Want to make creations as awesome as this one?

Transcript

W POSŁUDZE UZDRAWIANIA

ŚWIĘCI
patronowie

medycynakiedyś

Dawniej złe warunki higieniczne, głód, bieda i ciężka praca sprawiały, że choroby zakaźne dziesiątkowały mieszkańców wsi, miast i dworów, niezależnie od zajmowanych pozycji społecznych.
Ludność pozbawiona opieki lekarskiej, zwłaszcza na wsi, cierpiała na rozliczne uciążliwe choroby np. zatrucia pokarmowe, grzybicę, świerzb, wrzody, liszaje, szkorbut, bóle zębów i wiele innych.
Powszechna w walce z chorobą, na równi z ziołolecznictwem była modlitwa do świętych patronów.

comparison

TIMELINE

MAP

data

tema

thanks

Chrześcijańska duchowość od średniowiecza przeniknięta jest świadomością, że święci orędują przed Bogiem. Dlatego człowiek powierzał im troski i cierpienia, przy czym każdemu świętemu przypisywano określoną chorobę bądź rodzaj schorzeń.


- wynikało to z cierpień, jakich święty doznał podczas męczeńskich tortur
- nawiązywano do chorób, które święty uzdrawiał za życia
- było to skutkiem schorzeń, które dotknęły samego świętego
- wynikało z analogii słownych między nazwą schorzenia a imieniem świętego (np. św. Łucja, wspomożycielka niewidomych (Lux – światło), św. Aureliusz – opiekun chorób uszu (aureil – oreille – ucho), itp.

Wjaki sposób święty "stawał się" patronem wybranej choroby?

11 lutego przypada Światowy Dzień Chorego.
Dzień, który dla Kościoła ustanowił święty Jan Paweł II. Nasz papież.
Nasz wzór, także w sposobie znoszenia choroby, przyjmowania cierpienia.
Bo cierpieniu można nadać sens, jeśli się je połączy z krzyżem Chrystusa.
Poznasz świętych którzy nam towarzyszą w znoszeniu chorób.
Jako patroni orędują za nami, gdy z różnych powodów niedomagamy.
Po drugie utrwalisz sobie wiadomości z biologii i anatomii.

patronka na ból piersi i choroby płuc

Święta Agato módl się za nami.

Życiorys

Lorem ipsum dolor sit amet consectetur auri.

św.Agata

Kwintinianus - starosta Sycylii zabiegał o jej rękę, mając na względzie nie tylko jej urodę, ale też majątek. Kiedy Agata dowiedziała się o tym, uciekła i ukrywała się. Kwintinianus wyznaczył nagrodę za jej odnalezienie, wskutek czego zdradzono miejsce jej ukrycia. Ponieważ Agata postanowiła swoje życie poświęcić Bogu, odrzuciła oświadczyny Kwintinianusa. Ten domyślił się, że ma to związek z wiarą Agaty i postanowił nakłonić ją do porzucenia chrześcijaństwa. W tym celu oddano Agatę pod opiekę Afrodyzji - kobiety rozpustnej, która próbowała Agatę nakłonić do uciech cielesnych i porzucenia wiary. Afrodyzja nie zdziałała niczego i po trzydziestu dniach Agatę odesłano z powrotem Kwintinianusowi, który widząc, że nic nie wskóra, postawił Agatę przed sobą jako przed sędzią i kazał jej wyrzec się wiary. W tamtym czasie obowiązywał wymierzony w chrześcijan dekret cesarza Decjusza (249-251). Kiedy Agata nie wyrzekła się wiary, poddano ją torturom: szarpano jej ciało hakami i przypalano rany. Agata mimo to nie ugięła się, w związku z czym Kwintinianus kazał liktorowi (katu) obciąć jej piersi. Okaleczoną Agatę odprowadzono do więzienia i spodziewano się jej rychłej śmierci.

