Limburgers in het VK

Myrthe Elbers (43)

Lars Mennen (25)

Aafke Meelen (30)

'Sinds het referendum voel ik me buitenlander'

Het verhaal van Myrthe lezen? Klik dan op haar foto.

Myrte Elbers (43) uit Leeds groeide op in Helden-Panningen en studeerde in Maastricht. Twintig jaar geleden verhuisde ze naar het VK, trouwde met een Engelsman en kreeg twee zoons. "En dan nog word ik hetzelfde behandeld als iemand die amper Engels praat en niks met het land heeft. Dat voelt niet eerlijk."

Door Laura Mennen

"Tot het referendum in 2016 heb ik me nooit buitenlander gevoeld. Ik werd geaccepteerd door de Britten. Mensen reageerden nooit negatief op het feit dat ik Nederlander ben. Na de verkiezingen voelde ik me soms een buitenstaander. Nederlandse nationaliteit Ik heb mijn Nederlandse nationaliteit nooit opgegeven. Ten eerste omdat het niet hoefde. Daarnaast ben ik er trots op Nederlander te zijn. Als buitenlander vind ik dat je juist iets heel anders kunt bijdragen, je hebt een ander perspectief. Ik denk ook dat sommige mensen wat jaloers op me zijn. Je moet natuurlijk een beetje dapper zijn om je geboorteland te verlaten. Ik kwam hier alleen naartoe en kende alleen mijn man en zijn familie. Settled Status Application Een tijdje geleden doorliep ik de 'Settled Status Application', een proces waarbij ik moest aantonen dat ik meer dan vijf jaar in het VK woon en werk en in de tussentijd niet meer dan zes maanden in het buitenland geweest ben. Dankzij het doorlopen van deze aanvraag is er voor mij op dit moment geen reden me zorgen te maken over het feit dat ik een Nederlandse (Europese) nationaliteit heb. Ik denk wel dat ik bij een harde Brexit op lange termijn maar één (Britse) nationaliteit mag hebben. Hier zou ik een inburgeringscursus voor moeten doen en ongeveer 2000 pond moeten betalen. Nare ervaringen Mijn directe collega’s (ik werk als health improvement specialist bij de gemeente) en Britse familie en vrienden hebben er nooit een punt van gemaakt dat ik een andere nationaliteit heb. Ook heb ik nauwelijks nare ervaringen, omdat ik Nederlander ben, en de Britten de Nederlanders graag mogen. Ik kan me wel herinneren dat iemand in de kroeg een keer tegen mij zei: 'Over een jaar woon je hier niet meer, want je bent een buitenlander.' Dat voelde heel naar en frustrerend. Ik woon al twintig jaar in het VK, werk er achttien jaar, ben getrouwd met een Engelsman, spreek de taal en ken de tradities. En dan nog word ik hetzelfde behandeld als iemand die amper iets met het land heeft. Dat voelt oneerlijk. Verhuizen? Door de nare vooruitzichten denk ik soms: Misschien moet ik terug naar Nederland. Doordat ik goed Engels en Nederlands spreek, denk ik dat ik er gemakkelijk aan de bak kom. Mijn man daarentegen spreekt alleen Engels. Voor hem is het moeilijker werk te vinden. Ook mijn kinderen zouden niet naar Nederland willen. Ze gaan hier naar school en hebben hier hun vriendjes."

Zijn laatste studiejaar deed hij aan de Universiteit van Cambridge, vervolgens kon hij er aan de slag in een autofabriek waar zelfrijdende auto’s worden gemaakt. Lars Mennen (25) uit Stramproy kwam middenin de Brexit-campagne aan in het VK.

