wiersze JP2

Wierszeuczniówdla Papieża Jana Pawła II

Piotr Kamiński

Kacper Muszyński

Oliwia Mierzwiak

Adam Pietrzak

Mikołaj Korczyński

Oliwier Sadkowski

Antoni Bogacz

Amelia Młynarczyk

Aleksandra Kraszkiewicz

Maksymilian Kaczmarek

Oliwia Jasiak

Karolina Duczmańska

Kamil Ogórkiewicz

Dominika Klauze

Kornelia Kasprzak

Natalia Sass

Oliwia Stachniuk

Anna Sosienko

Gabriela Łuczak

Lena Pietrzak

Norbert Kaczmarek

Julia Dymbkowska

Maja Mikuła

Martyna Lange

Wojciech Chrystek

Patrycja Usak

Alan Pilarczyk

Inga Bach

Nikola Tomasik

Julia Orczykowska

Martyna Andruszczak

Kamila Białas

Jakub Włodarczyk

Olga Krzyżaniak

Alicja Szurek

Spiś treści

„Jan Paweł II” Po górach szedł człowiek, niezłomny w swej drodze. Kochał te góry, przyrodę i młodzież. Jak na koncertach wielkich gwiazd rocka, gromadził młodzież, jak ziemia szeroka. Był dla nich jak Ojciec, Przyjaciel, Opoka. „Wy jesteście nadzieją świata, nadzieją Kościoła, wy jesteście moją nadzieją”. Tak podczas spotkań do młodych wołał. I śmiał się, żartował. I ziemię całował. I tęsknił za Polską, bo w niej się wychował. Jakub Włodarczyk, kl. V b

List do Świętego Jana Pawła II Co u Ciebie, Ojcze Święty? Czy tam w niebie masz to wszystko Co lubiłeś i kochałeś? Czy grasz w piłkę z aniołkami? Jesz kremówki wadowickie? Czy w teatrze role grasz? Czy to wszystko w niebie masz? Górską ścieżką ślę modlitwę, Żeby Papież prosił Boga, Bym ja mogła bez maseczki Jechać w góry i zjeść loda. Janie Pawle, bądź szczęśliwy W Domu Ojca, tam wysoko! Niech łaskawie na mnie spojrzy Twoje dobre, święte oko! Alicja Szukrek, kl. V a

Janie Pawle, przecież nie ma Cię już w śród nas, a ja tęsknie za Tobą cały czas. Dałeś nam tak wiele, jak prawdziwi przyjaciele. Zostawiłeś nam tyle wspaniałych i mądrych rad, tylko czy wykorzysta je świat? Cóż się dziwić Wielkim tego świata, że zapominają o Twych radach. Cóż my, Mali tego świata, też zapominamy o Twoich radach. Świat gdzieś pędzi i nie wiadomo dokąd zmierza, zapominając o Bogu i Arce Przymierza. Ty nam pokazałaś, jak modlić się mamy do Boga i Jezusa Mamy. Miałeś nas w szczególnej opiece, gdy w Piotrowej Stolicy objąłeś pieczę. Teraz siedzisz po prawicy Naszego Pana i kremówki z nim jadasz z samego rana. A my do modlitwy zginamy nasze kolana i o wstawiennictwo prosimy Cię u naszego Pana, By chronił nasz mały świat i nie karał żadnym wirusem więcej nas … Olga Krzyżaniak, kl. V b

Ja dziś będę rapować oraz z Janem Pawłem rymować. Zapraszam Cię Ojcze do naszej wioski, która leży w regionie Wielkopolski. Poznasz ją na pewno, z daleka będzie Cię witać wieża Kościoła nowego. Matka Boża Różańcowa zaprowadzi Cię do niego. Kiedy klękniesz i pokłonisz się Naszej Matce, to Pani Emilka przepięknie zaśpiewa Ci o barce. Proboszcz Janusz Cię powita i o radę zapyta. My, dzieciaki z lokalnej podstawówki, wystawimy dla Ciebie teatrzyk krótki, nie za długi, lecz taki w sam raz, by w pamięci pozostał na długi czas. Następnie wierni z naszej wspólnoty, będą chcieli się pokłonić Tobie. Ja też będę się do Ciebie Ojcze pchała, a poniesie mnie Twoja chwała. Jak mnie już weźmiesz w swoje ramiona, będę dumna i uspokojona. Jedna chwila… gdzieś się pomyliłam…

