Miłosierdzie Boże

Boże Miłosierdzie

Jeżeli kolejno przejdziesz przez wszystkie punkty będziesz potrafił/a: - przedstawić krótko biografię św. s. Faustyny i bł. ks. Sopoćki - wymienić podstawowe formy kultu Miłosierdzia Bożego - odmawiać Koronkę do Miłosierdzia Bożego *** Jeżeli będziesz miał/a ochotę, to na koniec możesz ułożyć puzzle (oznaczone kółkiem bez numeru).

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

Rozpocznij od modlitwy: Znak Krzyża Świętego Panie Jezu przez krzyż i mękę Twoją wysłużyłeś nam zbawienie. Daj nam Twoją łaskę, abyśmy mogli zgłębiać Miłosierdzie Boże. Niech ono przemienia nasze serca i życie. Udziel nam Twojego Ducha, by oświecał nas i prowadził podczas tego spotkania z Tobą. Amen.

bł. ks. Michał Sopoćko i św. s. Faustyna Kowalska Św. Faustyna Kowalska, zakonnica. Faustyna łac. faustus - błogi, szczęśliwy. Helena Kowalska urodziła się 25 września 1905 r. w Głogowcu niedaleko Łodzi. Pochodziła z wiejskiej ubogiej rodziny Mając 16 lat pracowała jako służąca. Cztery lata później została przyjęta do klasztoru sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Warszawie. Nadano jej imię Faustyna. Wykonywała prace służebne w ogrodzie, w kuchni, w piekarni, na furcie. Miała jedno pragnienie: uświęcić się wśród pracy i cierpienia. Posiadając zaledwie elementarne wykształcenie sięgnęła szczytów nieba. Była obdarzona darem modlitwy kontemplacyjnej. Na polecenie spowiednika spisała swe mistyczne przeżycia w “Dzienniczku”, który stanowi perłę duchowości chrześcijańskiej. Ogłosiła na nowo ludziom wielkie ewangeliczne przesłanie o Miłosierdziu Boga. Na podstawie objawień poleciła namalować obraz Zbawiciela z podpisem “Jezu, ufam Tobie”. Zmarła 5 października 1938 r. w Krakowie – Łagiewnikach. Beatyfikowana przez Jana Pawła II w 1993 r. Kanonizowana 30 kwietnia 2000 r. W ikonografii bł. Faustyna przedstawiana jest w czarnym habicie, stroju swego zgromadzenia. Kierownikiem duchowym i powiernikiem św. s. Faustyny był bł. ks. Michał Sopoćko. bł. Ksiądz Michał Sopoćko urodził się 1 listopada 1888 roku. Po ukończeniu szkoły miejskiej w Oszmianie wstąpił w 1910 roku do Seminarium Duchownego w Wilnie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1914 roku. W czasie swojego kapłańskiego życia był duszpasterzem parafialnym, katechetą, organizatorem szkolnictwa, pedagogiem, wykładowcą na Uniwersytecie i w Seminarium, ojcem duchownym, spowiednikiem alumnów, księży i sióstr zakonnych, kapelanem wojskowym, działaczem trzeźwościowym, budowniczym kościołów. W jego bogatym w wieloraką działalność życiu dominujący i najpiękniejszy rys pozostawiła służba idei Miłosierdzia Bożego. Jemu to bez wątpienia przysługuje obok św. Faustyny Kowalskiej zaszczytny tytuł Apostoła Miłosierdzia Bożego. Jako jej spowiednik i kierownik duchowy z czasów wileńskich, zainspirowany jej objawieniami, oddał się całkowicie szerzeniu prawdy i kultu Miłosierdzia Bożego. Opublikował szereg dzieł o Miłosierdziu Bożym, zabiegał o ustanowienie święta, przyczynił się do namalowania pierwszego obrazu Jezusa Najmiłosierniejszego Zbawiciela, współtworzył Zgromadzenie Zakonne Sióstr Jezusa Miłosiernego. Dostrzegając niezwykle gorliwą służbę Bogu i Kościołowi w kapłaństwie oraz świętość życia ks. Sopoćki wszczęto w 1987 roku jego proces beatyfikacyjny. Uroczysta beatyfikacja ks. Michała Sopoćki, odbyła się 28 września 2008 roku w Białymstoku w sanktuarium Miłosierdzia Bożego, gdzie też spoczywają doczesne szczątki Błogosławionego.

