chcę mieć przyjaciela

D. NiewolaChcę mieć przyjaciela

Mam na imię Nosalek. Tak nazwały mnie przedszkolaki, bo mój ogromny czerwony i wesoły nochal sterczy tak jak u Pinokia. Jestem Pajacem i zajmuję miejsce na największej wersalce w przedszkolnym kąciku lalek.

Obok mnie mieszka misio – Krzysio, który ma oczy z guzików – jedno zielone, a drugie – granatowe.Powiem Wam w sekrecie, że Krzyś był kiedyś bardzo smutnym misiakiem. Siedział tak sobie na wersalce i siedział. I nikt nie chciał się z nim bawić.

Dziewczynki tuliły lalki w pięknych sukienkach, woziły je wózkami na spacery i karmiły plastelinowymi ciasteczkami. Chłopcy byli zajęci budowaniem garażów i autostrad dla samochodów, a miś – siedział na tej swojej wersalce i wzdychał – Kiedy ktoś mnie przytuli?. Raz nawet odważył się i wyszeptał– Basiu, zabierz mnie na spacerek. Ale dziewczynka albo nie usłyszała, albo nie miała ochoty spacerować.

– To przez te twoje śmieszne oczy – mówiły lalki – Jedno inne , drugie inne!– Ale przecież serduszko mam takie samo jak wszystkie misie: pluszowe – szeptał Krzyś i wycierał smutne łezki, które kapały z guzikowych oczu. Nawet lalki nie chciały z nim rozmawiać.

Właśnie wtedy do przedszkolnej sali przyszedłem właśnie ja – Nosalek. Posadzono mnie obok misia- Krzysia, który uśmiechnął się do mnie i nieśmiało spytał –– Będziemy przyjaciółmi?– No pewno!- krzyknąłem uradowany, bo też bardzo chciałem mieć przyjaciela.– Naprawdę? – pytał zdziwiony Krzyś- bo ja mam takie śmieszne oczy.– A ja – mam duży nos – roześmiałem się.Chwyciłem misia za pluszową łapkę. Mocno, ile tylko miałem siły.