Święci od chorób.
Dorota Liphardt
Created on February 2, 2021
More creations to inspire you
ESSENTIAL OILS PRESENTATION
Presentation
ANCIENT EGYPT FOR KIDS PRESENTATION
Presentation
CIRQUE DU SOLEIL
Presentation
YURI GAGARIN IN DENMARK
Presentation
EIDIKO JEWELRY
Presentation
PRODUCT MANAGEMENT IN MOVIES & TV SHOWS
Presentation
A GLIMPSE INTO CAPE TOWN’S PAST
Presentation
Transcript
W POSŁUDZE UZDRAWIANIA
medycynakiedyś
comparison
TIMELINE
MAP
data
tema
thanks
Chrześcijańska duchowość od średniowiecza przeniknięta jest świadomością, że święci orędują przed Bogiem. Dlatego człowiek powierzał im troski i cierpienia, przy czym każdemu świętemu przypisywano określoną chorobę bądź rodzaj schorzeń.
- wynikało to z cierpień, jakich święty doznał podczas męczeńskich tortur
- nawiązywano do chorób, które święty uzdrawiał za życia
- było to skutkiem schorzeń, które dotknęły samego świętego
- wynikało z analogii słownych między nazwą schorzenia a imieniem świętego (np. św. Łucja, wspomożycielka niewidomych (Lux – światło), św. Aureliusz – opiekun chorób uszu (aureil – oreille – ucho), itp.
patronka na ból piersi i choroby płuc
Święta Agato módl się za nami.
Życiorys
Lorem ipsum dolor sit amet consectetur auri.
św.Agata
Kwintinianus - starosta Sycylii zabiegał o jej rękę, mając na względzie nie tylko jej urodę, ale też majątek. Kiedy Agata dowiedziała się o tym, uciekła i ukrywała się. Kwintinianus wyznaczył nagrodę za jej odnalezienie, wskutek czego zdradzono miejsce jej ukrycia. Ponieważ Agata postanowiła swoje życie poświęcić Bogu, odrzuciła oświadczyny Kwintinianusa. Ten domyślił się, że ma to związek z wiarą Agaty i postanowił nakłonić ją do porzucenia chrześcijaństwa. W tym celu oddano Agatę pod opiekę Afrodyzji - kobiety rozpustnej, która próbowała Agatę nakłonić do uciech cielesnych i porzucenia wiary. Afrodyzja nie zdziałała niczego i po trzydziestu dniach Agatę odesłano z powrotem Kwintinianusowi, który widząc, że nic nie wskóra, postawił Agatę przed sobą jako przed sędzią i kazał jej wyrzec się wiary. W tamtym czasie obowiązywał wymierzony w chrześcijan dekret cesarza Decjusza (249-251). Kiedy Agata nie wyrzekła się wiary, poddano ją torturom: szarpano jej ciało hakami i przypalano rany. Agata mimo to nie ugięła się, w związku z czym Kwintinianus kazał liktorowi (katu) obciąć jej piersi. Okaleczoną Agatę odprowadzono do więzienia i spodziewano się jej rychłej śmierci.
O północy więzienie otoczyła jasność, w której blasku nawiedził Agatę św. Piotr niosący złote naczynie napełnione balsamem. Agata została cudownie uzdrowiona. W czasie cudownego uleczenia św. Agaty inni więźniowie - chrześcijanie zostali uwolnieni z kajdan i uciekli z więzienia. Zdarzenie to stało się głośne w całej Katanii. Kwintinianus uznał to za czary i ponownie postawił Agatę przed sądem, którego był sędzią. Na rynku zebrał się tłum ludzi. Przyjaciele Kwintinianusa: Sylwin i Falkoniusz doradzili mu, aby Agatę włóczyć po rozżarzonym ogniu i ostrych skorupach. Kiedy Agatę poddano torturom, nastąpiło trzęsienie ziemi. Fragment muru miejskiego przewrócił się i zabił Sylwina i Falkoniusza. Przerażona ludność zbuntowała się przeciw Kwintinianusowi, doszło do rozruchów. Kwintinianus kazał potajemnie odprowadzić Agatę do więzienia, a sam uciekł. Agata zmarła w więzieniu w 251 r. Korzystając z ucieczki Kwintinianusa, chrześcijanie pochowali Agatę, a podczas jej pogrzebu ukazał się im anioł. Po jakimś czasie Kwintinianus udał się do Palermo, aby zabić jej krewnych i zagrabić majątek. Jednak koń zrzucił go do wzburzonej rzeki, w której utonął, a ciała mimo usilnych starań nie odnaleziono.
