Kobieta w Biblii

START

biblijny salon piękności

Z okazji tego wyjątkowego Dnia zapraszam Cię do wspaniałej biblijnej podróży!

dzień kobiet

Podczas niniejszej prezentacji poznasz wspaniałe, odważne kobiety. Dowiesz się kim one były i co możesz z ich postawy życiowej czerpać! Zapraszam serdecznie-a źródło naszej wiedzy to oczywiście BIBLIA!

• Wydaje się, że w Biblii główną rolę odgrywają mężczyźni.Miało to związek z patiarchalnym sposobem życia, oraz rolą kobiety w społeczeństwie.
• Kobieta była zaliczana do dóbr rodowych mężczyzny, którymi on dobrowolnie i według własnego uznania rozporządzał.
• Męska połowa narodu wybranego traktowała kobiety z pogardą, wyższością i podejrzliwością związaną z uwikłaniem kobiety w czysto biologiczny aspekt życia.
• Kobieta w Izraelu nie miała pełni praw, zawsze podlegała ona jakiemuś mężczyźnie. Po śmierci męża o jej losie, mógł decydować nawet pełnoletni syn! Ojciec mógł sprzedać swoją córkę w niewolę, a żonę w szczególnej sytuacji zmusić do cudzołóstwa.
• Kobieta bezdzietna uważana była za niepełnowartościową. Ta, która urodziła syna, stawała sie drugą - po mężu, osobą w domu. Dziewictwo było obowiązkową wartością. Za jego utratę groziły konsekwencje. Za cudzołóstwo - karano nawet śmiercią.

Kobieta w Starym Testamencie

• Uzdrowił kobietę cierpiącą na krwotok (por. Mt 9, 20-22). Nie traktował chorób kobiecych jak coś gorszego, wstydliwszego niż niedomagania mężczyzn.
• Nie potępił kobiety cudzołożnej (por. J 8, 1-11).Uratował ją przed mężczyznami, którzy znali Prawo i chcieli ją zgodnie z nim ukamienować.
• Bronił kobiety, która namaszcza Go olejkiem, przed przykrymi uwagami. Docenia jej czyn mimo oburzenia obecnych (por. Mk 14, 3-9).
• Jezus często i chętnie przebywał w ich towarzystwie. Uzdrawiał je, nie potępiał, rozmawiał z nimi, pouczał tych, którzy próbują im umniejszyć. Jezus nie gardził, nie podważał wartości kobiety. Jego postawa była pełna szacunku.

• Za zgodą Kobiety-Maryi przychodzi na świat.
• Pod sercem Kobiety rozwija się jak każde ludzkie dziecko i przywraca kobiecie godność, jaką miała na początku w oczach Boga.
• Za wstawiennictwem Kobiety uczynił pierwszy cud w Kanie Galilejskiej.
• Pogwałcił nakazy rytualne, uzdrawiając kobiety. Przyszedł do domu Piotra (por. Mt 8, 14-15), gdzie przebywała jego chora teściowa. On - Mistrz i Nauczyciel dotknął jej, uzdrowił i pozwolił sobie usługiwać!

Nowy Testament-Jezus, który wszystko zmienił

Kobiety idą za Nim.Jezus spotyka je na Drodze Krzyżowej i nie brak ich (w przeciwieństwie do mężczyzn) pod krzyżem.Z kobiet uczynił Jezus pierwszych świadków zmartwychwstania (por. Łk 24, 1-11 i paralelne). Zaś Maria Magdalena stała się powierniczką szczególnej misji: "Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego" (J 20, 30).

Najważniejsze dowody śmierć i zmartwychwstanie.

Maryja

Maryja została wybrana spośród wielu dziewcząt na matkę Zbawiciela. Ten fakt mógł zrodzić w Jej sercu dumę, czy pewnego rodzaju pychę. Jednak Ona zachowała się inaczej, wypowiedziała słowa, które każdy z nas winien codziennie powtarzać Bogu: "Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia… "[Łk 1, 46-48].

