Want to make creations as awesome as this one?

Transcript

Co to jest przypowieść?

"Przypowieść o siewcy"

"Przypowieść o talentach"

"Przypowieść o pannach roztropnych i nierozsądnych"

"Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie"

Przypowieści biblijne

"Przypowieść o synu marnotrawnym"

Co to jest przypowieść?

Zanim zapoznasz się z treścią i sensem czterech przypowieści biblijnych, poznaj definicję gatunku.

Przypowieść (parabola) to gatunek epicki zaliczany do tzw. literatury dydaktycznej, czyli jego celem jest udzielenie nauki.Charakterystycznymi cechami przypowieści są: uproszczona fabuła, schematyczne postaci, brak jasno określonego czasu i miejsca akcji, Najważniejszym elementem przypowieści jest jej przesłanie (główna myśl, idea). To odnalezienie przesłania pozwala na zrozumienie sensu przypowieści.

uniwersalizm

, obecność alegorii

i symboli.

"Przypowieść o siewcy"

Tu mamy do czynienia z alegorią ludzi, którzy chętnie słuchają, przytakują, ale też bardzo szybko zapominają o nauce, jaką otrzymali.

Ciernie są alegorią ludzi, którzy słuchają rad, pouczeń, ale i tak w ich życiu ważniejsze są inne rzeczy. To te inne wartości są "cierniami", które zagłuszają dobre rady.

Tu alegoria jest prosta - ziemia żyzna to ludzie, którzy słuchaj pouczeń, biorą je sobie do serca i postępują zgodnie z nimi.

To alegoria ludzi, którzy nie przyjmują żadnych nauk. Słowa do nich kierowane trafiają w pustkę.

W aspekcie biblijnym siewca jest alegorią Jezusa, który poucza ludzi, czyli sieje ziarno Słowa Bożego. Jednak uniwersalny charakter przypowieści sprawia, że możemy nazwać siewcą każdą osobę, która próbuje nam przekazać ważne w życiu wartości: rodziców, nauczycieli, przyjaciół.

Ziarna są alegorią słów, pouczeń, rad.

Kartę możesz pobrać TUTAJ

"Przypowieść o talentach"

Trudno oprzeć się wrażeniu, że jest to osoba leniwa a w dodatku źle wychowana. Nie tylko nie potrafił pomnożyć tego, co otrzymał, ale jeszcze w obraźliwy sposób zwraca się do swego pana. To alegoria ludzi, którzy nic nie robią ze swoim życiem, ale za to chętnie wytykają innym niedociągnięcia i braki. Wolą nie pokazywać, że coś potrafią, aby nie musieli zacząć działać.

Otrzymał mniej talentów, ale również pomnożył ich wartość. Alegoria podobna, jak w przypadku pierwszego sługi. Jednak nauka jest taka, że nawet niewielkie dary można rozwinąć i pomnożyć.

Otrzymał największą liczbę talentów, "zainwestował" je i podwoił wartość. To alegoria ludzi, którzy potrafią rozwijać, pomnażać to, co otrzymali. W języku polskim nie trudno o skojarzenie z talentem jako pewną zdolnością. Idąc w tym kierunku - jeśli mamy jakieś umiejętności, starajmy się je rozwijać, aby dawały zysk nie tylko nam, ale również wszystkim wokół. Przykładowo - jeśli ktoś pięknie śpiewa i będzie szkolił głos, to kiedyś słuchanie piosenek w jego wykonaniu sprawi radość wielu ludziom.

Najczęściej w przypowieściach biblijnych pan jest alegorią samego Boga. Podobnie jest więc i w tym tekście. Jednak tu można odczytać tę postać, jako alegorię ludzi, którzy coś nam w życiu oferują, dają nam jakąś szansę, otwierają przed nami nowe możliwości.

Talent był jednostką miary masy i pieniądza. Używano go w starożytności. Talent był równowartością 60 min. Wartość talentu była uzależniona od lokalnej wartości złota i srebra (wagi tych kruszców), więc trudno przeliczyć go na dzisiejsze pieniądze.

Kartę pobierzesz TUTAJ

"Przypowieść o pannach roztropnych i nierozsądnych"

W czasach Jezusa małżeństwo było zawierane w dwóch etapach. Pierwszy z nich nosił nazwę qidduszin albo erusin. Były to jakby zaręczyny, pewien kontrakt ślubny, na mocy którego ojciec panny młodej zrzekał się prawa do rozporządzania nią na rzecz męża. Od tego momentu młodzi stawali się rzeczywistym małżeństwem, chociaż dalej mieszkali oddzielnie, każdy u swoich rodziców. Drugi etap noszący nazwę nissu’in lub chuppa odbywał się mniej więcej rok później i był połączony z ucztą weselną. Od tego momentu małżonkowie rozpoczynali wspólne życie. Uroczystości te były poprzedzone dwiema procesjami, z jednej strony towarzyszki narzeczonej, z drugiej pan młody ze swoimi gośćmi. Ceremonie weselne, które trwały nawet 7 dni rozpoczynały się wieczorem, a więc jednym z elementów wyposażenia panien prowadzących owe procesje weselników były lampy oliwne, pozwalające im poruszać się po ciemnych zaułkach, którymi kroczył orszak weselny. Brak oliwy w lampie sprawiał, że panny, których lampki nie świeciły, nie były na weselu potrzebne. Ciekawostka – zazwyczaj małżeństwo zawierano bardzo młodo, narzeczona w wieku 12-13 lat, a narzeczony 18.

