"De catro a catro"

"De catro a catro"

Iris Reinosa PatiñoTeresa.C.Bernárdez López

" E cazarémo-la velasobre o torso rebelde das tormentaspra trincar a escota dunha ilusión. "

Manoel Antonio

A trama

1. Amósanos unha viaxe polo mar.
2. Esa viaxe supón o abandono do mundo coñecido, familiar e protector
3. A viaxe ou travesía polo mar vai representar para o actor-suxeito unha serie de experiencias, de descubertas positivas e negativas, que dan nun mundo “novo”, descoñecido, aínda que co tempo vai abrindo os seus segredos.

Textos

1. Intencións2. A fragata vella3. Travesía4. Os cóbados no varandal5. Sos6. ...Ao afogado7. Garda de 12 a 4

8. Recalada9. Navy bar10. Balada do pailebote branco11. O cartafol do vento12. Lied ohne Wörte13. A estrela descoñecida14. Calma de 6 a 8

15. Descoberta16. Lecer17. SÓS18. Ao reverso da noite19. Adeus

Características

1

Características

Léxico extrapoético, mariñeiro e técnico

Técnica creacionista

Xustaposición de imaxes

Ausencia de ritmo, signos de puntuación e disposición gráfica

Achégase á tradición poética

Que é?

Introdución

2

Único libro publicado en vida por Manuel Antonio (editorial Nós, 1928),considerado o poemario capital da vangarda galega.Isto é debido á renovación poética e aasimilación das correntes vangardistas que supuxo no intre da súa publicación.

O Creacionismo

Estilo

3

O creacionismo inscríbese no conxunto demovementos vangardistas que nacen a principios do século XX como resposta aaqueles que cuestionaban o sistema capitalista e os valores herdados do século XIX

Temas xerais

4

O tema principal do poema é a viaxe que leva a cabo Manoel Antonio por mar, onde o autor o percibe único, creando unha linguaxe e unha realidade propia que se convirte nunha metáforacontinuada. Reflicte un mar abstracto e eterno que simboliza a creación persoal.

Tema principal

Intencións

ENCHERÉMO-LAS velasca luz náufraga da madrugada...Pendurando en dous puntos cardinaesa randeeira esguíado pailebote branco....................Cas súas mans loiras....................acenan mil adeuses as estrelas...Inventaremos frustradas descobertas...a barlovento dos horizontes...pra acelerar os abolidos corazónsdos nosos veleiros defraudados...Halaremos polo chicotedun meridián innumerado...Na illa anónimade cada singladuraesculcaremos o remorso da cidade.........Ela noitámbula desfollará.........como unha margarida prostibularia.........a Rosa dos Ventos do noso corazón...Encadearemos adeuses de escumapra tódalas praias perdidas...Xuntaremos cadernos en brancoda novela errante do vento...Pescaremos na rede dos atlasronseles de Simbad...E cazarémo-la velasobre o torso rebelde das tormentaspra trincar a escota dunha ilusión.

Adeus

VS

Antre a calima traspondo o meu ollar esquivou-se o velamio Deixou-nos a badíachea d'a súa ausenzae a mañán sin perspeitiva Agora en terra arredado de min-mesmopor un oucéano de singladuras o vento d'a Ríavai virando a folla de cada emoción - O Sol indiferente Sirena augardentosa d'os vapores Un retrayo de fumen-o rompeolas d'a paisaxe Os engranaxes d'a gruaesmoen a mañán morna - Debaixo d'os meus pasosxurde o ronsel d'a Vila natal Ela c'os brazos cheos de sonoteima salvar-me d'un naufraxo antigo E os meus ouvidos incautosqueren dormir n-o colod'as cantigas vellas Eu cacheaba todol-os segredosd'as miñas mans valdeiras por que algo foi que se me perdeu n-o Mar ... alguén que chora dentro de minpor aquel outro euque se vai n-o veleiro pra sempre coma un mortoc'o peso eterno de todol-os adeuses.

Simbolismos

5

" Loceiros degoladosdesangran-se de ouro n-o Mar De par de nós a Luafai ronseles infecundos Mentres sonea a maretavai folleando n-o libro d'as velas Irredentos velamios eshaustos resiñados a pendurar d'a cruz Estrelas inconscentesmecanizan o ouseso tic-tac A auga toda d'os oucéanosensumeu-se n-unha bágoa E o pano branco d'o novo díaenxugará os ollos d'o ceo"

"Fomos ficando sóso Mar o barco e mais nós Roubánronnos o Sol O paquebote esmaltadoque cosía con liñas de fumeáxiles cadros sen marco Roubáronnos o vento Aquel veleiro que se evadeupola corda floxa do horizonte Este océano desatracou das costas e os ventos da Rosetaourentaronse ao esquenzo As nosas soedadesveñen de tan lonxecomo as horas do reloxe Pero tamén sabemos a maniobrados navíos que fondeana sotavento dunha singladura No cuadrante estantío das estrelasficou parada esta hora: O cadáver do Marfixo do barco un cadaleito. Fume de pipa Saudade Noite Silenzo Frío E ficamos nós sós sen o Mar e sen o barco nós."

SÓS

Ao reverso da noite

A pescuda existencial e o ton de melancolía tradúcensena particular simboloxía empregada no libro, en particular nos ronseis que vaideixando o barco ao seu paso.

A importancia do transcorrer do tempo queda reflectidona teimosa alusión a reloxos, agullas dos minutos, actos de cronometar, almanaques,diarios, horas, etc.

O barco é o home, o eu do poeta, que identifica o actor-suxeito co barco. O eu (barco) pode deixar paso ao nós(tripulación), xurdindo así a pluralidade do eu lírico moderno.(O autor tamén ten en conta a noite e o mundo astral)

Recursos formais

6

• Léxico mariñeiro e de telecomunicacións
• Tempos verbais en futuro
• Fórmulas reiterativas
• Características vangardistas

Recursos formais

Temos un estrangulado diagramarepasado por tódolos novelos do horizonteque viraron a proa e a Rosa dos Ventos

Outros datos

7

A obra foi unha das primeiras en reeditarse no exilio bonaerense en 1940 dentroda colección Dorna da editora Emecé, con tradución de Rafael Dieste e debuxos deColmeiro. En 1972 Domingo García-Sabell, quen atendera a nai do poeta no seu leitode morte e da que obtivo documentos orixinais do poeta, encargouse dunha novaedición das Obras Completas de Manuel Antonio.

Datos sobre a obra