Pamiętnik klasy 5

Щоденник

5 клас

12.03. - 26.06. 2020

?

Новий навчальний рік мав бути звичайним. Уроки, може екскурсія, прибирання цвинтаря, Миколай, cвята, вертеп, конкурси, зимові канікули... Аж тут...

Наш вертеп

12. 05. 2020

Починається третій місяць дистанційного навчання. Кожного ранку прокидаюся з думкою, як вести уроки, щоб учням було цікаво. Сідаю за комп'ютер, вписую теми, провіряю мейла, чат, журнал. Веду заняття. По хвилині доходять до мене чиїсь слова. Наслухую. Ні, то не до мене. Це мої діти (студенти) говорять з кимось по другому боці комп'ютера. Страшно!!! Говоримо з монітором, бо рідко хто вмикає камеру. Навіть не бачимо обличчя особи, з якою спілкуємось. Закінчила уроки. Зустрічаюся з дітьми і чоловіком при столі. Обід я встигла зварити на "віконечку" і довгій перерві. Це мені подобаєтья! Короткий обмін думок і знов розходимось до екранів своїх комп'ютерів. Провіряю домашнє завдання, готую уроки. І так до пізного вечора. Який сьогодні день?А вівторок... Як вести уроки, щоб було цікаво?

23.03.2020

Jak zwykle wstałam później niż wszyscy domownicy. Zjadłam śniadanie i wtedy zadzwonił telefon. To Jula zadzwoniła do mnie z życzeniami, bo dziś są moje urodziny. W tej chwili zatęskniłam za przyjaciółmi ze szkoły i chciałam do niej wrócić. Jednak uświadomiłam sobie, że powrót niesie zbyt duże ryzyko. Później mama włączyła wiadomości. W Polsce było 58 nowych zakażeń i 8 zgonów. 28 osób z Podkarpacia choruje. Bardzo się boję, co będzie dalej.

Олівія

Телевізійні "Вісті " передають жахливі інформації!

26.06.2020

25.03.2020

Dzisiaj rano wstałam po 9 i zaczęłam poranek z myślą: chciałabym już wrócić do szkoły, ponieważ siedząc w domu, grając na telefonie albo się ucząc, strasznie się nudziłam. Miałam czas do namysłu i dostrzegłam wiele wad w słabo funkcjonującej polskiej medycynie. Po zjedzeniu śniadania, postanowiłam, zalogować się na dziennik. Minęło kilkanaście minut, a on dalej nie chciał się uruchomić. Potem dowiedziałam się od dziadków o obowiązkowej nauce on-line. Bardzo się zdenerwowałam, gdyż to przez nią są takie problemy z siecią. Nawet nie przepuszczałam, że ten koronawirus to będzie taki koszmar. Mam nadzieję, że jednak jakoś to będzie.

Dzisiaj rano wstałam po 9 i zaczęłam poranek z myślą: chciałabym już wrócić do szkoły, ponieważ , siedząc w domu, grając na telefonie albo się ucząc, strasznie się nudziłam. Miałam czas do namysłu i dostrzegłam wiele wad, w słabo funkcjonującej polskiej medycynie. Słychać o tym zarówno w programach radiowych, jak i faktach podawanych przez tv. Kiedy usłyszałam o braku środków do dezynfekcji, maseczek, testów na wykrycie koronawirusa, papieru toaletowego, nawet dla lekarzy w większych szpitalach, to pomyślałam wówczas o tym, co będzie dalej. Najgorsza informacja była o tym, że rząd stwierdził, że nie przeniesie wyborów prezydenckich. Wtedy poczułam ogromną złość. Przecież uczestnictwo w wyborach może narazić wielu ludzi na niebezpieczeństwo zarażenia koronawirusem! Lecz to nie był koniec złych wiadomości. Po zjedzeniu śniadania, postanowiłam, zalogować się na dziennik, minęło kilkanaście minut, a on dalej nie chciał się uruchomić. Potem dowiedziałam się od dziadków o obowiązkowej nauce online. Bardzo się zdenerwowałam, gdyż to przez nią, są takie problemy z siecią. Nawet nie przepuszczałam, że ten koronawirus to będzie taki koszmar. Mam nadzieję, że jednak jakoś to będzie.