Jezus swoim postępowaniem i nauczaniem ukazuje nam godność kobiety. To właśnie kobieta – Maryja jest włączona w dzieło zbawienia świata, najpierw rodząc Zbawiciela, a potem współcierpiąc pod Jego krzyżem. I właśnie tam pod krzyżem Chrystus kobiecie – swojej Matce, w osobie św. Jana oddaje pod opiekę swój Kościół i w ten sposób Ona, prosta kobieta z Nazaretu kobieta, której Prawo żydowskie odmawiało wszelkich praw, staje się Matką Kościoła, Matką wszystkich wierzących i Nauczycielką wiary.

Tamar

Tamar była z pochodzenia Kananejką, nie wiadomo nic o jej dzieciństwie ani rodzinie, gdyż na kartach Biblii pojawia się w momencie wydania jej za najstarszego syna Judy Era.Nie cieszyła się jednak długo z tego związku, gdyż Er przedwcześnie zmarł, a jego zgon tłumaczony był jako kara za grzechy. Kolejnym mężem kobiety został zgodnie z prawem lewiratu, Onan, drugi z synów Judy. Ten jednak unikał spłodzenia potomstwa współżyjąc z żoną, gdyż nie chciał, aby jego dziecko stało się zgodnie z prawem dzieckiem nieżyjącego brata.W niedługim czasie zmarł również drugi mąż Tamar, a młoda kobieta ponownie została wdową. W kulturze Kananejczyków i Hebrajczyków posiadanie potomstwa było znakiem błogosławieństwa, dlatego odrzucona i bezdzietna Tamar była w bardzo trudnym położeniu.Jej ostatnią szansą na urodzenie dzieci było wyjście za mąż za trzeciego z synów Judy, Szelę, gdy ten dorośnie. Jednak teść, w obawie o życie swojego najmłodszego dziecka, odsyła Tamar do rodzinnego domu i odmawia przysługującego jej prawa.Załamana kobieta nie poddała się w walce o dzieci i tym samym Boże błogosławieństwo. Gdy dowiedziała się, że jej teść podróżuje do Timny, aby strzyc swoje stada owiec, postanowiła użyć podstępu, ponieważ wiedziała, że trzeci syn Judy nie będzie jej mężem, mimo że jest już wystarczająco dojrzały. Przebrała się, zasłoniła twarz i usiadła w bramie miasta Enaim leżącego na drodze do Timny. Przechodzący tamtędy Juda zauważył ją, a myśląc, że jest nierządnicą sakralną odbył z nią stosunek, obiecując w zamian koźlątko.

Tamar zgodziła się, biorąc ponadto w zastaw laskę, sznur i sygnet z pieczęcią – znaki przynależności rodowej. Kiedy jednak Juda wysłał posłańca z obiecanym koźlęciem, nikt w Enaim nie widział, ani nie słyszał o wspomnianej nierządnicy. Trzy miesiące później dowiedział się, że jego synowa jest w ciąży z powodu nierządu. Wybuchł gniewem i zażądał, aby ukarano ją śmiercią przez spalenie. Jednak przed wykonaniem wyroku Tamar posłała po swojego byłego teścia i pokazała sygnet, sznur i laskę. Mówiła, że przedmioty te dostała od mężczyzny, z którym zaszła w ciążę. Juda rozpoznał swoją własność, zawstydził się i wyznał przed ludźmi swoje zachowanie. Usprawiedliwił również Tamar mówiąc, że jej czyn był bardziej sprawiedliwy ponieważ kobieta dochodziła swojego słusznego prawa do potomstwa. Urodziła dwóch chłopców bliźniaków, którzy otrzymali imiona Peres i Zerach. Badacze Biblii podkreślają, że czyn kobiety umożliwił przedłużenie nie tylko jej rodu, ale też pokolenia Judy. Z niego pochodził wiele lat później Jezus, a Tamar jest jedną z czterech kobiet wymienionych w jego rodowodzie na kartach Ewangelii wg. Mateusza.

