Interactive image

E-ŚWIETLICA

Z A P R A S Z A

Kochani! To nasze ostatnie przedwakacyjne spotkanie. W tym tygodniu poznacie trochę ciekawostek związanych z pogodą, zobaczycie jak bawią się dzieci na świecie. Nie zabraknie cotygodniowych zabawi piosenek. Rozruszacie Wasze głowy i ciała, a kto zechce zabłyśnie w kuchni :)

Play

Życzymy Wam słonecznych i szczęśliwych wakacji!!!

poniedziałek 22.06

wtorek 23.06

środa 24.06

czwartek 25.06

piątek 26.06

poniedziałek 22.06

WRÓĆ

Prognoza pogody Obserwacja żyjących zwierząt pozwala przewidywać pogodę. Większość żyjących zwierząt potrafi odczytywać niedostrzegalne dla człowieka zmiany w powietrzu. Są wyczulone na zmiany ciśnienia czy wilgotności powietrza. Obserwacja zwierząt bywa przydatna w planowaniu dnia. Oto niektóre z takich oznak. Na dobrą pogodę:

• Jaskółki fruwają wysoko polując na owady
• Żaby i ropuchy głośno kumkają wieczorem
• Nietoperze latają cicho późnym wieczorem
• Koguty pieją rano
• Duża ilość chrząszczy w maju świadczy, że lato będzie upalne

Na niepogodę:

• Pszczoły wracają do ula
• Pająki skracają nici podtrzymujące pajęczynę
• Jaskółki nisko latają
• Koty długo się myją, starannie wycierając się łapką za uszami
• Ślimaki wychodzą z ukrycia
• Ryby wyskakują nad wodę
• Duże motyle siadają na kwiatach

Obserwacje powtarzających się zjawisk atmosferycznych w ciągu roku stanowiły kiedyś sposób na planowanie siewu czy zbierania plonów przez rolników. Z roku na rok spisywano pogodę, a następnie wysnuwano przypuszczenia, że może się ona powtórzyć w najbliższym okresie lub całym następnym roku. W ten sposób powstał kalendarz ogrodnika, a także niektóre przysłowia ludowe. Źródło: http://dzieciecafizyka.pl/pogoda/

WIERSZ "Na wakacje ruszać czas" Za dni kilka –o tej porze będę witać polskie morze. Bo najbardziej mi się marzy żeby bawić się na plaży. A ja chciałbym dotknąć chmury i dlatego jadę w góry. Razem z mamą, razem z tatą w górach lubię spędzać lato. Ja na morze nie mam czasu. Wolę jechać het- do lasu. I tam z dziadkiem zbierać grzyby albo w rzece łowić ryby. Dla mnie to najlepsza pora żeby wskoczyć do jeziora. Nie chcę w upał chodzić w góry. Wolę jechać na Mazury. Morze, góry, las i rzeka; Wszystko to już na nas czeka. Bo zaczęło się już lato Jedźmy mamo, jedźmy tato

wtorek 23.06 -Dzień Taty :)

WRÓĆ

Eksperyment naukowy „Co przenosi wiatr” Pomoce:

• wazelina
• sztywna kartka papieru
• kamienie

Zastanawiając się nad tym jak wieje wiatr zapominamy, że w raz z wiatrem przenosi on wiele różnych przedmiotów. Na przykład to dzięki niemu wiele roślin transportuje swoje nasiona na coraz to dalsze terytoria (np. dmuchawiec). Przeprowadźmy zatem doświadczenie by sprawdzić co przyczepi się do kartki którą wysmarujemy wazeliną. kartkę należy grubo posmarować wazeliną Mocowanie kartki na stole/podłodze/trawie. Efekt badania. Zaobserwowałem:……………………………………………………………… Źródło: http://dzieciecafizyka.pl/pogoda/co-przenosi-wiatr/

środa 24.06

WRÓĆ

Rosa to efekt parowania wody znajdującej się w glebie. Zjawisko to można zademonstrować prezentując doświadczenie polegające najpierw na zgromadzeniu wody w piasku, a następnie jego odparowania. Wystarczy, że po środku pojemnika ustawimy kubeczek i zadbamy o to, aby się nie przewrócił. Następnie na folii nad kubeczkiem ustawimy kamień. Aby kamień nie wpadł do kubeczka i nie dotykał jego krawędzi można folię zamocować wykorzystując metalowe klipsy (patrz: zdjęcie). W ten sposób parująca woda, będzie skraplać się na folii i przesuwać się po folii w kierunku kamienia i tam spadać do kubeczka. Ponieważ parująca woda jest pozostawia zanieczyszczenia typu: piasek, kamienie – może wydawać się czysta. To również pozór. Środki chemiczne znajdujące się w wodzie mogą również zaszkodzić. Niemniej jednak jest to sposób, aby przetrwać krótkotrwały brak wody (zjawisko to wykorzystują survivalowcy). Poniżej demonstracja doświadczenia przeprowadzonego w ciągu 1 dnia: Wystarczy kilka razy postukać w pojemnik, aby krople wody zaczęły spływać do kubeczka. A oto efekt pracy: http://dzieciecafizyka.pl/pogoda/rosa/

czwartek 25.06

WRÓĆ

Pomoce:

• kijek
• pinezka
• tasiemka

Do zbudowania wiatrowskazu najlepiej wykorzystać kijek z tasiemką – przymocowana za pomocą pinezki. Działanie tego „urządzenia” jest niesamowicie proste, choć wymaga zrozumienia przez dzieci – jeśli wiatr wieje – unosi się tasiemka wskazując jednocześnie kierunek w którym wieje wiatr (to znaczy, że wieje z przeciwnego kierunku). Siła wiatru jest ustalana na podstawie ustalenia jak wysoko tasiemka się unosi na wietrze (można ten poziom stopniować tworząc również miarkę. źródło: http://dzieciecafizyka.pl/pogoda/wiatrowskaz/

piątek 26.06

WRÓĆ

Pomoce:

• butelka
• ciężarek (np. kamień)
• marker
• lejek
• strzykawka z miarką

Deszczomierz służy do ustaleń mających miejsce opadów deszczu w czasie minionym (nie jest to urządzenie prognozujące). Do jej wykonania nie potrzeba skomplikowanej aparatury. Wystarczy plastikowa butelka przecięta w połowie. Następnie warto włożyć do niej kamień (ciężarek), który na wietrze nie pozwoli butelce się przewrócić na wietrze. Tak przygotowany deszczomierz już jest gotowy – w znaczeniu – zbiera wodę. Jednak aby by można go było zmierzyć ile wody spadło należy najpierw zaznaczyć miarkę – czyli w równy sposób odmierzone pewne ilości wody (np. za pomocą strzykawki). Należy pamiętać, że zaznaczanie równych odległości między poziomami wody (wlanymi za pomocą miarki – strzykawki) należy dokonywać przy włożonym do środka kamieniu (na zdjęciu już został wyjęty!!). Teraz najważniejsze – w prawdziwych miarkach mówi się o opadzie na metr kwadratowy (m2). Oznacza to, że musimy zastosować przelicznik – nasz jeśli nasz lejek ma wielkość 10 cm na 10 cm to należy opad przemnożyć przez 10, a więc na przykład: 10 x 150 ml = 1500 ml = 1,5 l na m2. Analogicznie jeśli lejek ma przekrój koła (wzór na średnicę koła: 2[pi]r). Można stosować własne lejki Źródło: http://dzieciecafizyka.pl/pogoda/deszczomierz/

WRÓĆ

Zasady gry Fekete-Feher. 1. Celem gry jest złapanie wszystkich przeciwników. 2. Liczba uczestników: od 12 do 30. 3. Podział na dwa równe zespoły − czarny i biały. 4. Można grać na boisku lub w sali gimnastycznej. Najlepszy wymiar to boiska lub sali: 20:40 m, na środku muszą znajdować się dwie równoległe linie, w odległości dwóch metrów od siebie. 5. Zespoły stają naprzeciw siebie w dwóch szeregach. 6. Nauczyciel podrzuca kartkę, spadająca kartka wskaże określony kolor. Jeśli będzie to czarny – to drużyna czarnych goni drużynę białych i stara się złapać uciekających. Złapani przechodzą do zespołu czarnych. Jeśli biały kolor to odwrotnie. 7. Wygrywa zespół, który złapie wszystkich przeciwników

1. Dziecko rozpoczyna zabawę od pola Terre (ziemia), aby dotrzeć do Ciel (niebo), wskakując na pola ponumerowane od 1 do 8 tak szybko, jak to możliwe. 2. Liczba graczy: nieograniczona, zespoły mogą liczyć od 2 do 6 graczy. 3. Grać można wszędzie, trzeba tylko narysować lub wykleić Marelle (rysunek powyżej). 4. Grę rozpoczynamy z pola Terre, wrzucając kamyk na pole nr 1, następnie uczestnik skacze na jed-nej nodze na to pole; podnosi kamyk, rzuca na pole nr 2; podnosi kamyk rzuca na pole nr 3; na-stępnie na pole nr 4 lub 5 – na te pola skacze obunóż, następnie pole 6, 7 lub 8; rzucając kamyk do Ciel wskakuje obiema nogami; wykonuje półobrót, zabiera kamyk i wraca, skacząc po kolei na pola. 5. Zadanie nie jest wykonane, gdy kamyk nie trafi na odpowiednie pole, zawodnik straci równowagę lub wskoczy na linię.