Czym jest Miłosierdzie Boże? Znany teolog, Garrigou-Lagrange powiedział kiedyś, że całe Pismo Święte to opisana historia Miłosierdzia Bożego względem dusz. w Starym Testamencie - Przedmiotem miłosierdzia Bożego jest w Starym Testamencie przede wszystkim naród wybrany, co zdaje się być w głównej mierze jakby naturalnym następstwem przymierza zawartego na Synaju. Jahwe jest Bogiem miłosiernym przede wszystkim Izraela, a ci, co stanowią naród wybrany, wiedzą, że nikt nawet nie potrafi opowiedzieć o wszystkich dziełach miłosierdzia Bożego (Mdr 18,5). Bóg zapewnia sam: "Jeśli ten naród będzie się żalił przede Mną usłyszę go, bo jestem litościwy". I uciśniony naród będzie często wołał o miłosierdzie w przeświadczeniu, iż na nędzę ludzką Bóg wprost nie może nie reagować miłosierdziem. Synonimami miłosierdzia Bożego są: łaskawość, wierność, sprawiedliwość. Te dwa ostatnie określenia pozostają w ścisłym związku z przymierzem, które Bóg z własnej inicjatywy, za pośrednictwem Mojżesza, zawarł ze swoim ludem. w Nowym Testamencie – Całe zbawcze dzieło Jezusa Chrystusa jest owocem miłosierdzia zarówno Boga Ojca, z którego inicjatywy zrodził się plan zbawienia ludzkości i Jezusa Chrystusa, który urzeczywistnił tę zbawczą wolę Ojca. - U podstaw samego nauczania Jezusa też znajduje się miłosierdzie Boże. Ewangelista Marek wyraźnie stwierdza: "Zlitował się nad nimi (...) i zaczął ich nauczać" (Mk 6,34). Ponieważ zaś Jezus wszystko "mówił w przypowieściach" (Mt 13,34), w przypowieściach również zostały przekazane główne elementy ewangelijnej teologii miłosierdzia Bożego. Są to dobrze znane następujące przypowieści: o synu marnotrawnym (Łk 15, 11-32), o zbłąkanej owcy (Łk 15, 1- 7), o zagubionej drachmie (Łk 15, 8-10). Bóg Ojciec, okazujący swoje miłosierdzie, wciela się już to w ojca syna marnotrawnego, już to we właściciela odszukanej owcy lub znalezionej drachmy

Miłosierdzie to miłość, która pochyla się nad słabością, niedolą materialną i duchową, nad cierpieniem. Bogactwo Bożego miłosierdzia ujawnia się między innymi w tym, że każdy człowiek na ziemi otrzymuje tyle łask, ile mu potrzeba do zbawienia.

Kult – integralny element każdej religii, zewnętrzny przejaw jej wierzeniowych treści. Przez kult rozumie się wszelkie czynności płynące z pobudek religijnych, w ścisłym zaś znaczeniu zespół czynności będących wyrazem czci wobec Boga.

