(kl.4,t.25) Babilonia – ziemia wygnania

Temat:

Babilonia – ziemia wygnania

Kl.4, t.25, wyd. Jedność

Duchu Święty, który oświecasz serca i umysły nasze, dodaj nam ochoty i zdolności, aby ta nauka była dla nas pożytkiem doczesnym i wiecznym, przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Odwrócenie się od Boga powodem nieszczęścia Izraela

Przypomnijmy sobie naszą przedostatnią podróż do Jerozolimy. – Kto wybudował piękną świątynię? – Czyim była mieszkaniem? – Dlaczego świątynia była skarbem Izraelitów? Świątynia była skarbem materialnym i duchowym. Największym jej bogactwem była obecność Boga, który otaczał opieką naród. Niestety, Izraelici zlekceważyli ten skarb. Zaczęli grzeszyć niewiernością, oddawać cześć bożkom, postępować wbrew Bożemu prawu. Bóg cierpliwie ich upominał przez proroków. Przestrzegał przed tragicznym losem, jaki ich spotka, jeśli nie zmienią swego postępowania. Niestety, Izraelici uparcie trwali w grzechach. Wobec takiego uporu, Bóg pozwolił ludziom doświadczyć skutków zła. Nie mógł pozostać obojętny wobec grzechów, nie mógł udawać, że niczego nie widzi. Bóg jest sprawiedliwy.

Uprowadzenie Izraelitów do Babilonii pobyt na wygnaniu i powrót – opowiadanie biblijne

Dzisiejszą podróż odbywamy do Babilonii, kraju, który już nie istnieje.

Ba 1,1-17 oraz Ezd 1,1-11

Król babiloński wykorzystując słabość Izraelitów napadł na Jerozolimę. Stał się, sam nie wiedząc o tym, narzędziem kary. Zniszczył miasto, zabił żołnierzy, zrabował i zburzył świątynię a wielu ludzi uprowadził do niewoli. Izraelici zaczęli grzeszyć niewiernością, oddawać cześć bożkom, postępować wbrew Bożemu prawu. Bóg cierpliwie ich upominał przez proroków. Przestrzegał przed tragicznym losem, jaki ich spotka, jeśli nie zmienią swego postępowania. Niestety, Izraelici uparcie trwali w grzechach. Wobec takiego uporu Bóg pozwolił ludziom doświadczyć skutków zła. Nie mógł pozostać obojętny wobec grzechów, nie mógł udawać, że niczego nie widzi. Bóg jest sprawiedliwy. Izraelici przebywali w Babilonii jako niewolnicy aż 70 lat. Dlaczego tak się stało?

Cierpienie, tęsknota za ojczyzną, udręka niewoli odebrała im radość życia. Dopiero wtedy uznali swój grzech. Zaczęli prosić Boga o przebaczenie. Postanowili się nawrócić i odmienić swe serca. O to właśnie chodziło Bogu. Widząc taką przemianę, postanowił pomóc Izraelitom, których przecież nadal kochał. Posłużył się królem Cyrusem, władcą Persji, który podbił Babilonię i jako jej nowy władca uwolnił Izraelitów z niewoli. Pozwolił im także wrócić do swego kraju.

Co więcej, rozkazał oddać zagrabione skarby świątynne: aż 5400 sprzętów złotych, srebrnych i różnych ozdób z brązu. Zarządził też wszelką pomoc przy odbudowie świątyni. Takiego rozwiązania nikt się nie spodziewał. Izraelitów ogarnęła wielka radość. Dziękowali Bogu za Jego dobroć, modlili się, składali ofiary. Byli to jużnawróceni ludzie – lepsi, silniejsi duchowo. Świątynia została odbudowana i choć nie była tak piękna, jak za czasów Salomona, znów stała się znakiem obecności Boga i miejscem spotkań z Nim.

Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci, odbuduj mury Jeruzalem! Wtedy będą Ci się podobać prawe ofiary, dary i całopalenia, wtedy będą składać cielce na Twoim ołtarzu.(Ps 51,20-21)

– Dlaczego Bóg dopuścił zło wojny i niewolę ludu? – Do czego przyznali się Izraelici będąc w niewoli?– O co prosili Boga?– Co zmienili w swoim życiu? – W jaki sposób Bóg im pomógł?

Bóg wychowuje swój lud również poprzez karcenie. Człowiek dobrowolnie wybiera grzech. Dobrze, jeśli prędko go odrzuci. Jeśli nim trwa, zaczyna się niewola, która może być bardzo długa. Skutki grzechu wielu ludzi może odczuwać cały naród.

Źle jest żyć, cierpiąc w niewoli grzechu. Bóg pozwala na cierpienie, bo wie, że wyniknie z tego dobro. To szansa dla grzesznika, który zmienia się, doświadczając bólu. Bóg karze nie po to, by zniszczyć człowieka, ale by go ocalić. On go kocha nawet w niewoli zła. Decyzję dotyczącą trwania w grzechu lub wyjścia z niego pozostawia człowiekowi.

Przyznanie się do grzechów, szczery żal i postanowienie poprawy otwierają drogę do Bożego przebaczenia, które czyni człowieka wolnym. Nie bój się nigdy przyznać do grzechui przeprosić za niego. Gdy jesteś szczery, Bóg, przybliża się do ciebie i mówi: „Nie lękaj się, pomogę ci”.

Świątynią Bożą w człowieku jest jego serce. Ten, kto czyni zło burzy ją w sobie, popadając w niewolę grzechu. Tak jak Izraelici. Człowiek nawrócony może ją w sobie odbudować.

Zapamietaj!

Przyznanie się do grzechów, szczery żal i postanowienie poprawy otwierają drogę do Bożego przebaczenia, które czyni człowieka wolnym. Bóg przebacza tym, którzy żałują za swoje grzechy i chcą się poprawić.

Zadanie domowe:Podczas wieczornej modlitwy powiedz Panu Bogu, jakie dobro udało ci się dzisiaj uczynić, a co w twoim sercu wymaga naprawy.

Dziękuję!

Opracowanie prezentacji: Joanna Białek