Lekcja muzyki.

Edukacjamuzyczna

Tańce narodowe

Krakowiak – żywy i popularny, polski taniec ludowy z okolic Krakowa, zaliczany do polskich tańców narodowych, w metrum 2/4 i w charakterystycznym, synkopowanym rytmie. Należy do wielkiej piątki polskich tańców narodowych . Piękne krakowiaki na fortepian z orkiestrą pisał w młodości Fryderyk Chopin. Mamy więc Krakowiaka F-dur op. 14 w formie ronda oraz finał Koncertu e-moll op. 11, którego refren jest utrzymany w krakowiakowych rytmach.

Krakowiak Żywy, polski taniec ludowy z okolic Krakowa, zaliczany do polskich tańców narodowych, w metrum 2/4 i w charakterystycznym, synkopowanym rytmie. Nazwa tańca pochodzi z XVIII wieku i odnosiła się do grupy tańców posiadających własne lokalne nazwy: mijany, dreptany, ścigany, skalmierzak, przebiegany.

Oberek, obertas, obyrtany Oberek wywodzi się z Mazowsza. Nazwa tańca pochodzi od obracania się. Tańcowi towarzyszyły często przyśpiewki, okrzyki i przytupy. Inne nazwy tego tańca to „obertas”, „obyrtany”, „dłobny”, „okrągły”, „owijok” (w Sieradzkiem), „zawijacz” .

Polonez Polonaise (fr.) – polski; nazywany pierwotnie chodzonym. Jest polskim tańcem dworskim, choć jego korzenie tkwią w muzyce ludowej. Cechy: Dostojny, raczej powolny, akcent na raz, metrum 3/4. Tempo umiarkowane i jednostajne.

Kujawiak Pochodzi z Kujaw. Cechy: powolny, metrum 3/4. Najwolniejszy z tańców narodowych. Kolebany. Melodia utrzymana jest najczęściej w tonacji molowej.

Mazur Pochodzi z Mazowsza. Cechy: tempo szybkie, akcentowane podskoki, żywy, „siarczysty”. Metrum 3/4 lub 3/8, dużo rytmów punktowanych, akcenty często na słabych częściach taktów.

Zabawy muzyczne.

Czas na Ciebie - zagraj