Życzliwość i wdzięczność

Jak wspierać życzliwe zachowania u dzieci?

co zawiera?

jakie daje korzyści?

Jaki ma wpływ na relacje?

Życzliwość a zdrowie

Życzliwość to coś znacznie więcej niż bycie miłym. Można powiedzieć, że jest to postawa wobec drugiego człowieka, którą polega na życzeniu dobra innym i uczynności. Życzliwe dzieci tworzą wokół siebie klimat serdeczności i zrozumienia.

serdeczność i uprzejmość

wyrozumiałość i zrozumienie

współczucie

wzmacnia poczucie pewności siebie

wzmacnia poczucie sprawczości, wpływu na to, co się wokół nas dzieje

sprzyja pozytywnemu nastawieniu do życia

rozwija odporność psychofizyczną i pomaga lepiej radzić sobie z trudnościami

Dzieci, u których wspierane są postawy wdzięczności i życzliwości, mają więcej przyjaciół.

Dzieci prezentują prawidłowe poczucie własnej wartości, są bardziej z siebie zadowolone.

Postawa życzliwości sprawia, że spada liczba konfliktów pomiędzy dziećmi.

Co ciekawe, zauważono, że u dzieci, u których postawy wdzięczności i życzliwości są wspierane, osiągają lepsze efekty w nauce, a co za tym idzie, doświadczają sukcesów.

Życzliwość i poczucie szczęścia według naukowców są jak mięsień – można je wytrenować.

"Profesor psychologii Barbara Fredrickson dowodzi, że radość oraz pogodne usposobienie otwiera umysł, poszerza zakres możliwości, buduje poczucie sprawczości i odporności psychicznej. Jest to zestaw cech, które większość rodziców pragnie dla własnych dzieci." (M. Żysko - Pałuba, "Jak mądrze wspierać życzliwe zachowania dzieci?")

Pierwszym wzorem życzliwości dla każdego dziecka są jego rodzice oraz sposób w jaki się z nim porozumiewają. Dziecko obserwuje nasze relacje i sposób komunikacji, reagowania w sytuacjach trudnych, dzięki temu uczy się, jak reagować. Ponadto nasza komunikacja z dzieckiem, oparta właśnie na chęci zrozumienia się nawzajem, życzliwości i szacunku, pokazuje mu, jak ważne jest dla nas oraz w jaki sposób można traktować drugiego człowieka. Twórcą metody komunikacji opartej na uczuciach i potrzebach jest Marshall Rosenberg. Sformułował on koncepcję Porozumienia bez przemocy, czyli sposobu mówienia i słuchania opartego na życzliwości, akceptacji i zrozumieniu. O założeniach tej metody można przeczytać na stronie Fundacji "Trampolina": http://fundacja-trampolina.org.pl/kluczowe-zalozenia-porozumienia-bez-przemocy/

By wspierać życzliwość u naszego dziecka, ale też poprawić jakość wzajemnych relacji, warto zastanowić się nad wprowadzeniem w nasze codzienne rodzinne życie następujących zasad: 1. Praktykujmy aktywne słuchanie i nazywanie emocji. Kiedy dziecko do nas mówi, nawiążmy z nim kontakt (np. przerwijmy to, co robimy i spójrzmy w jego stronę). By pokazać, że słuchamy, można powtórzyć po dziecku, co usłyszeliśmy, nazwać uczucia i potrzeby, które za tym mogą stać. 2. Uczmy wdzięczności. Doceniajmy małe, codzienne gesty i zachowania, dzięki czemu przekierujemy uwagę na to, co pozytywne. Mówmy głośno o tym, co dobre wokół nas i co dostrzegamy w dziecku, np. Podoba mi się, jak to zrobiłeś. Fajnie, że mi pomogłeś. Cieszę się, że możemy sobie razem teraz posiedzieć. 3. Wspierajmy pomaganie Inicjujmy drobne, codzienne czynności, które wykonujemy razem z dzieckiem. Dzięki temu będzie ono czuć się nie tylko bardzo zauważone, ale też spełnione, co podsyci wiarę we własne możliwości i wytworzy umiejętność współpracy. Pomagajmy dziecku w wyznaczonych mu pracach - dzięki temu pokazujemy własnym przykładem, że pomaganie jest zawsze dobre. 4. Zauważajmy emocje i nazywajmy potrzeby dziecka. Dzieci, które czują się zrozumiane i akceptowane ze wszystkimi emocjami, mają większy poziom samoakceptacji i empatii wobec innych. Rozmawiajmy z dzieckiem o jego uczuciach, potrzebach i spostrzeżeniach, np. Widzę, że jakoś nie umiesz sobie znaleźć dziś miejsca, czy chciałbyś na chwilę usiąść i pogadać ze mną? 5. Wyznaczajmy swoje granice. Kiedy nasze dzieci dopuszczają się zachowania, które jest nieprzyjemne - mówmy mu o tym, wyznaczając granice, np. Powiedziałeś to takim rozkazującym tonem, nie podoba mi się to. Nie zgadzam się, żebyś tak mówił. Dzięki temu nasze dzieci uczą się odpowiedzialności za siebie i szybciej rozumieją jak ich zachowanie wpływa na innych. (na podstawie: M. Żysko - Pałuba, "Jak mądrze wspierać życzliwe zachowania dzieci?")

akceptację

daje lepsze samopoczucie i zadowolenie z siebie i innych