Tamar

Rachab

Postać Rachab pojawia się na kartach Księgi Jozuego w Starym Testamencie. Z pochodzenia była Kananejką, wraz ze swoją rodziną mieszkała w Jerychu, a jej dom przylegał do murów miasta. Była prostytutką (chociaż w niektórych źródłach rabinicznych można znaleźć informację, że zarządzała gospodą) i z tego powodu należała do marginesu społeczeństwa. Była żoną Szalmona, miała syna Booza, późniejszego przodka króla Dawida.Gdy Izraelici po wieloletniej wędrówce przez pustynię wkroczyli do Kanaanu, stopniowo zaczęli zdobywać tereny obiecane im przez Jahwe, ale zamieszkiwane przez inne plemiona. Aby móc lepiej przygotować się do walki z Kananejczykami, Jozue wysłał do Jerycha dwóch zwiadowców w celu podpatrzenia możliwości ataku i zbadania terytorium wroga.

Dwaj Izraelici przybyli do miasta, jednak zauważeni przez mieszkańców musieli szukać kryjówki. Przyszli zatem do domu Rachab, która ukryła ich na dachu przykrywając łodygami lnu. Kiedy do jej drzwi zapukali strażnicy wysłani przez króla Jerycha kobieta przytaknęła, że widziała obcych. Skłamała jednak mówiąc, iż zdążyli oni uciec przed wieczornym zamknięciem bram. Oddział królewski uwierzył jej słowom i wyszedł za terytorium Jerycha w poszukiwaniu szpiegów, a Rachab powróciła do szpiegów. Zawarła z nimi umowę: Izraelici po zdobyciu miasta ocalą ją wraz z całą rodziną jako odpłatę za udzielenie schronienia szpiegom. Niewątpliwą zdradę swojego narodu, jakiej się dopuściła, motywowała swoim przekonaniem, że Izraelici z pewnością zwyciężą nad mieszkańcami Jerycha. Rachab słyszała już wcześniej o dokonaniach Narodu Wybranego i wyjawiła swoją wiarę w ich Boga, który niewątpliwie pomagał swojemu ludowi.Po rozmowie z izraelskimi zwiadowcami, pomogła im uciec z miasta, przerzucając przez okno znajdujące się przy murach miasta gruby purpurowy powróz, po którym mężczyźni zeszli na dół. Wywieszony przez okno sznur był gwarantem bezpieczeństwa dla Rachab i jej krewnych, a Izraelici po zdobyciu Jerycha oszczędzili całą rodzinę w trakcie wybijania wszystkich mieszkańców miasta. Po zwycięskim oblężeniu Rachab wraz z najbliższymi zamieszkała wśród zdobywców i przyjęła ich zwyczaje. Mimo, że nie pochodziła z Narodu Wybranego jej syn, Booz został pradziadkiem Dawida, najsłynniejszego króla izraelskiego.

Ukrycie Izraelitów

Księga Judyty opowiada, iż w czasie najazdu wojsk asyryjskich na Izrael, ich wódz Holofernes rozpoczął oblężenie miasta Betulii. Wydawało się, że nic nie uratuje ani miasta, ani kraju. Judyta postanowiła wówczas sama obronić miasto. Po wieczornej modlitwie udała się do obozu Asyryjczyków. Wyjaśniła im, że opuściła miasto, chcąc ocalić życie. Kiedy zaprowadzono ją przed oblicze Holofernesa, ten zakochał się w niej, będąc pod wrażeniem jej urody, i zabrał ją do swojego namiotu. Czwartego dnia po wielkiej uczcie, kiedy Holofernes spał, Judyta ucięła mu głowę. Następnie włożyła ją do kosza i powróciła do Betulii. O świcie wywieszono głowę na murach miasta. Gdy ujrzało ją wojsko asyryjskie, uciekło w popłochu. Izraelici rzucili się w pogoń za wrogami i ich rozgromili.

