Komunikacja rodzic - dziecko cz.1

do wykorzystania podczas rozmów o emocjach.... ...z młodszym dzieckiem ... i starszym

spotkania z uważnością - czyli jak wyglądają nasze emocje?

najważniejsze co możesz dać swojemu dziecku to...czas

Jak to mówi I. Koźmińska - "Na słowo CZAS składają się litery symbolizujące ważne potrzeby dziecka: C jak cierpliwość, Z jak zachwyt okazywany dziecku, A jak akceptacja i S jak szacunek do dziecka." Każde dziecko (tak naprawdę w każdym wieku ) potrzebuje bezwarunkowej akceptacji, bezpieczeństwa, relacji opartej na wzajemnym szacunku i zaufaniu, a także słów, które pomagają mu poznawać i rozwijać swój wewnętrzny potencjał. Potrzebuje wspólnie spędzanego czasu z rodzicem. Cała Polska czyta dzieciom”Mówimy o czasie przeznaczonym TYLKO dla dziecka, kiedy MY DOROŚLI nie zajmujemy się – w towarzystwie naszego dziecka– zakupami, sprzątaniem, gotowaniem, rozmową przez telefon, oglądaniem telewizji,itp. JESTEŚMY tylko dla dziecka.O takim czasie mówi się, że to czas dla dziecka wartościowy. Ten czas to nasza inwestycja w przyszłość, fundament do budowania bardzo wartościowych relacji z naszym dzieckiem, które przetrwają wszelkie burze... Warto już teraz, kiedy nasze dziecko jest jeszcze maluszkiem zastanowić się nad tym:

• Jaką relację chcę zbudować ze swoim dzieckiem?
• Jak teraz spędzam z nim czas?
• Jak na co dzień dbam o to, by relacja z moim dzieckiem była taka, o jakiej marzę?

Tak naprawdę w życiu rodzinnym nie chodzi o liczbę wspólnie spędzonych godzin, lecz o to, co w tym czasie robimy. Wbrew pozorom nie liczy się ilość ale jakość spędzanego czasu z dzieckiem. ważne by czuło ono, że jest dla nas w tym czasie najważniejsze. Warto się zastanowić czy w naszej rodzinie mamy taki wspólny czas z dzieckiem? Jak go spędzamy? A jak chcielibyśmy go spędzać? A gdyby oddać głos dzieciom… to co chciałyby robić z Państwem jako rodzicami?

komunikacja rodzic - dziecko:) - cz.1

jak chwalić mądrze dziecko ? porady psychologa

Jak chwalić mądrze? Unikajmy ogólnikowych stwierdzeń, typu „Jesteś taka mądra”, „O, świetnie!”. Chwalmy dzieci za konkretne zachowania, nazywajmy je i podkreślmy dlaczego są według nas dobre. Pochwały powinny być też natychmiastowe, żeby jak najbardziej utrwalić w dziecku pozytywne zachowanie. Nie czekajmy na specjalne okazje, chwalmy dzieci często i za drobiazgi. Pomoże to też w budowaniu wzajemnej, dobrej relacji rodzic-dziecko. Jak więc stworzyć taką prawdziwą pochwałę? 1.Musi być wartościowa i motywować malca. Powtarzana często wpływa na dziecko korzystnie, pobudza do działania, jest budująca. Jeśli dane zdanie sprawia, że dziecko działa odwrotnie do tego czego oczekujemy lub w ogóle nie interesuje się tym, co do niego mówimy – możemy je wykreślić z listy potencjalnych pochwał. 2.Jest konkretna. Dziecko musi wiedzieć za co je chwalimy i co doceniamy. Dlatego najlepiej, gdyby pochwała dotyczyła jego zachowania. Przykład? Zamiast powiedzieć: Super powiedzmy: Fantastyczny obrazek. Doskonale dobrałeś kolory i nie wyjechałeś za linie. Brawo. Takie zdanie na pewno zachęci dziecko do dalszej pracy i rozwoju. 3.Chwal malca od razu po wykonaniu zadania. Jeśli pięknie namalował obrazek i przyniósł ci go, by się nim pochwalić, nie czekaj z opinią do wieczora, aż tata wróci z pracy i będziecie mogli wspólnie się nim zachwycić. Dziecko potrzebuje informacji zwrotnej od raz 4.Nie kłam. Jeżeli uważasz, że dziecko mogłoby lepiej namalować domek, pomiń ten element. Powiedz, że najbardziej podoba cię się krowa na łące lub niebo. Wybierz te elementy, które rzeczywiście cię zachwyciły. Malec potrafi wyczuć fałsz w twoim głosie, dlatego skup się na prawdziwych komunikatach. 5. W nawiązaniu do poprzedniego punktu –pochwała musi być w całości pozytywna. Dlatego nie mów: Piękne niebo, jednak nad domkiem mógłbyś jeszcze popracować. Zamiast tego pochwal tylko niebo. 6.Nie próbuj pod przykrywką pochwały przemycać krytyki. Unikaj więc sformułowania: No proszę, jednak potrafisz malować nie wychodząc za linie. 7.Postaraj się konstruować pochwałę w taki sposób, by składała się z trzech części: opisu sytuacji (namalowałeś obrazek), opisu uczuć (bardzo mi się podoba niebo) i podsumowania (jestem z ciebie dumna i ty również powinieneś być z siebie dumny). 8.Skup się na dziecku. Nawet jeżeli przychodzi pokazać ci obrazek, a właśnie jesteś w trakcie gotowania obiadu – przestań. Na chwilę oderwij się od tego co robisz, obejrzyj obrazek i pochwal dziecko patrząc mu w oczy. 9.Niech pochwała będzie proporcjonalna do wieku i umiejętności malca. Nie zachwycaj się przez godzinę szkicem obrazka, bo to zupełnie nieadekwatne. 10.Pamiętaj, by doceniać nie tylko efekt końcowy, ale również pracę, jaką dziecko włożyło w jego osiągnięcie. Zauważ postęp i pochwal również to, jak dziecko rozwinęło się od czasu ostatniej kolorowanki. Będzie wiedziało, że pamiętasz co namalowało poprzednio i że doceniasz jego wysiłki. 11.Doceń siebie. Jeśli umiesz przyjmować pochwały i dobrze czujesz się sama ze sobą, z pewnością będziesz potrafiła umiejętniej pochwalić wysiłki swojego malca.