O północy więzienie otoczyła jasność, w której blasku nawiedził Agatę św. Piotr niosący złote naczynie napełnione balsamem. Agata została cudownie uzdrowiona. W czasie cudownego uleczenia św. Agaty inni więźniowie - chrześcijanie zostali uwolnieni z kajdan i uciekli z więzienia. Zdarzenie to stało się głośne w całej Katanii. Kwintinianus uznał to za czary i ponownie postawił Agatę przed sądem, którego był sędzią. Na rynku zebrał się tłum ludzi. Przyjaciele Kwintinianusa: Sylwin i Falkoniusz doradzili mu, aby Agatę włóczyć po rozżarzonym ogniu i ostrych skorupach. Kiedy Agatę poddano torturom, nastąpiło trzęsienie ziemi. Fragment muru miejskiego przewrócił się i zabił Sylwina i Falkoniusza. Przerażona ludność zbuntowała się przeciw Kwintinianusowi, doszło do rozruchów. Kwintinianus kazał potajemnie odprowadzić Agatę do więzienia, a sam uciekł. Agata zmarła w więzieniu w 251 r. Korzystając z ucieczki Kwintinianusa, chrześcijanie pochowali Agatę, a podczas jej pogrzebu ukazał się im anioł. Po jakimś czasie Kwintinianus udał się do Palermo, aby zabić jej krewnych i zagrabić majątek. Jednak koń zrzucił go do wzburzonej rzeki, w której utonął, a ciała mimo usilnych starań nie odnaleziono.

patronka
chorób serca

Święta teresa z Avili

portret Teresy

Teresa była mistyczką.
Jedna z jej wizji trwała długo i była wyjątkowo ujmująca, mianowicie serafin wielokrotnie wbijał w jej serce rozżarzony do czerwoności czubek złotej lancy, powodując bez wątpienia niepojęty duchowo-fizyczny ból.

Patron na choroby
żołądka

Życiorys

św. Karol Boromeusz

św.Karol Boromeusz-podczas wielkiej zarazy w Mediolanie w roku 1576 sam nawiedzał chorych, zaopatrywał umierających, przewodniczył ulicznym procesjom pokutnym, boso, z powrozem na szyi i krzyżem w ręku. Był surowy dla siebie, oddany całkowicie wyczerpującej pracy duszpasterskiej. Majątek osobisty rozdał ubogim.

Umarł w Mediolanie 3 listopada 1584 roku roku, gdy opiekował się ofiarami wielkiej zarazy. Kanonizowany w roku 1610 przez Papieża Pawła V.


paton na choroby jelit

święty Erazm

Życiorys

Wzywano go jako obrońcę przed zarazą, w czasie kolek i boleści brzucha (co miało związek z torturami jakie mu zadano, a polegającymi na wyrywaniu wnętrzności) oraz podczas porodu. Jest także patronem marynarzy (wyładowania elektryczne obserwowane na masztach statków odczytywano jako znak jego opieki i nazywano ogniami św.Elma), żeglarzy i tokarzy.

Święty Błażej
patron od chorób gardła.

  1. Został aresztowany i uwięziony.
  2. W lochu więziennym umacniał swój lud w wierności Chrystusowi. Tam właśnie miał cudownie uleczyć syna pewnej kobiety, któremu gardło przebiła ość, uniemożliwiając oddychanie.
  3. Chłopcu groziło uduszenie. Dla upamiętnienia tego wydarzenia Kościół do dziś w dniu św. Błażeja błogosławi gardła. W niektórych stronach Polski na dzień św. Błażeja robiono małe świece, zwane "błażejkami", które niesiono do poświęcenia i dotykano nimi gardła.
  4. W innych stronach poświęcano jabłka i dawano je do spożycia cierpiącym na ból gardła.


Choroby nerek

święty Burchard

św. Małgorzata z Antiochii Pizydyjskiej

Św. Małgorzata z Antiochii Pizydyjskiej – według legendy była córką pogańskiego kapłana, która przyjęła chrześcijaństwo. W średniowieczu jej kult jako świętej był bardzo rozpowszechniony. Popularny był wizerunek św. Małgorzaty poskramiającej smoka, zgodnie z przekazem, który głosi, że gdy była więziona, ukazał się jej szatan w postaci smoka piekielnego. Św. Małgorzata miała przepędzić go znakiem krzyża. Oprócz patronowania przy chorobach nerek chroniła kobiety od bólów porodowych.

Patroni od
bólu głowy

Życiorys
bł. Jakuba

św. Anastazja,
św. Dionizy,
bł. Jakub Strzemię
św. Teresa z Avila,
św. Gezelin,
bł. Roland,
św. Bibiana,
św. Piotr Damiani,
św. Katarzyna ze Sieny,
św. Atanazy z Aleksandrii

mitra bł. Jakuba

bł.Jakub Strzemię -urodził się w 1340 roku w szlacheckiej rodzinie herbu Strzemię (to jego późniejszy przydomek). Rodzice przeprowadzili się z archidiecezji krakowskiej do Włodzimierza na Rusi, gdzie Jakub wstąpił do franciszkanów. W wieku 35 lat został przełożonym Stowarzyszenia Braci Pielgrzymujących dla Chrystusa.