Janie Pawle ukochany, Wciąż o Tobie pamiętamy. W setną rocznicę Twoich urodzin, Wiele nas myśli o Tobie nachodzi. Gdy z nami byłeś, świat był wspaniały! Twych słów z uwagą tłumy słuchały. Uczyłeś życia w pokoju i wierze, Kochałeś wszystkich mocno i szczerze. Tych, co zbłądzili umiałeś nawrócić, Tym, co zwątpili wiarę przywrócić. Dziś Ciebie nie ma już między nami, Staramy się chodzić Twoimi ścieżkami. Nasz Ojcze Święty, który jesteś w niebie, Zawsze będziemy pamiętać Ciebie! Kamila Białas, kl. VIII

Karol Choć Twa rodzina skromne wiodła życie, to mimo wszystko wychowała Cię należycie. Tyś jest człowiek pokoju i wielkiej wiary, a dla Nas po prostu Karol doskonały. Świat Cię pokochał boś był prawdziwy, autorytet młodzieży i dla dzieci troskliwy. Zawsze z czułością Wadowice wspominałeś i te kremówki co tak zajadałeś. Tyś kochał góry i wybierał z nimi przygodę, boś był podróżnik, nie zważając na pogodę. Choć odszedłeś do domu Ojca, ślad pozostawiłeś w Nas do samego końca. Martyna Andruszczak, kl. V b

Janie Pawle Tyś przykładem, Jak dobrym i uczciwym się stać, Jak dorosnąć, jak zmądrzeć, Kiedy przyjdzie na to czas. Janie Pawle Tyś nadzieją. Tyś poradą na złe dni, Kiedy smutek serce ściska, Myślę - ile przeszedłeś kiedyś Ty. Janie Pawle Tyś dumą. Cała Polska wielbi Cię. Twoje czyny i przeżycia, Każdy naśladować chce. Julia Orczykowska, kl. VI b

Janie Pawle Tyś nadzieją...Janie Pawle Tyś nadzieją,Tyś lekarstwem na me troski, Tyś światłem w sercu co prowadzi, Bym otrzymała przebaczenia łaski. Janie Pawle Tyś nadzieją, Tyś poradą na zwątpienie, Tyś dobrocią, Tyś świętością, Nagrodzony za wierne Bogu służenie. Janie Pawle Tyś nadzieją, Tyś lekarstwem na mrok grzechu, Bo prowadzisz tych co grzeszą I Boga ukazujesz wielką moc. Janie Pawle Tyś człowiekiem, Takim samym jak i ja, Lecz Twe czyny i dobre serce, Zna i uwielbia cały świat.

Nasz Papież ukochany Urodził się w Wadowicach Swoją mądrość odziedziczył po rodzicach Uwielbiał się bawić Nie bał się marzyć Kochał wszystkich jednakowo Bez warunkowo Inga Bach, kl. V b

„Wiersz o Świętym Janie Pawle II” On był zawsze drogowskazem. Łączył węzłem wielu ludzi. W ludzkich sercach goił rany, by na nowo życie wzbudzić. Kochał góry, tam też bywał. W ciszy modlił się, radował. Przyjacielem był młodzieży, chętnie wszyscy go słuchali. Gdy był stary, schorowany, to pod oknem wystawali. On każdego też wysłuchał, dobrej rady im udzielił, a ludzi nigdy nie dzielił. Dla nas był duchową drogą . Jego słowa nam w życiu pomogą. Nikola Tomasik, kl. VI a

Minęły lata trzy od tragedii Lecz kolejna zmarła osoba, Edmund, bo tak się brat Karola zwał Na szkarlatynę zmarł Zpowodu, że lekarzem był Od pacjentki się zaraził. Dziewięć lat później ojciec Karola zmarł Długo z chorobą się zmagał Karol Wojtyła 21 lat miał Gdy na tym świecie został sam. Pięć lat później do Rzymu wyjechał, By studia kontynuować. Szesnasty październik 1978 rok Godzina 18:45 i nagle głośny krzyk HABEMUS PAPAM Karol Wojtyła papieżem został. Nie poddał się i osiągnął cel życiowy. Zmarł drugiego kwietnia 2005 rok Żałoba wielka była Ale został świętym Nasz Karol Wojtyła. Alan Pilarczyk, kl. V b

Był sobie chłopiec Karol się zwał Z Karola i Emilii powstał W Wadowicach spokojne życie miał Wiele marzeń posiadał. Drogi łatwej nie miał Lecz się nie poddał Szedł przed siebie Nieważne ile było ból Ile było smutku i cierpienia. Dlaczego smutku? Zaraz powiem. Zaledwie dziewięć lat miał Gdy tragedia spadła na rodzinę jego. Przygotowywał do komunii się Zaprosił mamę i tatę Wielka radość w sercu jego była Lecz szybko się skończyła Matka Karola zmarła Smutek wielki był Bo bardzo związany z nią był.

Gdy tylko Polskę odwiedzał kremówki zajadał, Tatry nawiedzał. Do ostatnich chwil służył Panu Bogu, kiedy to 2 kwietnia stanął na Jego progu. Cały świat pogrążył się w smutku, gdy płomień zgasł w oknie małym. Kiedyś znów się spotkamy u Pana, wystarczy być wytrwałym . Patrycja Usak, kl. VI b

,,Wiersz o Św. Janie Pawle II’’ Nad Watykanem widać biały dym, już wiem, co to znaczy. Za chwilkę, za momencik, każdy Go zobaczy. Z dalekiego przybył kraju skromny i uśmiechnięty. Jan Paweł II….. Nasz ukochany Święty. ,,Pielgrzym Nadziei” To Jego drugie imię. Nikt wcześniej nie odwiedził krajów tyle. Każdy o Nim słyszał, każdy Go kojarzył Biednych i bogatych, Wszystkich miłością darzył.

Janie Pawle Drugi, wiedz, że cenimy Twe zasługi. Tyś szerzył katolicyzm na cały świat i okazywał dobro przez parę ładnych lat. Papież Polak był dla nas jak prawdziwy skarb, dzięki Niemu, nasze życie nabrało nowych barw. Mimo że nie ma cię z nami już na tym świecie, mamy nadzieje, że masz nas w opiece. Bądź błogosławiony tam, w Niebie, A my postaramy się brać przykład z Ciebie. Matyna Lange, kl. VIII

Papież PolakCzłowiek wielkiego serca, Chłopiec z miasta Wadowice. Wybrał go Stwórca Na naszego pasterza. Chodź tyle lat minęło, Nadal w sercach naszych święty, papież i człowiek. Nie zamknął swych powiek I nieustannie nad nami czuwa, Ze swojego miejsca W Niebieskim Królestwie. Patrzy na nas, na swe mównice, Na swe piękne Wadowice. W sercach naszych, Drogi Papieżu, jesteś w ciągłym rozkwicie. Wojciech Chrystek, kl. V a

Jan Paweł II Papież nasz, On już nie żyje, Lecz nadal jest wśród nas. Był człowiekiem mądrym, lubianym, na biało ubranym. W Wadowicach kremówki jadał i o nich wszystkim opowiadał. My teraz kremówki zjadamy i Go wspominamy. On Papieżem dobrym był, wśród Polaków żył. Często podróżował i dzieci w czółko całował. Sporty lubił uprawiać i z ludźmi rozmawiać. Był człowiekiem świętym, przez Boga do nieba wziętym. Jan Paweł II w Krakowie żył , I szczęśliwym Polakiem był. Maja Mikuła, kl. VII

Wiersz o Janie Pawle II W małym miasteczku - Wadowice, Wychowali Karola dobrzy rodzice. Uczył się pilnie, chodził do szkoły, Lubił grać w piłkę i był wesoły. Gdy dorósł, został Papieżem kochanym, Przez cały lud uwielbianym. Wszystkich ludzi bardzo kochał, Nawet czasami za ich zło szlochał. Wykształcony, mądry i sprawiedliwy, Każdemu przebaczał winy. Wspominać go będziemy zawsze, Bo wspaniałym człowiekiem był. Zdobył serca nasze, Dla całego świata żył. Norbert Kaczmarek, kl.V b

16 października 1978 roku papieżem wybranym zostałeś i imię Jan Paweł II przyjąłeś. 27 lat w Stolicy Piotrowej o wiernych dbałeś, więc różne kraje z pielgrzymkami odwiedzałeś . 2 kwietnia 2005 roku do bram Ojca Niebieskiego zawitałeś, na ziemi zaś Błogosławionym 1 maja 2011 roku ogłoszonym zostałeś,a 27 kwietnia 2014 roku naszym ŚWIĘTYM PATRONEM się stałeś .To już koniec opowieści o życiu Papieża, bo 100 rocznica jego urodzin się zbliża.Julia Dymbkowska, kl. V a

Wiersz o Janie Pawle II Tobie w młodości zabrano wiele rodziców, brata i przyjaciół.Wiara Twoja niezłomna była, w niej właśnie siła Twoja się kryła. Skończyłeś gimnazjum, studia polonistyczne zacząłeś, bo pisać wiersze bardzo lubiłeś. W tajnych spotkaniach aktorskich także udział swój miałeś . Przez wojnę, studiów tych nie ukończyłeś, lecz powołanie kapłańskie w sobie odkryłeś, więc teologię w Rzymie skończyłeś . Kardynał Sapieha święceń Ci udzielił, byś w szeregi duchownych się wcielił . Byłeś wikarym i katechetą, dla swych studentów „Wujkiem” byłeś. Jako biskup krakowski, słowami „Totus Tuus”, Maryi w opiekę się oddałeś .

Jan Paweł II Nasz Papież kochany, Był bardzo lubiany. Gdy chodził do szkoły, Był bardzo wesoły. W Wadowicach jadł ciastka, A w grze była ich dziewiętnastka. Karola młodość była smutna, Lecz starość przecudna. Ciężko pracował I tego nie żałował. Jego osiągnięcia wysoko mierzę, Bo był Polskim Papieżem. Wszyscy mówili „Jak to!? Nie wierzę!” Gdy Karol Wojtyła stał się Papieżem! Lena Pietrzak, kl. VII b

Jan Paweł II, nasz kochany Papież, święty który zawsze, mimo wszystko był uśmiechnięty. Kochał wszystkich wokół, serce wielkie miał, dobre rady dawał, prosząc by nie grzeszyć więcej. Chodził po swych górach, uczył nas żyć w wierze Twych słów słuchaliśmy, gdy na życiowej drodze błądziliśmy. Na zawsze w naszych sercach pozostaniesz, A Twa nauka nie pójdzie na zmarnowanie. Bo nadal wierzymy, że jesteś obok nas, mimo że już dawno opuściłeś ten świat. Kochaliśmy, kochamy Cię i kochać będziemy, Tyś naszym Papieżem i tak pozostanie. Gabriela Łuczak, kl. VII a

Karol Wojtyła skradł serca milionów, wpuścił Boga do naszych domów, był człowiekiem, który został papieżem, dzięki Niemu, co nocy odmawiam pacierze, bo swoimi słowami przekonał mnie do wiary, do wiary, która nie ma miary. Oliwia Stachniuk, kl. VIII

„JAN PAWEŁ II” W miesiącu maju, roku tysiąc dziewięćset dwudziestego, pod Krakowem w Wadowicach, kobieta syna urodziła, a zwal się Karol Wojtyła. Mały Karolek, często zwany Lolek, bardzo lubił różne sporty i swawole. Młody Karol uczył się pilnie przez całe dzionki, a po lekcja z kolegami biegał na kremówki. Roku pańskiego tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego ósmego, zostaje wybrany na papieża naszego i przyjmuje imię Jana Pawła II. Jako papież godnie pełni piotrową posługę, pielgrzymując do odległych krajów, naukę Bożą przekazuje. Z wielkim smutkiem dla nas i dla świata, w kwietniu roku dwa tysiące piątego, odchodzi do domu ojca swego, zostawiając nam naukę umierania i zostając w sercach ludzi całego świata. Anna Sosienko, kl. VII b

Jan Paweł II Jan Paweł II był osobą znaną i przez wszystkich ludzi na świecie kochaną. Mieszkał w Wadowicach, tam chodził do szkoły, zawsze był radosny, do zabawy skory. Potem został księdzem, przez wszystkich uwielbianym, zawsze służył ludziom i był im oddany. Nigdy nie narzekał i szanował każdego człowieka. My jesteśmy dumni z naszego rodaka, pierwszego w historii, papieża Polaka. Kornelia Kasprzak, kl. V b

Jego osoba niezwykle ceniona, Niech zostanie dziś wspomniana. Wadowice - jego miasto rodzinne, Tam zajadał te kremówki słynne. Na podwórku znany jako Lolek, A w domu rodzice wołali do niego Karolek. Chodził do szkoły i uczył się pilnie, Grając z kolegami w piłkę spędzał czas aktywnie. Teatr był jego drugim domem, Zaś Tatry sprawiały, iż czuł się swobodnie. Choć dzieciństwo jego było ciężkie, To życie okazało się zwycięskie. Jako jedyny Polak włożył szatę białą I przemierzył ziemię prawie całą. Pokochał Go cały świat, A dzięki Niemu ludzka wiara rozkwitła jak kwiat. Przekazał nam wiele cennych wartości, Nauczył szacunku, pokory, miłości. O tym człowieku nikt nie zapomni, A my Polacy zawsze będziemy dumni. Natalia Sass, kl. VIII

Jan Paweł II Jan Paweł II zwiedzał świat, by odwiedzić każdego z nas. On Bogu dziękował i przed nikim się nie chował. Nasz papież kochany, z kremówek był znany. Góry go kochały, a razem z nim dzieci wędrowały. Pamiętać go zawsze będziemy, bo człowiekiem wspaniałym był. On na zawsze w sercu mym . Kamil Ogórkiewicz, kl. VI a

''Pamiętamy''Byłeś dla nas naszą drogą. Kształtowałeś nas na nowo. Twoje słowa lekcją były. Tak nas wiele nauczyły. Byłeś ojcem, drugim tatą. Dziękujemy Tobie za to. Tak tęsknimy wciąż za Tobą, Chcemy kroczyć Twoją drogą. Pamiętamy wciąż o Tobie, Choć spoczywasz dawno w grobie. Dominika Klauze, kl. V b

Jan Paweł II – tyle by mówić! Wielki człowiek, oddany patriota, Cudowny papież, niezwykły Polak. Życie dla niego nie było łatwe, Stracił ojca, brata, matkę. Lecz się nie poddał, rozwijał swe pasje, Razem z młodzieżą spędzał wakacje, Chodził po górach, zdobywał wiedzę. Teraz każdy go na swój wzór bierze. Chociaż 15 lat temu opuścił ten świat, My nie zapomnimy o nim nawet za 100 lat. Karolina Duczmańska, kl. VIII

Karol Wojtyła- Jan Paweł II Urodził się w Wadowicach Dorastał przy kochających rodzicach. Wcześnie zmarła mu matka, A potem stracił starszego brata. Uczył się pilnie, był bardzo zdolny, lecz jego plany przerwał wybuch wojny. W czasie wojny uczył się na tajnych kompletach I dał się poznać jako zdolny aktor i poeta. Pracował ciężko w kamieniołomach I mocno wierzył, że śmierć Go nie pokona. Po śmierci ojca , Bóg do służby Go powołał, święcenia kapłaństwie w Krakowie otrzymał. Kochał góry, pracował z młodzieżą, Był dobrym pasterzem i organizatorem . 12 X 1978r. w Watykanie biały dym się pojawił, a w oknie papieskim polski kardynał, na służbę Bogu i ludziom się stawił. Kochał Go cały świat, lecz nie ma Go z nami od wielu lat. Brakuje nam Ciebie Ojcze Święty, Bo byłeś zawsze uśmiechnięty. Zostały po Tobie modlitwy i mądre słowa, by wdrożyć je w życie ludzkość jest gotowa? Oliwia Jasiak, kl. VIII