jak zachęcać dziecko do współpracy?

JAK ZACHĘCIĆ DZIECKO DO WSPÓŁPRACY:

• KROK 1 - Zamiast krzyczeć (np. Ile razy muszę Ci mówić, żebyś nie zostawiał zabawek w korytarzu!") opisz co widzisz, przedstaw problem: "Widzę rozrzucone zabawki w korytarzu"Trudno jest robić to, co należy, kiedy ktoś cię oskarża, wytykając twoje błędy zachowania. Dużo łatwiej skoncentrować się na problemie, kiedy ktoś ci go po prostu przedstawi.
• KROK 2 - udziel informacji: "Korytarz nie służy do zabawy klockami. Klockami bawimy się w ...". , "Ściany nie są do pisania. Służy do tego papier."Konkretna, spokojna i rzeczowa Informacja jest łatwiejsza do przyjęcia niż oskarżanie.
• KROK 3 powiedz to jednym słowem: "Tomek, zabawki"
  • Dzieci nie lubią słuchać wykładów, długich kazań. Mniej znaczy więcej. Krótsze przypomnienie jest lepsze. Dłuższą rozmowę lepiej zostawić na moment, kiedy oboje będziecie spokojni i będziecie mieć czas.
• KROK 4 - powiedz, co czujesz: "Jest mi przykro, kiedy widzę porozrzucane zabawki"Mamy prawo jako rodzice do swoich emocji i ich wyrażania. Zaczynaj o nich mówić od zwrotów typu "ja", "ja czuję", "dla mnie" itp. W ten sposób uczymy również dzieci że o emocjach należy mówić.
• KROK 5 - Napisz lub narysuj liścik: "Klocki lubią być w pudełku."
  • Liścik jest dobry dla dzieci, ale dla żony lub męża karteczka z prośbą o zrobienie czegoś, też może być skuteczną formą komunikacji.Wskazówki pochodzą z książki “Jak mówić żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły”” Adele Faber i Elaine Mazlish

jak rozmawiać z dzieckiem o uczuciach?

• słuchaj uważnie: czasem dziecku wystarczy milczący słuchacz, żeby samo dostrzegło problem i znalazło jego rozwiązanie
• nazwij uczucia:określ je. Słowa, takie jak: “Nie przejmuj się, Przecież cię nie boli” – nikogo nie pocieszą. Jeśli zamiast tego powiesz: “Widzę, że jest ci przykro, To bardzo smutne” – dziecko poczuje się zrozumiane, samo też lepiej zrozumie to, co czuje
• akceptuj uczucia, za pomocą “słów kluczy”:zamiast: “Uderzył cię? A tyle razy mówiłam, żebyś się z nim nie bawił, ale ty ciągle wszystkich zaczepiasz…”, użyj “słów kluczy”- pełnych zrozumienia i uwagi, np. “aha, oooo, rozumiem, hmm”
• akceptacja uczuć nie oznacza akceptacji złych zachowań:“Widzę, że jesteś na mnie zły. Powiedz mi to słowami, nie pięściami”

Wskazówki pochodzą z książki “Jak mówić żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły”” Adele Faber i Elaine Mazlish

Wielka ksiega uczuć do czytania ...

Książka to zbiór zabawnych, pełnych akcji opowiadań o grupie rozbrykanych przedszkolaków i ich nauczycielce. Jest to prawdziwa encyklopedia uczuć i emocji dla przedszkolaków wzwyż. W książce znajdują się następujące historie: „Tylko bez całowania! czyli jak sobie radzić z niektórymi emocjami” (poruszane tematy to: tęsknota, wstyd, zazdrość, gniew, wstręt, nuda, poczucie krzywdy i radość) „Kocha, lubi, szanuje… czyli jeszcze o uczuciach” (miłość, nienawiść, pogarda, strach, smutek, poczucie winy, szczęście) „Horror, czyli skąd się biorą dzieci” (tytuł mówi wszystko ) „Drużyna pani Miłki, czyli o szacunku, odwadze i innych uczuciach” (współczucie, sprawiedliwość, szacunek, wytrwałość, odwaga, uczciwość) Dodatkowo każdy rozdział zakończony jest radami dla dzieci i rodziców. Zachęcają one do podjęcia często trudnych tematów, zadania wielu ważnych pytań, dzięki którym pomożemy otworzyć się dziecku i poznamy lepiej jego problemy, smutki i radości.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam non