Święto Ofiarowania Pańskiego

2 luty- Święto Ofiarowania Pańskiego zwane Świętem Matki Bożej Gromnicznej

Ta krótka pieśń wypowiedziana przez Symeona jest przepełniona radością z powodu realizacji Bożych zapowiedzi.
To, co było dawniej tylko obietnicą, staje się rzeczywistością. Śmierć dla Symeona jest wędrówką ku pokojowi i szczęściu: „Teraz pozwól odejść słudze Twemu…”.
Symeon mówi, że może już umrzeć, bo spotkało go coś wspaniałego.
Trzymał w swoich ramionach Bożego Syna. Nie boi się śmierci, a nawet o nią prosi.

Symeon mówi też ważne słowa skierowane do Maryi: „A Twoją duszę miecz przeniknie – aby na jaw wyszły zamysły serc wielu” (Łk 2,35).
To zapowiedź cierpienia Matki Jezusa.
To cierpienie wypełniło się, gdy Maryja stała pod krzyżem, patrząc na umierającego Jezusa. Starzec Symeon, nazywając Jezusa „Światłem na oświecenie pogan”, zapowiada zbawczą misję Jezusa.. Jezus nazwany został Światłem, bo każdemu człowiekowi niesie światło wiary. Oświeca nas, naucza i prowadzi do Boga. Rozprasza ciemność grzechu, mroki niewiary i zła

Świece zwane są gromnicami, ponieważ były ze czcią przechowywane w każdym domu i często zapalane – wówczas, kiedy nadciągały gwałtowne burze, kiedy pioruny zwane gromem z nieba zagrażały domom.

Dlaczego to święto nazywamy Matki Bożej Gromnicznej?

To światło - czyli Pana Jezusa -swoimi rękami podaje nam Maryja. Gromnica to świeca znajdująca się w każdym chrześcijańskim domu, jako ochrona na różne trudne chwile w życiu człowieka. Zapalając je modlimy się z Maryją również o ochronę od pożarów, powodzi, a także w chwilach, gdy nasi bliscy odchodzą z tego świata