Untitled genially

O powrocie do „kraju lat dziecinnych” – geneza „Pana Tadeusza” A. Mickiewicza.

„Pan Tadeusz” – geneza utworu.

„Pan Tadeusz” powstał w czasie pobytu Adama Mickiewicza na emigracji jako wyraz tęsknoty za ojczyzną. Poeta rozgoryczony i zrozpaczony szukał ucieczki od emigracyjnych sporów. Poprzez przypomnienie historycznej przeszłości narodu pragnie wskazać inne sposoby działania w celu odzyskania niepodległości. Praca nad utworem była dla niego ucieczką w „kraj lat dziecinnych”.

INWOKACJA (rozbudowana apostrofa otwierająca utwór literacki)

„Litwo! Ojczyzno moja! Dziś piękność twą w całej ozdobie widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.” „Panno święta, co Jasnej bronisz Częstochowy (…) przenoś moją duszę utęsknioną Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych, Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych (…).”

INTERPRETACJA TYTUŁU „Pan Tadeusz czyli ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z r. 1811 i 1812 r. we dwunastu księgach wierszem”.

Pan Tadeusz – „nosił kościuszkowskie miano na pamiątkę, że w czasie wojny się urodził”, bohater łączący poszczególne wątki utworu zajazd – zbrojne najechanie posiadłości w celu odebrania dóbr – efekt kłótni Sopliców i Horeszków (najważniejsze wydarzenie akcji) ostatni – świat ukazany w poemacie schodzi już z widowni dziejowej na Litwie – miejsce akcji (Nowogródczyzna: Soplicowo, Dobrzyń, zamek Horeszki, karczma Jankiela) historia szlachecka – w utworze A. Mickiewicz opisał życie szlachty, która jest zbiorowym bohaterem z roku 1811 i 1812 – czas akcji we dwunastu księgach wierszem – epopeja składająca się z 12 ksiąg pisana trzynastozgłoskowcem

Dziękuję za udział w lekcji. Monika Wileczek