Święta teresa z Avili
portret Teresy
Życiorys
św.Karol Boromeusz-podczas wielkiej zarazy w Mediolanie w roku 1576 sam nawiedzał chorych, zaopatrywał umierających, przewodniczył ulicznym procesjom pokutnym, boso, z powrozem na szyi i krzyżem w ręku. Był surowy dla siebie, oddany całkowicie wyczerpującej pracy duszpasterskiej. Majątek osobisty rozdał ubogim.
Umarł w Mediolanie 3 listopada 1584 roku roku, gdy opiekował się ofiarami wielkiej zarazy. Kanonizowany w roku 1610 przez Papieża Pawła V.
paton na choroby jelit
święty Erazm
Życiorys
Wzywano go jako obrońcę przed zarazą, w czasie kolek i boleści brzucha (co miało związek z torturami jakie mu zadano, a polegającymi na wyrywaniu wnętrzności) oraz podczas porodu. Jest także patronem marynarzy (wyładowania elektryczne obserwowane na masztach statków odczytywano jako znak jego opieki i nazywano ogniami św.Elma), żeglarzy i tokarzy.
- Został aresztowany i uwięziony.
- W lochu więziennym umacniał swój lud w wierności Chrystusowi. Tam właśnie miał cudownie uleczyć syna pewnej kobiety, któremu gardło przebiła ość, uniemożliwiając oddychanie.
- Chłopcu groziło uduszenie. Dla upamiętnienia tego wydarzenia Kościół do dziś w dniu św. Błażeja błogosławi gardła. W niektórych stronach Polski na dzień św. Błażeja robiono małe świece, zwane "błażejkami", które niesiono do poświęcenia i dotykano nimi gardła.
- W innych stronach poświęcano jabłka i dawano je do spożycia cierpiącym na ból gardła.
Choroby nerek
święty Burchard
św. Małgorzata z Antiochii Pizydyjskiej
Św. Małgorzata z Antiochii Pizydyjskiej – według legendy była córką pogańskiego kapłana, która przyjęła chrześcijaństwo. W średniowieczu jej kult jako świętej był bardzo rozpowszechniony. Popularny był wizerunek św. Małgorzaty poskramiającej smoka, zgodnie z przekazem, który głosi, że gdy była więziona, ukazał się jej szatan w postaci smoka piekielnego. Św. Małgorzata miała przepędzić go znakiem krzyża. Oprócz patronowania przy chorobach nerek chroniła kobiety od bólów porodowych.
bł.Jakub Strzemię -urodził się w 1340 roku w szlacheckiej rodzinie herbu Strzemię (to jego późniejszy przydomek). Rodzice przeprowadzili się z archidiecezji krakowskiej do Włodzimierza na Rusi, gdzie Jakub wstąpił do franciszkanów. W wieku 35 lat został przełożonym Stowarzyszenia Braci Pielgrzymujących dla Chrystusa.
Bł. Jakub ewangelizował Ruś Czerwoną, Wołyń, Podole i Wołoszczyznę.Sam żył w sposób bardzo skromny, swoje dochody przeznaczał na budowę kościołów i klasztorów. Troską otaczał szpital we Lwowie, przy którym znajdował się także przytułek dla bezdomnych, chorych i pielgrzymów. Cieszył się zaufaniem św. Jadwigi Królowej i Władysława Jagiełły, był ich doradcą. Stawał w obronie ludności w czasie zamieszek wojennych i najazdów tatarskich.