23.03.2020

Dziś jest poniedziałek. Wstałam o 8.00, zjadłam śniadanie,

Dziś jest poniedziałek. Wstałam o 8.00, zjadłam śniadanie, ubrałam się i grałam z bratem w Monopoly.

Potem poszłam oglądać wiadomości o koronawirusie. Dowiedziałam się, że szkoły będą zamknięte przynajmniej do Świąt!! Z jednej strony się ucieszyłam a z drugiej zdziwiłam, że będzie wolne aż tak długo. Chcę wrócić do szkoły. Przykro mi, że nie mogę zobaczyć się z przyjaciółkami ani wyjść na dwór z powodu epidemii.

Koronawirus jest bardzo niebezpieczny, stanowi zagrożenie dla ludzi na całym świecie.

Chciałabym żyć tak jak dawniej, nie bać się, że zachoruję. Mam nadzieję, że to się niedługo zmieni i znów będę mogła chodzić na basen, na tańce i bawić się na dworze.

Teraz odrabiam lekcje i zastanawiam się, czy rodzice pozwolą mi choć na chwilkę wyjść na podwórko koło domu. Brakuje mi ruchu na świeżym powietrzu i dlatego robię ćwiczenia akrobatyczne w domu.

Wiem, że przeczekam ten trudny okres i bez żadnych obaw będę mogła żyć tak jak dawniej.

Цього вже забагато! Краще займусь акробатикою!

15.03.2020

Epidemia KORONAWIRUSA jest dla mnie bardzo ciężkim i przykrym okresem. Przez ogłoszenie pandemii moja mamusia nie mogła przez długi czas wrócić do Polski. Najbardziej przykrym dniem był dla mnie dzień moich urodzin, ponieważ nie odbyło się moje przyjęcie urodzinowe. Dzieci zostały pozbawione możliwości chodzenia do szkoły. Zostały zamknięte kina, restauracje i wiele innych atrakcji. Doniesienia medialne sprawiają, że się martwię, iż moi bliscy też mogą się zarazić.

Epidemia KORONAWIRUSA jest dla mnie bardzo ciężkim i przykrym okresem. Przez ogłoszenie pandemii wirusa Sars-Cov-2 wywołującego chorobę COVID-19 moja mamusia nie mogła przez długi czas wrócić do Polski.

Najbardziej przykrym dniem był dla mnie dzień moich urodzin, ponieważ nie odbyło się moje przyjęcie urodzinowe. Dzieci zostały pozbawione możliwości chodzenia do szkoły. Zostały zamknięte kina, restauracje i wiele innych atrakcji. Z telewizji, internetu

i radia dowiadujemy się, jak szybko rozprzestrzenia się KORONAWIRUS, Ile osób jest już zakażonych i jak możemy chronić się przed zakażeniem.

Doniesienia medialne sprawiają, że się martwię, iż moi bliscy też mogą się zarazić. Mimo tego, że, wirus rozpanoszył się na całej kuli ziemskiej, mam nadzieję, że poradzimy sobie z tym zagrożeniem dzięki dyscyplinie sanitarnej. Ja osobiście zapamiętam tą epidemię, jako najgorszy okres w moim życiu. Mam nadzieję, że niedługo wszystko wróci do normy

Емілька

День народження без друзів?Сумно.

