Budowa oka

3. Budowa oka

2. Elementy chroniące oko

1. Na dobry początek

12. Iluzja- złudzenie optyczne:)

11. Ciekawostka

7. Doświadczenie

6. Jak to się dzieje, że widzimy?

5. Powstawanie obrazu

4. Oko- właściwości i funkcje

Klasa 7

Budowa oka

Obraz który widzimy nie powstaje w oku, tylko w mózgu!

Źródło: e-podręczniki, materiały znalezione w Internecie

8. Wady wzroku

9. Choroby oczu

10. Higiena oczu

Przerysuj do zeszytu, nie zapomnij o opisie Pomoc masz na stronie 196 w podręczniku.

Aparat ochronny tworzą 2 powieki: górna i dolna, gruczoł łzowy, spojówka, brwi i rzęsy. Mają one za zadanie minimalizować wpływ czynników mechanicznych i drobnoustrojów, nawilżać oraz oczyszczać przednią powierzchnię oka. Brwi i rzęsy zatrzymują ciała obce, pył i pot. Spojówka, cienka błona śluzowa odpowiada za nawilżanie oka.Powieki górna i dolna zamykają oko, chroniąc je przed czynnikami mechanicznymi oraz intensywnym światłem. Gruczoł łzowy produkuje łzy, które oprócz wody zawierają sole mineralne i substancje bakteriobójcze. Chronią powierzchnię gałki ocznej przed drobnoustrojami, oczyszczają ją z pyłów i kurzu oraz nawilżają.

1.Wykazanie, że widzenie przestrzenne pozwala ocenić odległości przedmiotów. Co będzie potrzebne

• 2 osoby,
• 3 ołówki.

Instrukcja

1. Poproś drugą osobę, aby trzymając w każdej z dłoni po jednym ołówku, stanęła naprzeciw ciebie w odległości ok. 1,5 m i wyciągnęła przed siebie ręce z pionowo trzymanymi ołówkami. Ołówki powinny znaleźć się na wysokości wzroku, w odległości ok. 30 cm od siebie.
2. Odwróć się do niej plecami, trzymając 3 ołówek.
3. Na hasło: Już! odwróć się i szybkim ruchem umieść swój ołówek pomiędzy ołówkami tak, aby wszystkie znajdowały się w jednej linii.
4. Zasłoń dłonią lewe oko i powtórz zadanie, a potem wykonaj to samo z zasłoniętym prawym okiem.
5. Czy udało ci się ustawić swój ołówek w jednej linii z pozostałymi?

Podsumowanie Patrzenie jednym okiem ogranicza możliwość oceny odległości. 2. Potwierdzenie istnienia plamki ślepej na siatkówce. Co będzie potrzebne

• twoja osoba,
• długopis,
• biała kartka.

Instrukcja

1. Na środku kartki narysuj w poziomie w jednej linii gwiazdkę (po lewej stronie) i kółko (po prawej). Znaki powinny mieć ok. 1 cm średnicy.
2. Zamknij lewe oko, a prawym popatrz na gwiazdkę.
3. Stopniowo oddalaj od siebie rysunek. Czy przez cały czas widzisz kółko?
4. Ustal odległość kartki od oczu, gdy kółko stanie się niewidoczne.
5. Powtórz obserwację dla drugiego oka. Tym razem skieruj wzrok na kółko i obserwuj zniknięcie gwiazdki.

PodsumowanieJeśli kółko zniknęło z pola widzenia, to znaczy, że biegnące od niego promienie świetlne trafiły na część siatkówki niewrażliwą na światło.

Obraz powstający w oku jest odwrócony i pomniejszony.