Jan Paweł II był wielkim papieżem, W czasie II Wojny Światowej nie bał się wierzyć, Dawał ludziom przykład jak być Polakiem, Jak kraj swój kochać i nie żyć strachem. Gdy do Polski przyjeżdżał tłumy go wielbiły, O takim papieżu nie zapomnimy, Miej nas w opiece, czuwaj nad nami, My Ciebie Ojcze na zawsze kochamy. Aleksandra Kraszkiewicz, kl. VIII

Papież Jan Paweł II W Wadowicach są jego początki, Ale do Watykanu pokierowały go życiowe wątki. Uczniem był pilnym, kolegą wybornym, Choć na ulicach, zwykłym, niepozornym. I w piłkę zagrał, i górskie szlaki poznawał, Wszystkim swe dobre serce dawał. Nie policzone są jego zasługi, Taki był Jan Paweł II. Maksymilan Kaczmarek, kl. VIII

Wiersz o Janie Pawle II On nauczył nas jak, nie rozróżniać ras. Lubił grać w piłkę, bo była kulista jak świat, Czynił cuda, bo wierzył, że wszystko nam się uda. Widział więcej i czuł podwójnie, zjednoczył nas wspólnie. Kochał wszystkich nas, tak jak zwierzęta kochają las. Wędrował po górach, by być bliżej Boga. I nie była Mu straszna żadna trwoga. A potem było tak, jak zaćwierkał pewien ptak, Że Jan Paweł II ocali cały świat. Antoni Bogacz, kl. V b

Jan Paweł II to nasz Ojciec drugi, który po górach uwielbiał się wspinać, I szczyty wysokie zdobywać. Zajadać kremówki, i odbywać długie rozmówki. W Wadowicach mieszkał wraz z ojcem i bratem, i mamą Emilką, która fajną była dziewczynką. Karol Wojtyła się nazywał, I góry wysokie zdobywał. Cytatami swoimi się kierował, Głosząc, że "Nie ma wolności bez solidarności!" Amelia Młynarczyk, kl. VII b

Na studia miał iść do Krakowa Lecz wojna mu na to nie pozwoliła Po ciężkiej pracy do małej klateczki wracał Bardzo kochał ojca i o niego dbał 1941 roku śmierć dopadła również ojca Karola Pochówku mu nie zrobił - praktyka wtedy zabroniona 1942 postanowił drogą księdza iść Mimo że taty nie mogło mu to zwrócić Długą drogę do tego przeszedł Lecz w 1978 został naszym pierwszym polskim papieżem “TOTUS TUUS MARIA” wiele razy przez niego powiedziane W testamencie również było ukazane 1981 był zamach na Papieża kochanego zamachowiec poszedł do więzienia okrutnego Lecz Jan Paweł II szczodry jestI nie był skłonny do zemst 2005 Roku żałoba światowa nastała Jan Paweł II zmarł w miejscu panowania I tam został pochowany Lecz w naszych sercach zawsze uchowany W 2014 kanonizacja nastała Na świecie wielka radość panowała Świętym Jan Paweł II oficjalnie został Choć wcześniej tak w naszych serach panował Oliwier Sadkowski, kl. V b

Jan Paweł II UKOCHANY Jan Paweł II ukochany Był przez nas uwielbiany, Kochał narty i kajaki Ale najbardziej cenił dzieciaki W Wadowicach Wojtyły Karola Nastąpiła dzieciństwa przygoda Religijna rodzina to była W każdą niedziele do kościoła chodziła W 1929 zmarła mama Karola Trudna to była dla nich utrata Za ledwie 3 lata później zmarł jego brat ukochany To powiększyło rozpacz Karola i taty Lecz dalej w piłkę lubił grać I kremówkami się zajadać Ale już nic nigdy nie było takie samo Powoli do życia wracano Egzaminy gimnazjalne świetnie mu poszły Więc do liceum bardzo dobrego szybko dołączył W teatrze zaczął pogrywać i świetnie mu to szło Bo wieloma talentami go obdarzono

