Want to make creations as awesome as this one?

More creations to inspire you

Transcript

HISTORIA EKSLIBRISU

Geneza ekslibrisu wywodzi się od herbu malowanego na kartach ksiąg rękopiśmiennych w charakterze znaku własnościowego co najmniej od połowyXIV wieku. Ekslibris w postaci naklejanej kartki pojawił się w Europie Zachodniej pod koniec wieku XV.

01

KLIKNIJ W IKONKĘ OBOK

02

03

04

Ekslibris w postaci naklejanej kartki pojawił się w Europie Zachodniej pod koniec wieku XV. W następnym wieku grafika ekslibrisu osiągnęła bardzo wysoki poziom artystyczny. Nowe techniki graficzne – akwaforta i mezzotinta zostały wprowadzone w wieku XVIII. Jednocześnie rozszerzył się znacznie repertuar zdobniczy o motywy roślinne, pejzaże, sceny rodzajowe.W pracowniach grafików zaczęły coraz częściej powstawać ekslibrisy lekkie w kompozycji i subtelne w rysunku.

Z kolei XIX wiek charakteryzuje się obniżeniem walorów estetycznych ekslibrisów, wykonywanych w nowych technikach: litografii i cynkografii, zdecydowanie mniej reprezentacyjnych niż poprzednie. Dopiero pod koniec tego stulecia zaczęło odradzać się zainteresowanie tą formą graficzną pod wpływem zbieractwa znaków książkowych. Z inicjatywy zbieraczy pojawiały się naukowe i popularne publikacje poświęcone ekslibrisom, ukazywały się specjalistyczne czasopisma, tworzyły się stowarzyszenia miłośników oraz kolekcjonerów. Organizowano już wówczas wystawy, aukcje, konkursy.

Jako znak graficzny ekslibris przeżył swój wielki renesans w początkach wieku XX, co wiązało się z nawrotem do klasycznych technik tj. drzeworytu, miedziorytu, akwaforty. Dla wielu grafików ekslibris stał się także jedyną formą wypowiedzi artystycznej. Od tego też czasu coraz wyraźniej ekslibris zaczął tracić swe użytkowe znaczenie jako znak własnościowy książki, stając się z czasem niemal wyłącznie obiektem kolekcjonerskim dla miłośników małej grafiki.

Przykładowe ekslibrisy można znaleźć na stronie: https://art-exlibris.net