Panny te symbolizują ludzi, którzy wszystko odkładają na ostatni moment. Są lekkomyślni i nie potrafią planować przyszłości.Często wiąże się to z poniesieniem przez nich różnego rodzaju strat.

Panny te, jak samo ich określenie wskazuje, symbolizują ludzi rozsądnych, myślących. Takich, którzy potrafią przewidywać możliwe w przyszłości zdarzenia i wiedzą, jak się do nich przygotować. Nie odkładają na później ważnych spraw, są uporządkowani. Dzięki swoim działaniom osiągają w życiu zamierzony cel.

Wesele jest alegorią dowolnej sytuacji w życiu, czyli jest tzw. zdarzeniem hipotetycznym (prawdopodobnym).

Kartę pobierzesz TUTAJ

"Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie"

Symbolizuje każdego, kto znajdzie się w sytuacji, gdy potrzebna jest mu pomoc innych ludzi.

Człowiek, który wywodził się z narodu lekceważonego i nielubianego przez Żydów w czasach Chrystusa. Samarytan uważano za gorszych, "nieczystych". Samarytanin nie jest więc symbolem konkretnego typu człowieka, co próbą obalenia pewnych stereotypów (utartych przekonań). Jego zachowanie pokazuje, że właściwe postępowanie nie jest uzależnione od niczego, poza dobrym sercem i umiejętnością współczucia. Ciekawostka - w naszym języku funkcjonuje słowo "samarytanka" będące synonimem pierwszej pomocy przedmedycznej.

W starożytności (judaizmie) był to również przedstawiciel jednej z grup kapłańskich. To kolejny przykład, że nie stanowisko, pochodzenie czy wykonywany zawód decydują o tym, jakimi jesteśmy ludźmi. Tak naprawdę wartością jest nasze dobre (moralne i etyczne) postępowanie. Lewita, tak jak i kapłan, nie symbolizuje typów ludzi, ale rodzaj ich postępowania.

Osoba, która zgodnie z utartymi przekonaniami powinna pierwsza udzielić pomocy. Tymczasem mija rannego człowieka. Symbolizuje więc ludzi, którzy nie wypełniają swoich funkcji tak, jak należy.

Kartę pobierzesz TUTAJ

"Przypowieść o synu marnotrawnym"

Postać ta jest symbolem ludzi żyjących chwilą, nie potrafiących zaplanować swojego życia. Jego losy są przykładem lekkomyślności i braku umiejętności gospodarowania posiadanymi dobrami. Równocześnie jest wskazówką, że nawet osoby, które bardzo pobłądziły w życiu, warte są tego, aby okazać im zrozumienie. Jest jeden warunek - trzeba zdobyć się na odwagę, przyznać do błędu i poprosić o wybaczenie.

Jest to postać drugoplanowa, a jednak wzbudzająca najwięcej emocji. Często jest uważany za alegorię ludzi zazdrosnych. Tymczasem jest to bohater wielowymiarowy, czyli można jego zachowanie rozpatrywać na kilka sposobów. Zazdrości sposobu, w jaki ojciec potraktował jego marnotrawnego brata, co z pewnością jest złą cechą. Równocześnie przejawia wiele pozytywnych cech: jest rozsądny, pracowity i oddany ojcu. Po prostu nie potrafi zrozumieć wszystkich decyzji ojca. Stąd starszy syn może symbolizować wszystkich tych, którzy przyjmują różne decyzje, nawet wtedy, gdy ich do końca nie rozumieją. To taki współczesny dobry pracownik w firmie.

Alegoria Boga, jeżeli rozpatrywać tekst w wymiarze religijnym. Literacko natomiast ojciec symbolizuje każdą skrzywdzoną osobę, która potrafi zdobyć się na gest przebaczenia. Ciekawostka - można spotkać się z twierdzeniami, że przypowieść powinna nosić tytuł "O miłosiernym ojcu", gdyż to element wybaczenia i miłosierdzia ojca jest tu najważniejszy.

Kartę pobierzesz TUTAJ

LOREM IPSUM DOLOR

LOREM IPSUM DOLOR

LOREM IPSUM DOLOR

LOREM IPSUM DOLOR

Lorem Ipsum Dolor

BOOKS LIST LOREM IPSUM

Lorem ipsum dolor sit amet