Carvalho Calero letras galegas 2020

RICARDO CARVALHO CALERO

Letras Galegas 2020- EDLG Visma

edlg.visma

PRIMEIROS ANOS (1910- 1926)

Ricardo Leopoldo Ángel José Gerardo Carballo Calero naceu o 30 de outubro do 1919 en Ferrol e foi o maior de seis irmáns.

O falecemento da súa nai fixo del, nas súas propias palabras, un neno triste.

Dende moi axiña destacou no académico. O seu mestre Manuel Comellas deixou nel unha fonda marca.

Con 16 anos marchou a Compostela a comezar a carreira de Dereito.

ANOS DE XUVENTUDE (1926- 1932)

O paso pola Universidade e o achegamento ao Galeguismo

É un estudante brillante que remata a carreira de Dereito en 4 anos.

Forma parte do Seminario de Estudos Galegos e ten contacto co Grupo Nós.

Dende 1931 comeza a súa militancia no Partido Galeguista. Participa en mitins a favor do Estatuto de Autonomía e, xunto con Lois Tobío, redacta un dos seus borradores.

OS ANOS PREVIOS Á GUERRA (1932- 1936)

Vida persoal e profesional

No 1932, cos estudos e o servizo militar rematados, volta a Ferrol. Alí , aproba as oposicións ao corpo administrativo do Concello. Nese mesmo ano, casa en Baleira (Lugo) con Mª Ignacia Ramos, a quen coñecera na universidade.

No 1935, remata a carreira de Filosofía e Letras e prepara as oposicións a mestre de instituto.

Marcha examinarse a Madrid e aproba, pero, estando aínda na capital, estala a Guerra Civil. Ao mesmo tempo coñece o nacemento da súa primeira filla, Margarita.

Formou parte do batallón Félix Bárzana, do sindicato FETE-UGT. Participou na defensa de Madrid, Valencia e Andalucía.

Ao remate da guerra, en abril de 1939, foi feito prisioneiro en Xaén, onde combatía. Foi condenado a 12 anos de cadea que acabaron sendo dous. Pasounos nun convento convertido en cárcere.

Voltou a Ferrol no 1941.

OS ANOS DA GUERRA E POSTERIORES (1936- 1941)

Ao regresar a Ferrol no 1941, en liberdade condicional, atópase con que non pode exercer nin a docencia nin a avogacía. Por fin pode reunirse coa súa familia: coñece á súa filla Margarita, que ten 5 anos. No 1942, nace a segunda, Victoria.

A súa muller, Mº Ignacia, ten relación con empresario e humanista Antonio Fernández López que ten en marcha un novidoso proxecto educativo en Lugo: o Colexio Fingoi. Alí se trasladan. Carvalho exercerá como director, do centro aínda que non pode figurar oficialmente. Nesta etapa recupera a súa produción literaria.

Os seus anos no Colexio Fingoi

ETAPA LUCENSE (1950- 1965)

A DÉCADA DOS 50

Carvalho volta a escribir. Participa na creación da Editorial Galaxia. Entra na Real Academia Galega.

Esta obra en galego gaña, sorprendentemente, un premio da editorial Bibliófilos Gallegos.

É a primeira novela publicada en galego dende a Guerra Civil.

"A xente da Barreira" 1949

O autor regresa á poesía con "Anxo de terra" no 1950. No 1952, publica "Poemas pendurados dun cabelo". Esta produción poética remata no 1961 coa publicación da obra que escribiu mentres estaba en Lugo.

"Salterio de Fingoi" 1961

No 1950, fúndase a Editorial Galaxia e Carvalho participa na súa posta en marcha. Nesta editorial tamén publican os seus traballos de investigación como "Sete poetas galegos" no 1955.

Editorial Galaxia

No 1958, Carvalho entra a formar parte da Real Academia Galega, cun discurso de ingreso sobre Rosalía de Castro. O acto tivo lugar un 17 de maio. Otero Pedrayo respondeu ao seu discurso.

Real Academia Galega

"O galego ou é galego- português

ou é galego- castelhano.

Ou somos unha forma do sistema occidental ou somos unha forma do sistema central. Non há outra alternativa"

RIcardo Carvalho Calero

" Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat"

Nombre del autor

No 1965, con 54 anos, aproba novamente a oposición para o ensino secundario. Elixe como destino o Instituto Rosalía de Castro de Compostela.

Ao chegar á universidade detecta que non hai textos de referencia para o alumnado e decide elaborar os fundamentais. Así, publicou "Historia da literatura galega contemporánea" e "Gramática elemental do galego común", ámbalas dúas coa editorial Galaxia.

No ano 1965, comeza a impartir a materia de Lingua e Literatura Galegas na Universidade de Santiago. Compaxinará os dous traballos ata 1972. Nese ano foi designado como primeiro catedrático de galego da universidade compostelá.

Na última etapa da súa vida, segue unha corrente dentro da lingüísitica galega que busca unha aproximación desta lingua ao portugués: o reintegracionismo. Para el era unha postura coherente co obxectivo de garantir o futuro da lingua.

Foi nomeado membro de honra da Asociación de Escritores en Lingua Galega (AELG) e da AssociaÇom Galega da Língua (AGAL), así como da Academia de Ciências de Lisboa.

No 1984 recibiu a medella de Castelao da Xunta de Galicia, na primeira edición que se outorgaba este galardón xunto con outros persoeiros como Ánxel Fole, Antonio Fraguas ou Valentín Paz Andrade.

No 1990, o concello de Ferrol outorgoulle o título de Fillo Predilecto da súa cidade natal. O 25 de marzo do mesmo ano, Ricardo Carvalho Calero faleceu na súa casa da Carreira do Conde en Santiago de Compostela.

OS DERRADEIROS ANOS