Miejsca kultu Maryjnego - Gietrzwałd

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Mamy piękny miesiąc MAJ, z modlitwą ku czci Matki Bożej przy kapliczkach i wieczornych nabożeństwach majowych w kościołach. Zapraszam Was dzisiaj do Gietrzwałdu, jedynego miejsca w Polsce z objawieniem Maryi zatwierdzonym przez Kościół.

Gietrzwałd leży w połowie drogi między Ostródą i Olsztynem, na skraju południowej Warmii, otoczony niewielkimi wzgórkami nad rzeką Giłwą, prawym dopływem Pasłęki.

Sanktuarium Maryjne w Gietrzwałdzie: KLIK

Gietrzwałd stał się sławny dzięki Objawieniom Matki Bożej, które trwały od 27 czerwca do 16 września 1877 roku. Głównymi wizjonerkami były: trzynastoletnia Justyna Szafryńska i dwunastoletnia Barbara Samulowska. Obie pochodziły z niezamożnych polskich rodzin. Matka Boża przemówiła do nich po polsku, co podkreślił ks. Franciszek Hipler, "w języku takim, jakim mówią w Polsce". Matka Boża, na zapytanie dziewczynek: Kto Ty Jesteś? Odpowiedziała: "Jestem Najświętsza Panna Maryja Niepokalanie Poczęta." Na pytanie czego żądasz Matko Boża? padła odpowiedź: "Życzę sobie, abyście codziennie odmawiali różaniec !"

Matka Boża objawiła się pierwszy raz Justynie, kiedy powracała z matką z egzaminu przed przystąpieniem do I Komunii świętej. Następnego dnia "Jasną Panią" w postaci siedzącej na tronie z Dzieciątkiem Jezus pośród Aniołów nad klonem przed kościołem w czasie odmawiania różańca zobaczyła też Barbara Samulowska.

Dalej między wieloma pytaniami o zdrowie i zbawienie różnych osób, dzieci przedłożyły i takie: "Czy Kościół w Królestwie Polskim będzie oswobodzony"? "Czy osierocone parafie na południowej Warmii wkrótce otrzymają kapłanów?" - W odpowiedzi usłyszały: "Tak, jeśli ludzie gorliwie będą się modlić, wówczas Kościół nie będzie prześladowany, a osierocone parafie otrzymają kapłanów !" Aktualność tych pytań potwierdzały prześladowania Kościoła katolickiego w Królestwie Polskim po powstaniu styczniowym przez carat i ograniczaniu jego wpływów w zaborze pruskim w okresie Kulturkampfu. Odpowiedzi Matki Bożej przyniosły wtedy pocieszenie Polakom. Faktycznie one się wypełniły. Stąd Polacy ze wszystkich dzielnic tak gromadnie nawiedzali Gietrzwałd. Przez to władze pruskie od razu w sposób zdecydowanie negatywny odniosły się do objawień. Miejscowa administracja, prasa niemiecka i częściowo duchowieństwo, uznały je za manifestację polityczną, za polską demonstrację narodową, za oszustwo i zabobon, rzekomo niebezpieczny dla państwa, postępu i pokoju społecznego. W stosunku do pielgrzymów polskich, do kapłanów Polaków, przede wszystkim do miejscowego proboszcza ks. Augustyna Weichsla, wymierzono różne kary: z osadzaniem w więzieniu, nakładaniem grzywien i zawieszaniem w możliwościach wypełniania posługi duszpasterskiej.

Kapliczka objawień. Dnia 6 lipca 1877 roku Matka Najświętsza - według relacji dzieci Maryja zażądała wystawienia kapliczki w miejscu objawienia. W następnych dniach dzieci otrzymały dokładne wskazówki, jak ma wyglądać kapliczka a w niej figura.

Wierni zabrali się natychmiast do realizacji życzenia Matki Bożej, zbierając między sobą ofiary na jej wybudowanie. 25 lipca zamówiono w Monachium figurę, która miała nadejść przed 8 września, aby w dniu ostatniego objawienia mogło się odbyć jej poświęcenie. Figura nie nadeszła w przewidzianym terminie, a ponadto w nocy z 8 na 9 września 1877 roku jeden z konarów klonu ułamał się i spadł na świeżo wzniesiona kapliczka, niszcząc wieńczący ja żelazny krzyż i część cegieł. Następnego dnia kowale gietrzwałdzcy opasali kapliczkę żelazną klamrą, co jest widoczne do dziś.

Rzeźba nadeszła we środę 12 września, więc poświęcenie figury oraz kapliczki miało miejsce w najbliższa niedzielę 16 września, który to dzień stał się ostatnim dniem objawień.

