sporty zimowe 2

SPORTY ZIMOWE

MIŁEGO DNIA!

1

2

3

4

Hokej na lodzie (popularna forma skrócona: hokej) – sportowa gra zespołowa rozgrywana na lodowisku. Hokej na lodzie jest najbardziej popularny w krajach północnej półkuli, co wynika z uwarunkowań klimatycznych. Na terenach, gdzie sezonowo (w czasie zimy) można pokryć dane miejsce lodem. Wraz z pojawieniem się lodowisk w zamkniętych halach sport ten można rozgrywać przez cały rok. Na terenie Kanady i Stanów Zjednoczonych rozgrywana jest najważniejsza na świecie klubowa liga świata: NHL. Początki hokeja sięgają końca XV wieku. Dyscyplina została prawdopodobnie zapoczątkowana w Anglii lub Francji. W skład każdego zespołu na lodzie wchodzi bramkarz i pięciu graczy w polu: dwóch obrońców i trzech napastników: lewoskrzydłowy, środkowy i prawoskrzydłowy. Hokej na lodzie jest od początku istnienia sportem kontaktowym, w którym ataki ciałem są dozwolone, skutkiem czego powszechne są kontuzje. Specjalne wyposażenie ochronne jest wysoce zalecane. Na ogół obejmuje kask, ochraniacze na ramiona, łokcie oraz zęby, rękawice, specjalne spodnie. Każdy z zawodników wyposażony jest w kij, łyżwy oraz odpowiednie ochraniacze zapobiegające kontuzjom. Do gry służy krążek wykonany z twardego kauczuku, który zawodnicy trącając kijami starają się wbić do bramki przeciwnika. Czas meczu hokejowego trwa 60 minut (czas podzielony jest na trzy części, tzw. tercje po 20 minut.)

Curling należy do zespołowych sportów precyzyjnych, podobnych do pétanque czy bocce. Jest on rozgrywany na prostokątnej tafli lodu. W rywalizacji biorą udział dwie drużyny liczące po 4 zawodników. Do gry używa się kamieni, które są wypuszczane na lodzie w kierunku celu zwanego domem. Liczba przyznanych punktów zależy od liczby kamieni znajdujących się najbliżej środka domu. Poziom umiejętności, precyzja i złożoność wykonywanych zagrań oraz odpowiednia strategia sprawiają, że curling jest nazywany „szachami na lodzie”.

Biathlon, biatlon - dwubój zimowy, bieg patrolowy – zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7,5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również biathlon letni.

Łyżwiarstwo szybkie – dyscyplina zimowa, w której celem zawodnika jest jak najszybsze przejechanie na łyżwach określonego dystansu po torze lodowym. Sportowca uprawiającego łyżwiarstwo szybkie nazywa się panczenistą. Łyżwiarze startują w parach i każdy z nich jedzie na zmianę po torze wewnętrznym i zewnętrznym. Zawodnicy jadący w danej parze nie eliminują się wzajemnie, ważny jest jedynie czas, jaki osiągnął każdy z nich (przy ustalaniu klasyfikacji bierze się pod uwagę czasy wszystkich zawodników). Short track, łyżwiarstwo szybkie na torze krótkim – dyscyplina zimowa, stanowiąca odmianę łyżwiarstwa szybkiego. Jest jedną z najmłodszych wyczynowych dyscyplin sportów zimowych. Narodziła się w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Wpisana do programu zimowych igrzysk olimpijskich od 1992. Wyścigi odbywają się na krótkim torze, którego pętla standardowo wynosi 111,12 m. Tor jest wyznaczany na tafli lodowiska (do hokeja na lodzie). Zawodników jest od czterech do sześciu i wszyscy startują z jednej linii. Dystanse to: 500, 777, 1000, 1500, 3000, 5000 m.