24.03.2020

O nie ! Kolejna osoba zmarła z powodu koronawirusa! To niemożliwe! Gdybym była naukowcem, już dawno znalazłabym szczepionkę. Niestety nie jestem i teraz, kiedy kolejne osoby chorują, ja nie mogę zrobić nic. Tylko myć te ręce i nudzić się w domu . Dobrze, że mamy chociaż telefony. Chociaż to niewielkie pocieszenie, bo razem z rodzicami musieliśmy odwołać wszystkie wyjazdy! Być może, nie odbędzie się nawet najważniejsze wesele w moim życiu - mojej chrzesnej. Ciężko mi słuchać radia czy telewizji, w której nie ma innego tematu, tylko covid-19. Mam nadzieję, że niedługo epidemia ucichnie i będziemy mogli wrócić do normalnego życia .

Юля

23.03.2020

godzina 14:15

Іду пограти на скрипці.

21.03.2020

Dzisiaj jest bardzo słonecznie i chciałabym wyjść na dwór. Niestety nie mogę, bo jest epidemia koronowirusa. To straszna choroba. W Polsce już jest prawie 400 przypadków zarażonych.

Аліна

Wtorek 24.03.2020

Cała sytuacja z koronawirusem jest niecodzienna. Prawie wszystko jest pozamykane, nawet nie mogę chodzić do szkoły (choć trochę szkoda). Mam nadzieję, że naukowcy szybko znajdą szczepionkę na tego wirusa. Smutno і strasznie codziennie słyszeć o nowych zgonach i zakażeniach z powodu tej choroby. Chcę, żeby wszystko szybko wróciło do normy. Chcę wreszcie móc bezpiecznie spotykać się z kolegami i chodzić bez obaw do sklepu.

Дем'ян

Життя за вікном таке прекрасне! А я на географії!

'

23.03.2020

Czuję się, jak w filmie z przyszłości, tylko że ona dzieje się teraz. Mam nadzieję, że do wakacji wszystko się unormuje i będziemy mogli wyjeżdżać w różne strony świata. Szczególnie, że niedawno zapisałam się na lipcowy turnus Sarepty. Chciałam jakichś rozrywek, aby coś się ciekawego działo w tym roku. A tu proszę, nie musiałam długo czekać. Lecz co dalej?! Jak się sytuacja dalej potoczy? Mam wiele pytań, a tak mało odpowiedzi... Jedno jest pewne, świat już nie będzie taki sam! Jestem przekonana, że damy radę wirusowi i już niedługo wszyscy będziemy mogli się spotkać i razem z moją całą rodziną świętować zakończenie epidemii.

CAŁY WPIS

23.03.2020, poniedziałek

Kolejny dzień bez szkoły. I tak ma być do końca polskich Świąt Wielkanocnych. Chociaż mam obawy, że ta przerwa potrwa o wiele dłużej i w najgorszym przypadku nie będziemy mieli wakacji. Coraz bardziej robi się niebezpiecznie. W Polsce trzy dni temu został wprowadzony stan epidemii. Na chwilę obecną odnotowano w naszym kraju 627 osób zarażonych, 13 osób wyzdrowiało, a 8 niestety zmarło. W moim domu wszyscy zaczynają panikować. Mama ma już dość tych zdalnych lekcji. Ciągle siedzi przed komputerem i sprawdza zadania swoich uczniów lub pomaga mojemu bratu w ćwiczeniach. Tato stara się zachować "zimną krew". Szczerze, ja też mam już dość. NAUCZYCIELE ZADAJĄ WIĘCEJ ZADAŃ NIŻ PRZEZ 3 LATA! A jak wrócimy do szkoły, czekają na nas sprawdziany i kartkówki do napisania. Ja i moja klasa możemy już się pożegnać z wycieczką do Elbląga, a może i nawet z występem na Zamku Kazimierzowskim. Czuję się, jak w filmie z przyszłości, tylko że ona dzieje się teraz.Mam nadzieję, że do wakacji wszystko się unormuje i będziemy mogli wyjeżdżać w różne strony świata. Szczególnie, że niedawno zapisałam się na turnus Sarepty w lipcu. Chciałam jakichś rozrywek, aby coś się ciekawego działo w tym roku. A tu proszę, nie musiałam długo czekać, lecz już chyba wolę, żeby było tak jak dawniej. Jeszcze na razie nie panikuję. Lecz co dalej?! Jak się sytuacja dalej potoczy? Mam wiele pytań, a tak mało odpowiedzi...