Podobno figura została zaaprobowana przez Matkę Bożą, mimo iż dzieci były niepocieszone z powodu jej brzydoty. Rzeźba wykonana jest z tworzywa drewnopodobnego i składa się z kilku części łączących ze sobą. Od czasu ustawienia jej w kapliczce była wielokrotnie przemalowana, ostatnio w roku 1977 przez Józefa Wawrzyńskiego, przy pomocy farb akrylowych.

Do roku 1977 na kapliczce była umieszczona marmurowa tabliczka z napisem: Miejsce Objawień Matki Boskiej 1877. Przed stuleciem Objawień kapliczka została odnowiona, a wnęka otrzymała nowe metalowe obramienie wykonane w Krakowie, na którym widzimy napis: Miejsce Objawień M. Bożej 8 IX 1877. Poniżej została umieszczona oszklona, okratowana i oświetlona skrzynka, do przechowywania i udostępniania kawałka klonu, na którym objawiła się Matka Boża.

W ołtarzu głównym bazyliki znajduje się obraz Matki Bożej, przedstawiający Madonnę okrytą ciemnoniebieskim płaszczem, trzymającą na lewej ręce Dzieciątko Jezus ubrane w długą, czerwoną suknię. W górnej części obrazu, na podtrzymywanej przez dwóch aniołów wstędze, znajduje się napis Ave Regina Caelorum, ave Domina Angelorum: Bądź pozdrowiona Królowo Nieba, bądź pozdrowiona Pani Aniołów.

Autor obrazu nie jest znany. Zdaniem historyków sztuki został namalowany w warsztacie poznańskim w połowie XVI wieku. Pierwsza wzmianka o obrazie pochodzi z 1583 roku, kiedy biskup Marcin Kromer w swoim "Opisie Biskupstwa Warmińskiego" wymienia obraz jako cudowny. Akta wizytacyjne kardynała Andrzeja Batorego z lat 1597-1598 podają, że obraz przeniesiono do ołtarza głównego, co świadczyło o wzrastającym kulcie.

W 1717 roku obraz przyozdobiono srebrnymi koronami, które w roku 1731 zastąpiono bardziej kosztownymi, wysadzanymi drogimi kamieniami, wykonanymi przez złotnika Jana Krzysztofa Geese. W 1734 roku obraz otrzymał srebrne sukienki. Dla Matki Bożej wykonał je Michał Bartolomowicz, dla Dzieciątka Jezus Jan Krzysztof Geese.

Intronizację obrazu w ołtarzu głównym przeprowadził w 1949 roku ks. proboszcz Wiktor Szota CRL. Podwyższono ołtarz, a obraz umieszczono w złoconej ramie. Zasłonę obrazu przedstawiającą scenę objawień Matki Bożej, zgodną z przekazem wizjonerek, wykonali w tym samym roku malarze krakowscy A. Trójkowicz i W. Badowski. W latach 1964-1965 obraz poddano pracom konserwatorskim na Wawelu pod kierunkiem prof. Rudolfa Kozłowskiego.

20 października 1963 roku, odpowiadając na prośbę Ks. Biskupa Tomasza Wilczyńskiego, biskupa warmińskiego, papież Paweł VI zezwolił na uroczystą koronację obrazu. Dokonał jej 10 września 1967 roku Ks. Stefan Kardynał Wyszyński, Prymas Polski, przy współudziale Ks. Karola Kardynała Wojtyły, metropolity krakowskiego i Ks. Biskupa Józefa Drzazgi, biskupa warmińskiego. 1 czerwca 1967 roku Kongregacja Dyscypliny Sakramentów w Rzymie ustanowiła dla diecezji warmińskiej święto Matki Bożej Gietrzwałdzkiej, ze specjalny formularzem mszalnym i brewiarzowym.

Kościół otwarty jest tu codziennie od godz. 6.30 do 21.00. Każdego dnia rano obraz zostaje odsłaniany, wieczorem zasłaniany:

Relikwiarz z cząstką klonu, na którym objawiła się Maryja w Gietrzwałdzie

W roku 1877 na miejscu w Gietrzwałdzie, protokólarnie stwierdzono 10 nadzwyczajnych uzdrowień. Były to uzdrowienia z takich dolegliwości, z których wobec bezsilności ówczesnej medycyny chorzy przez modlitwę o wstawiennictwo NMP powracali do zdrowia. Na podstawie relacji Hiplera do takich łask nadzwyczajnych należy zaliczyć uzdrowienia: „złośliwej choroby oczu"., „zapalenia ócz", przywrócenie wzroku, uleczenie z niebezpiecznego krwotoku, kalectwa nóg.

