Interactive image

Przyjacielem być.

2. Piosenka „Mam przyjaciela” Dziś porozmawiamy sobie o przyjaźni, dowiemy się kto to jest przyjaciel? A teraz posłuchajcie piosenki KLIKNIJ

7. Rysunki dla przyjaciela

6. Przeciwieństwa – wesołe dziecko – smutne dziecko KLIKNIJ

5. Rysowanie w pustym polu przyjaciela zajączka

1. Na początek dnia proponuję Wam trochę porannej gimnastyki KLIKNIJ

3. Nauka fragmentu wiersza J. Koczanowskiej „Przyjaciel”

4. Słuchanie opowiadania J. A. Hockuby „O tym, jak pluszowy zajączek szukał przyjaciela” Dziecko odpowiada na pytania: Kogo nazywamy przyjacielem? −Jak zachowuje się przyjaciel względem Was? −Jaki jest przyjaciel? −Czy można mieć wielu przyjaciół? Słuchanie opowiadania: – Chciałbym, żebyśmy zostali przyjaciółmi – powiedział pluszowy zajączek do moherowego szalika, który leżał zwinięty na krześle jak wąż boa. – Jestem taki samotny. Wydaje mi się, że jesteśmy do siebie podobni. – Podobni? Nie wiem, o czym mówisz – odparł szalik. – Jesteśmy wprawdzie w takim samym kolorze i przyjemni w dotyku, ale poza tym wszystko nas dzieli! Na przykład ogon. Mój jest długi i wąski, a twój okrągły i ledwie widoczny. Ja mam frędzelki, a ty nie. A poza tym jestem zaprzyjaźniony od dawna z płaszczem. Ostatnio bardzo często razem wychodzimy. – No cóż, nie będę się narzucać – odezwał się zajączek, a jego uszy opadły. Jak zwykle, gdy był bardzo smutny. W nocy nie mógł spać. Wydawało mu się, że wiszący na ścianie zegar próbuje go przed czymś ostrzec, a oczy starszej pani z portretu patrzą na niego dziwnie. Ale następnego dnia ... – Że też nie wpadło mi to do łebka – powiedział do siebie na głos. – Przecież domowe pantofle Basi mają identyczny ogonek jak ja. I są tylko trochę większe ode mnie. I nigdy nie wychodzą! Bardzo ucieszył się z tego odkrycia i zawołał do leżącego na podłodze prawego pantofla z brązowym pomponem. – Wiesz, myślę, że moglibyśmy być przyjaciółmi. Mam taki sam ogonek jak ty i nigdy nie opuszczam tego pokoju. Myślę, że mielibyśmy sobie dużo do powiedzenia. – Och, to nie jest najlepszy pomysł – odezwał się cicho prawy pantofel. – Przecież wiesz, że mam brata. Jego towarzystwo mi zupełnie wystarcza. Ale może poduszka zechce z tobą porozmawiać? Ale poduszka nie mówiła nic. Spała, jak zwykle, od rana do wieczora. Zajączek był coraz bardziej markotny. – Nikt nie chce się ze mną przyjaźnić – mruczał cichutko pod nosem. I pewnie by się rozpłakał, gdyby nie spojrzenie pani z portretu. – Dlaczego nie pomyślałeś o mnie? – odezwał się ktoś cicho. Musiał być gdzieś blisko, bo zajączek słyszał dokładnie każde słowo. – Wprawdzie jestem zupełnie inna niż ty, ale właśnie to może być bardzo ciekawe. Zajączek rozglądał się dookoła, ale nie domyślał się, kto to mówi. – Przecież stoję obok ciebie – znowu usłyszał ten głos. Tym razem pobrzmiewało w nim zniecierpliwienie. – No, co tak się na mnie gapisz? To właśnie ja. Jestem kanciasta, nie mam ogonka i jestem z papieru. Ale mam ci do opowiedzenia mnóstwo ciekawych historii. – Och – wyjąkał zajączek. – To naprawdę ty? Nigdy nawet nie marzyłem o przyjaźni z tobą. Jestem taki wzruszony. Mówiąc to, przysunął się do swojej przyjaciółki i nadstawił uszu, bardzo ciekawy jej opowieści. A czy wy wiecie, z kim zaprzyjaźnił się zajączek? Rozmowa na temat opowiadania, rodzic zadaje pytania − Kogo szukał zajączek? −Czy moherowy szalik chciał zostać jego przyjacielem? Dlaczego? −Czy prawy pantofel Basi z brązowym pomponem chciał zostać przyjacielem zajączka? Dlaczego? −Czy poduszka chciała zostać przyjaciółką zajączka? −Kto chciał zostać jego przyjacielem?

8. Portret przyjaciela Na koniec dnia proponuję Wam abyście spróbowali namalować swojego przyjaciela.