Jedno jest pewne, świat już nie będzie taki sam! Jestem przekonana, że damy radę wirusowi i już niedługo wszyscy będziemy mogli się spotkać i razem z moją całą rodziną świętować zakończenie epidemii

Івонка

24.03.2020

Юля

Wtorek, 25.03.2020

To już 13. dzień, w którym pozostajemy w domu.

Wstałam dziś o 8:19 ubrałam się i poszłam zrobić sobie śniadanie - moje ulubione płatki z mlekiem. To już 13 dzień, w którym pozostajemy w domu. W wiadomościach kolejny raz mówią o koronawirusie. Słuchałam uważnie, mówili o tym, żeby zostawać w domu, dbać o higienę, zachować 2m odstępu od rozmówcy. Podczas tej epidemii ludzie różnie reagują. Panikują, albo nic sobie z tego nie robią.

Po obiedzie, gdy chciałam sobie posłuchać muzyki w radiu, to cały czas mówili o chorobie. Martwię się o moich najbliższych. Tato jest lekarzem, ma kontakt z różnymi chorymi. Wujek, dziadkowie nie są już młodzi. Mama mnie uspokaja. Wciąż powtarza, że DAMY RADĘ! Chciałabym, żeby to się skończyło i żeby życie wróciło do normy, a ja do szkoły i moich przyjaciół!

Muuuuszę to zapisać! W naszej zamrażarce jest 15 litrów lodów. Nie wiem, na jak długo wystarczą te zapasy, bo ja i moje rodzeństwo jesteśmy prawdziwymi lodożercami

Ксеня

Щоб тільки

23.03.2020

9.00 Dziś znów kolejny dzień bez szkoły, jak zwykle wstałem, zjadłem śniadanie i pomyślałem o tych wszystkich lekcjach, które muszę dzisiaj zrobić. Sprawdziłem email i wziąłem się do pracy.

9.00

Dziś znów kolejny dzień bez szkoły, jak zwykle wstałem, zjadłem śniadanie i pomyślałem o tych wszystkich lekcjach, które muszę dzisiaj zrobić. Sprawdziłem email i wziąłem się do pracy.

godzina 12.00

Po odrobieniu zadań, w końcu miałem chwilę wolnego i mogłem pograć w Mario, ale jednak to nie to samo co rozmowy z kolegami w szkole. Pomimo tych wszystkich zajęć, powoli zaczynam już tęsknić za szkołą i tym całym gwarem. Brakuje mi kontaktu z kolegami, koleżankami oraz nauczycielami. 15.00

Mama wróciła do domu z pracy, zjedliśmy obiad i z radością opowiedziałem jej co dziś robiłem w ciągu dnia, chyba była ze mnie zadowolona. Udało mi się nawet pograć z moim bratem w szachy, niestety jak zwykle przegrałem.20.00

Właśnie skończyłem oglądać wiadomości, niestety sytuacja nie wygląda najlepiej w związku z rozprzestrzenianiem się koronawirusa.

Trochę się boję o zdrowie mojej całej rodziny i znajomych, wszyscy żyjemy w niepewności, co będzie dalej. Jest mi smutno, że nie mogę wychodzić z domu. Zagrożone jest również moje zbliżające się przyjęcie urodzinowe. Pomimo tej całej sytuacji jestem jednak dobrej myśli i mam nadzieję, że niedługo wszystko wróci do normy a my zdrowi wrócimy do szkoły.

Що би тут видумати?Можливостей менше, як

Я як Наполеон.