Zmarł w 1409 roku. W testamencie nakazał sprzedać swój pastorał, mitrę oraz inne rzeczy. Uzyskane pieniądze miały być przeznaczone na msze święte za jego duszę i dla ubogich, na dzieła miłosierdzia. Szat pontyfikalnych jakoś nie sprzedano. Najpierw trafiły do klasztoru św. krzyża we Lwowie, a po jego kasacji i przeprowadzkach – do franciszkanów w Krakowie. W ten sposób krakowscy bracia weszli w posiadanie mitry błogosławionego, która jest używana w czasie nabożeństwa.
Niezwykłe nabożeństwo
Nie wiadomo, dlaczego nabożeństwo powstało. Przed beatyfikacją w 1790 roku franciszkanie nosili mitrę abp. Jakuba do chorych cierpiących na bóle i zawroty głowy. Szli ubrani w komżę i w stułę, a więc mitrę traktowali jako relikwię. Błogosławieństwo mitrą było sakramentalium.
Po śmierci Jakuba (+1409) jego mitrę biskupią kapłani franciszkańscy nosili do chorych na migreny, bóle i zawroty głowy. Relikwią tą dotykano głów chorych i dolegliwości mijały. Dlatego od najdawniejszych czasów bł. Jakub uważany jest za patrona chorych na bóle głowy. Uczy nas także ufności Bożej Opatrzności, aby nas w życiu doczesnym głowa o nic nie bolała.
Sama mitra dziś nie posiada średniowiecznej formy, ale barokową. Dla ratowania zniszczonej pamiątki zmieniono jej formę, a zniszczone elementy w XVIII w. zastąpiono nowymi.Złoty materiał, tkany w andegaweńskie lilie heraldyczne, stanowiący zasadniczą część wypełniającą tarcze mitry, jest autentycznym materiałem pochodzącym ze średniowiecznej mitry abpa Jakuba i stanowi dla franciszkanów cenną relikwię.
W dawnych czasach rozpoczęto także odprawiać tzw. Nabożeństwo mitry bł. Jakuba. Odbywało się ono w kościele lwowskich franciszkanów, gdzie przechowywano cały strój pontyfikalny Patrona. Po wojnie wszystkie zabytkowe przedmioty przewieziono do Polski, a cenne pamiątki po bł. Jakubie trafiły do skarbca klasztoru franciszkanów w Krakowie.
Znak mitry bł. Jakuba, jaką przykładano w dawnych czasach do głów chorych, by zostali uzdrowieni, także i dla nas współczesnych, jest niezwykłym znakiem. Mitra wskazuje na mądrość Bożą. Jej dwie tarcze symbolizują Stary i Nowy Testament – a więc Słowo Boga do człowieka. Słowo, które stwarza, daje życie, podtrzymuje, które wyjaśnia, a także Słowo, które uzdrawia. Bóg uzdrawiał poprzez ten znak mitry i chce to czynić nadal. Zwracamy uwagę na różne talizmany, jakie dziś zalewają świat, czemu tak mało zwracamy uwagę na znaki, które daje nam Bóg? Znaki, które doprowadzają nas do sakramentów. Często najpierw jest jakiś cud, znak, a później spowiedź, Eucharystia, nawrócenie i Boże życie. A zatem: „Przez przyczynę bł. Jakuba Strzemię niech Bóg uwolni cię od choroby duszy i ciała. Amen”.
Patron chorych na padaczkę
Sprawdź jak pomóc gdy ktoś ma atak padaczki.
patron wzywany przy ukoąszeniach przez węża
Święty Wit-po raz drugi
Co zrobić gdy ukąsi żmija?
od poczęcia do narodzin
Św. Idzi (Edigiusz) – do którego modliły się bezpłodne pary.
Za jego wstawiennictwem urodził się Bolesław Krzywousty, którego rodzice, Władysław Herman i Judyta Czeska, ufundowali później u stóp Wawelu kościół pod wezwaniem Idziego. Jest też patronem trudnej spowiedzi, chorych psychicznie, karmiących matek, rybaków, myśliwych, pasterzy, handlarzy końmi, rozbitków, epileptyków, chorych, rannych, grzeszników, łuczników, żebraków i zbłąkanych.