Jan Paweł II Jan Paweł II papież nasz kochany Przez cały świat był uwielbiany. Kochał po polskich górach wędrówki I z Wadowic przepyszne kremówki. Wiarą i miłością wszystkich ludzi zarażał I życia bez Boga sobie nie wyobrażał. Po całym świecie chętnie podróżował I wiarę w Boga ludziom ofiarował. Dni Młodzieży to jego dzieło, Gdzie wielu młodych wierzyc zaczęło. Całe życie Jego świadectwem wiary w Boga było I to Go świętym uczyniło. Mikołaj Korczyński, kl. V a

Był przykładem prawdziwego Polaka, który nauczył nas wiele I prowadził do kościoła co niedzielę. Dawał wiele cennych lekcji, Które skłaniały do refleksji. Był świadectwem wiary, A swojemu oprawcy nie wymierzył kary, Lecz dał świadectwo przebaczenia I udzielił rozgrzeszenia. Dziś wspomina Go cały świat, Bo swoimi czynami jest tego wart. Adam Pietrzak, kl. VIII

Chodził często po górach, bo bardzo lubił hale. Grał też w szkolnym teatrze i szło mu to doskonale. Do seminarium Karol wstępuje, z życia świeckiego on rezygnuje. Księdzem, biskupem, papieżem zostaje i za wyzwanie przed światem staje. Wybrał drogę ciernistą, którą Bóg mu wyznaczył. Ile dobra, radości przecież światu przeznaczył. Pragnął naszej miłości, by miłość w nas wciąż trwała. Pragnął prawdziwych patriotów, by Polska Polską została. Gdy karty się zamknęły, karty Pisma Świętego. Nasz wspaniały papież odszedł, odszedł do Boga Wielkiego. Oliwia Mierzwiak, kl. V b

JAN PAWEŁ II Gdy się dziecię zrodziło, Karol mu imię dali. Że będzie wielkim człowiekiem, pewnie nie przypuszczali. Dorastał wśród przyjaciół, do szkoły z nimi chodził, grał w piłkę na podwórku, z biednej rodziny pochodził. W tak młodym jego wieku, mama ich opuściła. I ta rozłąka z matką, strasznie mu serce zraniła. Kochał ojca nad życie, dobrym słowem go wspierał, każdy dzień modlitwą zamykał i otwierał. Uczył się bardzo pilnie, dla Karola Wojtyły nauka najważniejsza była.

Niech zstąpi Duch Twój i odnowi Ziemię, tę skąd ród mój, skąd Polaków plemię. Całuję tę Ziemię jak Matczyne dłonie na klęczkach z szacunku. W piersi serce płonie. Dla Boga, dla Polski zło dobrem zwyciężaj, bo taki Plan Boski. Dla Świętego Męża wszystko się zmieniło. Cel już osiągnięty nic nie jest jak było, a Jan Paweł Święty. Piotr Kamiński, kl. VIII

Mimo, że dzieci swoich nie miałeś, nas wszystkich jednakowo kochałeś. Co znaczy miłość w swym życiu przekazywałeś, a na każdym kroku cudów dokonywałeś. Nauczyłeś nas wszystkich jak zrozumieć, zapomnieć i wybaczyć, gdy zagubiona osoba, wroga chciała w Tobie zobaczyć. W każdym widziałeś coś wyjątkowego, dzięki Tobie zrozumieliśmy jak traktować drugiego. Wiele złotych myśli w swej twórczości napisałeś, cenne wskazówki na życie nam dałeś. Nie ma już takiego człowieka jak Ty panie, pamiętaj w naszych sercach na zawsze pozostaniesz. Kacper Muszyński, kl. VII b