Od końca XVI wieku obraz otaczany był już kultem. Początkowo był to kult nieznaczny ale z biegiem czasu coraz bardziej przybierający na sile. Pierwszymi symptomami kultu obrazu były welony, które służyły do jego ozdoby. W 1680 roku obraz został ozdobiony koroną oraz umieszczono przed nim małą srebrną lampę. W 1721 r .sporządzono aureolę z dwunastu srebrnych gwiazd a w 1731 r. kosztowne korony z drogimi kamieniami. W 1734 r, ufundowano suknię srebrną pozłacaną dla Dzieciątka, która jest dziełem złotnika olsztyńskiego K. Geesego. W latach 1721-1734 taką samą suknię sprawiono dla Madonny. Od tej pory dokumenty archiwum parafialnego w Gietrzwałdzie notują wzrastającą ilość wot.

W 2019 roku przeprowadzono badania mające na celu ustalić datę powstania obrazu. Zespół badawczy wykonał przy wizerunku Maryi wiele specjalistycznych czynności: fotografie w świetle widzialnym, fotografie w światłach analitycznych UV i IR, rentgenogram, analizę składu pierwiastkowego, mikrochemiczną analizę pigmentów oraz badanie spoiwa. Oprócz tego podczas prac zostały usunięte odkształcenia na płótnie spowodowane otworami do sukienek i koron. Poprawiono naciąg płótna, uzupełniono ubytki zaprawy i warstwy malarskiej oraz złoceń. Badania potwierdziły, że obraz Matki Bożej powstał w XVII wieku.

Siostra Stanisława Barbara Samulowska urodziła się 21 stycznia 1865 roku w warmińskiej wsi Woryty. Była najmłodszą z trojga dzieci Karoliny i Józefa, ludzi skromnych i pobożnych, troszczących się o religijne wychowanie.

Od 27 czerwca do 16 września 1877 roku w Gietrzwałdzie miała objawienia Matki Bożej. Po tym fakcie, z uwagi na zagrożenie aresztowaniem, wizjonerka została umieszczona przez ks. Augustyna Weichsla, proboszcza parafii Gietrzwałd, u Sióstr Miłosierdzia w Lidzbarku Warmińskim, a następnie razem z siostrami, które zostały zmuszone przez władze pruskie do opuszczenia placówki, udała się do Chełmna. Podstawowe wykształcenie uzupełniała w Domu św. Józefa w Pelplinie. Od wczesnych lat cechowała ją nienaganna postawa moralna, pokora, skromność i posłuszeństwo.

W 1883 roku, idąc za głosem powołania, Barbara Samulowska wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo w Chełmnie, otrzymując w trakcie postulatu pierwszą formację duchowości Zgromadzenia. Następnie wyjechała do Paryża, do domu macierzystego Sióstr Miłosierdzia i od 9 stycznia 1884 roku kontynuowała początkową formację. Po zakończeniu Seminarium, 8 listopada 1884 roku, została skierowana do pracy z dziećmi. 2 lutego 1889 roku złożyła po raz pierwszy śluby czystości, ubóstwa, posłuszeństwa i służenia ubogim.

Po jedenastu latach pobytu w Paryżu, w 1895 roku wyjechała do Gwatemali, gdzie została dyrektorką Seminarium (mistrzynią nowicjatu). W 1907 roku została posłana jako siostra służebna (przełożona) do szpitala w Antigua, w 1913 roku została skierowana na pewien czas do pomocy do szpitala w Quetzaltenango, a w 1917 roku została siostrą służebną Szpitala Głównego w Gwatemali. Oprócz troski o szpital służyła pomocą siostrze wizytatorce i troszczyła się o formację duchową oraz zawodową sióstr, od 1919 roku jako asystentka prowincji. Na skutek dekretu Stolicy Apostolskiej opuściła szpital i objęła kierownictwo sierocińca w Gwatemali. W 1940 roku wróciła do Szpitala Głównego.

Zmarła w opinii świętości 6 grudnia 1950 roku w Szpitalu Głównym w Gwatemali z powodu nowotworu złośliwego twarzy. Jej ciało spoczywa na cmentarzu w Gwatemali, a Pan Bóg nieustannie potwierdza jej wybraństwo, rozdając za jej przyczyną wiele łask.

Wieloletnie starania o rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego świątobliwej siostry Barbary doprowadziły do jego otwarcia przez Ks. Arcybiskupa Edmunda Piszcza, Metropolitę Warmińskiego, w bazylice gietrzwałdzkiej 2 lutego 2005 roku. Od tego dnia siostrze Stanisławie Barbarze Samulowskiej przysługuje tytuł Sługi Bożej.

1

PYTANIE:

W jakim języku Maryja przemówiła do wizjonerek?

2

PYTANIE:

Nad jakim drzewem dziewczynki dostrzegły Maryję?

3

PYTANIE:

O co Maryja prosiła wizjonerki?

4

PYTANIE:

Jak długo trwały objawienia?

5

PYTANIE:

Kto jest autorem obrazu Matki Bożej w ołtarzu głównym bazyliki w Gietrzwałdzie?

6

PYTANIE:

Podaj imiona i nazwiska wizjonerek