23.03.2020

Wstaję około godziny 8.20, wiem, że nie w moim stylu, ale samo się wstaje. Czasem wstaję nawet szybciej np. w sobotę obudziłem się około 6.10, żeby szybko iść grać na konsoli. Pomagam mamie, właściwie to prawie sam robię naleśniki w stylu italiano. Myślę, że na koniec kwarantanny będę naleśnikowym mistrzem. W ciągu dnia najczęściej gram na konsoli albo czytam „Tajemniczy ogród”. Dużo czasu spędzam w domu, ale i tak chcę iść na podwórko. Wiem, że jest to niebezpieczne, wiec błąkam się po domu i nie mam, co robić wtedy, gdy nie mogę już grać (smutne). Wieczorem oczywiście idę się myć, potem oglądam chwilę telewizor może jakiś film, nie odpuszczę czegoś słodkiego (oczywiście!) i kładę się spać do mojego kochanego łóżeczka.

Марко

Після карантину лишаю футбол, стану налисниковим чемпіоном!

20.03. 2020

godzina 12.00 Kolejny dzień przerwy od nauki z powodu epidemii koronawirusa. Siedzę w domu i odrabiam zadania domowe.

Шкода, що не можу піти на танці

23.03.2020

Słuchając o koronawirusie w telewizji, mam dość. Nie obchodzi mnie to, czy się zjawi czy nie. Najpierw się tym przejęłam, kiedy go nie było w Polsce. Teraz już jest we wszystkich województwach w Polsce. A ja mam ochotę pójść na dłuuugi spacer. Ale nie. Nie można wyjść nawet do sklepu. Kiedy za każdym razem w wiadomościach słyszę o epidemii, mam ochotę wyjść z domu i pójść gdziekolwiek. To głupota nosić maski czy przyłbice. Nawet nie wiem, czy będzie można wyjechać na wakacje! Choćby nawet i 30 kilometrów od Przemyśl!

То не я!

25.03.2020

Dziennik z czasu epidemii

Kolejny dzień spędzony w kwarantannie. Możliwość wyspania się i spędzenia poranka w łóżku i bezkarnego wylegiwania się, jest całkiem przyjemna. Jednak konieczność robienia zadań i uzupełniania e-podręczników psuje mi poranek. Po smacznym śniadaniu, siadam do lekcji. Odrabiam zadanie, pisze maile i sprawdzam dzienniczek. Kończę późnym popołudniem. Niby dzienń jak co dzień, ale jakoś inny .

Popołudniowe zajęcia sprawiają mi wiele przyjemności: gram w gry, słucham muzyki, czytam lektury i nie tylko oraz spaceruję z rodziną. Wszystko jak zwykle, ale sąsiedzkie podwórka jakieś puste, mało ludzi nas mija i mimo obecnej wiosny jakoś tak pusto.

Dopiero wieczorem, gdy podczas kolacji oglądamy rodzinnie informacje ze świata, czuję jakiś niepokój, a może nawet strach.

Jest mi przykro słuchając doniesień o nowych zgonach w Polsce i na świecie. Współczuję rodzinom ofiar epidemii i gdzieś w głębi duszy mam nadzieję, że to ominie mnie i moją rodzinę oraz znajomych. Czasami wydaje mi się jakbym oglądał film katastroficzny o końcu świata. To wszystko jest takie nierealne, ale jednak prawdziwe. Mając wszystko, jesteśmy więźniami swojego domu. Mam nadzieje, że COVID 19 przestanie się rozprzestrzeniać i wrócimy do normalnego życia.

Cóż, zobaczymy ...

Тільки ще

15.03.2020

Obudziłem się znów bardzo wcześnie i usiadłem za biurko, by poogladać filmiki. Po śniadaniu ja i mój brat dowiedzieliśmy się, że MAMY ZADANIE DOMOWE!!! Byłem zszokowany i bardzo smutny, ponieważ myślałem, że podczas pandemii nie będzie żadnych zadań. Cóż, ze smutną miną zacząłem odrabiać lekcje... Ale szybko mi się znudziło i znów poszedłem oglądać filmiki. To poskutkowało - humor powrócił.