Judyta

65%

Anna nie miała łatwego życia. Jej mąż Elkana, skorzystał z prawa – jakie dawała mu tradycja – do posiadania dwóch żon (1 Sm 1,2). Anna doświadczała poniżania ze strony drugiej żony własnego męża i z tego powodu nosiła w sercu ogromny smutek (1 Sm 1,6). Jednak nie poddała się rozpaczy, nie złorzeczyła. Przeciwnie, wytrwale się modliła, bo cały czas pragnęła syna. W końcu stało się to, na co czekała całe życie. Anna poczęła i po upływie dni urodziła syna i nazwała go imieniem Samuel, ponieważ [powiedziała]: Uprosiłam go u Pana. (1 Sm 1,20).

Anna

Pochodziła prawdopodobnie z Magdali, wioski leżącej nad zachodnim brzegiem jeziora Genezaret w Galilei. Św. Łukasz ewangelista pisze, że Jezus uwolnił ją spod władzy złych siedmiu demonów. Widzimy ją stojącą pod krzyżem i wiernie trwającą u boku Matki Bożej. Była obecna przy składaniu Jezusa do grobu. Po powrocie do domu wraz z innymi kobietami przygotowała wonności i olejki, aby po upływie szabatu pójść i namaścić ciało Jezusa zgodnie z obyczajem żydowskim. Maria Magdalena jako pierwsza przybyła wczesnym niedzielnym rankiem do grobu Jezusa. Jej pierwszej ukazał się Zmartwychwstały Zbawiciel i nakazał zanieść radosną wieść o Zmartwychwstaniu Apostołom. Dlatego Maria Magdalena czczona jest jako Apostołka Apostołów.

Maria Magdalena

Po czterdziestoletniej wędrówce po pustyni naród wybrany wchodził do Ziemi Obiecanej pod wodzą Jozuego. Rządy w Izraelu sprawowali wówczas sędziowie. I chociaż kobiety wówczas nie pełniły urzędów państwowych, władzę sprawowała Debora. Etymologicznie imię to znaczy pszczoła – prorokini czyli gorliwa czcicielka Boga, dbająca o sprawy Jahwe. W Księdze Sędziów o rządach Debory czytamy: „W tym czasie sporne sprawy Izraela rozsądzała Debora, żona Lapidota. Zasiadała ona pod palmą Debory między Rama a Betel w górach Efraim” (4, 4-5). Debora była wybitną postacią. Rozsądzała sprawy Izraelitów ze wszystkich pokoleń, podczas gdy zazwyczaj władza sędziego ograniczała się tylko do jednego pokolenia. Została też nazwana „prorokinią” co wskazuje na jej funkcję prorocką. Debora była kobieta mężną, cieszącą się ogromnym autorytetem. Kobiety Debora i Jael wybawiły naród izraelski. Są wzorem kobiet sprawujących władzę. O Deborze Księga Sędziów mówi, że jest „Matką Izraela”.

Debora

Jakie piękno warto posiadać? Prawdziwym pięknem jest charakter człowieka, który ma dobry, kojący wpływ na innych ludzi. Biblia mówi: „Ozdobą waszą niech nie będzie to, co zewnętrzne, trefienie włosów, złote klejnoty lub strojne szaty, lecz ukryty wewnętrzny człowiek z niezniszczalnym klejnotem łagodnego i cichego ducha, który jedynie ma wartość przed Bogiem.” 1 P3,3-4. W ujęciu biblijnym prawdziwe piękno nie jest skoncentrowane na sobie.Bóg jest źródłem piękna i prawdy. Realizacjia Jego miłości i przykazań powoduje w nas przemianę serca z ciągłym wzrostem w doskonałości.

Być piękną kobietą

Rachab

uczy nas bojaźni Bożej

Debora

jest wzorem posłuszeństwa woli Bożej

Maryja

jest wzorem pokory

Czego możemy się nauczyć od kobiet opisanych w Biblii?

Maria Magdalena

uczy nas jak pokonywać własne słabości

Anna

jest wzorem wytrwałej modlitwy

Tamar

jest wzorem determinacji w walce o posiadanie potomstwa

Judyta

jest wzorem męstwa i odwagi

LIST OD PANA BOGA DO KOBIETY

Z Panem Bogiem!