Bł. Jakub ewangelizował Ruś Czerwoną, Wołyń, Podole i Wołoszczyznę.Sam żył w sposób bardzo skromny, swoje dochody przeznaczał na budowę kościołów i klasztorów. Troską otaczał szpital we Lwowie, przy którym znajdował się także przytułek dla bezdomnych, chorych i pielgrzymów. Cieszył się zaufaniem św. Jadwigi Królowej i Władysława Jagiełły, był ich doradcą. Stawał w obronie ludności w czasie zamieszek wojennych i najazdów tatarskich.

Zmarł w 1409 roku. W testamencie nakazał sprzedać swój pastorał, mitrę oraz inne rzeczy. Uzyskane pieniądze miały być przeznaczone na msze święte za jego duszę i dla ubogich, na dzieła miłosierdzia. Szat pontyfikalnych jakoś nie sprzedano. Najpierw trafiły do klasztoru św. krzyża we Lwowie, a po jego kasacji i przeprowadzkach – do franciszkanów w Krakowie. W ten sposób krakowscy bracia weszli w posiadanie mitry błogosławionego, która jest używana w czasie nabożeństwa.


Niezwykłe nabożeństwo

Nie wiadomo, dlaczego nabożeństwo powstało. Przed beatyfikacją w 1790 roku franciszkanie nosili mitrę abp. Jakuba do chorych cierpiących na bóle i zawroty głowy. Szli ubrani w komżę i w stułę, a więc mitrę traktowali jako relikwię. Błogosławieństwo mitrą było sakramentalium.

Po śmierci Jakuba (+1409) jego mitrę biskupią kapłani franciszkańscy nosili do chorych na migreny, bóle i zawroty głowy. Relikwią tą dotykano głów chorych i dolegliwości mijały. Dlatego od najdawniejszych czasów bł. Jakub uważany jest za patrona chorych na bóle głowy. Uczy nas także ufności Bożej Opatrzności, aby nas w życiu doczesnym głowa o nic nie bolała.

Sama mitra dziś nie posiada średniowiecznej formy, ale barokową. Dla ratowania zniszczonej pamiątki zmieniono jej formę, a zniszczone elementy w XVIII w. zastąpiono nowymi.Złoty materiał, tkany w andegaweńskie lilie heraldyczne, stanowiący zasadniczą część wypełniającą tarcze mitry, jest autentycznym materiałem pochodzącym ze średniowiecznej mitry abpa Jakuba i stanowi dla franciszkanów cenną relikwię.

W dawnych czasach rozpoczęto także odprawiać tzw. Nabożeństwo mitry bł. Jakuba. Odbywało się ono w kościele lwowskich franciszkanów, gdzie przechowywano cały strój pontyfikalny Patrona. Po wojnie wszystkie zabytkowe przedmioty przewieziono do Polski, a cenne pamiątki po bł. Jakubie trafiły do skarbca klasztoru franciszkanów w Krakowie.

Znak mitry bł. Jakuba, jaką przykładano w dawnych czasach do głów chorych, by zostali uzdrowieni, także i dla nas współczesnych, jest niezwykłym znakiem. Mitra wskazuje na mądrość Bożą. Jej dwie tarcze symbolizują Stary i Nowy Testament – a więc Słowo Boga do człowieka. Słowo, które stwarza, daje życie, podtrzymuje, które wyjaśnia, a także Słowo, które uzdrawia. Bóg uzdrawiał poprzez ten znak mitry i chce to czynić nadal. Zwracamy uwagę na różne talizmany, jakie dziś zalewają świat, czemu tak mało zwracamy uwagę na znaki, które daje nam Bóg? Znaki, które doprowadzają nas do sakramentów. Często najpierw jest jakiś cud, znak, a później spowiedź, Eucharystia, nawrócenie i Boże życie. A zatem: „Przez przyczynę bł. Jakuba Strzemię niech Bóg uwolni cię od choroby duszy i ciała. Amen”.

Patron chorych na padaczkę

Św. Wit – uzdrowił chorego na padaczkę syna Dioklecjana, stając się patronem chorych na epilepsję.
Według podań został rzucony na pożarcie lwom, ale te go nie zaatakowały.
Ostatecznie został ugotowany w kotle z wrzącym ołowiem.
Jest także patronem wzywanym przy ukaszeniach przez węża.
O tym na następnej stronie.

Sprawdź jak pomóc gdy ktoś ma atak padaczki.


patron wzywany przy ukoąszeniach przez węża

Święty Wit-po raz drugi

Co zrobić gdy ukąsi żmija?

patron od płodności
święty idzi

od poczęcia do narodzin

Kościół św.Idziego
w Krakowie

Cud związany z Polską!