Марат

22.03.2020

Ten dzień zaczął sie jak zwykle. Rano wstałem z łóżka. Trochę pograłem na telefonie. Umyłem zęby. Po śniadaniu nie chciało mi się odrabiać zadania domowego, dlatego mama zabrała mi telefon!

24.03. 2020

STĘSKNIŁAM SIĘ ZA SZKOŁĄ!

Хочу до школи!

17. 04. 2020

Nareszcie koniec tygodnia, ciężko było. Pomimo że nie chodzę normalnie do szkoły, muszę codziennie wstawać, aby brać udział w lekcjach zdalnych. Ktoś by pomyślał, że fajnie bez tej szkoły. A to nie do końca jest prawdą. Nie wiem, jak inni uczniowie, ale ja mam czasem dość. Przyznam, że w pierwszych dwóch tygodniach byłem całkiem zadowolony z takiego niecodziennego systemu prowadzenia zajęć. Teraz już wiem, że szkoła to nie tylko budynek, nauka i lekcje, to również koledzy i koleżanki, za którymi bardzo tęsknię. Brakuje mi nawet wymagających i marudzących nauczycieli, których teraz doceniam. Zostaliśmy zamknięci w wirtualnej rzeczywistości, a to nie to samo co prawdziwy kontakt z drugą osobą. Ile można siedzieć w domu, ja chcę wrócić do szkoły i mojej klasy. Zwariowany okres pandemii utkwi w mojej pamięci na długo.

Piątek, 17 kwietnia 2020 r.

Nareszcie koniec tygodnia, ciężko było. Wreszcie będę mógł się wyspać.

Pomimo że nie chodzę normalnie do szkoły, muszę codziennie wstawać, aby brać udział w lekcjach zdalnych. Ktoś by pomyślał, że fajnie bez tej szkoły. A to nie do końca jest prawdą. Nie wiem, jak inni uczniowie, ale ja mam czasem dość. Przyznam, że w pierwszych dwóch tygodniach byłem całkiem zadowolony z takie go niecodziennego systemu prowadzenia zajęć. Praca przy komputerze, z telefonem i nawet mama nie może mi zabronić spędzania czasu przed monitorem. Raj na ziemi, ale do czasu. Teraz już wiem, że szkoła to nie tylko budynek, nauka i lekcje, to również koledzy i koleżanki, za którymi bardzo tęsknię. Brakuje mi nawet wymagających i marudzących nauczycieli, których teraz doceniam. Zostaliśmy zamknięci w wirtualnej rzeczywistości, a to nie to samo co prawdziwy kontakt z drugą osobą. Ile można siedzieć w domu, ja chcę wrócić do szkoły i mojej klasy. Zwariowany okres pandemii utkwi w mojej pamięci na długo.

Idę spać, jutro nawet nie włączam komputera, odpocznę, czytając książkę w moim domku na drzewie.

Павелек

24.04.2020

Już dwa tygodnie, jak siedzę w domu i nie chodzę doszkoły. Na całym świecie panuje niebezpieczny wirus COVID-19. W domu jest mi dobrze, gram w minibilarda, w gry na telefonie, odrabiam zadania i czytam lektury. Jest mi smutno, że przez koronawirus codziennie umiera mnóstwo ludzi. Żeby się ustrzec, trzeba jak najmniej przebywać obok innych, myć ręce i dbać o higienę. Boję się, żeby moja rodzina się nie zaraziła. Zdrowie jest bardzo ważne w naszym życiu. w tym tygodniu chcę pooglądać jakiś ciekawy film i zagrać na X-BOKSIE.

Тут деякі Ваші роботи

Пригадайте їх собі

безпечних канікул offline

МОЇ ДОРОГІ!

І це вже кінець!

До зустрічі!

Дякую