Światło odbite od przedmiotów przechodzi przez rogówkę i wpada do oka. Ilość światła, jakie wpadnie do środka, zależy od aktualnego rozszerzenia źrenicy. Następnie światło przechodzi przez soczewkę, która je załamuje, a dalej na siatkówkę, na której powstaje obraz odwrócony. Siatkówka zbudowana jest z fotoreceptorów. Fotoreceptory podzielone zostały na dwa rodzaje, są to komórki pręcikowe i czopkowe. Człowiek posiada ok. 125 mln pręcików i 6,5 mln czopków. Pręciki zlokalizowane są na całym obszarze siatkówki, umożliwiają nam widzenie kształtów i ruchu przy słabym oświetleniu. Komórki czopkowe umożliwiają widzenie barw. Największe zagęszczenie komórek czopkowych występuje w plamce żółej w centralnej części siatkówki, stąd widzenie jest tam najostrzejsze. Z kolei miejscem na siatkówce, w którym nie powstaje obraz, jest plamka ślepa znajdująca się w miejscu, z którego nerw wzrokowy wychodzi z gałki ocznej, ponieważ nie znajdują się tam żadne fotoreceptory. Siatkówka przetwarza impulsy świetlne na odpowiednie sygnały nerwowe, które poprzez nerw wzrokowy wędrują do mózgu. Tu kończy się rola oka, teraz pora by do akcji wkroczył mózg. Akomodacja - dostosowanie kształtu soczewki do ostrego widzenia przedmiotów z różnych odległości.

Złudzenia optyczne- gdy nasze oczy widzą obraz inaczej niż jest w rzeczywistości:)

DALEKOWZROCZNOŚĆ– inaczej nadwzroczność; wada związana z nieprawidłowym załamaniem światła przez soczewkę (zbyt płaską) lub zbytnim zbliżeniem się soczewki do siatkówki (skrócona gałka oczna). Obraz odległego przedmiotu powstaje za siatkówką i jest interpretowany przez mózg jako nieostry. KRÓTKOWZROCZNOŚĆ– wada związana z zaburzeniem załamania światła przez soczewkę (zbyt wypukłą) lub z oddaleniem się siatkówki od soczewki (wydłużona gałka oczna). Obraz odległego przedmiotu powstaje przed siatkówką i jest interpretowany przez mózg jako niewyraźny i zatarty. ASTYGMATYZM - występuje wtedy, kiedy powierzchnia oka (rogówka) lub soczewka tuż za nią nie ma regularnego, „kulistego” kształtu, a przypomina swoim kształtem piłkę do gry w rugby. Powoduje to rozproszenie światła wpadającego do oka, które nie skupia się prawidłowo na siatkówce, w czego efekcie widziany obraz jest rozmyty. DALTONIZM - wada charakteryzuje się upośledzeniem widzenia kolorów. Nierozróżniane są jednocześnie barwy czerwona i zielona, ale mogą być nierozróżniane także inne barwy. Daltonizm występuje przede wszystkim u mężczyzn. ZEZ -polega na nierównoległym ustawieniu gałek ocznych - każde oko jest skierowane w inną stronę. Zeza leczy się za pomocą ćwiczeń, specjalnych okularów lub chirurgicznie.

Jęczmień - to ropień w obrębie gruczołów powieki spowodowany przez zakażenie bakteryjne. Może być zewnętrzny lub wewnętrzny. Do objawów jęczmienia zalicza się:początkowo obrzęk, zaczerwienienie powieki i spojówki oraz silny ból; łzawienie, światłowstręt, po rozwinięciu charakterystyczny ropień. Zapalenie spojówek - to zapalenie błony śluzowej oka, objawia się czerwonym/przekrwionym okiem. Jaskra - wywołana może być niedokrwieniem lub wzrostem ciśnienia wewnątrz oka, co stopniowo uszkadza nerw wzrokowy, doprowadzając do pogorszenia i utraty wzroku. Zaćma, czyli katarakta - to zmętnienie soczewki oka. Jest efektem zaburzeń przemiany materii soczewki i utraty jej przejrzystości i może prowadzić do całkowitej utraty widzenia. Najczęściej występująca kataraktą jest zaćma starcza, która pojawia się zwykle po 50. roku życia. Choroba może być wrodzona lub nabyta.