A Voz da Caridade
bcuesta29
Created on March 8, 2020
More creations to inspire you
IAU@HLPF2019
Presentation
SPRING IN THE FOREST 2
Presentation
HUMAN RIGHTS
Presentation
BLENDED PEDAGOGUE
Presentation
VALENTINE'S DAY PRESENTATION
Presentation
WOLF ACADEMY
Presentation
EXPLLORING SPACE
Presentation
Transcript
Revista quincenal de Beneficencia e establecimentos penais
Inspirada en Concepción Arenal
gresou ao día siguinte “la volvió a proponer echando encima de la cama a la Francisca que se salió propiciando empeñones” (Gómez Bravo, G. (2003). Cartografías penales para la España del siglo XIX. pp. 295).
Condenada por pordiosera
“El 15 de mayo se presentó, la desarropó el pecho y se echó encima diciendo a la Francisca que se saliera”. O alcaide re-
viño e ser viloento cos compañeiros que tiñan menos posibilidades económicas. Os presos estaban hacinados en condicións insalubres. O sistema penitenciario non tiña como obxectivo reformar a ninguén e, na práctica, como observa Arenal, o presidio arruinaba ás persoas, incluidos os nenos. Concepción Arenal funda en 1870, coa axuda de Juana de Vega e Fernando de Castro revista La voz de la caridad. Con moito moito traballo cosegui manter esta ferramenta de denuncia durante once anos.
La voz de la caridad
Segundo informa Anna Caballé na súa obra Concepción Arenal. La caminante y su sombra, o trato que se lles daba aos presos dependía dos seus recursos económicos. Se o recluso dispoñía de diñeiro para sobornos podía salir e entrar da prisión sen problema, beber
Situación dos presos na segunda metade do século XIX
CARIDADE
A VOZ DA
Imaxes: a primeira Congreso dos Diputados s. XIX, de E14genio Lucas Velázquez; a segunda, Anna Caballé.
Que significa incorrexible?
cuestións nas que se ocupaba o Congreso de San Petersburgo, Arenal centrouse, no informe que mandou, na importancia de distinguir entre o incorrexible e non correxido. Anna Caballé na súa obra Co
Concepción Arenal foi invitada a múltiples conferencia e concresos no estranxeiro. Non asistiu a ningún pero mandou escritos que sempre foron lidos e escoitados con grande interese. Entre as moitas
Informes presentados no Congreso penitenciario de San Petersburgo.
+info
Concepción Arenal. La caminante y su sombra, (ED. Taurus, páx 335) recolle un fragmento dese informe:De las diversas cuestiones que el Congreso había formulado, la penalista se centró en la siguiente: ¿puede admitirse que ciertos criminales o delincuentes se consideren como incorregibles? Y en caso afirmativo, ¿que medios podían emplearse para proteger a la sociedad contra esta clase de penados?
Dezanove anos despois, Meixabel Lasa, a súa viúva, recibe a Ibon Etxezarreta, un dos etarras que participou no atentado e polo que cumpre 43 anos de condena. Zubiak está dirixida por Jon Sistiaga e realizada por Alfonso Cortés- Cavanillas. Jon Sistiaga (Irún, España. 1967) é xornalista e director de documentais premiado con distintos galardóns. Alfonso Cortés- Cavanillas (Madrid, 1973) é un veterano realizador de cinema e televisión
ZUBIAK, ETA el final del silencio
No fetival de cine de San Sebastian do 2019 estrenouse un documental o documental Zubiak. Zubiak', significa 'Pontes' en euskera. O documental fala de pontes rotas e de pontes tendidas. É un dos capítulos da serie de documentais titulada 'ETA, el final del silencio' No xullo do 2000, a banda terrorista ETA asasinaba en Tolosa a Juan Mari Jáuregui, ex Gobernador Civil de Guipúscoa.
Info
Lograr a reconciliación dun país que sufriu un terremoto moral como o que se viviu en Ruanda é moi difícil.
VER
Xogo de rol: Gacaca na clase
En 2001 o goberno ruandés restableceu o xuízo Gacaca (léase gachacha), un sistema comunitario de xustiza ancestral para fomentar a reconciliación entre hutus e tutsis, que resolveu máis de 2 millóns de casos.
Ruanda foi colonia belga de 1923 ata 1962 e as políticas raciais dos europeos marcaron moitas diferenzas entre as etnias hutu e tutsi. Este é o caldo de cultivo para que en 1994 prodúzase un xenocidio contra a poboación tutsi e os hutus moderados.
Ruanda: tribunais populares o Gacaca
derechos fundamentales de este Capítulo, a excepción de los que se vean expresamente limitados por el contenido del fallo condenatorio, el sentido de la pena y la ley penitenciaria. En todo caso, tendrá derecho a un trabajo remunerado y a los beneficios correspondientes de la Seguridad Social, así como al acceso a la cultura y al desarrollo integral de su personalidad.
Constitución Española e sistema penitenciario
Constitución española de 1978
Artículo 25 1. Nadie puede ser condenado o sancionado por acciones u omisiones que en el momento de producirse no constituyan delito, falta o infracción administrativa, según la legislación vigente en aquel momento. 2. Las penas privativas de libertad y las medidas de seguridad estarán orientadas hacia la reeducación y reinserción social y no podrán consistir en trabajos forzados. El condenado a pena de prisión que estuviere cumpliendo la misma gozará de los
Contitución española de 1978
Constitución Española e sistema penitenciario
Artículo 253. a Administración civil no podrá imponer sanciones que, directa o subsidiariamente, impliquen privación de libertad.
Constitución española de 1978
Finánciase en gran medida coas cotas do seus membros de todo o mundo. A organización nin solicita nin acepta contribucións dos gobernos. Entre as súas loitas está a de conseguir a abolición da pena de morte e mais a erradicación da tortura e os malos tratos.
Amnistía internacional
Amnistía Internacional é un movemento mundial fundado en 1960. Está integrado por persoas cuxo fin é contribuír a que se respecten os dereitos humanos. Este colectivo promove a observancia e a concienciación pública destes dereitos tanto con actividades de acción como por medio da educación e da presión para que se ratifiquen e apliquen nos tratados. Amnistía internacional está formado por máis dun millón e medio de persoas, de máis de 150 países e territorios.
100
50
Amnistía Internacional
Aquí puedes escribir un subtítulo
Cando Amnistía Internacional comezou a súa campaña global contra a pena de morte en 1977, a pena capital estaba abolida só en 16 países. Ao terminar 2018, abolírana na lei para todos os delitos 106 países, a maioría dos Estados do mundo, e máis de dous terzos, 142 países, abolírana na lei ou na práctica.