klasa 1/19 Bóg daje mi przykazania.

Bóg daje mi przykazania

– Co nakazywały znaki ze strzałkami? – Przed jakimi niebezpieczeństwami ostrzegały znaki? – Co grozi tym, którzy nie przestrzegają znaków i zbaczają z drogi? – Przed czym chroni znak ostrzegający przed przejściem dla pieszych i szkołą? – Kogo chronią znaki drogowe oprócz kierowcy? – Dlaczego warto stosować się do znaków, poruszając się po drodze? – Kto czułby się nieszczęśliwy, gdyby zdarzył się wypadek?

Znaki ze strzałkami nazywamy znakami nakazu. Oznacza to, że musimy poruszać się po drodze tak, jak one nakazują. Gdy niebieska strzałka pokazuje skręt w prawo, nie możemy jechać prosto lub w lewo, bo jest to niebezpieczne. Znaki ostrzegawcze przestrzegają przed niebezpieczeństwem, które może spotkać kierujących samochodem, ale także pieszych. Przestrzeganie znaków pomaga nam bezpiecznie dojść do celu. Gdy jednak ktoś nie zwraca uwagi na znaki drogowe, może zdarzyć się nieszczęście. Znaki drogowe pomagają uniknąć niebezpieczeństwa i dotrzeć do wybranego miejsca. Podobnie otrzymaliśmy znaki od Pana Boga, które pomagają nam dotrzeć do celu naszej życiowej wędrówki – nieba. Nazywamy je przykazaniami Bożymi.

Dobry Boże, jesteś dla mnie najważniejszy.

Dziecko Boże:

Jestem dla Ciebie dobrym Tatą. Kocham cię i chcę ci pomagać.

Bóg Ojciec:

I. Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną.

Dobry Boże, mówię z szacunkiem Twoje imię.

Dziecko Boże:

Chcę, byś mówił do mnie po imieniu. Cieszę się, gdy mówisz do mnie: "kochany Tato", "Panie Boże"...

Bóg Ojciec:

II. Nie będziesz brał imienia Pana Boga swego nadaremno.

Dobry Boże, będę odwiedzać Cię w kościele podczas Mszy Świętej.

Dziecko Boże:

Chcę spotykać się z Tobą. Czekam na ciebie w każdą niedzielę.

Bóg Ojciec:

III. Pamiętaj, abyś dzień święty świecił

Bóg jest tu, Bóg jest tam, Bóg jest w każdym z nas. I w sercu Go mam. Światłem jest w ciemną noc i w modlitwie mej słyszę Jego głos. Bóg jest tu, dobry jest w każdy czas. I jeszcze raz!

Dobry Boże, będę im pomagał. Chcę być im posłuszny.

Dziecko Boże:

Podarowałem ci mamę i tatę. Kochaj ich.

Bóg Ojciec:

IV. Czcij ojca swego i matkę swoją.

Dobry Boże, obiecuję nikogo nie krzywdzić. Będę się ubierać tak, by nie szkodzić mojemu zdrowiu.

Dziecko Boże:

Dałem życie tobie i wszystkim ludziom na świecie . Szanuj je i dbaj o swoje zdrowie.

Bóg Ojciec:

V. Nie zabijaj.

Dobry Boże, dziękuję Ci za moje ciało. Cieszę się, że jestem dziewczynką. Cieszę się, że jestem chłopcem.

Dziecko Boże:

Dałem ludziom ciało, by mogli okazywać sobie miłość. Pamiętaj o szacunku wobec ciała własnego i innych.

Bóg Ojciec:

VI. Nie cudzołóż.

Dobry Boże, obiecuję, że nie wezmę nikomu jego własności. Będę oddawać pożyczone rzeczy.

Dziecko Boże:

Masz wszystko, co jest ci potrzebne, do szczęścia. Nie zabieraj innym tego, co do nich należy.

Bóg Ojciec:

VII. Nie kradnij.

Dobry Boże, obiecuję nie kłamać. Będę mowić o tym, co dobre i piękne.

Dziecko Boże:

Kiedy mówisz prawdę można ci ufać. Mówienie o tym, co dobre, prowadzi do szczęścia.

Bóg Ojciec:

VIII. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.

IX. Nie pożądaj żony bliźniego swego.

Dobry Boże, proszę by moi rodzice byli szczęśliwi.

Dziecko Boże:

Módl się, by miłość twoich rodziców była coraz piękniejsza.

Bóg Ojciec:

Dobry Boże, dziękuję za wszystko, co mi dałeś. Obiecuję dzielić się z innymi tym, co mam.

Dziecko Boże:

Podarowałem ci różne rzeczy. Nie zazdrość innym, że mają więcej. Dosrzegaj i ciesz się tym, co masz.

Bóg Ojciec:

X. Ani żadnej rzeczy, która jego jest.

Pierwsze trzy przykazania dotyczą naszego postępowania wobec Pana Boga. Pozostałe odnoszą się do naszych relacji z innymi ludźmi. Przypominają o szacunku do rodziców, opiekunów i osób starszych, a także o trosce o zdrowie i życie nasze oraz innych osób. Pan Bóg dał je nam, bo wie, że ich wypełnianie uczyni szczęśliwymi nas samych i wszystkich wokół nas. Przestrzega nas, byśmy nie krzywdzili siebie, innych ludzi, nie oszukiwali, nie zazdrościli… Niewypełnianie przykazań Bożych prowadzi do cierpienia nas samych i smutku naszych bliskich.

Jesteś blisko, o Panie, i wszystkie Twoje przykazania są prawdą. Ty na to dałeś swoje przykazania, by pilnie ich przestrzegano. (Ps 119)

• 1000
• 120
• 100
• 500

Pan Bóg chce dla nas jak najlepszego życia. Wie, że pilne wypełnianie Jego przykazań nikogo nie skrzywdzi, lecz odwrotnie – sprawi, że wszyscy będziemy się szanować i pomagać sobie nawzajem. Pilnie to znaczy dokładnie i systematycznie, codziennie. Pan Bóg dał nam przykazania, ponieważ nas bardzo kocha. Gdy je wypełniamy, jesteśmy szczęśliwi i czynimy szczęśliwymi tych, którzy są blisko nas.

Przykazania są jak droga, która prowadzi nas do Boga. Wypełnianie ich przybliża nas do Niego, a niewypełnianie oddala. Pan Bóg nas bardzo kocha i pragnie, byśmy przez życie przeszli szczęśliwie. Dzięki przykazaniom wiemy, jak wybierać to, co jest dobre, a odrzucać to, co jest złe. Popatrzcie, jak byłoby pięknie, gdyby wszyscy żyli według przykazań. Ludzie uśmiechaliby się do siebie, a świat byłby piękny. Nikt nie bałby się, że ktoś może go skrzywdzić, okraść czy okłamać. Przykazania uczą nas kochać Boga i ludzi. Jeśli zaufamy Panu Bogu, będziemy szczęśliwi, a inni będą szczęśliwi razem z nami.

Jeżeli idziemy drogą przykazań, jesteśmy szczęśliwi i szczęśliwe są osoby wokół nas. Co się dzieje, jeżeli przestaniemy ich przestrzegać? Czujemy się nieszczęśliwi i jesteśmy powodem smutku dla innych.