Mroźny klimat nie zniechęca dzieci z Alaski do zabaw na świeżym powietrzu. Okazuje się, że mocno ubity śnieg może w pełni zastąpić piłkarską murawę, a ma tę zaletę, że jest wszędzie – a więc każdą okolicę da się zamienić w boisko. Tradycyjnie do tej gry wykorzystywany jest skórzany worek wypchany sierścią łosia, a reguły są bardzo podobne do klasycznych zasad futbolu – celem jest wbicie piłki za linię bramkową drużyny przeciwnej. Na rozgrzewkę! https://www.national-geographic.pl/traveler/kierunki/plac-zabaw-czyli-czym-sie-bawia-dzieci-na-swiecie

1. Celem gry jest uderzenie piłką – „zbicie” wszystkich uczestników, którzy znajdują się wewnątrz koła. 2. Liczba graczy: od 10 do 25. 3. Wszyscy gracze stoją w narysowanym okręgu, z wyjątkiem jednego, który jest wyznaczony jako „zbijający” i stoi w wyznaczonej odległości poza kręgiem, np. ok. 5 metrów. 4. „Zbijający” rzuca w uczestników piłką, starając się w nich trafić. Celuje poniżej ich ramion. 5. „Zbity” odchodzi z zabawy i staje poza okręgiem. 6. Wygrywa zawodnik, który zostaje w kole jako jedyny.

WRÓĆ

Dzieci w Indiach spędzają wolny czas grając w kabaddi. Nazwa w języku hindi oznacza „utrzymać oddech” i podpowiada reguły gry. Dzieci dzielą się na dwa zespoły i ustawiają naprzeciwko siebie na prostokątnym boisku. Po sygnale wytypowany zawodnik wbiega na pole przeciwników i krzycząc jednym tchem: kabaddi musi dotknąć jak największą liczbę rywali. Zanim skończy okrzyk ma za zadanie wrócić na stronę swojej drużyny. Inną popularną zabawą w tym południowym zakątku Azji jest rangoli (na zdjęciu poniżej), tradycyjna sztuka tworzenia barwnych kompozycji na ziemi. Hindusi tworzą je z ziaren ryżu, piasku, zbóż, płatków kwiatów, czy malują je kredą. Wielobarwne ornamenty wznoszone są przed tradycyjnymi świętami, jednak maluchy potrafią godzinami leżeć na ziemi tworząc mozaiki bez żadnej okazji. https://dzidziusiowo.pl/dla-dzieci/zabawy-dla-dzieci/2016-w-co-sie-bawia-dzieci-w-roznych-stronach-swiata

To gra dzieci ludu Zulu z RPA. Uczestnicy tworzą okrąg wokół dwóch osób z zawiązanymi oczami – jedna z nich jest lwem, a druga antylopą – po czym kręcą obiema osobami tak, by te straciły orientację. Gdy „lew” zbliża się do „antylopy”, publiczność dopinguje głośniej, gdy się oddala, pozostali gracze cichną. https://www.national-geographic.pl/traveler/kierunki/plac-zabaw-czyli-czym-sie-bawia-dzieci-na-swiecie

Chińczycy są mistrzami wynalazków. Oprócz przełomowych dla ludzkości odkryć, takich jak kompas, proch, druk i papier, to właśnie im zawdzięczamy latawce. Pierwotnie stosowane do straszenia przeciwników i przesyłania informacji, obecnie wykorzystywane są głównie dla przyjemności. Puszczanie latawców stało się jedną z ulubionych zabaw dzieci na całym świecie, a Chińczycy do tej pory celebrują to odkrycie w Dniu Latawca, który na stałe wpisał się w kalendarz hucznych uroczystości i jest obchodzony 9. dnia 9. miesiąca roku. https://www.national-geographic.pl/traveler/kierunki/plac-zabaw-czyli-czym-sie-bawia-dzieci-na-swiecie

Zakręcona tradycja Żydowskie święto Chanuka to czas radości – przez osiem dni celebrowany jest cud, który wydarzył się w Świątyni w trakcie powstania Machabeuszy. Podczas gdy dorośli zapalają świece na tradycyjnym ośmioramiennym świeczniku, dzieci bawią się drejdlem (po hebrajsku sewiwon) – specjalnym bączkiem, na którego czterech ścianach znajdują się hebrajskie litery, które są pierwszymi literami słów w zdaniu: nes gadol haja po („wielki cud stał się tu”). Emocji dodaje fakt, że jest to gra na pieniądze – nie prawdziwe, ale czekoladowe chanuka geld. O wyniku decyduje szczęście gracza – należy zakręcić bączkiem i sprawdzić, co znajduje się na boku, na który upadł.