Matki Boskiej Gromnicznej copy
Dorota Liphardt
Created on January 31, 2021
More creations to inspire you
EXPLLORING SPACE
Presentation
FOOD 1
Presentation
COUNTRIES LESSON 5 GROUP 7/8
Presentation
BLENDED PEDAGOGUE
Presentation
WORLD WILDLIFE DAY
Presentation
FOOD AND NUTRITION
Presentation
2021 TRENDING COLORS
Presentation
Transcript
2 Lutego
start
święto
Matki Boskiej Gromnicznej
video
jerozolima
ofiarowanie
zaręczyny
biblia
video
kolędnicy
świat
wilk
gromnica
przysłowia
zwyczaje
Według Ewangelii Jezus, zgodnie z prawem żydowskim, jako pierworodny syn był ofiarowany Bogu w świątyni jerozolimskiej. Wtedy też starzec Symeon wypowiedział proroctwo nazywając Jezusa "światłem na oświecenie pogan i chwałą Izraela". Dlatego święto to jest bogate w symbolikę światła.
Ofiarowanie Pana Jezusa
Podstawa biblijna
Podstawą historyczną tej uroczystości jest opis tego wydarzenia, zawarty w Ewangelii według św. Łukasza (Łk 2,22-38).
Zgodnie z nakazami prawa (Kpł 12,2–8), każdy pierworodny żydowski chłopiec miał być w Świątyni ofiarowany Bogu. Nie oznaczało to poświęcenia chłopca na służbę kapłańską (bo tylko z pokolenia Aarona mogli być kapłanami), ale był to gest symboliczny poświęcenia Bogu tego, co było dla rodziców największą wartością. W zamian (obrzęd wykupienia) ofiarowano parę synogarlic lub 2 młode gołębie (por. Łk 2, 24). W ewangelicznej scenie biorą udział
(oprócz Jezusa – Dziecięcia): Maria, Józef, starzec Symeon i prorokini Anna.
Święto Ofiarowania Pańskiego było znane i uroczyście obchodzone w Jerozolimie już w IV wieku.
Z Jerozolimy rozpowszechniło się ono po całym świecie.
Gdy około 540 roku wybuchła w Konstantynopolu dżuma, cesarz Justynian zarządził, aby w jego państwie święcono tę uroczystość 2 lutego.
W dniu tym odbywać się miały procesje z zapalonymi świecami. Chciał przez to wyprosić, aby Zbawiciel, jak kiedyś wyszedł na spotkanie Symeona, i teraz przybył z pomocą nawiedzonym.
Rozprzestrzenienie się święta
Meis vocent signiferumque pri et. Facilis corpora recusabo ne quo, eruditi blandit suscipiantur.
Mazim sapientem sed id, sea debet commune iracundia in.
Polskie zwyczaje
Gromnica jest pięknie przystrojona wiankiem i wstążkami.
Po poświęceniu w Kościele jest uroczyście niesiona do domu.
Polskie zwyczaje
Po powrocie z kościoła poświęconą gromnicą malowano znak krzyża na suficie, a od jej płomienia zapalano wszystkie domowe ognie w kuchni, w piecach i w lampce oliwnej przed świętym obrazem. W niektórych rejonach Polski gospodarze błogosławili gromnicą swój dobytek w stajni, a kawałek gromnicy obciętej od spodu dawano psu, by dobrze pilnował obejścia.
Podczas burzy z piorunami stawiano zapaloną gromnicę w oknie lub na stole, przy którym gromadzili się domownicy lub obchodzono z nią całe obejście.
Warto wspomnieć przy tym, że nazwa tej świecy wywodzi się od rzadkiego w staropolszczyźnie przymiotnika gromny – oznaczającego huczny, grzmiący.
Gromnica miała chronić dom od gromu.
Wkładano ją w ręce umierających, zapalano ją podczas obrzędu ostatniego namaszczenia.
Na Podlasiu płomieniem świecy opalano dzieciom końce włosów, aby ustrzec je przed chorobami uszu.
Do dziś w wielu domach przechowuje się gromnicę razem z palmą wielkanocną, by strzegły domostwo i jego mieszkańców przed wszelkim złem.
Ze świętem Matki Boskiej Gromnicznej kończy się w Polsce okres śpiewania kolęd, trzymania w domach choinek i szopek oraz wizyt duszpasterskich.
Dawniej ostatni kolędnicy wyruszali tego dnia zwyczajowo z turoniem lub kozą odwiedzając domostwa i odgrywając wesołe scenki z życia wsi lub o tematyce religijnej, co dawało okazję do otrzymania datków pieniężnych lub poczęstunku.
2 lutego był też datą graniczną dla oświadczyn. W dawnych czasach pannom na wydaniu szyto wyprawę, która wystarczała na długie lata, więc przygotowania do wesela wymagały wiele czasu. Stąd zrodziło się przysłowie:
W dzień Panny Gromnicznej, bywaj zdrów, mój śliczny!
Oznaczało to, że jeśli kawaler nie oświadczył się pannie do tego dnia, nie ma szans na przygotowanie wesela i będzie musiał długo czekać, gdyż niebawem zaczynał się czas Wielkiego Postu.
Legenda o wilku
Według starej polskiej legendy Matka Boska w lutowe noce chodzi po polach i miedzach z zapaloną świecą, chroni oziminy przed wymarznięciem i oświetla drogę zbłąkanym podróżnym. W wędrówce towarzyszy jej oswojony wilk, zwany gromnicznym, którego Maryja ocaliła litościwie przed rozsierdzonymi chłopami, skierowała na drogę dobra i uczyniła swoim sługą. W ikonografii ludowej Matka Boska Gromniczna przedstawiana jest także z wilkiem i koszyczkiem lub leżącym u jej stóp gniazdkiem ze skowronkami. Wierzono bowiem, że w tym dniu po raz pierwszy mimo mrozu powinien odezwać się skowronek.
Przysłowia związane z tym świętem:
lorem ipsum dolor
"Gdy z gromnicy w kościele ciecze,
zima jeszcze się powlecze".
"Gromnica, zimy połowica".
"Gdy słońce świeci na Gromnicę, to przyjdą mrozy i śnieżyce".
Opowieść o Matce Bożej Gromnicznej.
Na koniec pytanie:
Czy wiesz gdzie znajduje się Twoja gromnica?
Postaraj się ją zlokalizować,
bo święto
Ofiarowania Pańskiego już się zbliża!
Z Panem Bogiem!