Św. Idzi (Edigiusz) – do którego modliły się bezpłodne pary.

Za jego wstawiennictwem urodził się Bolesław Krzywousty, którego rodzice, Władysław Herman i Judyta Czeska, ufundowali później u stóp Wawelu kościół pod wezwaniem Idziego. Jest też patronem trudnej spowiedzi, chorych psychicznie, karmiących matek, rybaków, myśliwych, pasterzy, handlarzy końmi, rozbitków, epileptyków, chorych, rannych, grzeszników, łuczników, żebraków i zbłąkanych.

Według tradycji został on wybudowany w końcu XI w. przez księcia Władysława Hermana i Judyty Czeskiej jako dziękczynienie po urodzeniu się jego syna Bolesława Krzywoustego, które mieli zawdzięczać modłom i darom zanoszonym do prowansalskiego opactwa St.Gilles.

Patronka dentystów i wszystkich cierpiących z powodu bólu zęba



Św. Apolonia zginęła w czasach prześladowań chrześcijan w III wieku naszej ery.

Jedne podania podają, iż poganie zmiażdżyli jej szczękę, powybijali jej wszystkie zęby a następnie spalili na stosie, inne natomiast mówią, że obcęgami powyrywano jej wszystkie zęby.

św.Apolonia

+ info

św.Roch

św.Sebastian

św.Rozalia

+ info

+ info

+ info

Święci patronowie wzywani w czasie epidemii

Według św. Ambrożego Sebastian był dowódcą przybocznej straży samego Dioklecjana. Za to, że mu wypomniał okrucieństwo wobec niewinnych chrześcijan, miał zostać przeszyty strzałami. "Dioklecjan kazał żołnierzom przywiązać go na środku pola i zabić strzałami z łuków. Tyle strzał tedy utkwiło w nim, że podobny był do jeża, a żołnierze przypuszczając, że już nie żyje, odeszli" - zapisał bł. Jakub de Voragine OP w swojej średniowiecznej "Złotej legendzie".
Na pół umarłego odnalazła go pewna niewiasta, Irena, i swoją opieką przywróciła mu zdrowie. Sebastian, gdy tylko powrócił do sił, miał ponownie udać się do cesarza i zwrócić mu uwagę na krzywdę, jaką wyrządzał niewinnym wyznawcom Chrystusa. Wtedy Dioklecjan kazał go zatłuc pałkami, a jego ciało wrzucić do Cloaca Maxima. Wydobyła je stamtąd i pochowała ze czcią w rzymskich katakumbach niewiasta Lucyna. Był to prawdopodobnie rok 287 lub 288.

Urodziła się w 1129 r. w rodzinie książęcej w Palermo na Sycylii. Gdy miała 14 lat znaleziono dla niej kandydata na męża, który wywodził się z królewskiego rodu. Rozalia odmówiła i uciekła do klasztoru. Rodzice próbowali odwieść ją od tej decyzji, lecz wtedy uciekła w góry, zamieszkała w jaskini i jako pustelnica modliła się i umartwiała. Potem jeszcze raz zmieniła swe miejsce, aby utrudnić ludziom dotarcie do niej, gdyż chciała żyć tylko dla Boga.

Ludzie po jej śmierci modlili się o jej wstawiennictwo zwłaszcza podczas epidemii szalejącej w okolicach Palermo w 1624 r. Epidemia szybko ustała. Wszyscy wierzyli, że ten cud stał się za przyczyną Rozalii. Papież Urban VIII ogłosił ją świętą.

Urodził się pod koniec XIII w. ze znamieniem na piersi w formie krzyża. Był uczony przez rodziców, aby nie pokładał nadziei w majątku. Kiedy zmarli rodzice, majątek rozdał ubogim i ruszył do Rzymu. Po drodze zatrzymał się w miejscowości Acquapendente, gdzie szalała dżuma. Wszędzie leżały ciała zmarłych i konających. Roch zgłosił się do pomocy chorym. Był jedynym świeckim mężczyzną, który posługiwał zarażonym. Okazało się, że gdy czynił znak krzyża nad chorymi, choroba znikała. Kiedy zaraza wygasła, udał się do Rzymu, ale i tam panowała epidemia. Również tam podjął się opieki nad chorymi. Wielu uzdrowił. Po 3 latach, kiedy zaraza ustała, wrócił do Francji. Po stu latach po jego śmierci, gdy w Niemczech wybuchła dżuma, modlono się za jego przyczyną o ustąpienie epidemii. Czarna śmierć ustała.

