσότεροι παρουσιάζουν τους εξωγήινους σαν μη ανθρωπόμορφα όντα. Διαφορετική εμφάνιση και υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης. Αυτά τα δύο είναι τα πιο βασικά στερεότυπα και μπορεί, όντως, να είναι αλήθεια. Οι επιστήμονες περιμένουν η τεχνολογία να αναπτυχθεί, όπως και η νοημοσύνη του μέσου ανθρώπου. Επίσης, περιμένουν να μεγαλώσει το κεφάλι, καθώς και τα μάτια των ανθρώπων, ώστε να προσαρμόζονται στο περιβάλλον. Οπότε, με βάση αυτά, οι εξωγήινοι μπορεί όντως να είναι μελλοντικοί άνθρωποι.

Είμαι σίγουρη ότι όλοι μας έχουμε ακούσει για τους εξωγήινους. Για πολύ καιρό υπάρχει μια διαφωνία μεταξύ των ανθρώπων για το αν οι εξωγήινοι είναι πραγματικοί ή όχι. Οι επιστήμονες έχουν κάνει πολλές έρευνες με βάση αυτό.

+info

Κι αν οι εξωγήινοι είναι μελλοντικοί άνθρωποι

To σέλας δημιουργείται από τη σύγκρουση φορτισμένων σωματιδίων που απελευθερώνονται από τον ήλιο και αφού εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της γης συγκρούονται με αέρια όπως το οξυγόνο και το άζωτο δημιουργώντας έτσι χρωματισμούς (πράσινους -λευκού-κόκκινου) στα υψηλά γεωγραφικά πλάτη.Το σέλας είναι ορατό σε ύψος 80-250 km πάνω από την επιφάνεια της γης και στα δύο ημισφαίρια κατά μήκους μιας ζώνης με κέντρο που απέχει 10 μοίρες από τους πόλους πολύ αραιότερα,και σε χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη κατά τη διάρκεια έντονων γεωμαγνητικών καταιγίδων.

Είναι η πρώτη φορά που στον κομήτη 67 P <Τσουριούμοφ- Γκερσιμένκο δημιουργείται γύρω του ένα υπεριώδες σέλας παρόλο που αυτός δεν εχει μαγνητικό πεδίο.Η αποκάλυψη έγινε από το διαστημικό σκάφος Ροζέτα του Ευρωπαικού Οργανισμού Διαστήματος (ESA).

Σέλας στον κομήτη 67 Ρ

Από τον Σπύρο Μπουζούκη

https://www.iellada.gr/

+info

Επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ο κομήτης 67 P κατά την τροχια του γύρω από τον ήλιο αλλάζει χρώμα και ο πυρήνας του φαίνεται να γίνεται από κόκκινος, μπλε καθώς περνάει κοντά από τον ήλιο ενώ γίνεται και πάλι κοκκινωπός καθώς ταξιδεύει στο βαθύ διάστημα.Σύμφωνα με μελέτες η αλλαγή χρώματος οφείλεται στην ποσότητα του νερού που υπάρχει πάνω και γύρω από τον κομήτη.Η κωμη του κομήτη ενεργοποιείται από τα ηλιακά σωματίδια και λάμπει με υπεριώδες φως.Η ανακλαστικότητα του φωτός που έχει ο κομήτης είναι μόλις 6%..

Κατά τη συγκεκριμένη αποκάλυψη το σέλας ανιχνεύθηκε γύρω από ένα κομήτη όπου οι ερευνητές του Κολλεγίου Imperial του Λονδίνου διαπίστωσαν ότι τα φορτισμένα σωματίδια το ηλιακού ανέμου έρχονται σε αλληλεπίδραση με τα αέρια που περιβάλλουν τον παγωμένο πυρήνα του κομήτη 67 P και δημιουργουν το σέλας

Σέλας στον κομήτη 67 Ρ