Pan_Tadeusz_Inwokacja

Inwokacja

Adam Mickiewicz "Pan Tadeusz"

1

Autor: Agnieszka Ptasiewicz

3

2

4

5

1

2

3

Epilog

6

Geneza

Nadawca - Polak, patriota, emigrant tęskniący za ojczyzną [Adam Mickiewicz]

Adresat 2 - Matka Boska

Adresat 1 - Litwa (ojczyzna osoby mówiącej)

Uczucia osoby mówiącej: tęsknota, nostalgia miłość do ojczyzny, patriotyzm

PEJZAŻ RODZIMY: pagórki leśne, łąki zielone, błękitny Niemen, pola malowane zbożem, bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała, dzięcielina, miedza, na której rosną grusze

Nadawca znalazł się na emigracji w Paryżu ("Pan Tadeusz" powstał w Paryżu w roku 1834).

Emigranci czuli się na obczyźnie nieszczęśliwi - żałują, że opuścili Polskę zamiast walczyć o jej niepodległość, nie są mile widziani w innych krajach, traktuje się ich jak wrogów. Emigranci są smutni, sfrustrowani i skłóceni.

Jedynym pocieszeniem dla emigrantów jest powrót:

• do "kraju lat dziecinnych" - miejsca świętego, czystego i radosnego, ciasnego i ubogiego, ale własnego,
• do szczęśliwych oraz beztroskich czasów dzieciństwa i młodości,
• do bliskich, przyjaciół, sąsiadów, ludzi ceniących właściwe wartości.

Inwokacja (łac. invocatio – wezwanie) – rozbudowana apostrofa otwierająca utwór literacki (zazwyczaj poemat epicki), w której zwykle autor zwraca się do muzy, bóstwa lub duchowego patrona z prośbą o natchnienie, pomoc w tworzeniu dzieła.