Nasi polscy patronowie wzywani w czasach zarazy.

Św. Szymon z Lipnicy, bernardyn.
Gdy w 1482 r. w Krakowie wybuchła zaraza, niósł niestrudzenie pomoc chorym. Docierał wszędzie, pocieszając, niosąc pomoc, udzielając sakramentów. Wówczas sam się zaraził. Swoją chorobę znosił z wielką cierpliwością i poddaniem się woli Bożej. Po sześciu dniach zmarł. Jest wzywany na pomoc w czasie zmagania się z zarazą.

Św. Stanisław Kazimierczyk. Żył w XV w.
Był wielkim czcicielem Najświętszego Sakramentu. Był opiekunem ubogich i chorych.
Gdy w 1482 i 1486 r. Kraków nawiedziła zaraza morowa, kto mógł, uciekał z miasta. Codziennie umierały dziesiątki osób i nie miał ich kto grzebać. Kanonicy, do których należał też św. Stanisław też opuścili Kraków, został tylko on sam. Pomagał chorym, udzielał ostatniego namaszczenia, grzebał zmarłych. Po jego śmierci zapisano wiele łask i cudów, jakie dokonały się za jego wstawiennictwem. W latach 1677 – 9 w Kazimierzu k/ Krakowa szalała zaraza. Ludzie uciekali się o pomoc i ratunek do grobu św. Stanisława Kazimierczyka i uzyskiwali zdrowie.

patronowie wzywani w chorobach oczu

Zobacz dlaczego
Rafał Archanioł jest wymieniony na liście.

św. Klara,
św. Łucja z Syrakuz,
św. Rafał Arch.,
św. Ermelinda,
św. Otylia,
św. Kolumb,
św. Deochaw,
św. Helga (liga),
św. Kwiryn z Rzymu


patronka osób chorych psychicznie, na nerwicę,
w depresji i lęku

Święta
Dymfna

była córką irlandzkiego króla, który był poganinem oraz młodej, pięknej chrześcijanki. Wiarę w Jezusa Chrystusa dziewczynce najprawdopodobniej przekazała matka.
Św. Dymfna w tajemnicy przed ojcem przyjęła chrzest i jak podają niektóre źródła, złożyła ślub czystości. Jej spokojne życie zmieniło się nagle wraz ze śmiercią ukochanej matki. Nieutulony w żalu ojciec z dnia na dzień popadał w coraz większy smutek i żal po utracie żony. Smutek zaczął zamieniać się w depresję graniczącą z obłędem. Dworzanie chcąc ratować króla doradzali mu kolejny ożenek. Król przystał na propozycję, pod warunkiem, że kandydatka na żonę będzie jak najbardziej podobna do zmarłej ukochanej. Nie trudno się domyśleć, że poszukiwania odpowiedniej kandydatki zakończyły się fiaskiem. Czy to z niemożliwości znalezienia wystarczająco podobnej kobiety, czy to z nieustannych porównań i idealizowania pamięci zmarłej żony. Dość powiedzieć, że plan „pocieszenia” króla upadł. Wtedy, ktoś z królewskich doradców podpowiedział władcy, żeby ten pojął za żonę swoją dorastającą córkę, co praktykowane było wśród pogan. Kiedy dziewczyna dowiedziała się o tych planach, uciekła nocą z zamku w towarzystwie swojego spowiednika i dwójki przyjaciół. Zbiegli do Gees (w dzisiejszej Belgii), gdzie wiedli pustelnicze życie. Wielka życzliwość wobec ubogich i chorych psychicznie sprawiła, że szybko zyskali duży szacunek i popularność wśród okolicznych mieszkańców. Tym sposobem szpiegom ojca nie było trudno odnaleźć uciekinierów. Jej spowiednika ścięto natychmiast, natomiast świętą nakłaniano do przyjęcia woli ojca. Mimo pełnej świadomości konsekwencji swojej decyzji święta nie uległa presji. Uniesiony gniewem ojciec rozkazał ją stracić poprzez ścięcie.

zapamiętaj

Pan Jezus nadal leczy.
W trakcie choroby oprócz przyjmowania lekarstw warto powierzyć Mu swój ból i cierpienie związane z chorobą!
Mamy także świętych Orędowników, którzy modlą się za nami!

Jezus

pomódlmy się za wszystkich chorych i cieriących

+ info

Sprawdź swoja wiedzę.

Z panem
bogiem