Według tradycji został on wybudowany w końcu XI w. przez księcia Władysława Hermana i Judyty Czeskiej jako dziękczynienie po urodzeniu się jego syna Bolesława Krzywoustego, które mieli zawdzięczać modłom i darom zanoszonym do prowansalskiego opactwa St.Gilles.
Patronka dentystów i wszystkich cierpiących z powodu bólu zęba
Św. Apolonia zginęła w czasach prześladowań chrześcijan w III wieku naszej ery.
Jedne podania podają, iż poganie zmiażdżyli jej szczękę, powybijali jej wszystkie zęby a następnie spalili na stosie, inne natomiast mówią, że obcęgami powyrywano jej wszystkie zęby.
+ info
św.Roch
św.Sebastian
św.Rozalia
+ info
+ info
+ info
Święci patronowie wzywani w czasie epidemii
Według św. Ambrożego Sebastian był dowódcą przybocznej straży samego Dioklecjana. Za to, że mu wypomniał okrucieństwo wobec niewinnych chrześcijan, miał zostać przeszyty strzałami. "Dioklecjan kazał żołnierzom przywiązać go na środku pola i zabić strzałami z łuków. Tyle strzał tedy utkwiło w nim, że podobny był do jeża, a żołnierze przypuszczając, że już nie żyje, odeszli" - zapisał bł. Jakub de Voragine OP w swojej średniowiecznej "Złotej legendzie".
Na pół umarłego odnalazła go pewna niewiasta, Irena, i swoją opieką przywróciła mu zdrowie. Sebastian, gdy tylko powrócił do sił, miał ponownie udać się do cesarza i zwrócić mu uwagę na krzywdę, jaką wyrządzał niewinnym wyznawcom Chrystusa. Wtedy Dioklecjan kazał go zatłuc pałkami, a jego ciało wrzucić do Cloaca Maxima. Wydobyła je stamtąd i pochowała ze czcią w rzymskich katakumbach niewiasta Lucyna. Był to prawdopodobnie rok 287 lub 288.
Urodziła się w 1129 r. w rodzinie książęcej w Palermo na Sycylii. Gdy miała 14 lat znaleziono dla niej kandydata na męża, który wywodził się z królewskiego rodu. Rozalia odmówiła i uciekła do klasztoru. Rodzice próbowali odwieść ją od tej decyzji, lecz wtedy uciekła w góry, zamieszkała w jaskini i jako pustelnica modliła się i umartwiała. Potem jeszcze raz zmieniła swe miejsce, aby utrudnić ludziom dotarcie do niej, gdyż chciała żyć tylko dla Boga.
Ludzie po jej śmierci modlili się o jej wstawiennictwo zwłaszcza podczas epidemii szalejącej w okolicach Palermo w 1624 r. Epidemia szybko ustała. Wszyscy wierzyli, że ten cud stał się za przyczyną Rozalii. Papież Urban VIII ogłosił ją świętą.
Urodził się pod koniec XIII w. ze znamieniem na piersi w formie krzyża. Był uczony przez rodziców, aby nie pokładał nadziei w majątku. Kiedy zmarli rodzice, majątek rozdał ubogim i ruszył do Rzymu. Po drodze zatrzymał się w miejscowości Acquapendente, gdzie szalała dżuma. Wszędzie leżały ciała zmarłych i konających. Roch zgłosił się do pomocy chorym. Był jedynym świeckim mężczyzną, który posługiwał zarażonym. Okazało się, że gdy czynił znak krzyża nad chorymi, choroba znikała. Kiedy zaraza wygasła, udał się do Rzymu, ale i tam panowała epidemia. Również tam podjął się opieki nad chorymi. Wielu uzdrowił. Po 3 latach, kiedy zaraza ustała, wrócił do Francji. Po stu latach po jego śmierci, gdy w Niemczech wybuchła dżuma, modlono się za jego przyczyną o ustąpienie epidemii. Czarna śmierć ustała.
Nasi polscy patronowie wzywani w czasach zarazy.
patronowie wzywani w chorobach oczu
zapamiętaj
pomódlmy się za wszystkich chorych i cieriących
+ info