Jak rozwija się kult Jezusa miłosiernego? Z objawień otrzymanych przez s. Faustynę i zapisanych w „Dzienniczku” dowiadujemy się że, Jezus prosił, aby kult Jego miłosierdzia rozwijał się w następujących formach: 1. Namalowania obrazu Miłosierdzia Bożego "Jezu ufam Tobie" Rysunek został ukazany w wizji, jaką s. Faustyna miała 22 lutego 1931 roku w celi płockiego klasztoru. Treść tego obrazu bardzo ściśle wiąże się więc z liturgią pierwszej niedzieli po Wielkanocy. Kościół czyta w tym dniu Ewangelię według św. Jana o ukazaniu się zmartwychwstałego Chrystusa w Wieczerniku i ustanowieniu sakramentu pokuty (J 20,19- 29). Obraz przedstawia więc zmartwychwstałego Zbawiciela, który przynosi ludziom pokój przez odpuszczenie grzechów, za cenę swej męki i śmierci krzyżowej. Promienie krwi i wody („Blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia dusze; czerwony promień oznacza krew, która jest życiem dusz (...). Szczęśliwy, kto w ich cieniu żyć będzie"), płynące z przebitego włócznią Serca (niewidocznego na obrazie) oraz blizny po ranach ukrzyżowania przywołują wydarzenia z Wielkiego Piątku (J 19,17-18;33-37). Obraz nie tylko przedstawia Miłosierdzie Boże, ale pełni również rolę znaku, który ma przypominać o obowiązku chrześcijańskiej ufności względem Boga i czynnej miłości w stosunku do bliźnich. Do tak rozumianego kultu obrazu, polegającego na postawie chrześcijańskiej dobroci, ufności i miłosierdzia względem bliźnich, przywiązał Pan Jezus specjalne obietnice: wiecznego zbawienia, dużych postępów na drodze chrześcijańskiej doskonałości, łaskę szczęśliwej śmierci i wszelkie inne łaski, o które z ufnością ludzie prosić Go będą. 2. Ustanowienia święta Miłosierdzia Bożego (w pierwszą niedzielę po Wielkanocy) i obietnic z nimi związanych Ma najwyższą rangę wśród wszystkich postaci nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego, które zostały objawione s.Faustynie. Po raz pierwszy o ustanowieniu tego święta mówił Pan Jezus w Płocku w 1931 roku, gdy przekazywał swą wolę, co do powstania obrazu. Wybór pierwszej niedzieli po Wielkanocy na święto Miłosierdzia ma swój głęboki sens teologiczny, który wskazuje na ścisły związek, jaki istnieje pomiędzy wielkanocną tajemnicą Odkupienia a tajemnicą Miłosierdzia Bożego. Ten związek podkreśla jeszcze nowenna z koronki do Miłosierdzia Bożego, poprzedzająca to święto, która rozpoczyna się w Wielki Piątek. Na prośbę Episkopatu Polski Ojciec Święty Jan Paweł II w 1995 roku wprowadził to święto dla wszystkich diecezji w Polsce. W dniu kanonizacji Siostry Faustyny 30 kwietnia 2000 roku Papież ogłosił to święto dla całego Kościoła. 3. Modlitwy "Koronki do Miłosierdzia Bożego" Tę koronkę podyktował Pan Jezus s. Faustynie w Wilnie 13—14 września 1935 roku jako modlitwę na przebłaganie i uśmierzenie gniewu. Odmawiający tę koronkę ofiarują Bogu Ojcu „Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo" Jezusa Chrystusa na przebłaganie za grzechy swoje, bliskich i całego świata, a jednocząc się z ofiarą Jezusa, odwołują się do tej miłości, jaką Ojciec niebieski darzy swego Syna, a w Nim wszystkich ludzi. W tej modlitwie proszą również o „miłosierdzie dla nas i całego świata" i tym samym spełniają uczynek miłosierdzia. „Przez odmawianie tej koronki — powiedział w innym miejscu Pan Jezus — zbliżasz ludzkość do mnie (Dz.929). Dusze, które będą odmawiać tę koronkę, miłosierdzie moje ogarnie (...) w życiu, a szczególnie w śmierci godzinie" (Dz.754). 4. Godzina Miłosierdzia W październiku 1937 roku w Krakowie, w bliżej nie opisanych przez s. Faustynę okolicznościach, polecił Pan Jezus czcić godzinę swej śmierci. Pan Jezus dość dokładnie określił sposoby modlitwy właściwe dla tej formy kultu Miłosierdzia Bożego: „Staraj się w tej godzinie odprawiać drogę krzyżową, o ile ci na to obowiązki pozwolą; a jeżeli nie możesz odprawić drogi krzyżowej, to przynajmniej wstąp na chwilę do kaplicy i uczcij moje serce, które jest pełne miłosierdzia w Najświętszym Sakramencie; a jeżeli nie możesz wstąpić do kaplicy, pogrąż się w modlitwie tam, gdzie jesteś, chociaż przez króciutką chwilę". 5. Szerzenie czci Miłosierdzia Bożego Szerzenie czci Miłosierdzia Bożego niekoniecznie wymaga wielu słów, ale zawsze chrześcijańskiej postawy wiary, zaufania Bogu i stawania się coraz bardziej miłosiernym. Przykład takiego apostolstwa dawała w swoim życiu s. Faustyna.

Zadania: 1. Zastanów się jak Ty w życiu codziennym świadczysz miłosierdzie? 2. Spróbuj zaprosić bliskich do odmówienia "Koronki do Miłosierdzia Bożego". 3. Napisz dlaczego na poniższym obrazie Jezusa Miłosiernego umieszczeni są św. s. Faustyna i św. Jan Paweł II.

Modlitwa na zakończenie dzisiejszego spotkania: Panie Jezu, poznaliśmy Twoje wielkie Miłosierdzie. Daj nam Twą łaskę, abyśmy żyli zawsze pełni wiary w Twą miłość wobec nas i nie daj nam odejść od Ciebie. Amen. św. siostro Faustyno Kowalska – módl się za nami. bł. księże Michale Sopoćko – módl się za nami.