“Zelf merk ik weinig van vijandigheid van Britten tegenover mij als buitenlander. Er wonen vrij veel niet-Britten in Cambridge en het is daarnaast een vrij linkse stad. Het anti-EU-sentiment speelt hier niet zo. Wat dat betreft leef ik niet zo in een representatieve stad voor de Brexit.Ik woon er nu een jaartje of vier, te kort voor het aanvragen van de Britse nationaliteit. Of daarmee mijn toekomst in het VK onzeker wordt? Het hangt allemaal samen met de vraag of Groot-Brittannië met een deal de EU verlaat of niet. Als het ze lukt om met een deal weg te gaan, is het voor de komende jaren goed geregeld en verandert er niet veel. Zonder? Dan wordt het spannend wat me te wachten staat.Ik heb sowieso nog niet écht nagedacht over mijn toekomst op de lange termijn, voor mij is het niet zo ingrijpend. Ik kan me voorstellen dat als je hier als buitenlander een leven hebt opgebouwd, een gezin hebt, je hele sociale leven, dat het wel aankomt. Ik woon hier nog niet zo heel lang, daardoor heeft het minder impact op mij.Toen ik hier kwam studeren, was de campagne voor het referendum in volle gang. Ik vond het plan om eruit te stappen vrij dom en dat vind ik nog steeds. In Cambridge denken ze er ook zo over, des te groter was de impact van de uitslag van het referendum, die kwam hard aan bij de inwoners. Mensen hier waren vrij nonchalant over het referendum; iedereen dacht dat het wel goed kwam en er tegen de Brexit zou worden gestemd. Niet dus, daarna heerste er wel een soort verslagenheid.Die periode van verslagenheid duurt al drie-en-een-half jaar en je ziet dat de Brexit-moeheid is toegeslagen, ook bij mij trouwens als relatieve buitenstaander. Het is Brexit, Brexit, Brexit wat de klok slaat. Het gaat nauwelijks nog over andere zaken zoals de zorg of het onderwijs. Daar is iedereen wel klaar mee.”

‘Het is Brexit, Brexit, Brexit’

Door Koos Vaes

'Praten over de Brexit staat vriendschappen in de weg'

De Limburgse Aafke Meelen (30) verhuisde tien jaar geleden naar Londen. Inmiddels woont ze met haar vriend in Windsor. De Brexit veranderde haar kijk op het land. "Londen was een stad waar de mensen heel open en liberaal zijn. Maar onderliggend racisme en frustraties kwamen naar boven tijdens de verkiezingen in 2016."

Het verhaal van Aafke lezen? Klik dan op haar foto.

Door Laura Mennen

"Londen was een stad waar de mensen heel open en liberaal zijn. Maar onderliggend racisme en frustraties kwamen naar boven tijden de verkiezingen in 2016. Het leek alsof de Britten vanaf dat moment het recht hadden discriminerend te zijn. Stemmen voor een Brexit was voor velen niet om economische redenen. Het was meer dat Britten geen buitenlanders wilden. Niet stemmen Op de dag van het referendum maakte ik dat voor de eerste keer mee. Er was veel onduidelijkheid over wie wel en wie niet mocht stemmen. Ik dacht dat ik het mocht. Maar toen ik bij het stemkantoor in Londen aankwam, bleek dat niet zo te zijn. Ik werd netjes weggestuurd. Toen ik uit het stemkantoor liep, raakte ik in gesprek met iemand van de security. Die dag was er veel beveiliging rondom de stemkantoren in Londen. Er was veel ruzie tussen mensen die voor en tegen een uittrede uit de EU waren. De Britse agent vroeg waarom ik geïrriteerd was. Ik legde de situatie uit, waarop hij zei: "Dit is niet jouw land en niet jouw verkiezing. Je hoort hier niet." Naar huis Dat kwam als een shock bij me binnen. Toen ik tien jaar geleden naar het VK kwam, vond ik het moeilijk me te settelen. Na een paar jaar voelde ik me op mijn plek en dan gebeurt er zo iets als de Brexit. Regelmatig denk ik: Misschien ga ik wel naar huis (Nederland). Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Dat komt door mijn Ierse vriend, die hier altijd gewoond heeft, hier werkt en een huis heeft. Brexit-moe Met een Brits vriendinnetje heb ik afgesproken het niet meer over de Brexit te hebben, omdat het onze vriendschap in de weg staat. Ook tijdens mijn pilateslessen (ik werk als pilatesinstructrice) zeg ik regelmatig: 'Geen politiek tijdens het werk'. Mensen zijn te emotioneel als het daarover gaat. Een paar maanden geleden sprak ik met mezelf af het nieuws rondom de Brexit te negeren. Ik werd er gek van, was Brexit-moe. Telkens weer kwam het parlement met iets nieuws en dan denk je: Er gaat iets gebeuren. Uiteindelijk gebeurt er niks. Of ik wel eens spijt heb dat ik naar het VK gekomen ben? Nee, absoluut niet. Ik heb de afgelopen tien jaar mooie herinneringen, vriendschappen en een carrière opgebouwd. Dat had ik in Nederland niet kunnen doen."